Als je tenminste Kilian Wawoe, beloningsexpert en schrijver van het boek Het Nieuwe Belonen moet geloven.

Misschien is zeuren in dit verband niet helemaal het juiste woord. En is erom vragen beter.

Met zeuren bedoelt Kilian Wawoe duidelijk maken dat het belangrijk voor je is.

En op de juiste manier zeuren levert je wat op.

Bij kinderen kan dat het felbegeerde koekje, snoepje of filmpje kijken zijn. Of het krijgen van meer zakgeld.

En bij volwassenen bijvoorbeeld salarisverhoging.

 

Kennelijk kunnen niet alleen mannen beter zeuren dan vrouwen.

Ook jonge jongens kunnen beter zeuren dan kleine meisjes.

Je gelooft het of niet, maar uit onderzoek onder kinderen van een jaar of 13, blijkt dat jongens meer zakgeld krijgen dan meisjes.

De verklaring van de onderzoekers daarvoor is dat jongens meer om zakgeld vragen dan meisjes. En dat een kind dat meer zeurt, meer krijgt.

 

Op de juiste manier zeuren levert je wat op. Bij volwassenen bijvoorbeeld salarisverhoging.

 

Heb je zelf kinderen, dan is het interessant om eens na te gaan of je dat herkent bij jouw kinderen.

En zeker zo interessant is het om bij jezelf eens te rade te gaan, hoe je ermee omgaat als een van je kinderen zeurt om iets.

Mogelijk wordt jouw gedrag ook beïnvloed door hoe er gezeurd wordt. Heel subtiel en tactisch of eerder storend en vervelend.

 

Of het nu komt doordat mannen meer zeuren over salarisverhoging of doordat ze slimmer onderhandelen over hun salaris, afgelopen twee jaar kregen mannen er als groep gemiddeld 16,4 procent bij. Vrouwen moesten het doen met 9,1 procent.

Dat blijkt uit het Nationaal Salaris Onderzoek (NSO) dat tweejaarlijks wordt uitgevoerd.

De salariskloof tussen mannen en vrouwen bedraagt in dit NSO 7,6 procent. Daarmee is de kloof gegroeid ten opzichte van 2021. Toen was het verschil nog 5 procent.

 

Nu werken vrouwen vaak in beroepen die minder betaald worden. En ook vaker in deeltijd.

Maar dan nog is er een salariskloof tussen mannen en vrouwen.

Overigens blijkt ook dat mensen afkomstig uit etnisch-culturele minderheden minder verdienen dan mainstream autochtone Nederlanders.

En dat je 5 tot 15% minder verdient als je een regionaal accent hebt.

Daarbij groeit het inkomensverschil, naarmate het dialect meer afwijkt van het standaard Nederlands.

 

Het toekennen van salaris is geen eerlijk proces.

Zo blijkt bijvoorbeeld dat vrouwen, die knapper zijn dan gemiddeld meer verdienen.

En dat lang zijn, accentloos Nederlands spreken en een gewicht van zo’n 90 kilo het optimum voor een man is.

Ik vind het bijzondere bevindingen.

Maar ik ga ervan uit dat Kilian Wawoe als beloningsexpert het niet uit zijn duim gezogen heeft.

 

Kilian Wawoe was senior HR-manager bij ABN-AMRO. Sinds 2011 is hij Assistent Professor in Human Resources Management aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en werkt daarnaast als zelfstandig organisatieadviseur.

Hij ziet grote salarisverschillen in de diverse branches. Daarbij constateert hij een onderscheid tussen organisaties die geld verdienen en die dat niet doen.

De bankensector is volgens hem een sector waarin goed geld wordt verdiend. En de salarissen over het algemeen ook hoger zijn dan in andere sectoren.

Dat is ook de ervaring van mijn coachklanten uit die sector.

Met regelmaat is het schrikken voor hen als ze geconfronteerd worden met de salarissen buiten de bank.

Vaak zullen ze dan ook bij een overstap naar een functie buiten de bank, qua salaris een veer moeten laten.

 

Als je van jezelf vindt dat je goed werk doet en als je salarisverhoging wilt, onderhandel dan over je salaris”, zegt Kilian.

Wil je dat niet heel direct doen, doe het dan subtiel.

Laat je manager horen wat je successen zijn. Of misschien nog mooier, zorg dat jouw collega’s in positieve zin over je praten.

Ga de onderhandeling over je salaris in, op een goed moment.

Bijvoorbeeld net na een goede beoordeling of als je een project goed hebt afgerond.

In elk geval “Vraag erom”.

 

En krijg je op jouw vraag een negatief antwoord, stel dan de volgende vraag:

Wat moet ik dan wel doen om een salarisverhoging te krijgen?

Met die vraag leg je jouw probleem bij jouw manager.

Blijf bij jouw standpunt en realiseer je “Iemand heeft altijd nog iets in zijn achterzak zitten”.

 

 

 

Ben je niet tevreden met je salaris? 

Zodanig dat je salaris je demotiveert in je werk omdat jouw bijdrage niet op waarde wordt geschat?

Wil je je bakens graag verzetten en een andere loopbaanrichting inslaan?

Neem contact met me op.

Graag begeleid ik jou naar meer waarde werk.

 

 

 

 

Maar laat je loopbaankeuzes niet zondermeer bepalen door die dobbelsteen

 

The Dice Man is een cultuurklassieker die je leven kan veranderen.

Laat de dobbelsteen beslissen! Dat is de filosofie die het leven verandert van de verveelde psychiater Luke Rhinehart.

