Tag Archief van: zelfvertrouwen

‘Ja-maar’ en ‘gewoon’; als broertje en zusje een gevaarlijk span

Hoe je succesvol de confrontatie aangaat met ‘ja-maar’ en ‘gewoon’

 

‘Ja-maar’ en ‘gewoon’; je zult ze maar samen tegenkomen op je pad.

Zie er dan maar eens aan voorbij te gaan.

Wist je dat ze familie zijn van elkaar? Min of meer broertje en zusje?

Het is echt niet zo’n lekker span. Nee, ze kunnen je behoorlijk in de weg zitten. Zeker als ze met z’n tweeën zijn.

Helaas is dat vaak het geval. Ze trekken graag samen op. Want samen zijn ze sterk.

Ze zijn sterk in het dwarsbomen en verlammen van wie ze tegenkomen. En het is alsof ze een extra zintuig hebben voor hun prooi.

Zijn ze eenmaal op je pad, dan is het moeilijk om ze kwijt te raken.

Ze hebben de neiging om aan je te blijven plakken. Je moet van goede huize komen, wil je ze van je af kunnen schudden.

Maar ben je ze eenmaal kwijt, dan voelt dat als een overwinning. Dat sterkt je zelfvertrouwen.

Kom je ze een volgende keer dan weer tegen?

Alle kans dat ze met een grote boog om je heen lopen. Wetend dat ze jou toch niet meer te pakken krijgen.

 

‘Ja-maar’ en ‘gewoon’; als broertje en zusje een gevaarlijk span

 

‘Ja-maar’ en ‘gewoon’ zijn als broertje en zusje

 

In een van mijn vorige artikelen beschreef ik hoe een uitspraak als “Ik ga het nu gewoon doen” in negatieve zin je gedrag kan beïnvloeden.

Vooral als je eigenlijk weet dat het voor jou niet gewoon is. Dat er volop obstakels zijn op je weg. Obstakels of hobbels die je moet zien te trotseren.

 

Die obstakels dringen zich als vanzelf aan je op.

Vaak in de vorm van ja-maar’s:

“Ja maar, ik heb geen opleiding gedaan in die richting.”

“Ja maar, wie heeft daar geld voor over?”

“Ja maar, ik ken niemand binnen dat bedrijf.”

“Ja maar, er zijn nauwelijks vacatures in die richting.”

 

Vaak ben je je er niet van bewust wat je ermee zegt.

En zeker niet van wat ja-maar met je doet.

Net als gewoon doen kan ja-maar je behoorlijk verlammen. Met als gevolg dat je niet in actie komt.

Met ja-maar ontkracht je jezelf en verklein je je kansen op succes. In een van mijn vorige artikelen kun je nog eens nalezen hoe dat werkt.

 

‘Ja-maar’ en ‘gewoon’ hebben dan ook veel met elkaar gemeen. Ze zijn echt familie van elkaar. Ze zijn broertje en zusje. En ze trekken veel samen op.

 

 

Hoe je met ‘ja-en’ succesvol de confrontatie aangaat met ‘ja-maar’

 

Ja-en zet je aan tot handelen en vergroot daardoor jouw kans op succes.

“Ja-en, ik heb geen specifieke opleiding in die richting gedaan, maar ik kan wel mijn expertise laten blijken.”

“Ja-en, door goed mijn onderzoek te doen krijg ik boven water welke partijen gebaat zijn bij mijn aanbod en er dus geld voor over hebben.”

“Ja-en, ik onderzoek in mijn netwerk wie me in contact kan brengen met iemand die werkt in of voor dat bedrijf.”

“Ja-en, solliciteren naar aanleiding van vacatures is ook niet dé weg. Ik ga gesprekken aan om de 70% aan werk die ‘onder water zit’ boven water te krijgen.”

 

Kijk je vanuit de positie van ja-en, dan ben je gericht op kansen en mogelijkheden.

En alle kans dat je je doelen daadwerkelijk realiseert.

Dat heeft deels te maken met selffulfilling prophecy. Maar ook met het psychologisch mechanisme van intern en extern attribueren.

 

 

Als jij denkt dat iets voor jou mogelijk is, dan zul je er vol voor gaan

 

Heb je een positief zelfbeeld?

Zo ja, dan ben je bij tegenslag eerder geneigd om die toe te schrijven aan externe factoren of aan pech. “Jammer dan, een volgende keer beter”, zal je reactie zijn.

