Benut nieuwe dagen en nieuwe kansen

Time flies, het is alweer 11 maanden geleden dat je het jaar-membership bent aangegaan voor Het Lab.

Dat berichtje kreeg ik van een van de assistenten van Aartjan van Erkel.

Ik kon me bijna niet voorstellen dat er alweer 11 maanden voorbij waren. Uit nieuwsgierigheid en ter bevestiging heb ik de laatste factuur nog even opgezocht in mijn boekhoudprogramma.

En ja hoor, het klopte helemaal. Kennelijk gaat de tijd veel sneller dan ik denk.

Dat besef heb ik vaker.

Het is goed dat ik daar af en toe door anderen op gewezen wordt.

Zo kreeg ik eind vorige maand een berichtje van ING:

Wauw, mooie mijlpaal!

Hoera! Jouw onderneming bestaat bijna 20 jaar.

Van harte gefeliciteerd met het bereiken van deze mijlpaal. Een topprestatie waar je trots op mag zijn.

Ik weet dat ik in 2002 mijn eigen coachpraktijk begonnen ben. Maar wanneer exact, dat heb ik niet paraat. En ik sta daar ook niet echt bij stil.

Wat ik me wel nog goed herinner van de start van mijn ondernemerschap, is een telefonisch contact met een adviseur van het pensioenfonds, het ABP. Ik wilde weten wat de consequenties zouden zijn van het starten van een eigen onderneming, voor mijn pensioen.

Ik kreeg het advies om nog eens goed bij mezelf te rade te gaan of ik wel helemaal wilde stoppen met mijn docentschap bij de hogeschool.

Als ik tot mijn 55^e een aantal uren bleef werken bij de hogeschool, dan had ik kennelijk recht op FPU. Dat was een prepensioenregeling voor werknemers in overheidsdienst en onderwijs. Op basis van die regeling kreeg je van je 55^e tot je 65^e een FPU-uitkering.

Maar op dat pensioen zat ik niet te wachten. Integendeel, ik wilde alle ruimte hebben om vorm en inhoud te geven aan mijn eigen onderneming. En wilde niet gebonden zijn aan nog een paar uurtjes in loondienst.

Bovendien, aan een leven als pensionada was ik nog lang niet toe. En eerlijk gezegd, nog steeds niet.

Ik geniet nog elke dag van mijn werk. Ik krijg er energie van. In de eerste plaats door het werken met mijn coachklanten. Ook vind ik het fijn om me te blijven ontwikkelen, als persoon en als professional.

Nog steeds investeer ik in opleiding en training. Zowel op het terrein van loopbaanbegeleiding en ontwikkelingen op de arbeidsmarkt, als op ondernemerschap en alles wat daarbij komt kijken.

Zo ben ik bijvoorbeeld member van het LAB van Aartjan van Erkel en laat ik me inspireren voor mijn schrijfwerk door zijn maandelijkse masterclasses.

Daarnaast ben ik lid van VIDM, Vaker In De Media, en volg ik professionele trainingen om mijn zichtbaarheid te vergroten en neem ik deel aan lunchbijeenkomsten met journalisten die tips en ervaringen delen hoe je makkelijk in contact komt met de pers.

Ik vind het fijn als ik gevonden word door een journalist. Vooral ook door journalisten waarmee ik niet eerder contact heb gehad, maar die mij benaderen met de vraag of ze me mogen interviewen voor een artikel. Zoals onlangs nog voor een artikel in het AD en een aantal regionale bladen, onderdeel van DPG Media.

Werk waar je energie van krijgt en waar je van geniet, dat gun ik jou ook.

Het is nooit te laat om je koers bij te stellen. En elke nieuwe dag biedt nieuwe kansen.

Laat je inspireren door mijn coachklanten, die bewust pas op de plaats maken om ruimte te maken voor iets nieuws, hetzij in loondienst dan wel als zelfstandige.

Coachklanten, die op basis van de informatie die ze hebben verzameld in hun loopbaantraject, vol vertrouwen hun ondernemingsplan uitwerken en het avontuur als zelfstandige aangaan. Ook al is het best een beetje spannend.