En die ook jouw leven kan veranderen, want als je je beslissingen laat afhangen van een dobbelsteen, dan kan er van alles gebeuren.

 

Verruim je denken met een dobbelsteen

 

Michiel Waaijer wilde dat wel eens uitproberen en zien wat er gebeurt als je je gedrag laat bepalen door een dobbelsteen.

Hij schreef erover in NRC van 23 oktober 2006.

Zes mogelijke scenario’s bedacht hij voor zijn sollicitatiegesprek, afhankelijk van het aantal ogen dat hij met de dobbelsteen zou gooien:

  1. Leg steeds de nadruk op het gesprek zelf.
  2. Wees trots op je mislukkingen in plaats van op je successen. Geef aan dat je graag fouten wil maken in deze functie.
  3. Wees alleen geïnteresseerd in de persoon waarmee je het gesprek voert.
  4. Raadpleeg kans bij elk antwoord dat je geeft.
  5. Stel alleen vragen die niets met het gesprek te maken hebben.
  6. Doe volslagen lyrisch over de baan.

 

Hij was uitgenodigd voor een gesprek bij Newpeople in Amsterdam.

Omdat hij drie ogen had gegooid met de dobbelsteen houdt hij zich keurig aan het scenario ‘houd-je-niet-bezig-met-de-functie-maar-leer-je-recruiter-kennen’.

Michiel arriveert op het gesprek in joggingpak. Dat is al goed mis.

Want zoals je weet: de eerste indruk telt.

Op de vraag wat hij wil drinken antwoordt hij: ‘vloeistof’. En hij krijgt de poppen helemaal aan het dansen als hij de humanresourcemanager met wie hij het sollicitatiegesprek voert, probeert te omhelzen.

Hij vraagt aan haar hoe lang ze al bij het bedrijf werkt, hoe oud ze is, waar ze vandaan komt, of ze haar werk leuk vindt en of hij, stel dat hij aangenomen wordt, met haar komt samen te werken.

Hij vraagt hoeveel ze verdient en of dat ook zijn salaris wordt. En hij vraagt hoopvol of ze later nog eens wat samen kunnen gaan drinken.

 

Helaas wordt hij op basis van het gesprek niet aangenomen.

Michiel kan haar geen ongelijk geven. Volgens de conventies bij het krijgen van een baan heeft hij immers gefaald.

 

Overigens laat Michiel het niet bij dat ene experiment. Voor hem als Dice Man zijn maatschappelijke regels ondergeschikt aan nieuwe ervaringen.

En is bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek net als poker: het kan op talloze manieren worden gespeeld.

 

Ik wil zeker niet propageren en stimuleren dat je net als Michiel Waaijer het experiment aan zou moeten gaan met betrekking tot baanverwerving. En je gedrag en loopbaankeuzes zou moeten laten bepalen door een dobbelsteen te laten rollen.

Maar het denken in mogelijke scenario’s zoals bij de Dice Man, anders dan de meest voor de hand liggende, is een goede manier om je creatieve denken te ontwikkelen en je blik te verruimen.

Dat geldt niet alleen met betrekking tot mogelijkheden qua werk, maar ook als hulpmiddel om te komen tot een keuze.

 

Want kiezen voor een opleiding, baan of loopbaan vinden veel mensen moeilijk. Ze willen vooral een goede keuze maken en zijn dan geneigd om te denken dat weloverwogen kiezen nodig is.

Maar het kan heel goed zijn dat je rationeel goed gekozen hebt, maar dat je keuze toch niet goed voelt, dat je keuze niet op zijn plek valt en misschien helemaal mis is.

Kies je namelijk louter rationeel, dan maak je geen verbinding met je gevoel. Aan de andere kant: vertrouw je blindelings op je intuïtie, dan loop je het risico in een diep gat te stappen.

Voor je welbevinden is het belangrijk dat een keuze niet alleen een verstandige, rationele keuze is, maar dat die keuze ook goed voelt.

 

Het helpt daarbij om de blik op je mogelijkheden te verruimen. En overeenkomstig de werkwijze van de Dice Man zes opties voor jezelf te formuleren. In plaats van die ene optie of die twee opties die je misschien voor jezelf hebt geformuleerd.

Zo zijn er in mijn optiek zeker alternatieve scenario’s te bedenken in plaats van bijvoorbeeld je werkgever te laten horen dat je een andere rol wilt in de organisatie en dat ontslag nemen voor jou ook een optie zou kunnen zijn.

Volgens mij loop je dan te hard van stapel. Maak even pas op de plaats en laat je gedachten gaan over vier alternatieve scenario’s die je kunt bedenken.

Wat dat betreft is het mooi om uit te gaan van de zes kanten van een dobbelsteen.

 

Waar je bij alternatieve scenario’s zoal aan kunt denken lees je in mijn boek ‘WAT WIL IK NU ECHT?

Laat je inspireren en voorkom dat je door een beperkte blik op je mogelijkheden overhaast besluiten neemt.

 

 

 

 

Talent moet je ontwikkelen en onderhouden

 

Als je me al langer volgt, dan weet je misschien dat keramieken een van mijn hobby’s is. Lekker met mijn handen in de klei, al dan niet op de draaischijf.

Om allerlei redenen heb ik dat inmiddels alweer een hele tijd niet gedaan. Een van die redenen is dat mijn atelier tijdelijk een andere bestemming heeft. Waardoor ik daar niet aan het werk kan.

