Uren heb ik doorgebracht bij Hanneke Verhey in Deventer en Zutphen.

Weken bij Joop Crompvoets in Swalmen, Hans Meeuwsen in Goirle en Thomas en Katrin König in Kleef.

Dat alles in het kader van mijn hobby; keramisch vormgeven.

Of noem het simpelweg ‘pottenbakken’; draaien op de pottenbakkersschijf of vormen met de hand.

Op het laatst had ik privéles van Hanneke.

Als ik dan eenmaal mijn doel helder voor ogen heb en helemaal op dreef ben, dan is er voor mij geen besef meer van plaats en van tijd.

Helemaal verliezen kan ik me in mijn hobby; het maken van keramiek.

Het kost me weinig moeite om de beelden weer naar boven te halen.

Ik laat me inspireren door wat ik zie.

Fascinerend vind ik met name de keramiek van de Native Americans (Indianen). Niet alleen de techniek en de vormen, maar ook de decoraties.

Zo heb ik me bijvoorbeeld laten inspireren door een pot in het Chapin Mesa Archeological Museum in Mesa Verde National Park, in de USA.

Ik was vooral gebiologeerd door de techniek.

Hoe hebben ze die pot gemaakt?

Hij is in elk geval opgebouwd uit rollen klei. En aan de afdrukken in de klei te zien, lijken de rollen met kneepjes van de vingertoppen tegen elkaar te zijn aangedrukt.

Maar hoe hebben ze dat precies gefikst?

Ik ga dan aan het experimenteren. Totdat ik een werkwijze gevonden heb, die voor mij voldoet.

Dan kan ik van start en gaan bouwen aan wat ik voor ogen heb.

En dan raak ik helemaal in de flow.

Ik steek mijn tong nog net niet tussen mijn lippen, maar 100% gefocust ben ik dan aan het werk.

Ik heb zelfs niet in de gaten als ik geobserveerd word.

Ik ben alleen bezig met dat wat ik op dat moment aan het maken ben. En mijn werkstuk groeit onder mijn handen.

Ik heb het in mijn vingers, zowel letterlijk als figuurlijk. Ik heb het onder controle en al doende gaat het me steeds beter af.

Het is een mooi staaltje van merkbaar beter worden in iets; mastery, zoals men dat in psychologentermen noemt.

Het is een van de kenmerken van een échte hobby.

Voor mij is met klei bezig zijn een ultieme vorm van ontspanning. En in die zin een mooi voorbeeld van een échte hobby

Een échte hobby is iets anders dan louter vrijetijdsbesteding.

Op cv’s zie ik nog weleens dat mensen bijvoorbeeld films kijken scharen onder de noemer hobby’s. Of kijken naar voetbalwedstrijden.

Maar volgens Ap Dijksterhuis, hoogleraar psychologie van de Nijmeegse Radboud Universiteit en gespecialiseerd in geluk, zijn films of series kijken op bijvoorbeeld Netflix geen échte hobby’s.

Als je met een échte hobby bezig bent, dan kun je niet even tussendoor appen of mailen.

Het komt zelfs niet in je op, om dat te doen. Gefocust als je bent op je hobby.

Terwijl je, als je een film kijkt of naar een voetbalwedstrijd op TV, je rustig even tussendoor kunt appen of een berichtje kunt liken op Facebook.

Dijksterhuis ziet een échte hobby als één van de schaarse activiteiten waarbij je helemaal ‘uit kunt staan’.

Teruggetrokken uit de hectiek van werk. Of de hectiek van een druk gezin.

Door een échte hobby laad je jouw accu weer op. En voorkom je dat je opbrandt.

Er onvoldoende voor zorgen dat je je accu weer oplaadt is een belangrijke oorzaak van een burn-out.

Crucialer dan werk dat je te veel energie kost.

Dus laad je accu op met een échte hobby!