Wil jij ook stappen zetten in je loopbaan, maar heb je nog geen beeld van de richting die je uit wilt gaan?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’

En wil je jouw vragen aan me voorleggen? Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected])me gerust.

Graag maak ik tijd voor je vrij om jouw vragen te beantwoorden.

Nederland is koploper van Europa met betrekking tot retourzendingen, vooral als het gaat om fashion.

Uit onderzoek van DPD blijkt dat maar liefst 40 procent van de aangekochte artikelen wordt teruggestuurd in de fashionbranche. Terwijl het gemiddelde retourpercentage over alle branches 13 procent is.

En kennelijk zijn we minder geneigd om een product te retourneren naarmate de retourtermijn langer is.

Webshops met een retourtermijn van veertien dagen hebben een gemiddeld retourpercentage van 47 procent. Dat percentage daalt naar 37 als de retourtermijn wordt verlengd naar 30 dagen en naar 25 als de termijn langer dan 30 dagen is.

Dat scheelt grofweg de helft aan retourzendingen.

Het is een interessant fenomeen waar menig ondernemer zijn hersenen over kan kraken.

Hoe werkt een en ander in het hoofd van de consument en hoe is zijn gedrag te beïnvloeden? Zodanig dat het aantal retourzendingen vermindert.

Op de arbeidsmarkt speelt een vergelijkbaar probleem

Zo’n 65 procent van de nieuwe medewerkers is geneigd om binnen drie maanden weer om zich heen te kijken.

En heeft kennelijk spijt van de gedane zet.

Dat blijkt uit onderzoek van assessmentbureau Thomas, ook actief in Nederland.

Bij online aankoop is het alleen de koper die zich vergist. Op de arbeidsmarkt zijn er twee partijen die in de fout gaan.

Want blijkbaar maakt niet alleen de baanzoeker een inschattingsfout bij het aangaan van een nieuw contract, ook werkgevers zijn er een kei in.

Daarbij maakt het niet uit of een werkgever zelf de selectie doet of die heeft uitbesteed aan een recruiter of een werving- en selectiebureau.

In het genoemde onderzoek geven werkgevers aan, dat zo’n 50 tot 60 procent van de nieuwe medewerkers zodanig tegenvalt, dat de organisatie hen niet opnieuw zou aannemen als ze die kans zouden hebben.

Er gaat dus heel wat mis bij de werving en selectie van nieuwe medewerkers.

Met als resultaat een slechte fit tussen kandidaat en functie (in 46 procent van de gevallen) en/of een slechte fit tussen kandidaat en cultuur (in 44 procent van de gevallen).

Misschien ben je geneigd om die slechte fit toe te schrijven aan recruiters, selecteurs en assessmentbureaus.

Maar pas op, vergis je niet.

Ook als baanzoeker heb je daar een belangrijk aandeel in.

Bij een slechte match tussen persoon en functie en tussen persoon en organisatie heb je mogelijk onvoldoende je onderzoek gedaan.

Nog voordat je ging solliciteren.

Ben je afgegaan op de beschrijving in de vacature en heb je ook nog even de website van de betreffende organisatie bestudeerd.

Maar of die informatie betrouwbaar is?

Het is niet zo moeilijk om zaken mooier voor te stellen dan ze zijn.

Dus, vertrouw niet op wat je aangeboden wordt. Doe zelf je onderzoek.

Wil je een beeld krijgen van de cultuur van een organisatie? Gedraag je als een detective.

Een beeld van de cultuur van een organisatie krijg je namelijk niet op een presenteerblaadje aangereikt.

Ga gesprekken aan met mensen die de organisatie kennen. Bijvoorbeeld doordat ze afnemer zijn van hun producten en of diensten, er anderszins mee samenwerken of er als professional in dienst zijn.

Of mogelijk ken je iemand die een connectie heeft met een persoon die de organisatie goed kent en jou dus waardevolle informatie kan verschaffen.

LinkedIn is daarvoor een waardevol instrument.

Wil je een reëel beeld krijgen van de functie om een inschatting te kunnen maken of de functie optimaal bij je past?

Stel je niet afhankelijk en onderdanig op. Weet wat jij nodig hebt om goed gedijen in je werk en wat je zou moeten vermijden. Ga de dialoog aan en durf je vragen te stellen.