Dat begint steeds meer te kriebelen. Soms word ik er ook een beetje onrustig van.

Onze servieskast staat vol met kommen en schaaltjes die ik zelf heb gedraaid. Sommige echt al heel lang geleden. Zo had ik onlangs een van die schaaltjes in mijn handen. Als vanzelf liet ik het schaaltje door mijn handen gaan om de vorm af te tasten en te ervaren of die soepel loopt. Het betreffende schaaltje ‘liep’ wonderbaarlijk gaaf. En het is ook strak geglazuurd.

 

talent ontwikkelen

 

Het moment suprême bracht me enigszins in verwarring. Enerzijds was ik trots. Anderzijds werd ik er onzeker van. ‘Ik weet niet of ik dat nog wel kan’, zei ik tegen Martin. ‘Ik heb het al zo lang niet meer gedaan.’

Het voorval deed me terugdenken aan de tijd dat ik regelmatig achter de draaischijf zat. In zomervakanties was ik soms een paar weken achter elkaar van huis, op cursus bij gerenommeerde keramisten.

En dan was ik niet alleen bezig met mooie kommen en schalen draaien, maar ook met experimenteren met glazuren en stoken. Dat laatste niet alleen elektrisch of in een gasoven (al dan niet zoutstook), maar ook raku, pitfire, of in een houtoven. Voor het stoken van de houtoven draaiden we in shifts, waaronder ook de nachtelijk uren. Want je moest het vuur wel gaande houden door hout te voeren.

 

Ik heb heel veel zin om de draad weer op te pakken. Ook al weet ik nog niet hoe me dat afgaat.

Ik ben overigens niet de enige die zin heeft om weer te gaan ‘keramieken’. Een van onze kleinzonen schreef op de kaart voor mijn verjaardag: ‘Ik kan niet wachten om een keer iets met jou te keramieken!’

Voor mij is dat een extra stimulans om zodra het atelier weer vrij is, in mijn eentje op te starten. Me te heroriënteren op hoe het allemaal ook alweer moest en het vormgeven weer enigszins in de vingers te krijgen.

Want ik kan in het verleden dan wel veel mooie dingen hebben gemaakt, talent moet je onderhouden en liever nog, door ontwikkelen. Want stilstand is achteruitgang.

 

Dat geldt ook voor werk.

In onze samenleving, waar verandering constant is, is het cruciaal om je talenten te onderhouden en je te blijven ontwikkelen.

Het is aan jou om actief vorm te geven aan jouw persoonlijke en professionele groei. Dat betekent stappen zetten om iets voor elkaar te krijgen. Ontdekken wat je graag wilt, wat je belangrijk vindt. Met kleine aanpassingen je werk veranderen, verbeteren; jobcraften.

Zodat je werk doet dat je belangrijk vindt, waar je je talent kan ontwikkelen, waarmee je succes hebt.

 

 

Ben je onzeker over welke stappen je kunt zetten? Of wil je ontdekken hoe je jouw persoonlijke kwaliteiten optimaal inzet in je werk?

Wil je meer inzicht in jezelf, stilstaan bij je sterke punten, je drijfveren en weten welk werk het beste bij je past?

Bel me (06-54762865/ 0575-544588) of e-mail ([email protected]) me gerust voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

Onlangs las ik het boek ‘Het verborgen leiderschap van oudste dochters’, van Aike Borghuis.

‘Veel oudste dochters zien zichzelf niet als leiders, maar ze zijn het wel’ zegt Aike Borghuis.

Ik ben zo’n oudste dochter. Uit een gezin van zeven kinderen, vijf jongens en twee meisjes. Twee broers heb ik boven mij.

Ik zie mezelf niet echt als een leider, maar kennelijk word ik door mijn omgeving soms wel zo ervaren. Ik herinner me dat ik jaren geleden, toen onze vier kinderen nog thuis woonden, door mijn partner weleens moeder-overste werd genoemd. Dat zag ik toen echt niet als een compliment. Ook al was een van mijn lievelingstantes moeder-overste van de Medische Missiezusters.

 

Mijn plek in het gezin waarin ik ben opgegroeid heeft mij gevormd. Al op jonge leeftijd, ik denk dat ik een jaar of tien of elf was, hielp ik als vanzelfsprekend mijn moeder in het huishouden. Voor schoonmaakwerk was er huishoudelijke hulp. Maar bijvoorbeeld elke maandagavond, zorgde ik voor de warme maaltijd, terwijl mijn moeder de was streek. Want maandag was ‘wasdag’. Ik zie het nog voor me. Mijn moeder achter de strijkplank en ik achter het fornuis. Meestal bereidde ik nasi of een of ander gerecht met pasta. En dan voor negen personen. Lekker grote hoeveelheden in grote pannen. Ik genoot van de vrijheid en verantwoordelijkheid die ik kreeg, want ik mocht zelf bedenken wat ik ging koken en hoe ik dat ging doen.

Ik denk dat daar ook mede de wortels lagen van wat jarenlang mijn droomwens was: een jaar een berghut runnen met alles wat daarbij komt kijken. Geïnspireerd door eigen ervaring met het maken van huttentochten.

 

 Leiderschap in mijn werk als loopbaancoach

 

Bergwandelaars en klimmers een gastvrij onthaal bieden, een lekkere en voedzame maaltijd voor ze bereiden en een jaar rond, alle seizoenen in de bergen meemaken. Dat leek me geweldig. Alhoewel ik me achteraf realiseer dat ik misschien een al te romantisch beeld daarvan had. En weinig oog voor de onaantrekkelijke aspecten van het zijn van hüttenwirt.