Maak daar bewust tijd voor. In plaats van dat je maar beziet hoe een dag of een week verloopt en of er nog tijd overblijft voor je hobby.

Wat dat betreft werkt het schrijven van deze e-mail voor mij ook weer als een wake up call.

Bewust tijd maken voor mijn hobby!

Zoals psycholoog Paraskas Petrou het noemt: Ga leasure craften.

In analogie met job craften: pas je vrije tijd aan, aan persoonlijke wensen en eisen.

Dat heeft alles te maken met jouw persoonlijke missie.

Voorkom dat je, zoals een van mijn potentiële klanten aangaf, weinig tijd hebt voor creativiteit naast je werk, je werk moeilijk kunt loslaten en een piekerhoofd hebt.

Heb je jouw missie scherp, dan kun je keuzes maken in lijn met jouw persoonlijke missie. Niet alleen met betrekking tot werk, maar voor alle levensterreinen die belangrijk voor je zijn.

Zet een eerste stap in de goede richting en neem contact met me op voor een oriënterend gesprek.

Leg je vragen aan me voor en krijg een indruk van wat ik voor jou daarin kan betekenen.

Levenslessen van Gladys McGarey, een 103 jaar oude arts

“Ik zeg altijd: je moet een plan hebben waardoor je wilt blijven leven, waardoor je juice blijft stromen. Iets wat voor jezelf belangrijk is.

Juice kun je vertalen als ‘levensvreugde’. Het is de energie die je krijgt als je je bezighoudt met dingen die ertoe doen. Ik vind het fijn om mijn kinderen en kleinkinderen te zien opgroeien, maar daarnaast heb ik ook mijn eigen activiteiten. Ik vroeg patiënten ook altijd of ze een doel hebben in hun leven. Als ze dat niet hadden, dan kon ik ze misschien een beetje oplappen maar niet beter maken.”

Dat zegt Gladys McGarey in een interview voor NRC.

Zij werd arts in een tijd dat zoiets bijzonder was voor een vrouw. Op 103-jarige leeftijd schreef ze een boek met als Nederlandse titel ‘Het goedgeleefde leven’. En als ondertitel: ‘De zes geheimen van een 103-jarige arts voor een gezond en gelukkig leven’.

In het boek vertelt ze hoe je gelukkig en gezond oud kunt worden.

”Echte gezondheid heeft niets te maken met alleen een medische diagnose stellen of het verlengen van een leven gewoon omdat het kan”, zegt McGarey.
”Als arts kan je klachten en ziekten op de reguliere wijze behandelen, maar ware gezondheid gaat ook om hoe we met de wereld om ons heen leven.”

Ieder individu ziet zij als een compleet en complex wezen, met een unieke reeks fysieke, psychologische en spirituele kenmerken en met een hoeveelheid doelen die hij of zij in het leven moet vervullen. Ziel en lichaam zijn met elkaar verbonden en bij gezondheid gaat het er volgens haar ook om dat iemand het gevoel heeft zijn talenten met de wereld te kunnen delen.

Als ik kijk naar mezelf, dan heb ik nog genoeg plannen waardoor mijn juice, mijn levensvreugde, blijft stromen. Zelfs zo veel plannen dat M. zich afvraagt hoe ik al die plannen ga combineren. “Je hebt ook nog je business te runnen”, zei hij onlangs. “En je keramiek en je pianospel.” Dat naast dat ik graag regelmatig onze kinderen en kleinkinderen zie.

En ja, ik onderken en ervaar wat Gladys McGarey zegt over gezondheid. Dat het er bij gezondheid ook om gaat dat je het gevoel hebt je talenten met de wereld te kunnen delen.

Hoe is dat voor jou?

Heb jij een plan waardoor je juice blijft stromen? Iets wat voor jezelf belangrijk is?

Zou je meer of in een andere vorm je talenten met de wereld willen delen? Maar weet je nog niet hoe die stap te zetten en hoe die vorm zich moet ontwikkelen?