Wees je bewust van wat je te bieden hebt en van de waarde die jij levert met jouw kwaliteiten. Realiseer je dat een potentiële werkgever blij mag zijn als jij voor hem of voor haar wilt komen werken.

Heb je nog geen helder beeld van wat jij te bieden hebt, van de omgeving waarin jij goed gedijt, van de waarde die jij levert en hoe jouw ideale werk eruitziet?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ en voorkom dat je nieuwe baan een miskoop wordt.

Bij welke organisaties willen Nederlandse hogeropgeleiden het liefste werken?

Intermediair doet jaarlijks onderzoek naar het imago van bedrijven.

Ook in 2020.

In het Intermediair Imago-Onderzoek 2020 is aan 5000 hogeropgeleiden gevraagd naar het arbeidsmarktimago van organisaties en hun persoonlijke ambities, verwachtingen en wensen.

Het onderzoek vond plaats van 28 februari tot en met 5 april. Dus voordat de effecten van de Corona pandemie zichtbaar werden.

En de favoriete werkgever van 2020 is: Shell.

Tenminste voor de mannen.

Voor de vrouwen komt KLM op de eerste plaats.

Waarom dan toch Shell in de top 5 op 1 komt?

Wie het weet, mag het zeggen.

In de top vijf staat Google op de derde plaats.

Het lijkt een droom om bij een bedrijf als Google te werken.

In een artikel in Intermediair las ik daarover:

“Als buitenstaander hoor je veel wilde verhalen over Google en toen ik eenmaal binnen was, maakte het bedrijf een enorme indruk op me.

Ik had het idee dat ik omringd was met alleen maar hippe, jonge, fitte, slimme mensen.

Niemand loopt er in pak, iedereen is casual gekleed.

De feestjes, de cadeautjes, de borrels op vrijdag…

Het is bijna overweldigend.”

Maar of het echt een droombaan voor je is, zeker op termijn, dat is nog maar zeer de vraag.

Als je er eenmaal werkt, kan wat je droom was, verworden tot een nachtmerrie.

“Ik was alleen maar met Google bezig, ik stond ermee op en ik ging ermee naar bed.”

Zijn privésituatie begon er echt onder te lijden.

Toen de klus bij Google erop zat, ging hij bij een ander, kleiner bedrijf aan de slag.

Hij zegt daarover:

“Wat een verschil! Het is alsof je drie jaar bij de Italiaanse serie A hebt gevoetbald en daarna ga je aan de slag bij RKC Waalwijk.

Ik hoef hier maar een ‘sprintje’ te trekken en ik loop iedereen eruit.

Maar het is goed zo.

Het is allemaal een stuk relaxter en ik hoor nooit meer gemopper van het thuisfront.”

Vraag je dus goed af welke organisatiecultuur bij jou past.

Voor de een is dat een innovatieve cultuur waar veel vrijheid is en je gestimuleerd wordt om creatief en flexibel te zijn.

En waar ook de organisatie zelf heel flexibel is.

Zoals bijvoorbeeld bij Google.

Iemand anders gedijt beter in een meer mensgerichte organisatie, zoals je vaak ziet bij familiebedrijven.

Weer iemand anders kickt op een heel resultaatgerichte cultuur waar je als werknemer te maken hebt met targets en bonussen.

En weer anderen voelen zich prettig bij een cultuur met duidelijke regels en heldere procedures.

Nogmaals, het is maar wat het beste past bij jou.

En wat je ervoor over hebt om bij ogenschijnlijk aantrekkelijke bedrijven als Google te werken.

Het is bovendien goed om je te realiseren dat werkgevers vaak geen realistisch beeld schetsen van de werksfeer.

En als werknemer ben je je vaak ook niet bewust van welke organisatiecultuur goed bij je past.

Laat staan, dat je weet welke vragen je moet stellen om boven water te krijgen hoe de cultuur is, in een organisatie die jou interesseert.

In mijn boek, dat volgens planning eind november verschijnt, lees je meer over de cultuur van een organisatie als belangrijk criterium voor arbeidstevredenheid.

En hoe je de vinger erachter krijgt in welke organisatiecultuur jij het beste gedijt.

