Tag Archief van: baanverwerving

Waarom uitmeten van je zwakke kanten je niet gaat helpen aan een mooie baan

Waarom motivatie en gedrevenheid voor een baan je verder brengen dan focus op je zwakke kanten

 

“Het is mooi als je scherp hebt waar je goed in bent, maar je moet ook weten waar je niet goed in bent”.

Daarvan is zij als manager overtuigd. Bij selectie is zij dan ook altijd nieuwsgierig naar zwakke kanten van kandidaten.

En daarin is zij denk ik niet de enige.

Ik weet dat bij selectie met regelmaat naar zwakke kanten wordt gevraagd: “Noem eens vijf sterke en vijf zwakke kanten van jezelf”.

Wees voorbereid op zo’n vraag. Ook al brengt het antwoord de selecteur niet dichter bij het vinden van de juiste kandidaat.

Het is mijn ervaring dat mensen over het algemeen heel goed weten waar ze minder of niet goed in zijn. Sommigen weten dat helaas zelfs beter dan waar ze goed in zijn.

Maar wist je dat focussen op je zwakke kanten een groot risico in zich heeft?

Dat investeren in een exact beeld van je sterke en zwakke kanten, bijna als een medische scan, je ver weg brengt van het op een krachtige manier verwerven van je ideale baan?

Wat het risico is van focussen op je zwakke kanten en wat je juist krachtiger maakt, lees je in mijn artikel.

 

Waarom uitmeten van zwakke kanten je niet helpt aan mooie baan

 

Focus op je zwakke kanten versterkt waar je niet goed in bent

 

‘Wat je aandacht geeft, groeit’.

Dat geldt voor positieve zaken, maar ook voor negatieve. Dus ook voor zwakke kanten van jezelf.

Door zwakke kanten van jezelf flink in je schijnwerpers te zetten en ze uit te meten, dringen ze zich nog meer aan je op.

Het worden barrières of beren op je weg. Barrières, die zo groot kunnen worden dat je je doel niet eens meer ziet. Of zulke angstaanjagende beren dat het voor jou te riskant voelt om je weg te vervolgen.

Het uitmeten van waar je niet goed in bent is dan ook een goede voedingsbodem voor ja-maar: “Ja, ik zou dat heel graag willen, maar gezien mijn zwakke kanten is dat toch niet voor me weggelegd”.

Als je zo denkt, dan gaat dat werken als een zichzelf waarmakende voorspelling. Want waarom zou je de kans grijpen en ervoor gaan, als je denkt dat het je toch niet gaat lukken?

Herken je die gedachten, dat gevoel? Laat je sterken door de voorbeelden in een van mijn vorige artikelen.

 

 

Focus niet op je zwakke kanten, maar op je persoonlijke missie met betrekking tot werk

 

Zet je schijnwerper niet op wat je niet kunt. Richt je focus op je missie met betrekking tot werk.

Waaraan wil jij een bijdrage leveren met wat je doet in je werk? Waar loop jij warm voor?

Als je weet waarom je bepaald werk wilt doen, dan kun je vlammen. Dat geeft jou energie en kracht.

Je zwakke kanten komen daardoor in een ander daglicht te staan. Het zijn niet langer beren op je weg. Je weet ze te hanteren en je ziet oplossingen voor waar je minder goed in bent.

Kun je bijvoorbeeld niet blind en vlug typen? Dan kun je toch nog wel een tekst produceren?

En ben je als procesmanager niet zo goed in het schrijven van beleidsstukken? Alle kans dat iemand anders, die daar juist zijn kwaliteiten heeft liggen, dat voor je kan doen.

 

 

Strengths and understrengths

 

Ik weet het, het is een spel met woorden, maar toch spreekt het me aan.

Ook al is een kwaliteit maar in geringe mate aanwezig, toch kun je er je voordeel mee doen.

Juist het totale pakket aan wat jij te bieden hebt, maakt jou waardevol voor de arbeidsmarkt.

Zo is bijvoorbeeld werken met Microsoft Word niet echt een van mijn kwaliteiten. Maar mijn vaardigheid daarin is voldoende ontwikkeld om mijn eigen teksten te digitaliseren, in een opmaak die ik voor ogen heb.

Zo kun jij vast ook je eigen voorbeelden bedenken.

 

 

Zorg dat je overtuigd en overtuigend kunt presenteren welke kwaliteiten jij hebt om succesvol jouw missie te realiseren

 

Welke kwaliteiten en welke ervaring heb jij, die maken dat jij bij uitstek geschikt bent om het werk te doen dat jij wilt doen?

Onderbouw jouw verhaal met concrete voorbeelden waaruit blijkt dat jij de vereiste kwaliteiten hebt.

Ware succesverhalen zijn het beste bewijs van wat jij te bieden hebt.

Mogelijk laten ze een aandachtige en scherpe luisteraar ook jouw valkuilen en uitdagingen zien. Noem het jouw minder sterke kanten. Of zo je wilt, je zwakke kanten.

Daar is niets mis mee. Zo’n verhaal biedt dan de kans om daarop door te vragen.

 

In mijn visie geeft die manier van werken een beter beeld van jou, dan wanneer men los van een context vraagt naar sterke kanten en jouw zwaktes.

Doet men dat wel, dan roept dat al gauw algemeenheden op.

 

 

Kortom

 

Focus niet op je zwakke kanten. Doe je dat wel, dan vormt elk dieper inzicht van wat je niet kunt, een barrière om succesvol te zijn in je werk.

Focus je op wat jou drijft, jou motiveert, jouw missie met betrekking tot werk, dan geeft jou dat energie. Dat geeft jou kracht. Dan laat je je niet tegenhouden door zwakke kanten van jezelf.

Je weet die zwakke kanten te hanteren of je vindt er een oplossing voor.

 

 

Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen met betrekking tot de focus op zwakke kanten. 

Wil je ze delen? Ik lees het graag.

 

 

 

 

/door

Andere tijden, andere manier van denken over baanverwerving

Waarom je niet langer afhankelijk hoeft te zijn van vacatures, recruiters of een werving- en selectiebureau

 

‘Hij maakt indruk. Heeft een representatief voorkomen en past precies in het plaatje. Het gesprek heeft een mooie cadans van zenden en ontvangen.

Na een onderhoudende dialoog van een klein uurtje pakt hij zijn spullen. Hij staat gedecideerd en vol zelfvertrouwen op.

Waarna ik niet anders kan dan volgen. Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem gedwee. Hij zegt “Dank je wel voor het prettige gesprek.” En: “Je hoort nog van mij.”

Vertwijfeld blijf ik achter. Ik ben toch de werkgever die net een sollicitatiegesprek heeft gevoerd?’

 

Ik las het in een ikje in NRC.

Ik kan me goed voorstellen dat je als werkgever verbaasd opkijkt als het je overkomt. En dat je vertwijfeld achterblijft. Zeker als je die ervaring nog niet eerder hebt gehad.

Maar andere tijden, andere manier van denken over baanverwerving. Het is niet langer alleen de werkgever die het voor het zeggen heeft in een selectieproces.

Zeker nu, met de krapte op de arbeidsmarkt.

Als werk- of opdrachtnemer is het dan ook goed om je te realiseren wat je waard bent op de arbeidsmarkt en dat een werk- of opdrachtgever blij mag zijn als je voor hem of haar wilt komen werken.

In plaats van dat jij in je handjes mag klappen dat je geselecteerd bent voor de vacante functie.

 

Andere manier van denken over baanverwerving

 

Traditioneel solliciteren versus de Meer Waarde Benadering

 

Zoeken naar vacatures of je inschrijven bij een werving- en selectiebureau of een recruiter; het zijn voor mij voorbeelden van traditionele baanverwerving.

Je stelt je afhankelijk op van anderen. Of je nu reageert op een vacature met het schrijven van een sollicitatiebrief of het gesprek aangaat met een recruiter of een medewerker van een werving- en selectiebureau.

