Geen moed zonder angst
Angst en moed brengen mij terug naar zomer 2010.
Samen met man en kinderen heb ik al heel wat huttentochten gelopen. Al jaren ben ik lid van de Nederlandse Klim en Bergsport Vereniging (NKBV) en onze zonen hebben al de nodige cursussen en tochten van de NKBV gevolgd.
Zomer 2010 valt onze keus op een huttentocht in de Spaanse Pyreneeën. Inlopen doen we in Frankrijk. Voor mij is het iedere keer weer dikke pret als we het eerste sneeuwveld tegenkomen. Heerlijk! Sneeuw als beloning voor de klim.
Na een ruime week zitten we er lekker in, zijn goed ingelopen en beginnen aan onze huttentocht in de Spaanse Pyreneeën. Het is er prachtig en ik kijk mijn ogen uit. We hebben het gezellig met zijn viertjes. Onze jongste zoon en zijn vriendin zijn met ons mee. Zoonlief is een goede berggids. En een ‘berggeit’, zoals later zal blijken.
We overnachten in de Refugi Colomina, een kleine en gezellige hut op 2.295 meter boven de zeespiegel. Energiek vervolgen we onze tocht met stevig klimmen en dalen en af en toe best wel uitdagende passages. Thomas met al zijn ervaring in de bergen weet ons overal goed doorheen te loodsen. Soms denk ik ‘Zo, dit hebben we weer gehad, het is maar goed dat ik hier niet nog een keer door- of overheen hoef.’
Er ligt volop sneeuw. Maar zonder stijgijzers is die goed te belopen. Totdat het steil naar beneden gaat. Ik zie het plaatje nog voor me. Een kom en een en al sneeuw. Een alternatieve route zou vele uren omlopen betekenen. Teruggaan naar de hut willen we niet. Dus we moeten wel.
Voor mijn gevoel heb ik samen met Martin, mijn man, wel een uur op de rand van de kom gezeten, starend naar beneden. De meest enge denkbeelden kwamen in me op. Hoe kom ik hier heelhuids vandaan?
Eerst de rugzak maar eens af. Thomas doet de proef op de som om een indruk te krijgen van hoe steil de helling is. Voor hem een makkie. Als een berggeit hupt hij vol zelfvertrouwen van de helling naar beneden. Met rugzak op. Geen probleem, zou je denken. Het wordt pas een probleem als je bang bent. Dan sta je wiebel op je benen en mis je de stevigheid en stabiliteit die je juist nodig hebt.
Ik denk dat het een klein half uurtje geduurd heeft voordat ik ‘om’ was. Thomas heeft mijn rugzak naar beneden gebracht. En met de neus van zijn bergschoenen zigzaggend op de helling als het ware een trappetje gemaakt waarin ik de neuzen van mijn schoenen kon zetten. En met mijn vingers kon ik me vast klauwen in de sneeuw. Daarbij dan niet achteromkijken hoever ik nog naar beneden moet, maar dapper stappen zetten.
Gaandeweg voel ik dat de angst minder wordt. Opgelucht kom ik heelhuids beneden, waar mijn rugzak al op me ligt te wachten. Vanaf beneden bezien, is de helling helemaal niet zo eng als die er van bovenaf uitzag.
Zo kan het je ook vergaan als je stappen wilt zetten in je loopbaan. Als je het bekende niet durft los te laten. En niet de moed hebt om je angst voor het onbekende te overwinnen en maar blijft zitten waar je zit.
Want, zoals André Gide schreef: ‘De mens ontdekt geen nieuwe oceanen als hij de moed niet heeft om de kust uit het oog te verliezen.’
Dat geldt ook voor ontdekken van nieuwe mogelijkheden voor werk. Heb je het bekende eenmaal losgelaten, dan zal blijken dat het helemaal niet zo eng is als je dacht.
Heb de moed om stappen te zetten. Nelson Mandela zegt in zijn boek Long Walk to Freedom over moed:
‘Ik heb geleerd dat moed niet de afwezigheid van angst is, maar het overwinnen ervan. Een dapper man is niet hij die geen angst voelt, maar hij die zijn angst weet te overwinnen.’
Wil je stappen zetten in je loopbaan, maar ontbreekt het je aan moed om ervoor te gaan?
Boek een afspraak in, in mijn online agenda voor een oriënterend gesprek met deze link.
Als loopbaancoach ben ik je gids en rust ik je toe zodat jij de moed hebt om écht een stap in je loopbaan te zetten. Moed is daarbij niet de afwezigheid van angst. Moed is angst voelen en toch je hart volgen.
En ik zorg er als loopbaancoach voor dat je niet ‘uitglijdt’, als jij de uitdaging aangaat.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!