Ik houd je op de hoogte.

No Recruiters, please!

Ik las het in de kopregel van het profiel van een van mijn LinkedIn connecties.

Kennelijk wordt hij zo vaak door recruiters benaderd dat hij dat niet meer wil. En voelt hij zich geroepen om het expliciet kenbaar te maken op zijn profiel.

Volgens Geert-Jan Waasdorp van Intelligence Group werd in het tweede kwartaal van 2020, 32,1% van de werkenden minimaal één keer per kwartaal benaderd door een recruiter.

Ook al geef je niet aan dat je beschikbaar bent.

Geert-Jan Waasdorp is als onderzoeker een man van de cijfers.

En met betrekking tot de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt vind ik die zelf ook interessant.

Met dank aan Geert-Jan Waasdorp, een uitspraak van W. Edwards Deming:

“In God we trust, all others must bring data.”

De cijfers verzameld door Intelligence Group schetsen een ander beeld van de arbeidsmarkt dan je op basis van al het slechte nieuws zou verwachten.

Het slechte nieuws wordt uitvergroot.

Het is tijd om dat met het goede nieuws eens te doen en dat in de schijnwerpers te zetten.

Want goed nieuws is er.

Geïnspireerd door Geert-Jan Waasdorp geef ik je een paar feiten:

Aan het begin van het jaar, al voor de lock down, was het aantal nieuwe vacatures aan het afnemen, na een enorme piek in januari.

Na de lock down klapte de markt zo’n 28% naar beneden.

Maar het goede nieuws is: vanaf mei zie je dat de arbeidsmarkt stabiliseert en dat er licht herstel plaatsvindt.

In juli waren er bijna 250.000 unieke vacatures. Dat is 7% minder dan in 2019, maar gelijk aan 2018.

In het tweede kwartaal van 2020 waren minder mensen actief op zoek naar ander werk: 11,5 % was werkzoekend. Dat zijn er altijd nog 949.000.

In datzelfde kwartaal vonden 1,6 miljoen mensen (ander) werk. Dat is 15.000 meer dan dezelfde periode vorig jaar. Hoewel 16 duizend minder in vergelijking met het eerste kwartaal van 2020. Maar in januari hadden we nog even een enorme piek met betrekking tot het aantal vacatures.

De zoekduur is gemiddeld 3,8 maanden en het uitzicht op een vast contract blijft nagenoeg gelijk; een kleine 40%.

De daling van het arbeidsaanbod was net iets groter dan de daling van de vraag, waardoor de krapte op de arbeidsmarkt blijft en dus de sourcing druk hoog is.

Het is dan ook geen wonder dat recruiters fanatiek potentiële kandidaten gaan werven. En benaderen bijvoorbeeld via LinkedIn.

Al met al hebben we dus afgaande op de cijfers, een gezonde arbeidsmarkt. Ook al is er iets minder dynamiek.

De markt is aan het stabiliseren en licht aan het verbeteren.

De werkeloosheid is nog steeds laag.

In absolute termen is de arbeidsmarkt goed.

“Beweeg nu! Niet morgen, maar nu!”

Dat zegt Geert-Jan Waasdorp van Intelligence Group.

Nu (komende 2-3 maanden) heb je een goede arbeidsmarkt, waar je ‘kunt shoppen’.

Op dit moment zijn er voldoende baanopeningen, al dan niet in de vorm van vacatures.

Er is zelfs krapte en schaarste op de arbeidsmarkt.

Hoe het er over drie maanden uitziet, dat weten we nog niet.

Veel onzekerheid hangt er boven de markt.

Als er echt een tweede golf komt, dan wordt mogelijk alles anders.

Dus:

“Beweeg nu! Niet morgen, maar nu!”

Mijn coachklanten laten zien dat je ook nu prima kunt netwerken, ook al is het online.

En dat werving van nieuwe medewerkers gewoon doorgaat.

De krapte op de arbeidsmarkt en het feit dat iets minder mensen actief op zoek zijn naar ander werk, vergroot jouw kansen om je ideale werk te realiseren.

Beweeg nu en laat het me horen (06-54762865/ 0575-544588) als je daarbij hulp kunt gebruiken.