De ander heeft het voor het zeggen of jij uitgenodigd wordt voor een gesprek. Of voor een vervolggesprek, als je bij een eerste gesprek een goede indruk hebt gemaakt.

Ook de arbeidsvoorwaarden worden voor je bepaald en het is voor jou nog afwachten in hoeverre je daarover kunt onderhandelen.

 

Dat wordt anders als je je een andere manier van denken over baanverwerving eigen maakt. En zelf de regie pakt over je loopbaan.

Zoals een van mijn coachklanten op LinkedIn schreef: ‘Gedreven laat ik me niet voor één gat vangen en ga ik zelf op onderzoek uit.’

De Meer Waarde Benadering, zoals beschreven in mijn boek WAT WIL IK NU ECHT? is gestoeld op die andere manier van denken.

In die andere manier van denken over baanverwerving ben je niet langer afhankelijk van vacatures, recruiters of een werving- en selectiebureau.

Dat betekent dat je vele malen meer informatiebronnen tot jouw beschikking hebt dan bij de traditionele baanverwerving.

En afwachten tot je uitgenodigd wordt voor een gesprek, dat doe je niet. Nee, je arrangeert zelf je gesprekken. En zoals in het ikje verwoord, jij laat nog wel horen of een vervolggesprek voor jou al dan niet de moeite waard is.

 

 

Zelf je onderzoek doen naar waar mensen zoals jij nodig zijn

 

Gesprekken aangaan bij organisaties die interessant voor je zijn. Omdat zij matchen met waar jij een bijdrage aan wilt leveren.

Bij het doen van je onderzoek voer je gesprekken om helder te krijgen wat jouw toegevoegde waarde kan zijn voor organisaties. Of anders gezegd: voor welke problemen van werkgevers jij de oplossing bent.

Je onderzoekt vanuit jouw kracht, wetend welke waarde jij levert met jouw kwaliteiten, of je waarde kunt toevoegen aan een specifieke organisatie.

En niet onbelangrijk, of de betreffende organisatie qua werkomgeving bij je past.

 

Ik vind het dan ook heel krachtig als je, je bewust bent van wat je te bieden hebt op de arbeidsmarkt en zelfverzekerd een dialoog kunt voeren met een potentiële werkgever.

En je door het stellen van goede vragen aan de weet kunt komen wat je weten wilt en daarbij vol zelfvertrouwen de regie houdt.

 

Dat is totaal anders dan hopen dat je uitgenodigd wordt voor een sollicitatiegesprek, hopen dat je door mag naar de volgende ronde en hopen dat je geselecteerd wordt voor de vacante functie.

En dan nog maar hopen dat de baan is wat je ervan had verwacht.

 

 

 

Wil jij je die andere manier van denken over baanverwerving eigen maken?

Zelf de regie pakken over je loopbaan?

Lees mijn boek WAT WIL IK NU ECHT?

 

En schat je bij voorbaat in, dat je wel wat hulp kunt gebruiken bij het vinden of creëren van voor jou waardevol werk?

Neem contact met me op. Graag maak ik tijd voor je vrij om jouw vragen te beantwoorden.

 

 

 

 

/door

Als je blijft doen wat je deed, dan krijg je wat je kreeg

Meer van hetzelfde belooft geen doorbraak naar succes

 

En na een lange worsteling lag de vlieg dood op de vensterbank………….

Een waar gebeurd verhaal, dat je vast herkent.

 

Ik zit in een rustige ruimte en mijn aandacht wordt getrokken door een vlieg. De vlieg wil naar buiten. Het beestje is de laatste energie in zijn korte leventje aan het verbruiken in een zinloze poging om door het glas van het raam naar buiten te vliegen.

Steeds weer vliegt de vlieg in de richting van het glas en knalt met zijn vleugels tegen de ruit. De vlieg probeert steeds harder om door de ruit naar buiten te komen.

Maar het werkt niet.

Zijn waanzinnige pogingen bieden geen kans op succes. Vreemd genoeg is de worsteling zijn valkuil. Het is onmogelijk voor de vlieg om door te breken door het glas.

Desondanks heeft het kleine insect kennelijk zijn leven gericht op het bereiken van zijn doelen door domme inspanning en daaraan vasthouden.

De vlieg is gedoemd te sterven. Te sterven op de vensterbank.

 

Als je blijft doen wat je deed, dan creëer je geen doorbraak

 

De vlieg ziet de mogelijkheid van een doorbraak niet

 

En die mogelijkheid ligt soms heel dichtbij.

Bijvoorbeeld aan de overkant van de kamer, nog geen tien stappen verder, waar de deur open staat. In een paar seconden had de vlieg naar buiten kunnen vliegen.

Met een fractie van de moeite die nu tevergeefs is, had de vlieg zich kunnen bevrijden uit de zichzelf opgelegde val.

De doorbraakmogelijkheid is er. Het had zo gemakkelijk kunnen zijn.

Waarom probeert de vlieg dan geen andere manier? Hoe kan het, dat de vlieg zo vasthoudt aan het idee dat die ene specifieke route de meeste kans biedt op succes?

 

Bij ons op zolder kan het zelfs gebeuren dat een vlieg tegen het glas van het tuimelraam aan blijft vliegen. Het tuimelraam staat open en nog geen vijftien centimeter onder het raam is de vrije lucht.

Pas als je het tuimelraam helemaal kantelt en de vlieg als het ware naar buiten stuurt, pakt die de juiste route om zichzelf te bevrijden.

 

Welke logica zit erachter dat de vlieg maar doorgaat tot zijn dood, met het zoeken van een doorbraak met meer van hetzelfde?

Ongetwijfeld heeft deze benadering voor een vlieg zin. Maar helaas is het een benadering die de vlieg moet bekopen met zijn dood.

 

 

Met meer van hetzelfde is het moeilijk om een doorbraak te creëren

 

Soms handelen mensen net als vliegen. En dan denk ik met name aan hun handelen om een baan te verwerven.

In een eerder artikel schreef ik al over het onderscheid tussen werken IN en werken AAN de baanverwerving.

Ik realiseer me heel goed dat wat ik hier zeg niet respectvol klinkt, maar er is wel een gelijkenis met het beschreven gedrag van vliegen.

Sommige baanzoekers blijven maar vacatures zoeken en brieven schrijven. Soms hebben ze wel honderd sollicitatiebrieven op hun conto staan. Misschien herken je jezelf daar wel in.

Volhardend gaan ze door.

Dat doorzettingsvermogen vind ik zeer prijzenswaardig. Want het is niet niks als je je voor de volle 100% inzet en die inzet dan toch niet leidt tot die mooie nieuwe baan.

Maar harder proberen en harder je best doen is niet noodzakelijkerwijs dé oplossing om te bereiken wat je voor ogen hebt. Misschien wel die mooie baan.

Harder je best doen houdt geen belofte in, dat je krijgt wat je uit het leven wilt halen. Soms is domweg maar blijven proberen en maar doorgaan met hetzelfde,  in feite een deel van het probleem.

 

 

Wil je een doorbraak creëren? Doe het eens anders

 

Dat geldt ook voor de baanverwerving.

Durf vaste patronen en de traditionele manier van baanverwerving los te laten. Want meer van hetzelfde belooft geen doorbraak naar succes.

Het is tijd voor handelen op basis van een andere manier van denken, een paradigmashift.

Succesvolle mensen focussen niet eenzijdig op het zoeken van vacatures en het schrijven van sollicitatiebrieven. Zij maken gebruik van een beproefde strategie. De Meer Waarde Benadering is zo’n strategie.

 

Richt je hoop op een doorbraak, niet door nog harder te proberen om je doel te bereiken met wat tot nu toe voor jou niet heeft gewerkt. Want dan dood je je kans op succes.

Durf je open te stellen voor het onverwachte, want:

 “Als je het niet verwacht,

zul je het onverwachte niet vinden,

want je vindt het niet zomaar

en het is moeilijk” (Heraclitus, 500 v. Chr.)