Heb je een negatief zelfbeeld en zit het even tegen?

Dan ben je eerder geneigd om je mislukking toe te schrijven aan jezelf: “Zie je nou wel, dat ik het niet kan”, of “zie je wel, dat ze geen behoefte hebben aan mensen zoals ik”.

Een groot risico ligt dan op de loer. Want als jij denkt dat je het toch niet kunt of dat men toch niet zit te wachten op mensen zoals jij, waarom zou je je dan nog inspannen om het tegendeel te bewijzen?

Zo wordt de vicieuze cirkel in gang gezet.

En zo raak je ja-maar niet kwijt.

Integendeel, ja-maar blijft op je schouder zitten en blijft in je oor fluisteren waar en wanneer die maar kan.

 

 

Een krachtig wapen tegen ‘ja-maar’ en ‘gewoon’

 

Een helder beeld hebben van het werk dat je wilt doen is een krachtig wapen tegen ‘ja-maar’ en ‘gewoon’.

Zoals Herna Verhagen, tot en met 15 april 2025 CEO van PostNL, aangaf in een interview in Intermediair Magazine:

“Zolang je je dromen achternagaat is iedereen tot heel veel in staat.”

Zij laat zich daarin inspireren door een uitspraak van Nelson Mandela: “The future belongs to those who believe in their dreams”.

In 2014 werd Herna Verhagen door Opzij uitgeroepen tot machtigste vrouw van Nederland.

In het interview met haar:

“Ik heb nooit aan carrièreplanning gedaan, maar ik was me wel op jonge leeftijd al bewust van mijn drijfveren. Al rond mijn vierde had ik de drive om de dingen de volgende dag beter te doen. Die drive is onlosmakelijk aan me verbonden. Het maakt ook dat ik gemakkelijk een knop kan omzetten bij tegenslagen.”

 

Je bewust zijn van wat je te bieden hebt is een ander krachtig wapen tegen ‘ja-maar’ en ‘gewoon’.

Naast het hebben van een helder beeld van het werk dat je wilt doen.

Het is mijn ervaring als coach dat het niet voor iedereen even gemakkelijk is om zijn kwaliteiten daadwerkelijk als kwaliteiten te zien.

Ook bij het destilleren van kwaliteiten uit succesverhalen ligt het gevaar van iets gewoon vinden op de loer.

Meer daarover lees je in een van mijn vorige artikelen.

 

 

 

Heb jij nog geen helder beeld van wat je te bieden hebt?

En van waar jij warm voor loopt en hoe jouw droombaan eruitziet?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?‘ – Een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

 

 

 

 

/door

Wees je bewust van wat je waard bent op de arbeidsmarkt

Mijn eerste baan bij de afdeling Algemene Onderwijskunde van Fontys Lerarenopleidingen was ter vervanging van een collega.

Ik gaf vakken als onderwijsoriëntatie, ontwikkelingspsychologie, didactiek en filosofie van opvoeding en onderwijs.

Dat waren nog eens tijden. Met name bij de afdeling TeHaTex (Tekenen, Handvaardigheid en Textiel). Het was begin tachtiger jaren en ik zie het nog voor me: breiende studenten in de collegebanken. En dat deden ze heus niet alleen bij mij. “We letten wel op hoor”, zeiden ze dan. En dat was ook zo.

Voor mij was multitasking ook wel herkenbaar. Ik heb hele truien gebreid, terwijl ik tegelijkertijd boeken las. Het boek op schoot en naar mijn breiwerk hoefde ik maar met een half oog te kijken. Het breien zelf ging automatisch.

 

Heel anders waren de lessen voor de deeltijdstudenten, met name bij Geschiedenis. Na hun werk kwamen ze in de avonduren naar de les. Altijd goed voorbereid en heel gemotiveerd.

 

Na de vervangingsperiode werd ik met enige regelmaat gevraagd om in te springen als men mankracht tekortkwam. Achteraf bezien, werkte ik als een soort uitzendkracht. Ik werd ingehuurd als ik nodig was en vertrok weer als in de behoefte was voorzien.

Lange tijd vond ik dat acceptabel. Ik vond het in elk geval geen probleem. Als ik er nu op terugkijk, dan doet het me denken aan wat ze in de psychologie het gekookte kikker syndroom noemen. Gooi je een kikker in een pan kokend water, dan springt hij er direct weer uit. Zet je een kikker in een pan koud water op een warmtebron, dan blijft hij zitten en raakt langzamerhand gekookt.