Afgelopen zaterdag keek ik voor het eerst naar Het echte leven in de dierentuin.

Kennelijk was ik niet de enige, want het was met 1.046.000 kijkers bijna het best bekeken programma van de dag.

Alleen het NOS-journaal van 20.00 uur deed het beter.

Het dierenleven fascineert me. Niet alleen omdat ik in een echt biologennest geboren ben. Van mijn vijf broers hebben er vier biologie gestudeerd en ook mijn vader was bioloog.

Het programma gaf een mooi inkijkje in het leven in de dierentuin.

Het echte leven in de dierentuin doet zijn naam eer aan.

Ik vond het mooi om te zien en vooral ook te horen hoe het leven in de dierentuin er achter de schermen aan toe gaat.

Met name hoe er gedragspsychologisch met de dieren wordt gewerkt.

Interessant vond ik het inkijkje in het leven van Mincho, een grote kennelijk getraumatiseerde bruine beer.

In Ouwehands Dierenpark in Rhenen, tevens opvangplek voor getraumatiseerde beren, moet Mincho langzaamaan weer écht beer worden.

De beren worden opgevangen in het berenbos, waar naast beren ook andere dieren, bijvoorbeeld wolven, lopen.

Bang als Mincho is, laat hij zich zijn vlees afpakken door de wolven. En als de wolven op hem af komen, dan is hij geneigd om zich veilig terug te trekken in zijn binnen verblijf.

Hij boft dat wolven geen walnoten en appels lusten, want anders zag het er beroerd uit voor Mincho.

© foto Michiel Langbroek

Volgens bioloog José Kok, verantwoordelijk voor de verzorging van de dieren heeft Mincho een klein hartje, een mentaal probleem.

Als bruine beer is hij veel krachtiger dan de wolven, maar zo voelt hij dat zelf niet. Hij is niet overtuigd van hoe sterk hij zelf kan zijn.

Het zou hem enorm helpen als hij wel dat zelfvertrouwen zou hebben.

Heeft hij dat zelfvertrouwen wel, dan zou hij ook een veel groter deel van het berenbos gebruiken. Nu houdt hij zich klein en gebruikt misschien maar 50 m2, terwijl het hele berenbos 12 ha groot is.

De verzorgers zagen zich geroepen om Mincho een handje te helpen door hem een duwtje in de rug te geven. Ook al was het voor hen niet leuk om te doen en spannend hoe het uit zou pakken.

Waar Mincho tot dan toe steeds kon vluchten voor de wolven door weg te kruipen in zijn verblijf binnen, werd dat voor hem afgesloten.

Daar kon hij niet meer terecht en was dus buitengesloten.

Maar het bleek wel effectief.

Het heeft hem geholpen om zijn zelfvertrouwen terug te winnen en zijn plaats in te nemen in het berenbos.

Op de arbeidsmarkt zie ik vergelijkbare taferelen.

Ik zie menigeen gedrag vertonen zoals Mincho.

Het is wat sterk uitgedrukt om te zeggen dat ze net als Mincho een ‘mentaal probleem’ hebben, maar er zijn wel parallellen te trekken.

Ze zijn als professional groot en sterk, hebben veel te bieden op de arbeidsmarkt, maar laten zich de kaas van het brood eten door mensen die minder te bieden hebben dan zij.

Door gebrek aan zelfvertrouwen hebben ze de neiging om zich terug te trekken in een voor hen veilige omgeving en uitdagingen uit de weg te gaan.

En onzeker als ze zijn, durven ze nauwelijks ruimte in te nemen. In elk geval zich niet vrijelijk te bewegen op de arbeidsmarkt.

Laat je niet wegjagen op de arbeidsmarkt en wegsturen in je ‘hok’.

Laat mooi werk niet wegkapen door anderen, met vaak minder kwaliteiten dan jij.

Ben je bewust van wat je te bieden hebt en de waarde die jij met jouw kwaliteiten levert.

Zodat je je vol zelfvertrouwen en overtuigend kunt presenteren voor het werk dat jij het allerliefste doet.

Kun je daarbij een steuntje in de rug wel gebruiken?

Klik hier en plan een afspraak in, voor een oriënterend gesprek.