 

Vind je het moeilijk om proactief en ondernemend zelf sturing te geven aan je loopbaan? En daadwerkelijk de baan te realiseren die jij voor ogen hebt?

Maak je de Meer Waarde Benadering eigen en realiseer daadwerkelijk de voor jou ideale baan.

 

Neem gerust contact met me op voor een vrijblijvend oriënterend gesprek. Dat gesprek verplicht je tot niets.

 

 

 

 

/door

Wat een baan zoeken en de paradox van de liefde met elkaar te maken hebben

Stop met een baan zoeken, begin met vinden

 

Stop met zoeken.

Ben je altijd alles kwijt? Houden zo. Misschien vind je iets beters.

Ben je je baan kwijt? Mooi! Misschien vind je een betere baan dan je had.

 

Ben je écht je baan kwijt, dan kun je je in die stelling vast niet een, twee, drie vinden. Maar vier, vijf, zes, misschien wel.

Zeker als je weer een nieuwe baan gevonden hebt.

Het is mijn ervaring dat mensen als resultaat van een outplacementtraject vaak een mooiere baan vinden dan ze daarvoor hadden.

Maar die nieuwe baan is dan meestal niet het resultaat van krampachtig zoeken. Wel van gericht, maar vrijelijk onderzoek doen naar behoeftes op de arbeidsmarkt. Zodat je verborgen banen boven water krijgt of je eigen baan kunt creëren.

 

Wat een baan zoeken en de paradox van de liefde met elkaar te maken hebben

 

Als je gericht bent op zoeken, dan raak je gauw verkrampt

 

Of het nu gaat om sleutels die je kwijt bent, je portemonnee of anderszins.

Je bent dan geneigd om te blijven zoeken. Zeker als je een volhouder bent zoals ik.

Maar inmiddels heb ik geleerd dat je het zoeken dan maar beter los kunt laten. Want mogelijk komt wat je zocht, dan vanzelf naar je toe.

 

Met betrekking tot zoeken van werk is het eigenlijk niet anders.

Zoeken van werk kan een heel frustrerende bezigheid zijn. Om te beginnen het zoeken naar passende vacatures. Uren kun je daarvoor struinen op het internet. Ook al heb je de juiste zoekwoorden bij de hand en weet je inmiddels hoe de zoekmachines werken.

Heb je mooie vacatures gevonden, dan is het de kunst om brieven te schrijven waarmee je je van anderen onderscheidt.

Omdat het gaat om een baan zoeken, raak je al gauw enigszins in de kramp. En wordt het moeilijk om een spontane, vlot geschreven brief te produceren.

Ik zie dat bij mijn coachklanten.

Het helpt dan om eerst mondeling te vertellen waarom de vacature je aanspreekt, waarom je voor betreffende organisatie wilt werken en wat jou met name geschikt maakt voor de functie.

Heb je dat eenmaal op een rij, schrijf het dan uit in briefvorm. Gebruik je eigen woorden. En maak de formuleringen niet mooier dan jou eigen is. Doe je dat wel, dan krijgt de brief al gauw iets krampachtigs, iets gekunstelds en dat komt je sollicitatie niet ten goede.

 

Al met al kan zoeken naar werk je zielsongelukkig maken. Vooral als het je maar niet lukt om te vinden wat je zoekt. En dus uitverkozen te worden voor de baan die je wilt.

Stoppen met een baan zoeken en beginnen met vinden van een baan is dan de oplossing. Maar voor de meeste mensen is dat moeilijk. Want stoppen met zoeken betekent loslaten. En dat is lang niet altijd makkelijk. Zeker als je net iets heel wezenlijks zoals je baan, bent kwijtgeraakt.

Dan wil je zo snel mogelijk op zoek naar een nieuwe.

 

 

Stop met een baan zoeken, begin met vinden van een baan

 

Zoeken is gedoe. Zoeken is over het algemeen niet leuk. Of je moet al houden van geocachen.  Dan wordt zoeken écht een sport.

Maar ook al wordt het zoeken van een baan weleens vergeleken met topsport, ik kan me voorstellen dat je liever met een andere sport bezig bent.

Durf het zoeken van een baan los te laten. Sta jezelf toe om open naar de wereld te kijken. Dan komt er gegarandeerd werkelijk van alles op je af.

 

Wat dat betreft kun je de vergelijking maken met wat men noemt de paradox van de liefde. De liefde vind je niet, als je ernaar op zoek bent. Je vindt de liefde zodra je stopt met zoeken; ‘then it hits you’.

Of de paradox van geluk.

‘Geluk is niets meer dan tevredenheid in of met het huidige moment – zonder verdriet en spijt over wat geweest is, zonder zorgen over de toekomst. Het is een hier en nu-ding. Mensen die gefocust zijn op wat ze op dat moment aan het doen zijn – of dat nou schilderen of afwassen is – zijn gelukkiger dan mensen die dagdromen, tobben en piekeren hoe ze gelukkiger kunnen worden’.

Het geluk zelf ontstaat dus pas als je er niet naar op zoek bent. Met het vinden van een mooie baan is het vaak niet anders.

 

 

Doen van je onderzoek en serendipiteit

 

Serendipiteit is het vinden van iets onverwachts en bruikbaars terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders.

Serendipiteit heeft alles te maken met open staan voor het ongewone, het onverwachte.

In een eerder artikel beschreef ik hoe je serendipiteit voor je loopbaan kunt laten werken.

In dat artikel geef ik je daarvoor ook concrete tips.

 

 

Kortom

 

Stop met zoeken van een baan, begin met vinden van een baan.

Durf los te laten. Kijk verder dan het voor de hand liggende, stereotyperingen en functienamen. Borduur niet alleen voort op wat je tot nu toe hebt gedaan.

Doe je voordeel met je netwerk, wees niet te kieskeurig met de mensen die je spreekt. Stel je open voor het onverwachte.

Zie onderzoek doen naar werk als een alledaagse bezigheid, gun jezelf de ruimte en laat je inspireren door wat er toevallig op je pad komt.

 

 

 

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen met het vinden van een baan.
Wil je ze delen? Ik lees het graag.

 

 

 

/door

Wat vrouwen van mannen kunnen leren

Hoe je als vrouw beter gebruik maakt van je netwerk

 

Vrouwen zouden beter gebruik moeten maken van hun netwerk. Dat helpt hen om de top te bereiken, concludeert Jeanne Martens in haar proefschrift. Zij onderzocht de betekenis van netwerken in relatie tot de carrière van hoogopgeleide vrouwen.

Vrouwen zijn zich over het algemeen minder bewust van hun netwerk dan mannen en zetten hun connecties minder vaak in om hun carrièredoelen te realiseren. Bovendien zijn de opbrengsten van netwerken voor vrouwen vaak ook lager.

Maar hoe dan beter gebruik maken van je netwerk?

Geïnspireerd door tips uit het proefschrift van Jeanne Martens geef ik je een aantal suggesties. En ook mannen kunnen er hun voordeel mee doen.

 

Wat vrouwen van mannen kunnen leren

 

Sta bewust stil bij je netwerk

 

Denk niet te gauw dat je nauwelijks een netwerk hebt. Ik heb de indruk, ook van mijn coachklanten, dat veel mensen geneigd zijn de grootte van hun netwerk te onderschatten. Misschien wel omdat ze bij netwerk gelijk denken aan een zakelijk netwerk.

Je netwerk is meer dan je zakelijke netwerk. En ook meer dan je connecties op LinkedIn. Denk maar eens aan connecties als familie, vrienden, leden van verenigingen, disputen, kringen, clubs waar je lid van bent, vrijwilligerswerk dat je doet. En vergeet niet de mensen die je kent van het schoolplein, de hockey- of de voetbalclub, de atletiek- of de tennisvereniging van je kinderen.

Als wij in ons stadje wandelen kom ik altijd wel mensen tegen die ik ken. Tot verbazing van mijn man, die mij dan vraagt wie dat is en waarvan ik die ken.