De vergelijking gaat niet helemaal op. Want toen ik me steeds meer bewust werd van mijn positie en het me figuurlijk te warm werd, was het tijd voor een ommekeer.

Het was al te gek dat ik zo met mezelf liet sollen. In plaats van dat ik me vereerd voelde dat ik weer mijn bijdrage mocht leveren, werd ik me steeds meer bewust van mijn waarde op de arbeidsmarkt. En durfde ik mijn voorwaarden te stellen.

Na weer een periode van afwezigheid werd ik gevraagd voor een aantal vakken en lessen. Met name op het terrein van leerlingbegeleiding en mentoraat. Het aanbod sprak me aan, maar alleen onder mijn voorwaarde; een aanstelling voor onbepaalde tijd. Die kreeg ik en al met al heb ik zeven jaar met veel plezier bij Algemene Onderwijskunde gewerkt.

Naast mijn vakken in de lerarenopleiding ontwikkelde ik samen met collega’s nascholingscursussen en voerde die uit. Met name: organisatie van leerlingbegeleiding en mentoraat voor schoolleiders en decanen van scholen voor voortgezet onderwijs. En zo groeide mijn belangstelling voor keuze- en loopbaanbegeleiding.

 

Bewust van je waarde op de arbeidsmarkt

 

Hoe is dat voor jou?

Ben jij je bewust van wat je waard bent op de arbeidsmarkt?

Voel jij je op waarde geschat?

Heb je een goed beeld van jouw kwaliteiten en kun je daarover zelfverzekerd communiceren? Kun je aan de hand van concrete voorbeelden laten zien en horen welke resultaten jij met jouw kwaliteiten hebt neergezet?

Zodat een werkgever een beeld krijgt van wat het hem oplevert als hij jou met jouw kwaliteiten in dienst neemt?

En heb je een beeld van wat qua salaris gangbaar is voor de functie die je ambieert? Heb je daarvoor jouw marktonderzoek gedaan?

Durf je te onderhandelen, wetend wat jij waard bent op de arbeidsmarkt?

 

Kun je niet alle vragen met ‘ja’ beantwoorden? Ook al had je dat graag gewild, juist omdat je stappen wilt zetten in je loopbaan?

Maak een afspraak voor een oriënterend gesprek met deze link.

In een oriënterend gesprek verkennen we waar je met name behoefte aan hebt. En waarbij je hulp kunt gebruiken om jouw koers uit te stippelen richting de toekomst en jouw doelen te realiseren.

 

 

 

 

/door

Waarom je op moet passen met het woord gewoon

Hoe alles gewoon noemen je weerhoudt van actie

 

“Ik ga het nu gewoon doen”, zegt ze.

Kennelijk heeft zij het thuis al zo vaak gezegd, dat haar partner het niet meer wil horen.

 

‘Gewoon’; je gebruikt het woord zo gemakkelijk. Met regelmaat hoor ik het ook van coachklanten. Vooral in de fase van werk maken van het werk dat ze willen doen.

Voor veel mensen is het spannend om de stap naar buiten daadwerkelijk te zetten. Dat is heel begrijpelijk. Misschien is het wel voor de meeste mensen zo.

Maar in plaats van dat ze tegen zichzelf zeggen dat ze het spannend vinden, zeggen ze bijvoorbeeld “het is nu gewoon een kwestie van doorpakken”. Of “gewoon een kwestie van doen”.

Maar wist je dat het dan niet zo gewoon is?

Dat het woord ‘gewoon’ vaak het tegenovergestelde betekent van wat het betekent? Zonder dat je je daar zelf bewust van bent?

‘Gewoon’ wordt namelijk vaak gebruikt om iets wat men niet gewoon vindt, gewoon te laten lijken (Paulien Cornelisse, Taal is zeg maar echt mijn ding, p. 119/120).

En het op die manier gebruiken van ‘gewoon’ beïnvloedt in negatieve zin je gedrag.

 

Waarom je op moet passen met het woord 'gewoon'

 

‘Gewoon’ doen werkt als een bezweringsformule

 

Door hard te roepen dat je het gewoon gaat doen, loop je het risico jezelf te overschreeuwen.

In plaats van je onzekerheden onder ogen te zien.