 

Maar je kunt het geloven of niet, ik geniet nog steeds van het gastvrij onthalen en zorgen voor grote gezelschappen, het bereiden van gerechten in grote potten, pannen en schalen en ja, het regisseren van alles wat er komt kijken bij een grote familiehappening of anderszins een feestpartij.

Het zijn voor mij voorbeelden van activiteiten waarbij ik kwaliteiten inzet als de verantwoordelijkheid nemen, zorgzaam zijn voor mensen om me heen, gericht zijn op mijn omgeving, het versterken van het geheel en van betekenis willen zijn met wat ik doe. Het zijn kwaliteiten, die Aike Borghuis ziet als kwaliteiten van oudste dochters en als verborgen leiderschap.

Wat dat laatste betreft was het misschien toch niet zo vreemd, dat mijn leidinggevende bij de Academie Mens en Arbeid indertijd geïnteresseerd aan mij vroeg of ik gesolliciteerd had naar de functie van opleidingsmanager van de PABO. Ik was verrast door zijn vraag. Want geen haar op mijn hoofd had erover gedacht om naar die functie te solliciteren. Mijn reactie was dan ook: “Laat mij maar lekker met de studenten werken.”

Want ik kan als oudste dochter misschien wel kwaliteiten ontwikkeld hebben die je van een leider kunt verwachten, of ik blij word en energie krijg van het inzetten van die kwaliteiten in een functie als bijvoorbeeld opleidingsmanager, is voor mij nog maar de vraag.

 

Maar misschien ga ik dan uit van wat Aike Borghuis noemt een ‘oud’ beeld van leiderschap.

Voor haar was de definitie van Brené Brown over leiderschap een eyeopener:

Een leider is iemand die de verantwoordelijkheid neemt voor het herkennen van het potentieel in mensen en ideeën, en de moed heeft om dat potentieel te ontwikkelen’.

En ja, dat is wat ik doe, zowel privé als in mijn werk als loopbaancoach.

In die zin ben ik dus een leider. En wil ik dat ook graag zijn.

 

 

Ervaar je op dit moment weinig plezier en voldoening in je werk?

Wil je jouw persoonlijk leiderschap ontdekken en ontwikkelen? En zelf de regie pakken over jouw loopbaan?

Meld je aan voor de 3-daagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’. Tot vrijdag 28 juli profiteer je van de bonussen voor de vroegboekers.

Wil je eerst je vragen aan me voorleggen? Bel (06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust.

 

 

 

 

Aan jou is een goede dokter verloren gegaan”.

Die opmerking heb ik vaak te horen gekregen.

Ik vind het een mooi compliment. Het doet me goed, het streelt me.

Toch heb ik er geen spijt van dat mijn loopbaan gelopen is, zoals die gelopen is.

 

Ik heb er geen spijt van dat ik geen gebruik heb gemaakt van het aanbod van mijn ouders om na mijn MMS in één jaar een gymnasiumdiploma te halen bij de nonnen in Vught.

Ik heb genoten van de brede Hbo-opleiding die ik in plaats daarvan heb gevolgd.

Het was een opleiding met voor mij aanlokkelijke pedagogische/ psychologische componenten en het creatieve.

Die opleiding heeft me geholpen om daarna bewust mijn richting te kiezen.

Het werd orthopedagogiek, met als afstudeerrichtingen kinderpsychiatrie en leerstoornissen.

Bewust studeerde ik in deeltijd. Ik wilde mijn eigen boontjes doppen.

Naast mijn studie werkte ik als pedagogisch medewerkster in een pedo-therapeutisch instituut voor gedragsgestoorde kinderen. Later als docent handvaardigheid op een Scholengemeenschap in Nijmegen.

Door mijn latere werk als docent bij de afdeling Algemene Onderwijskunde van de lerarenopleiding van Fontys Tilburg, kwam ik in aanraking met keuzebegeleiding.

Met name geïnspireerd door een van mijn collega’s, Gerard van de Kam.

Inmiddels ben ik al ruim 35 jaar actief in het vakgebied van de loopbaancoaching. Waarvan 14 jaar als opleider in het vakgebied loopbaanbegeleiding en 25 jaar als uitvoerend loopbaancoach.

En heb ik er spijt van?

Absoluut niet.

Integendeel; ik geniet er nog elke dag van.

 

Met vijf loopbaanvragen je loopbaan op het goede spoor

 

Heb ik ergens spijt van met betrekking tot mijn loopbaan?

Het is een van de 5 vragen die je jezelf zou moeten stellen, om te achterhalen of je qua loopbaan nog op het goede spoor zit.

Of het niet tijd is om je koers bij te stellen; een loopbaanswitch te maken, een opleiding te gaan volgen of bijvoorbeeld een eigen bedrijf te starten.

 

Ik geef je mijn reflecties over de andere 4 vragen.

 

Ben ik trots op het werk dat ik doe?

Jazeker. Ik doe mijn werk nog steeds met heel veel passie.

Ik doe wat ik heel graag doe. En als loopbaancoach doe ik, wat ik denk dat belangrijk is.

Ik voeg waarde toe en maak het verschil.

 

Voel ik me zeker in mijn loopbaan?

Die vraag gaat niet over baanzekerheid, want die bestaat niet.

Die vraag gaat erover of je erin gelooft dat je waarde toevoegt, waar je ook werkt.