Om je bewust te worden van je netwerk is het de moeite waard om bijvoorbeeld eens een mindmap te maken van alle verbanden waar jij deel van uitmaakt. En, als je blad groot genoeg is, welke mensen je op die manier kent. Ik vermoed dat je versteld zult staan van het resultaat. En mogelijk komen er gelijk ideeën in je op wie je waarvoor zou kunnen contacten.

En wat betreft LinkedIn, loop je connecties eens na en realiseer je welke voor jou interessante mensen je allemaal kent. Dat bladeren door je connecties kan gelijk aanleiding zijn om contacten weer eens op te warmen.

 

 

Wees zichtbaar, gebruik je netwerk om je resultaten te delen

 

Doe dat intern én extern. Over het algemeen vertellen mannen wat makkelijker over wat ze gerealiseerd hebben, dan vrouwen. Vrouwen zijn daar over het algemeen wat bescheidener is.

En denk dan niet alleen aan resultaten delen. Gebruik netwerken ook om een beeld te krijgen van wat er speelt, wat ontwikkelingen zijn in een voor jou interessant werkveld of vakgebied, wat uitdagingen zijn waar men tegenaan loopt en wat behoeftes zijn waar jij met wat jij te bieden hebt, op in kunt spelen. En durf door te vragen.

Wat zichtbaar zijn betreft herken ik wat Jeanne Martens in haar onderzoek constateerde: dat veel vrouwen de netwerkbijeenkomsten als sluitpost van hun agenda’s beschouwen. Dat bij drukte netwerkbijeenkomsten vaak als eerste worden geschrapt.

Dat mannen eerder dan vrouwen bewust tijd vrijmaken voor bijvoorbeeld de vrijmibo’s, de vrijdagmiddagborrels. Terwijl voor vrouwen de vrijdag vaak parttime dag is. En als dat niet zo is, dat ze graag op tijd thuis willen zijn voor het weekend.

Of dat vrouwen liever nog even doorwerken op kantoor om hun werk af te krijgen, dan dat ze naar de netwerkbijeenkomst gaan.

Wetend dat netwerken je als vrouw (maar ook als man) helpt om de top te bereiken zegt Jeanne Martens dan ook: ‘Maak tijd voor netwerken. Ruim bewust tijd in je agenda in. Netwerken is werk. Bespreek het zo nodig thuis.’

 

 

Zoek en vind deuropeners en liever nog sponsoren

 

In een van mijn vorige artikelen kun je lezen over deuropeners; mensen die figuurlijk voor jou alvast de deur bij een voor jou interessant netwerkcontact op een kiertje kunnen zetten. Zo ben ikzelf bijvoorbeeld regelmatig deuropener voor mijn coachklanten. Ik stuur dan een e-mail naar een netwerkcontact van mij, waarvan ik weet dat dit van betekenis kan zijn voor mijn coachklant. Ik vraag of mijn coachklant hem of haar mag bellen voor een afspraak. Dat is eigenlijk altijd oké. Bovendien heeft het werken met verwijzers het grote voordeel dat het contact dan ook al is ‘opgewarmd’.

Jij hebt vast ook mogelijke deuropeners.

Een sponsor is nog waardevoller dan een deuropener. Een sponsor is niet alleen iemand die jou kan introduceren, maar ook kan aanbevelen. Als een sponsor jou aanbeveelt, word je door anderen eerder op waarde geschat.

Zo’n sponsor kan een oud-collega zijn, een oud-leidinggevende, een bestuurder of commissaris of iemand die een rolmodel voor je is.

Vind als vrouw een mannelijke sponsor. Daar heb je mogelijk meer profijt van dan van een vrouw als sponsor. Enerzijds omdat het nog steeds zo is, dat meer mannen topfuncties uitoefenen dan vrouwen. Anderzijds omdat mannen toegang hebben tot andere netwerken dan vrouwen.

Wat betreft sponsoring is het natuurlijk het mooiste als iemand in een face to face contact met een mogelijk interessant persoon jou kan aanbevelen. Maar ook waardevolle aanbevelingen op LinkedIn werken als sponsoring. Dus, durf om aanbevelingen op LinkedIn te vragen.

 

 

Durf om hulp te vragen van je netwerk

 

Realiseer je dat je netwerk inschakelen voor informatie of introductie geen brevet van onvermogen is, maar een slimme zet.

Als je carrière wilt maken, hoort netwerken erbij.

Voor haar onderzoek sprak Jeanne Martens 86 topvrouwen. Allen vertelden ze dat hun netwerk een wezenlijke rol heeft gespeeld in hun loopbaan en benadrukten ze het belang van sponsors. Sponsors, die als een soort ambassadeur hun protegé bijstaan met advies en diegene introduceren in relevante netwerken. Het biedt dus absoluut mogelijkheden en het zou helpen als meer vrouwen zich daar bewust van zijn.

 

 

Denk strategisch, schakel niet alleen mensen in die je aardig vindt of goed kent, zie het zakelijk

 

Ik kan me goed voorstellen dat het, het makkelijkst is om mensen in te schakelen dat je goed kent en aardig vindt. Dat is ook het meest vertrouwd. En zeker als je nog maar net begonnen bent met netwerken, heel verstandig.

Maar heb je eenmaal wat ervaring opgedaan, schakel dan door en maak strategische keuzes.

Realiseer je daarbij dat echt netwerken lef vraagt. Dat geldt niet alleen voor vrouwen, maar ook voor mannen.

Succes bij de baanverwerving wordt voor een deel bepaald door de mate waarin je angst weet te overwinnen. Die angst overwin je door te doen. Stap uit je comfortzone, durf op mensen af te stappen en durf eventueel je neus te stoten.

 

 

Deel zijn van het ‘old boys network’ of voor je gevoel vastzitten in de krabbenmand

 

Mannen zetten vaker hun connecties in om carrièredoelen te bereiken dan vrouwen. Ook schuiven mannen elkaar over het algemeen makkelijker dingen toe dan vrouwen.

Dat doet mij denken aan het old boys network en de ervaring van een van mijn coachklanten, een vrouw. Zij werkte bij de overheid en vertelde dat zij in het verleden een tweetal keren gepasseerd was voor een functie die zij ambieerde. Zij had de indruk dat zij niet voldoende stevige sponsoren had, op het juiste niveau in het old boys network.

Dat vrouwen minder makkelijk dingen naar elkaar toeschuiven wordt wel toegeschreven aan wat men noemt het krabbenmand effect. Dat wij vrouwen elkaar naar beneden halen. En het elkaar niet gunnen om uit de mand te kruipen. Terwijl je juist door elkaar te helpen om hogerop te komen op de werkvloer, ook zelf succesvoller wordt.

 

 

Tot slot

 

Ben je eraan toe om stappen te zetten in je loopbaan?

Maar heb je nog onvoldoende specifiek wat jij te bieden hebt, wat jouw waarde is op de arbeidsmarkt?

En welke maatschappelijke bijdrage jij wilt leveren met wat je doet in je werk en hoe het profiel van je ideale werk eruitziet?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – Een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

Of plan een afspraak in voor een oriënterend gesprek. Dat kan met deze link

 

 

 

 

/door

Talent is goed, ambitie is beter

Waarom het goed is om verder te kijken dan alleen naar talenten van mensen en wat dat betekent voor jou bij baanverwerving

 

‘Talent is goed, ambitie is beter’; het is een uitspraak van Lidewey van der Sluis, hoogleraar talentmanagement aan Nyenrode Business Universiteit. Zij zegt: ‘Je kunt nog zoveel aangeboren kwaliteiten hebben, maar als je lui bent of geen dromen hebt, word je daar nooit succesvol mee.’

Dat onderschrijf ik en het is een uitspraak naar mijn hart. Een uitspraak die organisaties ter harte kunnen nemen, maar waar je ook als baanverwerver jouw voordeel mee kunt doen.