Laat het me horen. Een afspraak voor een oriënterend gesprek maak je met deze link.

In PW, het vakblad voor HR-professionals, las ik een artikel over Regina Coeli, de ‘nonnen van Vught’.

Een aantal jaren geleden heb ik mijn Engels geüpgraded bij Regina Coeli.

In het artikel werd ik geprikkeld en geïnspireerd door wat ze bij Regina Coeli ‘de dode hoek’ noemen: elkaar niet begrijpen terwijl je dezelfde taal spreekt.

Ik heb de indruk dat bij steeds meer organisaties Engels de voertaal is. En in cv’s van mijn klanten zie ik met regelmaat bij talenkennis ‘Engels goed in woord en geschrift’.

Maar wat betekent dat concreet? Ben je goed in het begrijpen van Engelse teksten, het begrijpen van gesproken Engels, zelf schrijven en spreken in het Engels? Bovendien, wat is ‘goed’?

Volgens het artikel overschatten Nederlanders hun vaardigheid in het Engels.

Nederlanders kunnen het Engels van Nederlanders begrijpen, terwijl mensen met een andere culturele achtergrond geen idee hebben waar je het over hebt of je bijvoorbeeld een botte Hollander vinden.

In de internationale samenwerking in het Engels ontstaat ruis doordat iedereen vanuit een andere taal en cultuur het Engels geleerd heeft.

Iets vergelijkbaars kan gebeuren als jij in gesprekken met een potentiële werkgever spreekt over jouw kwaliteiten. En je bijvoorbeeld zegt dat je ondernemend bent. Je gesprekspartner vormt zich daarbij een beeld van de kwaliteit ‘ondernemend’ en dat beeld hoeft niet overeen te komen met het beeld dat jijzelf daarvan hebt.

‘Ondernemend’ is bijvoorbeeld meer dan ondernemend de wereld benaderen, je openstellen voor het opdoen van nieuwe ervaringen en je ontwikkelen.

Het is goed om je bewust te zijn van een mogelijke ‘dode hoek. Want het hele veld van een label voor een kwaliteit is vaak breder dan je zelf denkt en breder dan wat je zelf kan. Zo zit de ‘dode hoek’ in het voorbeeld ‘ondernemend’ bij het bedrijfsmatige. En daarbij hoort bijvoorbeeld ook dat je in kunt schatten wat mogelijke risico’s zijn.

Wat dat betreft denk ik dat met regelmaat wordt onderschat wat erbij komt kijken als je als zelfstandig professional aan het werk gaat. Het is goed om je te realiseren dat je naast het vak dat je beheerst, er een nieuw vak bij krijgt; het vak ‘ondernemen’.

Overigens is het ook zo dat, zoals je zelf je niet bewust kunt zijn van een mogelijke ‘dode hoek’, het ook kan zijn dat een potentiële werk- of opdrachtgever zich niet bewust is van zijn ‘dode hoek’. Want hij vormt zich een beeld van jouw kwaliteiten op basis van het beeld dat jij daarvan schetst. En dat beeld hoeft niet overeen te komen met de realiteit.

Zoals ik weleens van een werkgever heb gehoord: ‘Die persoon hadden we achteraf bezien niet aan moeten nemen’.

Voorkom dat je elkaar niet begrijpt, terwijl je ogenschijnlijk dezelfde taal spreekt.

Zorg dat je in staat bent om je kwaliteiten specifiek te benoemen. Illustreer je kwaliteiten met concrete voorbeelden waaruit blijkt dat je genoemde kwaliteiten hebt. En maak concreet welke resultaten je hebt bereikt met de inzet van jouw kwaliteiten.

Vind je het moeilijk om jezelf te profileren met je kwaliteiten?

En kun je wel wat hulp gebruiken bij het overtuigend communiceren over wat jij te bieden hebt op de arbeidsmarkt?