En daarop kan ik volmondig met ‘ja’ antwoorden.

Ik voel me zeker in mijn loopbaan. Ik ervaar dat ik van betekenis ben voor mijn coachklanten en dus waarde toevoeg.

En doordat ik van betekenis ben voor mijn coachklanten voeg ik ook waarde toe aan organisaties.

 

Kan ik rijkdom verwerven?

Bij het antwoord op deze vraag moet je niet direct denken in euro’s.

Ook al is geld zeker belangrijk.

Maar er zijn andere vormen van rijkdom die veel belangrijker zijn en waarvan je de waarde niet kunt uitdrukken in geld.

Heb je bij mij een loopbaantraject gevolgd, dan weet je waarop ik doel.

Bijvoorbeeld familie, vrienden, hobby’s, persoonlijke ontwikkeling, leren, maatschappelijke bijdrage leveren.

Als je deze zaken mist, dan kan geld die leegte niet vullen.

En om mijn antwoord te geven op de vraag Kan ik rijkdom verwerven?  

Ja, volop.

Mijn werk als loopbaancoach stelt mij in staat om te bouwen aan de diverse vormen van rijkdom.

Er is een balans tussen mijn werk en wat daarnaast belangrijk voor me is. Ik heb tijd om te besteden aan mijn gezin, mijn familie, hobby’s, te leren, mijn maatschappelijke bijdrage te leveren.

 

Kom ik in de rol als loopbaancoach optimaal tot mijn recht?

Ook die vraag kan ik volmondig met ‘ja’ beantwoorden.

Ook al had ik misschien ook een heel goede dokter kunnen worden.

Of een goede verloskundige, zoals ik zelf weleens heb gedacht.

In mijn werk als loopbaancoach kan ik mijn potentieel heel goed kwijt. En kan ik de bijdrage leveren aan de samenleving, die bij me past.

Ik ervaar voldoening in mijn werk. En ik kom er ‘s morgens graag mijn bed voor uit.

 

 

Wat zou jouw antwoord zijn op de 5 loopbaanvragen die je je zou moeten stellen?

  • Heb ik ergens spijt van met betrekking tot mijn loopbaan?
  • Ben ik trots op het werk dat ik doe?
  • Voel ik me zeker in mijn loopbaan?
  • Kan ik rijkdom verwerven?
  • Kom ik in mijn huidige rol optimaal tot mijn recht?

 

Neem de tijd om jezelf de 5 loopbaanvragen te stellen. Voordat je vervalt in de dagelijkse routine.

En kom indien nodig tot een besluit.

Je weet me te vinden.

 

 

 

 

Maak ruimte als je niet gelukkig bent met je werk

 

Feliciteer …… met 18 jaar dienst bij ……

Vul zelf maar in.

Met enige regelmaat stuurt LinkedIn mij zulke berichtjes. Jij krijgt ze vast ook, maar dan over jouw connecties.

Ik weet niet wat zulke berichtjes bij jou oproepen, maar ik word er een beetje ongemakkelijk van. Want ik weet lang niet altijd of ik een lang dienstverband bij een en dezelfde werkgever een verdienste vind of juist niet.

Zeker als ik weet dat de betreffende persoon eigenlijk graag iets anders wil, maar om wat voor reden dan ook, het niet lukt om de bakens te verzetten.

 

Ik voel dan aarzeling om op de knop te drukken en te feliciteren. Over het algemeen doe ik het ook niet.

Bovendien houd ik niet van standaardberichtjes. En is een standaardberichtje van LinkedIn eerder een uitnodiging om een persoonlijk bericht te sturen.

Maar zoals gezegd, feliciteren bij langjarige dienstverbanden doe ik maar zelden.

 

Dat is anders bij meldingen van LinkedIn over een nieuwe functie voor een van mijn connecties.

Daar word ik echt nieuwsgierig van. Ik ben oprecht benieuwd welke functie het geworden is en ik klik algauw op de link naar het profiel.

Ik vind het mooi om te zien hoe mensen stappen durven zetten. Soms na een korte of lange periode van twijfel. Of onvoldoende durf om het bekende los te laten.

Als mensen over hun drempels durven stappen, dan word ik echt blij, zeker als ik de voorgeschiedenis ken.

En ja, dan type ik graag even een persoonlijk berichtje. Een nieuwe functie vind ik oprecht een felicitatie waard.

Het getuigt van moed om het bekende los te laten en je vleugels uit te slaan.

 

Hoe is dat voor jou?

Zou je graag stappen willen zetten in je loopbaan, maar heb je niet de moed om dat te doen? Misschien ook omdat je niet weet wat je anders wilt?

Laura Koekenberg, een van mijn oud-coachklanten, zegt daarover:

“Ben jij niet gelukkig met je werk?

Als dat gevoel je overkomt, dan moet je daar ruimte voor maken.

Vraag hulp, de weg naar geluk ligt er, maar je moet er gewoon doorheen. Je gaat er gewoon komen.”

 

Dat er doorheen gaan niet echt gewoon is en dat je er ook niet echt gewoon gaat komen is te zien en te beluisteren in onderstaande video:

 

 

Zoek je net als Laura uitdaging, onafhankelijkheid en zelfstandigheid?

Of:

Heb je het gevoel dat je je kwaliteiten onvoldoende benut en dat je meer kunt, maar dat dat in je huidige werk niet tot ontplooiing komt?

Zoek je meer zingeving en meer voldoening in je werk?

Vraag je je af WAT WIL IK NOU ECHT?