 

Talenten van mensen zijn geen garantie voor succes

 

Organisaties zijn geneigd natuurtalenten hoger in te schatten dan harde werkers

 

Dat blijkt op basis van onderzoek.

Zij gaan ervan uit dat natuurtalenten zich nog volop door kunnen ontwikkelen, terwijl harde werkers mogelijk hun plafond al hebben bereikt. Terwijl het in de praktijk best zo kan zijn, dat je als organisatie beter te maken kunt hebben met een harde werker dan met een natuurtalent.

Volgens Lidewey van der Sluis zouden organisaties er dan ook goed aan doen zich bewust te worden van hun voorkeur voor die aangeboren kwaliteiten en meer oog te hebben voor het talent dat in hoofden en harten van harde werkers zit. En dat je dus niet direct ‘aan de buitenkant’ ziet.

 

Hoe krijg je als organisatie, talent van harde werkers boven water?

 

Talent van high potentials zie je vaak al aan de buitenkant. Door hun voorkomen, manier van presenteren, hoe ze zich kleden, hoe ze praten. Zie je het voor je?

Voor harde werkers ligt dat vaak anders en is er meer nodig om de talenten van iemand boven water te krijgen. Het vraagt verder kijken dan huidige kwaliteiten, oog hebben voor hun potentieel voor de organisatie.

Maar hoe krijg je die talenten, dat potentieel boven water? Door in een gesprek drie vragen aan de orde te stellen, zegt Lidewey van der Sluis in een artikel in MT SPROUT.

De eerste vraag is ‘Waarom werk jij eigenlijk?’ De tweede vraag: Waarom wil jij hier werken?’ En als derde vraag: ‘Hoe komt het dat jij kan wat je kan en weet wat je weet?’

Van de twee eerste vragen maakt mijn hart een sprongetje, want het zijn vragen die letterlijk en standaard aan de orde komen in mijn loopbaantrajecten. Ook de derde vraag komt aan de orde, zij het niet zo expliciet.

 

Waarom werk je eigenlijk?

 

‘Waarom werk je?’; misschien vind je het een vreemde vraag, maar jouw antwoord op die vraag zegt veel over wat jou drijft.

Het is overigens ook een vraag die mij, met enige regelmaat wordt voorgelegd. Bijvoorbeeld in de vorm van ‘Ben je nog steeds aan het werk?’.

Onlangs nog door een familielid. Voor mij voelt dat alsof men het opmerkelijk vindt dat ik nog steeds aan het werk ben. Kennelijk kan men zich moeilijk voorstellen dat je doorgaat met je werk, als dat gezien je leeftijd niet meer hoeft. Maar hoezo, niet meer hoeven? Over wiens behoefte of welke behoefte heb je het dan?

Mijn antwoord op de vraag Waarom werk je eigenlijk (nog):

Door mijn werk blijf ik me ontwikkelen, kan ik mijn bijdrage leveren aan waar ik warm voor loop, blijf ik midden in de maatschappij staan, heb ik veel sociale contacten, lever ik een bijdrage aan ons gezinsinkomen en niet onbelangrijk, krijg ik energie en ervaar ik voldoening.

Wat zou jouw antwoord zijn op de vraag ‘Waarom werk je?’

 

Waarom wil je hier werken?

 

De tweede vraag om te stellen aan kandidaten om verborgen talent te ontdekken of naar boven te halen, is ‘Waarom wil je hier werken’.

Het antwoord op die vraag, in combinatie met het antwoord op de vraag ‘Waarom werk je’, zegt iets over beweegredenen van mensen. En die beweegredenen zeggen op hun beurt veel over betreffende mensen. Want: ‘Je kunt nog zoveel aangeboren kwaliteiten hebben, maar als je lui bent of geen dromen hebt, word je daar nooit succesvol mee.’

Daar ben ik het helemaal mee eens. Het is dan ook goed om je terdege voor te bereiden op die vraag. Kun je daarvoor wel wat inspiratie gebruiken? Lees een van mijn vorige artikelen er nog eens op na.

 

Hoe komt het dat jij kan wat je kan en weet wat je weet?

 

Laat je bescheidenheid varen en laat zien en horen wat jouw kwaliteiten zijn. Geef concrete voorbeelden waaruit blijkt dat je genoemde kwaliteiten hebt en wat de inzet van jouw kwaliteiten de organisatie heeft opgeleverd.

Vertel wat jouw beweegredenen waren bij de stappen die je in je loopbaan hebt gezet en hoe je die hebt gerealiseerd.

Dat is met name relevant voor een veelgebruikte interviewtechniek van recruiters. In een eerder artikel heb ik die beschreven.

In aangepaste vorm zou je die techniek kunnen gebruiken om je antwoord voor te bereiden op de vraag ‘Hoe komt het dat jij kan wat je kan en weet wat je weet?’.

 

 

Zie je jezelf als een natuurtalent of eerder als een harde werker?

Ben je niet zozeer een natuurtalent, maar heb je door hard werken bereikt waar je nu staat in je loopbaan, onderschat jezelf niet. Durf je te profileren met je kwaliteiten en laat zien en horen wat jij een werkgever te bieden hebt.

Kun je daarbij wel wat hulp gebruiken?

Neem gerust contact met me op.

 

 

 

 

/door

Hoe perfectionisme eerder een valkuil is dan een kwaliteit

Hoe perfectionisme je gedrag negatief kan beïnvloeden

 

 

“Ik ben een perfectionist”, zegt ze trots.

En zij is niet de enige die trots is op haar perfectionisme. Alsof perfectionisme een kwaliteit is.

Perfectie zie ik eerder als een illusie dan een realiteit. Niets kan perfect zijn. Want ook al lever je kwaliteit, hoogstwaarschijnlijk kan het altijd nog beter.

Streven naar perfectie is voor mij dan ook eerder een valkuil dan een kwaliteit. Ik zie het als een vervormde, ongezonde variant van streven naar kwaliteit.

Ben jij zelf een perfectionist, dan heb je vast al ervaren hoe je perfectionisme je flink dwars kan zitten.

Zou je stiekem misschien wel graag iets willen leren van mensen die de lat een heel stuk lager leggen dan jij? Van die mensen, die naar jouw gevoel er de kantjes vanaf lopen? En zo veel gemakkelijker in het leven staan dan jij?

 

Hoe perfectionisme eerder een valkuil is dan een kwaliteit

 

Bepaalde mate van perfectionisme is niet verkeerd

 

Misschien moet je het dan geen perfectionisme noemen, maar streven naar een goed resultaat.

Ik ben daar een groot voorstander van.

Gedreven een goed resultaat willen bereiken is waardevol. Het helpt je om het beste uit jezelf te halen en is zo een bron van motivatie om goede resultaten te leveren.

 

Als je bij alles wat je doet, streeft naar het hoogst haalbare wordt dat heel anders. Dan wordt perfectionisme al gauw een probleem.

 

Perfectionisme als probleem omdat je nooit tevreden bent over jezelf

 

Als perfectionist ben je nooit of in elk geval niet gauw tevreden over jezelf, omdat het altijd beter kan.

Je kunt niet tevreden zijn met het resultaat dat je op een bepaald moment hebt bereikt. Je blijft dan bijvoorbeeld maar doorgaan met je werk omdat het voor jou nog niet perfect is.

Perfectionisme is dan echt een grote valkuil, die bijvoorbeeld uiteindelijk kan leiden tot burn-out. Vooral ook omdat je jouw lat heel hoog legt en steeds maar door blijft gaan om het niveau te bereiken dat je jezelf hebt opgelegd.

En ontaardt je aanpak niet in een burn-out, dan loop je het risico dat je contract niet wordt verlengd. Simpelweg omdat je in de ogen van je werkgever onvoldoende tempo maakt en dus niet de resultaten behaalt die men verwacht.

Misschien is jou dat ook al eens overkomen.

 

Als perfectionist ben je geneigd om ook tegenover de buitenwereld aan te geven dat je de lat voor jezelf hoog legt. Voor jou voelt dat ook zo.

