Werkmoe of een diepere roep om verandering

Zo herken je het verschil tussen ‘werkmoeheid’ en een diepere roep om verandering

Soms voel je het al op maandagochtend. Je klapt je laptop open, kijkt naar je agenda en denkt: “Pfff, alweer zo’n volle week…”

Je bent moe. Maar waarvan precies?

Is het gewoon druk geweest de afgelopen maanden? Of wringt er iets dieper?

Ik hoor het weleens vaker in mijn werk: mensen die denken dat ze een beetje ‘werkmoe’ zijn, maar gaandeweg ontdekken dat er meer speelt. Dat hun moeheid niet alleen over herstel gaat, maar over richting.

Het is belangrijk om dat verschil te kunnen herkennen. Want de manier waarop je ermee omgaat, zou anders moeten zijn.

Werkmoeheid: wat het is

Werkmoeheid is vaak tijdelijk. Je hebt misschien intensieve weken achter de rug, je energie is op en je hoofd loopt over. Je hebt vooral behoefte aan rust, herstel en ruimte. Even pas op de plaats.

Dat kan iedereen overkomen, ook als je eigenlijk goed op je plek zit.

Vaak merk je bij werkmoeheid het volgende:

• Je kijkt uit naar een vakantie, en na een paar dagen afstand voel je het al: “Ik kom weer een beetje bij.”

• Je kunt de dingen die je normaal doet nog prima aan, maar je hebt gewoon weinig reserve.

• Je ervaart nog steeds voldoening, maar het is even zoeken naar balans.

Rust nemen helpt dan echt. Tijdelijke overbelasting vraagt om opladen, niet direct om ingrijpen.

Een diepere roep om verandering is anders dan werkmoeheid

Soms voel je dat je al langer ‘op een zo goed als lege accu’ draait, zelfs als je hebt bijgetankt. Een weekendje weg helpt dan niet meer. Of een extra dag thuiswerken.

De moeheid is dan geen signaal van tijdelijke uitputting, maar mogelijk van innerlijke frictie.

Wat je dan vaak merkt:

• Je voelt je al langere tijd futloos, ook buiten werk.

• Je haalt weinig betekenis of energie uit wat je doet; het voelt routineus of leeg.

• Je merkt dat je steeds vaker denkt: “Is dit het nou?”

• Je voelt je rusteloos of juist afgestompt, alsof je jezelf een beetje kwijtraakt.

In zulke situaties gaat het niet meer alleen om energie. Het gaat om richting. Het gaat om de vraag: Past dit werk (of deze vorm ervan) nog bij wie ik ben (geworden)?

‘Werkmoe’ of ‘drijfmoe’?

‘Werkmoe’ gaat over energie. De vermoeidheid is tijdelijk en gaat over als je rust neemt. Na een pauze voel je je weer opgeladen en je doet je werk nog graag.

‘Drijfmoe’ moet je figuurlijk zien; je voelt je ‘drijvend’ in het leven, zonder richting of energie.

Drijfmoe gaat over zingeving en richting. Je voelt je aanhoudend moe, ook na rustmomenten. En na een pauze voel je je nog steeds leeg of onrustig. Je vraagt je af of je het werk dat je doet, überhaupt nog wilt doen.

Beide vormen verdienen aandacht. Maar waar ‘werkmoe’ vraagt om vertraging en zorg, vraagt ‘drijfmoe’ om onderzoek en beweging.

Wat kun je doen?

Twijfel je over welke vorm van moeheid op jou van toepassing is? Stel jezelf dan eens deze vragen:

• Wat geeft me energie in mijn werk en wat trekt mijn accu leeg?

• Wanneer voelde ik me voor het laatst écht betrokken en helemaal in mijn element met wat ik deed?

• Is mijn moeheid vooral lichamelijk, of ook mentaal/emotioneel?

• Wat zou ik doen als ik vandaag helemaal opnieuw mocht kiezen?

Deze vragen kunnen je helpen om het onderscheid helder te krijgen. Misschien is dat het begin van iets nieuws. Niet omdat je móét veranderen, maar omdat je weer werk wilt doen waarin je een voor jou betekenisvolle bijdrage kunt leveren.  Werk waarin je kwaliteiten ten volle tot hun recht komen en je je kwaliteiten verder kunt ontwikkelen.

Tot slot

Moe zijn is niet altijd erg. Het hoort erbij. Maar als de moeheid blijft, ook als je rust hebt genomen, dan is het misschien geen signaal dat je minder moet doen, maar dat je iets anders mag gaan doen.

Heb je weinig energie en voel je je moe?

Als je naar je werk kijkt, wat voel je dan? Is het écht moeheid, of iets anders dat aandacht vraagt?