Of heb je op dit moment geen baan, maar wil je je beraden op een volgende stap in je loopbaan?

 

Neem gerust contact met me op en leg je vragen en dilemma’s aan me voor in een oriënterend gesprek.

Aan zo’n gesprek zijn geen kosten verbonden en het verplicht je tot niets.

 

 

 

 

ChatGPT en andere talige programma’s die teksten verwerken, zijn aan een opmars bezig.

Om die ontwikkeling zelf te ervaren en een beetje bij te benen heb ik me aangesloten bij de LinkedIn Content Masters en volg ik op LinkedIn mensen die zich profileren op het terrein van ChatGPT.

De eerste bijeenkomst van de LinkedIn Content Masters was een beetje experimenteren met ChatGPT en de tool AIPRM. Ik weet inmiddels iets van prompts (opdrachten) die je kunt gebruiken om bijvoorbeeld een maandkalender met onderwerpen uit te laten werken, of een inhoudelijke post te laten schrijven.

Maar toegeëigend heb ik me die kennis nog niet. Laat mij naast dat experimenteren met ChatGPT nog maar even lekker zelf schrijven of typen.

 

Artificiële intelligentie kan hele arbeidsmarkt veranderen

 

Maar of je de ontwikkelingen nu omarmt of niet, het is de verwachting dat Artificiële Intelligentie (AI) werk gaat veranderen. Misschien wel ingrijpend, want er wordt gewaarschuwd voor ontwrichting van de arbeidsmarkt. Niet dat banen zullen verdwijnen, maar men vermoedt dat het werk anders zal worden. Waardoor ook andere vaardigheden van werkenden zullen worden gevraagd.

Copywriters zullen bijvoorbeeld hun basisvaardigheden niet meer gebruiken voor het schrijven van teksten, maar meer voor het redigeren daarvan, het verrijken van teksten en het beoordelen of het allemaal klopt.

 

Voor mij als loopbaancoach is het cruciaal om de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt te volgen en te zorgen dat ik bij blijf.

Zo begreep ik uit een podcast van het Financiële Dagblad dat bijvoorbeeld PWC een programma gebruikt, toegespitst op juridische teksten. Dat programma kan een contract van 1000 pagina’s in 25 seconden lezen en analyseren. En schrijft dan een memo met daarin linkjes, naar waar de conclusies op zijn gebaseerd.

Juridisch gezien schijnt het resultaat van de inzet van het programma te kloppen.

 

Dat doet me denken aan het werk van een van mijn coachklanten, een kandidaat-notaris. En hoe het, naar ik begreep, soms een hele puzzel is om bijvoorbeeld bij een bedrijfsoverdracht te komen tot een contract waarin de belangen van alle betrokkenen zijn meegenomen en gewogen.

En aan een andere coachklant, een legal councel, die met haar juridisch team als een spin in het web tussen de leden van het salesteam in zit en elk contract moet controleren. Overigens niet alleen contracten van het salesteam, ook met betrekking tot overnames van bedrijven.

Hoe anders zullen die werkzaamheden worden als daarvoor Artificiële Intelligentie ingezet wordt. Alle kans dat dan voor de legal councel nog meer dan nu het geval is, het accent zal komen te liggen op strategisch meedenken met de doelen van de organisatie, leidinggeven en delegeren. In plaats van op de werkzaamheden en competenties van de ‘klassieke’ jurist.

 

Mogelijk gaat Artificiële Intelligentie en als onderdeel daarvan Chat GPT, ook jouw baan veranderen.

Wat verwacht jij in deze? Welke consequenties zou dat hebben voor jouw takkenpakket? En voor de competenties voor het werk dat jij wilt doen?

Hoe kun je op die ontwikkelingen anticiperen?

 

 

Ik ben heel benieuwd naar jouw indrukken. Ik lees het graag.

 

 

 

 

En balans is nodig om niet om te vallen.

Dat balans nodig is om niet om te vallen en vooruit te komen heb ik een kleine twee jaar geleden ervaren. Door wondroos aan een oor was mijn evenwichtsorgaan aangedaan. Ik heb nooit geweten dat je wondroos aan een oor kunt krijgen, terwijl je daar geen wondje hebt.

Toch was het zo.

Ik was totaal uit balans. Bij de trap aflopen moest ik me vasthouden aan beide leuningen. En voor een wandelingetje had ik een stevige hand nodig van Martin. En die moest voortdurend bijsturen om mij een beetje in het gareel te houden.

Alleen eropuit kon echt niet. Ik weet nog dat ik voor een bezoek aan de huisarts voor de deur werd afgezet met de auto. Als een dronken vrouw me vast moest houden aan deurstijlen. En in de gang houvast moest vinden door mijn handen steeds weer op de muur te zetten.

Ik kwam vooruit, maar hoe.

Toen het weer wat beter met me ging en ik weer wat stabieler kon lopen, wilde ik wel eens proberen of ik kon fietsen. Natuurlijk wel onder begeleiding.

 

Balans is nodig om vooruit te komen. Net als bij fietsen.

 

Martin voorop en ik braaf in zijn kielzog.

Dat ging best aardig. Zo aardig dat ik misschien een beetje overmoedig werd.

In het buitengebied van Zutphen, met weinig verkeer, trapte ik even lekker door om Martin te passeren. Dat ging prima en ik genoot van het weer vrij kunnen fietsen.