Maar bijvoorbeeld Tony Robbins ziet dat anders:

“Perfectionisme is niet de hoogste, maar de laagste lat die je kan hebben, want het is een onhaalbare eis aan jezelf.”

 

 

Perfectionisme als probleem omdat je uitdagingen uit de weg gaat

 

Ben je een echte perfectionist, dan is er alle kans dat falen een absolute doodzonde voor jou is.

 

Falen wil je dan ook vermijden.

Met als gevolg dat je geneigd bent om echte uitdagingen uit de weg te gaan en je lat dus laag te leggen. Om te voorkomen dat je je doelstelling niet haalt of anderszins door de mand valt.

Zo was een van mijn perfectionistische coachklanten geneigd om op safe te spelen met betrekking tot banen waar hij voor ging. Keer op keer waren die banen voor hem onder de maat.

Maar erger nog, ze sloten niet aan bij zijn kwaliteiten. Waardoor het werk hem ontzettend veel energie kostte, hij zijn targets niet haalde en zijn contracten niet werden verlengd.

 

 

Schuilen achter een masker van perfectie brengt je nergens

 

Dat geldt ook voor de baanverwerving.

Het is prijzenswaard als je je goed voorbereidt op gesprekken, maar je kunt daar ook in doorslaan.

Ik heb daar sterke voorbeelden van gehoord.

Zo bereidde een kandidaat zich tot in de puntjes voor op haar gesprekken. Heel grondig deed ze haar onderzoek.

Onderzoek naar de cultuur van de organisatie en de dresscode en de make-up die daarbij past.

Dagenlang studeerde ze op de vacature en deed ze haar onderzoek naar de vacante functie. Antwoorden op mogelijke vragen en de vragen die ze zelf wilde stellen had ze stevig ingestudeerd.

Bijna tot in de perfectie had ze zich ingeleefd in haar rol als sollicitant voor de vacante functie en zich die rol eigen gemaakt. En ze speelde de rol met glans.

Trots vertelde ze dan ook dat door de selectie komen voor haar geen probleem was.

Maar daarmee de baan verwerven die écht bij je past?

Dat was haar tot nu toe niet gelukt. Mogelijk was ze daarvoor teveel gericht op een door haar bedachte externe standaard waaraan ze tot in perfectie wilde voldoen. Waardoor ze haar eigenheid als persoon verstopte achter een masker.

 

 

Relatieve perfectie: optimaal resultaat gezien alle beperkingen waarmee je te dealen hebt

 

Nastrevenswaard is het om te gaan voor het optimale; relatieve perfectie.

Niets kan perfect zijn. Perfectie is een illusie.

Relatieve perfectie bereik je als de resultaten optimaal zijn gezien de beperkte hoeveelheid tijd, energie, geld, hulpmiddelen, mensen en ruimte.

 

 

Kortom

 

Stap niet in de valkuil van perfectie. Ga voor optimalisme.

Wees je bewust van wat je te bieden hebt, jouw kwaliteiten en werk vanuit je kracht.

Durf de weg te bewandelen van wat je het allerliefste doet en ben trouw aan wat jij aan deze wereld bij wilt dragen.

Maak welbewust en zelfverzekerd keuzes in wat je wel en niet doet.

Realiseer je dat goed, goed genoeg is en zet jouw tijd en jouw kwaliteiten effectief in.

 

 

 

Heb je nog geen helder beeld van jouw kwaliteiten? En van de bijdrage die je wilt leveren met wat je doet in je werk?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – Een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

En schat je bij voorbaat in, dat je wel wat hulp kunt gebruiken bij het uitstippelen van jouw volgende stap in je loopbaan? Neem gerust contact met me op voor het plannen van een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Hoe je met minder ja-maar meer tijd overhoudt voor de dingen die je doen wilt

En minder tijd kwijtraakt aan angst, paniek en gezeur

 

Wist je:

  • Dat ja-maar denkers al gauw vervallen in een reactieve rol?
  • Dat zij zich al gauw laten bepalen en belemmeren door de omstandigheden?
  • Dat je ook proactief je eigen omgeving vorm kunt geven?
  • Dat dit zelfs geldt voor de inhoud van je eigen baan?

 

Het is dan de kunst om niet te blijven hangen in ja-maar, maar bijvoorbeeld de verandering of het ontslag te accepteren. Om dan vanuit een houding van ja-en zaken naar je hand te zetten.

Dat vraagt durf om het bekende los te laten. En durf om te vertrouwen op jezelf.

Geïnspireerd door het boek ‘Ja-maar, wat als alles lukt? van Berthold Gunster geef ik je 5 belangrijke tips om ja-maar te doorbreken en van ja-maar te komen naar ja-en.

 

Hoe je met minder ja-maar meer tijd overhoudt voor de dingen die je wilt doen

 

1. Focus op wat er is

 

Deze tip heeft alles te maken met de manier waarop je waarneemt. In een vorig artikel gaf ik aan, dat je met een ja-maar houding selectief waarneemt en vooral ziet wat er niet is.

Ik zie dat vaak bij mijn outplacementklanten. Zeker in eerste instantie zijn zij vooral gericht op wat er niet meer is.

Dat is heel begrijpelijk, want het heeft veel impact als je je baan verliest.

Het is echter een groot risico in ja-maar te blijven hangen. Want daardoor zie je niet wat er allemaal mogelijk is.

Zo vertelde een ontslagen bankmedewerker me zijn verhaal. Hij was adviseur zakelijk betalingsverkeer. Mede door de automatisering was zijn functie vervallen. Die functie zal ook niet snel weer terugkomen. Ook al hoopt hij dat zelf wel. Zo zegt hij ‘Ze komen er nog wel achter. Die functie komt zeker weer terug’.

Het is de kunst om gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden te accepteren en van daaruit ruimte te maken voor iets nieuws.

 

 

2.  Zet zaken naar je hand en stel je niet afhankelijk op

 

In een traditionele manier van denken over baanverwerving, stel je je afhankelijk op. De werkgever heeft het voor het zeggen.

Heb je eenmaal een baan, dan moet je maar hopen dat je mag blijven. En ben je toch gedwongen om te solliciteren, dan mag je je gelukkig prijzen als je uitgenodigd wordt voor een gesprek.

Bij het denken vanuit de Meer Waarde Benadering is dat anders.

Ja-en, het kan natuurlijk gebeuren dat je boventallig wordt. Of dat je baan niet langer aansluit bij wat je ervan verwacht. Maar jij voelt je niet afhankelijk van een werkgever. Je kunt meer naar je hand zetten dan je zelf denkt. ‘Neem zelf de regie over je loopbaan’.

Jij weet wat jij op de arbeidsmarkt te bieden hebt. En jij weet waar er behoefte is aan mensen zoals jij. Zodat jij het werk kunt creëren dat optimaal bij jou past en bij wat een opdrachtgever of werkgever nodig heeft.

 

 

3.  Zorg voor goede timing

 

Zowel ja-en als ja-maar hebben hun positieve en negatieve kanten. In een van mijn vorige artikelen gaf ik dat al aan.

Het is dan ook zaak om te zorgen voor een adequate inzet van ja-maar en ja-en.

In de fase dat je jouw mogelijkheden op de arbeidsmarkt aan het onderzoeken bent, is het de kunst om alle opties toe te laten en met open vizier te bekijken. Doe je dat niet en verval je snel in ja-maar, dan sla je bij voorbaat allerlei opties dood.

Ja-maar is wel adequaat in de fase van het nemen van een beslissing. Maar heb je eenmaal een beslissing genomen, dan heeft ja-maar niet langer zin.

Dan is het de kunst om vol te gaan voor de realisering van je besluit.

 

 

4.  Durf ‘ja’ te zeggen tegen ‘ja-maar’

 

Heb je eenmaal een keuze gemaakt, een 100 procent ‘ja’, dan loop je het risico dat er toch al gauw allerlei ja-maars naar boven komen.