Laat het me horen. Maak een afspraak voor een kosteloos oriënterend gesprek met deze link: https://my.timetrade.com/book/7JY2H

Wil jij je droombaan vinden?

‘Denk terug aan je jonge jaren’, zegt Japke-d. Bouma in NRC.

Het is een van de 13 stappen van haar plan om je droombaan te bedenken en te bereiken.

In mijn jonge jaren, ik denk dat ik een jaar of tien of twaalf was, wist ik wat ik wilde worden: verpleegster.

Ik was in die tijd onder behandeling bij de dermatoloog en hij maakte me snel duidelijk dat ik dat met mijn eczeemhanden wel kon vergeten.

Zo volgzaam als ik was en zo veel vertrouwen als ik kennelijk had in het oordeel van de dermatoloog, heb ik het idee van verpleegster worden maar snel laten varen.

Vervolgens heb ik in die periode überhaupt niet meer nagedacht over mijn loopbaan.

Ik weet wel dat een van mijn vriendinnen toen al wist dat zij verloskundige wilde worden. Toen heette dat nog ‘vroedvrouw’. Ik vond het heel bijzonder dat zij daar zo stellig in was, maar het was voor mij geen inspiratie. Terwijl ik wel al heel vroeg vakantiewerk heb gedaan op de zuigelingenafdeling van wat toen nog heette ‘de vroedvrouwenschool’ in Heerlen.

Marlène, 16 jaar, vakantiewerk vroedvrouwenschool 

Veel jaren later heb ik nog weleens gedacht dat verloskundige als beroep heel goed bij mij had kunnen passen. Maar na alle andere opleidingen die ik al had gevolgd en ook alle werkervaring, was dat geen serieuze optie meer.

‘Probeer veel uit!’, zegt Japke. ‘En als het niks is, ga je weer door.’

Dat doet me denken aan de voordracht die Steve Jobs in 2005 hield aan de Stanford University over ‘connecting the dots’; het belang van het leggen van de juiste verbindingen tussen de ervaringen en inzichten in het leven.

In zijn persoonlijk leven, de verbindingen tussen de ervaringen en inzichten, die hij tijdens het volgen van colleges had opgedaan en die volgens hem aan de basis van het succes van Apple hebben gestaan.

Daarbij gaf hij aan dat de cruciale verbindingen vooraf door hem niet waren voorzien, maar dat pas achteraf bleek hoe belangrijk ze waren voor de uitzonderlijke innovaties van Apple.

Wat dat betreft is het mooi en waardevol om eens terug te denken aan je leven tot nu toe. Welke ervaringen en inzichten springen er voor jou uit?

En vervolgens: Hoe kun je verbindingen maken tussen de verschillende inzichten en ideeën?

Steve Jobs zei daarover: ‘This approach has made all the difference in my life.’ Misschien geldt dat ook wel voor jou.

Die verbindingen laten zich overigens niet sturen, zegt Jobs. Gaandeweg moeten ze zelf kunnen ontstaan: ‘You can’t connect the dots forward; you can only connect them backwards.’

Het inzicht in de verbindingen ontstaat dus pas terugblikkend.

En vooruitkijkend, dient er sprake te zijn van vertrouwen in een toekomst als aantrekkingskracht (attractor); ‘So you have to trust that the dots will somehow connect in your future. You have to trust in something: your gut, destiny, life, karma, whatever.’

Had jij vroeger een droombaan? En heb je die baan stap voor stap ook gerealiseerd?

Of:

Heb jij je droombaan nog niet gevonden? Sterker nog, heb je geen idee van hoe die eruit zou moeten zien?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – Een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

‘Waarom werk je?’ Of als je nu niet werkt, maar wel graag aan het werk wilt: ‘waarom wil je werken?’

Het is een vraag die in elk loopbaanbegeleidingstraject bij MEER WAARDE IN WERK naar voren komt. Soms iets anders geformuleerd. Bijvoorbeeld: ‘Wat betekent werk voor jou?’.

