Dieren zijn net mensen

Afgelopen zaterdag keek ik voor het eerst naar Het echte leven in de dierentuin.

Kennelijk was ik niet de enige, want het was met 1.046.000 kijkers bijna het best bekeken programma van de dag.

Alleen het NOS-journaal van 20.00 uur deed het beter.

Het dierenleven fascineert me. Niet alleen omdat ik in een echt biologennest geboren ben. Van mijn vijf broers hebben er vier biologie gestudeerd en ook mijn vader was bioloog.

Het programma gaf een mooi inkijkje in het leven in de dierentuin.

Het echte leven in de dierentuin doet zijn naam eer aan.

Ik vond het mooi om te zien en vooral ook te horen hoe het leven in de dierentuin er achter de schermen aan toe gaat.

Met name hoe er gedragspsychologisch met de dieren wordt gewerkt.

 

Interessant vond ik het inkijkje in het leven van Mincho, een grote kennelijk getraumatiseerde bruine beer.

In Ouwehands Dierenpark in Rhenen, tevens opvangplek voor getraumatiseerde beren, moet Mincho langzaamaan weer écht beer worden.

De beren worden opgevangen in het berenbos, waar naast beren ook andere dieren, bijvoorbeeld wolven, lopen.

Bang als Mincho is, laat hij zich zijn vlees afpakken door de wolven. En als de wolven op hem af komen, dan is hij geneigd om zich veilig terug te trekken in zijn binnen verblijf.

Hij boft dat wolven geen walnoten en appels lusten, want anders zag het er beroerd uit voor Mincho.

© foto Michiel Langbroek

Volgens bioloog José Kok, verantwoordelijk voor de verzorging van de dieren heeft Mincho een klein hartje, een mentaal probleem.

Als bruine beer is hij veel krachtiger dan de wolven, maar zo voelt hij dat zelf niet. Hij is niet overtuigd van hoe sterk hij zelf kan zijn.

Het zou hem enorm helpen als hij wel dat zelfvertrouwen zou hebben.

Heeft hij dat zelfvertrouwen wel, dan zou hij ook een veel groter deel van het berenbos gebruiken. Nu houdt hij zich klein en gebruikt misschien maar 50 m2, terwijl het hele berenbos 12 ha groot is.

De verzorgers zagen zich geroepen om Mincho een handje te helpen door hem een duwtje in de rug te geven. Ook al was het voor hen niet leuk om te doen en spannend hoe het uit zou pakken.

 

Waar Mincho tot dan toe steeds kon vluchten voor de wolven door weg te kruipen in zijn verblijf binnen, werd dat voor hem afgesloten.

Daar kon hij niet meer terecht en was dus buitengesloten.

Maar het bleek wel effectief.

Het heeft hem geholpen om zijn zelfvertrouwen terug te winnen en zijn plaats in te nemen in het berenbos.

 

Op de arbeidsmarkt zie ik vergelijkbare taferelen.

Ik zie menigeen gedrag vertonen zoals Mincho.

Het is wat sterk uitgedrukt om te zeggen dat ze net als Mincho een ‘mentaal probleem’ hebben, maar er zijn wel parallellen te trekken.

Ze zijn als professional groot en sterk, hebben veel te bieden op de arbeidsmarkt, maar laten zich de kaas van het brood eten door mensen die minder te bieden hebben dan zij.

Door gebrek aan zelfvertrouwen hebben ze de neiging om zich terug te trekken in een voor hen veilige omgeving en uitdagingen uit de weg te gaan.

En onzeker als ze zijn, durven ze nauwelijks ruimte in te nemen. In elk geval zich niet vrijelijk te bewegen op de arbeidsmarkt.

 

Laat je niet wegjagen op de arbeidsmarkt en wegsturen in je ‘hok’.

Laat mooi werk niet wegkapen door anderen, met vaak minder kwaliteiten dan jij.

Ben je bewust van wat je te bieden hebt en de waarde die jij met jouw kwaliteiten levert.

Zodat je je vol zelfvertrouwen en overtuigend kunt presenteren voor het werk dat jij het allerliefste doet.

 

Kun je daarbij een steuntje in de rug wel gebruiken?

Klik hier en plan een afspraak in, voor een oriënterend gesprek.