Ook al was je nog zo zeker van je besluit, de twijfel slaat toe.

Als voorbeeld geef ik je de ervaringen van Saskia, een van mijn coachklanten.

Zij was duidelijk toe aan een nieuwe stap in haar loopbaan. Zij wilde ook graag promotie maken en ging voor een managementbaan. Een stapje hoger, mogelijk als teamleider. In haar vorige werk had zij daarmee al ervaring opgedaan.

Toen ze eenmaal weloverwogen ‘ja’ gezegd had tegen haar nieuwe functie als teamleider, sloeg de twijfel toe. ‘Ja-maar, kan ik dat wel?’ Ja-maar, heb ik wel voldoende stevigheid?’ ‘Ja-maar, wat als ik niet alles direct kan overzien?’

De ja-maars staken volop de kop op. Vaak gaat dat als vanzelf.

Het is dan de kunst om je er niet tegen te verzetten. Laat ze maar komen. Eigenlijk komt er een soort interne dialoog op gang, een gesprek met jezelf.

Als je toegeeft aan de ja-maars zullen ze uiteindelijk bijna vanzelf verdwijnen. Gunster heeft het over zeepbelletjes die omhoog dwarrelen en uiteenspatten.

Soms zal dat niet lukken. Dan is de weerstand te groot. Als coach kan ik je dan heel goed helpen.

 

 

5.  Behoud je gevoel voor humor

 

Als volwassene ben je snel geneigd om zaken serieus te nemen. Ik betrap mezelf daar ook regelmatig op.

Terwijl juist bij ja-maar humor je enorm kan helpen.

Ik moet daarbij denken aan kleine kinderen. Zij kunnen af en toe heerlijk ja-maren. Zeker op een bepaalde leeftijd.

Ik vind het dan mooi om te zien hoe je ze uit hun ja-maar kunt halen met humor. Dan is de ketting soms opeens gebroken en doorzien ze hun spel.

Wat dat betreft zouden we van hen kunnen leren en ons eigen spel met ja-maar kunnen relativeren.

 

 

 

Heb je het gevoel dat je je moeilijk los kunt maken van ja-maar? Dat je daarin blijft hangen en eigenlijk niet verder komt?

Kun je daarbij wel wat hulp gebruiken?

Bel (0575-544588 / 06 54762865) of e-mail me ([email protected]) voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Hoe je in een selectie-interview de vraag beantwoordt “Waarom wil je hier werken?”

Tips die je op weg helpen om een onderscheidend antwoord te geven op een cruciale vraag

 

“Omdat ik een baan wil”, was het spontane, maar serieuze antwoord van een van mijn cursisten.

In een van mijn 3-daagse trainingen ‘Bouw je ideale loopbaan‘ vroeg ik de deelnemers wat hun antwoord zou zijn op de vraag “Waarom deze functie voor jou?”.

De aanleiding was een visualisatie oefening met betrekking tot hun ideale werk.

Het antwoord van mijn cursist is niet het antwoord, waar een selecteur op zit te wachten. Sterker nog, ik denk dat het een antwoord is, dat men niet wil horen.

Een werkgever is er namelijk niet om jouw probleem op te lossen. Integendeel, jij bent er om het probleem van een werkgever op te lossen.

Het is goed om je dat te realiseren.

 

“Waarom deze functie voor jou?” Of: “Waarom wil jij voor onze organisatie werken?

Het zijn varianten op eerstgenoemde vraag. Het zijn gegarandeerd vragen die je kunt verwachten als je solliciteert naar een baan.

Mogelijk zijn jou die vragen ook al eens voorgelegd.

 

Wat is dan een antwoord dat wél aan verwachtingen voldoet, vraag je je misschien af. En wellicht nog interessanter, wat is een antwoord waarmee je je van anderen onderscheidt?

In mijn artikel help ik je op weg.

 

 

“Waarom wil je hier werken?”

 

Het is een valkuil om deze vraag op te pakken als een simpele vraag. Dat is het beslist niet.

 

De vraag gaat over je belangstelling voor die functie, voor die organisatie.

Bij je antwoord kun je denken aan wat jou zodanig in de organisatie en in de functie interesseert dat je er je werk van wilt maken.

 

De vraag gaat ook over waarden.

Wat maakt de organisatie en de functie voor jou de moeite waard om je daarvoor in te zetten? Daarvoor te gaan?

Wat vind jij zodanig belangrijk dat je daar een groot deel van je tijd mee bezig wilt zijn?

Dat heeft alles te maken met je persoonlijke missie. En dus met de waarden die jij terug wilt zien in het werk dat je doet.

 

 

“Waarom wil je hier werken?”; het is onverstandig om een eendimensionaal antwoord te geven

 

Ook al roept een waarom-vraag een rechtlijnig daarom-antwoord op. De werkelijkheid is veel complexer.

Zo ook bij de vraag “Waarom wil je hier werken?”.

 

Ook al wordt de vraag als een ‘waarom-vraag’ gesteld, ik adviseer je om daarop géén eendimensionaal antwoord te geven.

Als je tenminste recht wilt doen aan de vraag. En de kans wilt grijpen om je te profileren met je kwaliteiten.

Want wil je je onderscheiden van anderen, dan zijn er gegarandeerd meer aspecten die je in jouw daarom-antwoord naar voren kunt brengen.

Meer aspecten dan bijvoorbeeld alleen “Omdat ik een baan wil”. Of misschien wel “Omdat het zo goed verdient”.

Dat laatste antwoord is overigens ook een voorbeeld van een antwoord dat men niet wil horen. Dat denk ik tenminste.

 

Herformuleer voor jezelf de vraag “Waarom wil je hier werken?”.

Maak die herformulering in het gesprek gerust expliciet. Denk als het ware hardop. In een gesprek is dat een heel effectieve interventie.

Zeg bijvoorbeeld:

“Uw vraag “Waarom wil je hier werken?”; daar wil ik graag een en ander over zeggen.

Graag noem ik u een aantal factoren (of redenen) die de functie en uw organisatie interessant maken voor mij. En wat mij drijft om mij voor de functie en uw organisatie in te zetten”.

 

En benoem en leg vervolgens uit, op grond waarvan jij in betreffende functie en bij betreffende organisatie wilt werken.

Geef op zijn minst drie redenen.

 

Ik geef je een aantal tips.

 

 

Tips die je op weg helpen om een onderscheidend antwoord te geven op de vraag “Waarom wil je hier werken”

 

1. Laat zien en horen hoe de functie en de organisatie passen bij wat jou interesseert.

Jouw interesse is wellicht een van de redenen waarom je voor betreffende organisatie wilt werken.

Laat horen en laat voelen waar jij helemaal enthousiast over bent.

Bereid je daar goed op voor, zodat je een overtuigd en overtuigend verhaal kunt presenteren. Maak je dat verhaal eigen, zodat het écht van jezelf wordt.

 

2. Laat zien en horen hoe de functie past bij wat jij te bieden hebt.

De goede aansluiting tussen de functie, de organisatie en wat jij te bieden hebt, is wellicht een van de redenen voor jou om voor hen te willen werken.

Laat zien en horen wat jij voor hen kunt betekenen. En niet onbelangrijk, wat het hen oplevert als ze jou in dienst nemen.

Onder andere daarom wil jij graag voor hen werken. Omdat je ervan overtuigd bent dat het hen resultaten oplevert.

Zorg dan ook dat je heel helder voor ogen hebt welke resultaten jij met de inzet van jouw kwaliteiten voor andere organisaties hebt neergezet. Heb je die voorbeelden op het puntje van je tong, dan kun je er enthousiast en to the point over vertellen.

En zo de link maken naar de resultaten die betreffende organisatie kan verwachten. Als ze gebruik maken van jouw expertise.

 

3. Laat zien en horen hoe je past bij de cultuur van de organisatie

Doe goed je onderzoek naar de cultuur van de organisatie, zodat je daar een goed beeld van hebt en daarop aan kunt sluiten.