Het antwoord op die vraag is heel persoonlijk en je antwoord op die vraag kan ook veranderen gaande je levensloop. In die zin dat je afhankelijk van de levensfase waarin je zit, andere prioriteiten stelt en anders gaat kijken naar werk. Zo sprak ik laatst een zestigjarige. Werk hoeft voor hem niet iets groots te zijn. Hij ziet werk vooral als een bron van inkomsten en iets van zichzelf waarin hij zijn kwaliteiten in kan zetten, iets kan leren en zichzelf kan ontwikkelen.

Over ‘Waarom werk je eigenlijk?’ las ik laatst een artikel in mt/sprout. Volgens onderzoek van de Amerikaanse organisatiepsycholoog Amy Wrzesniewski is er verschil tussen het hebben van een baan, een carrière of roeping.

Mensen die hun werk als baan zien, werken vooral om geld (salaris) te krijgen en daarmee brood op de plank. ‘Dat betreft in Nederland 35 procent’, volgens Heidi Jansen. Zij schreef het boek ‘Werk en zingeving, van succes naar betekenis’.

‘Mensen die hun werk zien als carrière werken voor status, ergens bij horen, erkenning en persoonlijke ontwikkeling. Dat betreft 31 procent. Tot slot is er nog 23 procent die werk als roeping ziet en verschil wil maken, en 11 procent weet het gewoonweg niet’.

Als ik kijk naar de antwoorden van mijn klanten en naar mijn eigen antwoord op de vraag ‘Waarom werk jij?’, dan zijn die antwoorden vaak genuanceerder dan louter ‘brood op de plank’, ‘een carrière’ of ‘een roeping’. Vaak is het ook een combinatie van bronnen van betekenis, maar wel met accentverschillen.

Als ik mijn werkmissie, zoals omschreven in mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ erop nalees, is die nog steeds van toepassing. Zij het met andere accenten dan eind 2020, de publicatie van mijn boek.

“Mijn werk houdt mij scherp en door mijn werk ervaar ik dat ik midden in de maatschappij sta. Mijn werk biedt kansen om me verder te ontwikkelen en mijn talenten te ontplooien. Door mijn werk kan ik mijn persoonlijke boodschap uitdragen en een maatschappelijke bijdrage leveren. Dit doe ik door mensen te inspireren tot ontwikkeling en hen daarin te ondersteunen. Door het beste en het unieke in hen naar boven te halen en hen zo toe te rusten dat ze hun ambities daadwerkelijk kunnen realiseren, in hun werk en privé. Door mijn werk lever ik ook een bijdrage aan ons gezinsinkomen en voel ik me financieel onafhankelijk.”

Mijn werkmissie beschrijft wat voor mij belangrijk is in werk, waar ik warm voor loop en wat ik nastreef. Daardoor fungeert de werkmissie ook als een soort meetlat aan de hand waarvan ik keuzes maak en op basis waarvan ik concrete doelen stel. Want mijn werkmissie staat niet los van mijn ‘missie’ voor andere levensterreinen die belangrijk voor me zijn. Werk is voor mij een betekenisvol deel van mijn leven, maar niet ‘mijn leven’. Daarvoor zijn er te veel andere zaken die ook waardevol voor me zijn.

Ik leef niet om te werken. Ik werk niet om te leven. Werk is deel van mijn leven.

Graag geef ik je een paar vragen ter overweging:

• Waarom werk jij?
• Of als je nu niet werkt: waarom zou je willen werken?

En aanvullend:

• Als je werkt: waarom doe je wat je doet qua werk?
• Als je nu niet werkt: wat voor werk zou je graag willen doen?

Moet je vooralsnog het antwoord op bovengenoemde vragen schuldig blijven? Zou je voor jezelf wel graag jouw antwoord willen weten, maar kom je er vooralsnog niet uit?

Neem gerust contact met me op. Ik help je graag op weg.