Na een paar honderd meter was ik nieuwsgierig of Martin mij volgde en waagde ik het om even achterom te kijken. Dat was dus niet slim. Ik raakte uit balans, maakte een U-turn, een draai van 180 graden, en kwam in omgekeerde richting in de berm tot stilstand. Gelukkig wel met beide voeten op de grond, alhoewel een beetje in onbalans.

Daarna was het wel afgelopen met de pret. Heel voorzichtig ben ik verder gefietst, braaf achter Martin aan en met mijn hoofd recht vooruit en strak vooruitkijkend.

 

Niet alleen fietsen en lopen, maar alles in het leven draait om balans.

Balans in je privéleven, in je werk en balans tussen je privéleven en je werk.

En zoals je met je fiets geen balans hebt als je stil staat, zo vraagt balans in je leven voortdurend om beweging.

Als je denkt dat je een goede balans gevonden hebt, dan komt er vaak wel weer iets op je pad dat noodzaakt tot bijsturing om weer in balans te komen. Bijvoorbeeld een extra opdracht of een zieke collega op je werk. Een ziek kind thuis of dat je bij moet sturen omdat je zelf weinig energie hebt.

Het is een kwestie van voortdurend manoeuvreren om met name je energie in balans te houden. Het is dan ook belangrijk om je ervan bewust te worden en voor jezelf in kaart te brengen wat je energie kost en wat je energie oplevert. Zodat je tijdig bij kunt sturen en balans kunt creëren.

 

 

Kost je werk je meer energie dan het je oplevert?

En vind je het moeilijk om de vinger erachter te krijgen wat maakt dat je opbrandt, met als risico een burn-out?

Zou je weleens willen weten waar je aan kunt ‘sleutelen’, zodat je werk weer beter bij je past en je energie geeft in plaats van dat het je energie kost?

Plan een afspraak in voor een oriënterend gesprek met deze link.

 

 

 

 

‘Mama heeft een vakantiebaan’; dat zeiden onze twee oudste kinderen over mijn docentschap bij Fontys Hogescholen en later de Academie Mens en Arbeid in Tilburg.

Zo’n uitspraak komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Ik realiseer me heel goed dat ik daar zelf een aandeel in had.

Een paar jaar daarvoor had ik de kans gegrepen om weer aan het werk te gaan. Ons tweede kindje was toen 1 jaar oud. Bij de afdeling Algemene Onderwijskunde waren ze op zoek naar vervanging voor een docent die gebruik wilde maken van studieverlof, om ruimte te hebben voor zijn promotieonderzoek. Aan mij, als afgestudeerde in de orthopedagogiek, de vraag of ik hem zou willen vervangen. Ik had ik daar wel oren naar. Onder voorwaarde dat ik het voor mezelf goed kon regelen.

Gereguleerde kinderopvang was er niet. En ik denk dat mijn ouders en mijn schoonmoeder vreemd gekeken zouden hebben als ik hen zou vragen om een dag op onze twee kinderen te passen. Ik was in elk geval niet op dat idee gekomen.

Dat werd dus een briefje ophangen op het prikbord van de universiteit. In de hoop dat we daarop een reactie kregen. En ja, dat lukte. Het briefje werd opgemerkt door een student en die tipte zijn moeder. Zo kwam Riet op ons pad. Onze kinderen noemden haar onze hulpmoeder. Ze is jarenlang bij ons gebleven.

Elk uur dat ik weg was voor mijn werk, was Riet bij ons in huis. Zij zorgde voor uiteindelijk onze vier kinderen en de nodige huiselijkheid. Ze deed de strijk, als die er was en trof voorbereidingen voor de avondmaaltijd. De pannen stonden gereed als ik thuiskwam. Naast Riet hadden we Jo, die twee dagdelen in de week ervoor zorgde dat ons huis op orde bleef.

Voor mij was dat heerlijk werken, wetend en voelend dat de kinderen niets tekortkwamen. En ikzelf gefocust weer kon deelnemen aan het arbeidsproces, mijn expertise kon inzetten en me verder kon ontwikkelen.
En zoals ik jaren later van onze dochter te horen kreeg: ‘Ik ben blij dat ik jou als voorbeeld had’.

De goede voorzieningen die ik getroffen had betekenden dat ik een aanzienlijk deel van mijn inkomsten besteedde aan het ruimte creëren voor mezelf en om het thuis lekker te laten lopen. Die investering was het voor mij ruimschoots waard.

Een extraatje voor bijvoorbeeld vakanties bleef er nog wel over van mijn inkomsten. Vandaar ‘mama heeft een vakantiebaan‘.

 

mama heeft een vakantiebaan© foto Martin Langbroek

Ik denk nog steeds met een goed gevoel terug aan het besluit dat ik toen genomen heb, want wie weet hoe het anders gelopen was. Het was voor mij dé springplank naar wat ik nu, enkele decennia later nog steeds ervaar als een mooie loopbaan.

 

Hoe is dat voor jou?

Zou jij graag stappen zetten in je loopbaan, maar lukt het je niet om een bruggetje te maken? Ben je geneigd om te denken in ja-maar in plaats van ja-en?

Grijp je kans, ook al vraagt het enige creativiteit om jouw wensen te realiseren. Laat je inspireren en creëer de ruimte die je nodig hebt om je te ontwikkelen. En durf te investeren in je eigen ontwikkeling. Je zult ervaren dat die investering zich ruimschoots terugverdient. Niet alleen materieel, maar vooral ook immaterieel.

 

Ben je toe aan een nieuwe uitdaging?