Oriënteer je naar de missie, de waarden en de toekomstvisie van de organisatie. Vraag je af in hoeverre die matcht met jouw waarden en jouw missie en vooral met jouw missie met betrekking tot werk.

Welke indruk heb je gekregen van de mensen die er werken? In hoeverre is het wat mensen betreft voor jou een goede omgeving om te werken?

In hoeverre sluiten de arbeidsomstandigheden aan bij wat jij nodig hebt? En misschien daarnaast nog bij wat jij wenst?

Is er een goede match, dan is dat een heel mooie reden als deelantwoord op de vraag “Waarom wil je bij ons werken?”.

 

 

Wellicht kun je uit eigen ervaring nog meer punten noemen, die voor jou onderdeel zijn van jouw antwoord op de vraag “Waarom wil je hier werken?”.

Heb je nog aanvullingen? Ik lees het graag.

 

 

 

Heb jij nog onvoldoende helder wat jij met jouw kwaliteiten te bieden hebt?  

En welke resultaten jij met de inzet van jouw kwaliteiten voor andere organisaties hebt neergezet?

Ben je nog zoekende wat jou zodanig interesseert en wat zodanig belangrijk voor je is dat je daaraan een bijdrage wilt leveren met wat je doet in je werk?

Lees mijn aanbod met betrekking tot de 3-daagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’ en meld je aan.

Wil je eerst je vragen aan me voorleggen? Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust.

 

 

 

 

/door

Ervaar de kracht van visualiseren aan de hand van visualisatieoefeningen

Visualisatieoefeningen die je helpen om je een voorstelling te maken van wat jij in je leven wilt brengen

 

Visualiseren; je een beeld vormen van iets, je voorstellen hoe iets eruit kan zien, iets zichtbaar maken.

Je denkt misschien dat het bij visualiseren met name gaat om het zien. Maar dat is niet het geval.

Het woord visualiseren wordt vaak gebruikt in de zin van het inzetten van je verbeeldingskracht. Dat wordt ook wel imagineren genoemd. Dat klinkt een beetje archaïsch, maar imagineren is duidelijk een wat ruimer begrip dan visualiseren.

Bij imagineren wordt niet alleen een beroep gedaan op het zien, maar bijvoorbeeld ook op het horen, het voelen, het ruiken. Misschien zelfs het motorisch aspect.

Beide begrippen worden door elkaar gebruikt.

In mijn artikel reik ik je in aansluiting op een van mijn vorige artikelen een tweetal visualisatieoefeningen aan. Bij die oefeningen wordt niet alleen een beroep gedaan op het zien, maar ook andere zintuigen worden erbij betrokken.

 

 

Visualiseren is niets nieuws

 

Eigenlijk doe je dat dagelijks, maar meestal niet bewust.

Je maakt je een voorstelling van wat je wilt bereiken alsof het al werkelijkheid is. Bijvoorbeeld een gerecht dat je wilt maken, een taart die je wilt bakken, een feest dat je wilt geven, een klimrek dat je wilt timmeren, een zolder die je wilt verbouwen.

Je hebt alle kans dat je bijvoorbeeld het gerecht al voor je ziet. Dat je ruikt hoe het ruikt en dat je proeft hoe het smaakt. Misschien loopt het water je zelfs al in de mond als je eraan denkt.

Voor dat soort visualisaties heb je geen visualisatieoefeningen nodig. Dat doe je als vanzelf. Je bent er ook niet bewust mee bezig. De beelden, geuren en smaken dringen zich als vanzelf aan je op.

 

 

Visualiseren aan de hand van visualisatieoefeningen

 

Als je visualiseren als techniek gebruikt om je voor te stellen wat je in jouw leven wilt brengen, bijvoorbeeld jouw ideale werk, dan doe je dat heel bewust.

Je gaat er dan echt voor zitten. Je zorgt op de een of andere manier dat je je ontspannen voelt. En met behulp van je verbeelding maak je een plaatje van wat je wenst. Met als doel het gewenste daadwerkelijk in je leven te brengen. Daarin doen zoveel mogelijk zintuigen mee.

Dat kun je zelf doen aan de hand van visualisatieoefeningen. Bijvoorbeeld de oefening Twintig jaar na nu, die ik verderop in mijn artikel beschrijf.

 

Visualisatieoefeningen kunnen ook het karakter hebben van een geleide fantasie.

Bij een geleide fantasie laat je je meenemen in het verhaal dat iemand vertelt en je stelt je voor hoe dat is.

Aan de hand van het verhaal, laat je beelden, gevoelens, geuren, geluiden opkomen.

 

 

Een tweetal voorbeelden van visualisatieoefeningen

 

De eerste oefening is een creatieve schrijfopdracht. De tweede oefening is een afgeleide van een geleide fantasie, zoals ik die ook gebruik in de 3-daagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’.

 

1. 20 jaar na nu

Plaats jezelf in de toekomst. Stel je voor, het is 20 jaar na nu. Je zit aan je kop koffie en op je tablet lees je de krant. En ja…………….. jouw naam kopt in de krant. Onder de kop een artikel over jou. Het verhaal gaat over jouw prestaties, jouw bijdragen, waar het gebeurde en wat dat wat jij gedaan hebt betekent voor andere mensen. Er staan ook uitspraken in van jou, je vrienden, je collega’s.

 

Neem een leeg vel papier en schrijf erboven: ‘Twintig jaar na nu’, gevolgd door de kop van je artikel.

Als je tevreden bent met je kop, veronderstel dat die kop de aandacht trekt van duizenden lezers.

Nu, geef ze het verhaal. Schrijf in het artikel alles dat je maar waar wilt maken in de komende twintig jaar. Vergeet om realistisch of pragmatisch te zijn. Droom, fantaseer, schrijf wat je wilt. Neem net zoveel ruimte als je wilt.

 

Als je klaar bent, herlees je verhaal en geniet ervan.

 

 

2. Visualisatieoefening ‘Je ideale werk’

In deze oefening maak je je een voorstelling van je ideale werk. Je gaat fantaseren hoe je ideale werk er concreet uitziet.

In de 3-daagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’. is deze visualisatieoefening opgenomen als geleide fantasie. In het kader van dit artikel gaat het te ver om de hele opdracht in detail te beschrijven.

 

Ik geef je een aantal handreikingen om je op weg te helpen:

 

Hoe ziet in je ideale werk de omgeving eruit? Werk je binnen of buiten? Als je binnenshuis werkt, hoe ziet die ruimte eruit? En als je buiten werkt, hoe ziet je omgeving eruit?

Wat doe je op deze werkplek? Ben je veel op deze werkplek en wat ben je er aan het doen? Welke activiteiten doe je in je ideale werk?

Welke verantwoordelijkheden heb je? Werk je voor een grote of voor een kleine onderneming of werk je voor jezelf? Geef je leiding? En zo ja, aan veel of aan weinig mensen?

Welke talenten gebruik je en wil je ontwikkelen in je ideale werk? Welke uitdagingen kom je tegen die maken dat je jouw talenten zo volledig mogelijk kunt ontplooien?

Met wat voor mensen werk je samen? Als collega’s, als leidinggevenden?

 

Aan de hand van de vragen ga je visualiseren hoe het voor jou ideale werk eruitziet.

Je maakt er echt een ideaal plaatje van. Maak zichtbaar en voelbaar hoe het is om je ideale werk te doen.

 

En wil je de tijd en de rust pakken om geleid de hele visualisatieoefening te doen? Klik dan hier om deze te beluisteren.

 

Op die manier visualiseren zal je écht helpen om te realiseren wat je voor ogen hebt.

De ervaring van de handtherapeut in een van mijn vorige artikelen is daar een sprekend voorbeeld van.

 

 

 

Heb je nog geen helder beeld van hoe jouw ideale werk eruitziet?

Wil je door mij stapsgewijs begeleid aan het werk om te komen tot een antwoord op je vraag?

Bel (0575-544588 / 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust voor het maken van een afspraak voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door