Wil je jezelf ontwikkelen, maar heb je onvoldoende zicht op je mogelijkheden en weet je nog niet hoe een volgende stap eruit moet gaan zien?

Neem gerust contact met me op en leg je vragen aan me voor. In een oriënterend gesprek onderzoeken we wat er nodig is om te komen tot een antwoord op jouw loopbaanvragen.

 

 

 

 

 

Cleve Backster was een van de eersten die opperden dat planten door onze intenties worden beïnvloed.

Dat idee leek zo belachelijk, dat er kennelijk veertig jaar lang de spot mee werd gedreven.

Backster werd berucht door experimenten die volgens hem aantoonden dat levende organismen de gedachten van een mens kunnen lezen en erop kunnen reageren.

Ook heeft hij aangetoond dat er een voortdurende informatiestroom is tussen alle levende organismen, in twee richtingen.

 

Alle organismen -van bacterie tot mens- schijnen zonder onderbreking op kwantumniveau met elkaar te communiceren.

Door dat mechanisme kunnen gedachten fysieke effecten teweegbrengen.

Hij toonde dat aan met gebruik van een leugendetector (polygraaf). In Amerika was hij namelijk de belangrijkste expert op het gebied van de leugendetector.

Een leugendetector laat zien wanneer iemands zenuwstelsel onder spanning staat, nog voordat de persoon zelf zich daarvan bewust is.

 

Met zo’n leugendetector deed Backster allerlei proeven, onder andere met planten.

Hij bedacht manieren waarop hij een plant kon laten schrikken door die te bedreigen.

Bijvoorbeeld door een lucifer af te strijken en het blad te schroeien.

Maar hij hoefde het nog niet eens te doen, zo bleek.

Het denken was al genoeg.

 

Zodra hij het dacht, schoot de naald naar de top van het polygram en sprong er bijna af.

Hij had de plant niet verschroeid; hij had het alleen maar overwogen.

Volgens de polygraaf had de plant de gedachte als een direct gevaar geregistreerd en er onmiddellijk in paniek op gereageerd.

 

Backster rende naar het bureau van zijn secretaresse in het belendende kantoor en ging op zoek naar lucifers.

Toen hij terugkwam registreerde de polygraaf nog steeds verontrusting van de plant.

Hij streek een lucifer af en hield het vlammetje onder een van de bladeren. De naald van de polygraaf bleef heftig zigzaggen.

Nu bracht Backster de lucifers terug naar het bureau van zijn secretaresse.

De bewegingen van de naald werden rustiger en tekenden even later alleen nog maar een vlakke lijn.

 

Backster wist niet goed wat hij ervan moest denken en ging door met zijn experimenten met planten.

Dossierladen vol verzamelde hij met onderzoeksresultaten op het terrein van wat hij noemde ‘primaire perceptie’.

 

Planten vertoonden duidelijke reacties op menselijke emotionele ups en downs.

Ze reageerden vooral op bedreigingen en andere vormen van negatieve intentie.

Dat deden overigens niet alleen planten, maar bijvoorbeeld ook pantoffeldiertjes, schimmelkweken, eieren, yoghurt.

Backster toonde zelfs aan dat ook lichaamsvochten als bloed en zaadvocht reacties te zien gaven die een afspiegeling waren van de gemoedstoestand van hun donor.

 

Dat zet aan tot nadenken.

 

Dat planten reageren op intenties, die indruk heb ik ook.

Een paar weken terug, toen het lange tijd droog was, stond onze Kirengeshoma er zielig bij.

 

Volgens mij is die ter ziele”, zei mijn echtgenoot. De blaadjes zagen er beroerd uit en hij liet zijn kop hangen.

Zoals wel vaker, was ik lekker aan het rommelen in de tuin. Goed voor mijn planten zorgen is voor mij ontspanning en ik doe het met aandacht en liefde.

En als een plant er slecht aan toe is, zoals onze Kirengeshoma, dan voel ik me al gauw geroepen om mijn bijdrage te leveren.

Al na een uur stond hij er weer mooi bij. Strak in het blad en zijn kop fier omhoog.

 

Talent moet je elke dag water geven, als een plantje© foto: Martin Langbroek

 

En ik natuurlijk trots op het resultaat. En als een kind zo blij, mijn echtgenoot er deelgenoot van maken.

Hoe heb je dat gefikst?”, vroeg hij mij.

“Nou, liefde, aandacht en wat water doen wonderen”.

 

 

Ook jouw talenten moet je elke dag water geven, als een plantje.

En dat water geven moet je doen met aandacht en met liefde.

Een talent moet je voeden, bij voorkeur dagelijks.

Want een talent moet je ontwikkelen.

Het is een vermogen om iets heel goed te kunnen, een leerpotentie.

Er is oefening nodig om die potentie tot ontwikkeling te brengen.

Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat tienduizend uur oefening nodig zijn om een beheersingsniveau te bereiken van wereldklasse.

 

 

 

Wil je talenten kunnen ontwikkelen, dan moet je een beeld hebben van wat jouw talenten zijn.

In mijn coachtraject ga je volop aan het werk om jouw talenten boven water te krijgen.

Je krijgt scherp met welke talenten je het liefste bezig bent. Want je kunt in potentie wel iets goed kunnen, maar het ook leuk vinden is mogelijk nog een ander verhaal.

En cruciaal is ook welke omgeving jij, net als een plant, nodig hebt om jouw talenten te ontwikkelen. Zodat jij kunt groeien en bloeien.

Ook daar besteden we dus volop aandacht aan.