In je bewustzijn weet je waarschijnlijk heel goed dat het voor jou niet gewoon is. Dat het eerder heel ongemakkelijk voor je is. En dus ongewoon.

 

Roepen dat je het gewoon gaat doen werkt misschien als een demper van je onzekerheden en je angsten.

Een soort stootkussen waardoor je niet voelt hoe spannend je het vindt.

Maar de manier waarop je het zegt, zegt waarschijnlijk al genoeg. Ook voor een aandachtige luisteraar. En zeker voor een goed opgeleide en ervaren coach.

 

 

Doe jezelf geen geweld aan door te zeggen, dat je het gewoon gaat doen.

 

Durf onder ogen te zien dat je iets best spannend vindt en deel dat met anderen.

Kom er voor uit.

Daar is niets mis mee. Integendeel, dan kun je de angst of je belemmering onder ogen zien en er actie op ondernemen. Acties die je helpen om daadwerkelijk stappen te zetten.

Zoals een van mijn coachklanten mij mailde:

“Ik ben aan het proberen om afspraken te maken. Dat gaat nog niet zo makkelijk, merk ik. Of ik krijg ze niet te pakken of ze bellen niet terug.

Ik merk ook bij mezelf dat het wel een hobbel is om te nemen.

Tot nu toe achter het bureau met deze dingen bezig zijn was heel leuk, maar nu komt het heel dichtbij en komen allerlei onzekerheden langs……

Voor jou vast herkenbaar bij andere kandidaten….hoop ik…..”

 

Dat is zeker herkenbaar. Dat heb ik ook met haar gedeeld en haar op basis van mijn ervaring een paar tips gegeven.

Twee dagen later kreeg ik al een reactie op mijn antwoord:

“Voor volgende week heb ik twee afspraken staan”.

 

Het helpt je niet om onzekerheden te bezweren met uitspraken dat je het gewoon gaat doen.

Voor jou is het misschien niet gewoon. Zoals het voor velen niet gewoon is.

Voor jou voelt het wellicht ongemakkelijk en dat mag zo zijn.

Want druk je de onzekerheid weg, dan blijft die toch rondspoken in je hoofd. En misschien wel als een duveltje op je schouder zitten.

 

 

Door het gewoon te vinden dat je het doet, loop je het risico dat je het niet gaat doen.

 

In je bewustzijn weet je dat je het niet gewoon gaat doen. Nee, je weet dat je steun en houvast nodig hebt om het daadwerkelijk te kunnen.

Het duveltje op je schouder of het stemmetje in je hoofd, zal je dat dan ook laten horen.

Zie je over het hoofd wat je nodig hebt om daadwerkelijk iets te kunnen doen, dan gebeurt er waarschijnlijk niets.

Ook dat zie ik bij mijn coachklanten. Bijvoorbeeld na een individueel loopbaantraject.

Sommigen hebben genoeg aan de basismodule van het loopbaantraject. Zij zetten écht gewoon stappen om het werk te realiseren dat ze voor ogen hebben. En soms zelfs binnen een paar weken tijd.

Is het niet gewoon voor jezelf, wees dan slim en voorzie in wat je nodig hebt om daadwerkelijk in actie te komen. En het werk te realiseren dat je voor ogen hebt.

 

 

Een vijftal tips om werk maken van werk écht gewoon te gaan vinden

 

Dan denk ik aan een proactieve benadering van de arbeidsmarkt. En niet aan traditioneel solliciteren.

Bij traditioneel solliciteren kun je je verstoppen achter je computer. En achter de door jou geschreven brief.

Bij de proactieve benadering moet je je als persoon laten zien. Je moet zelf actie ondernemen en zelf de drempel over. En dat is lang niet voor iedereen gemakkelijk.

Ik geef je een vijftal tips om drempels te slechten:

 

1. Maak voor jezelf een plan en zet je acties uit in de tijd.

Zoals in een van mijn vorige artikelen aangegeven, bepaal het moment van je eigen startschot, je finish en je doorlooptijd.

 

2. Deel je plan en je doelen met een maatje.

Dat kan een coach zijn, maar bijvoorbeeld je partner, vriend of vriendin kunnen ook die rol vervullen.

 

3. Realiseer je dat elke ontwikkeling begint met een eerste stap.

Die eerste stap kan best spannend zijn, maar elke volgende stap wordt het lopen al gewoner.

 

4. Bereid je voor door zaken te visualiseren.

Bijvoorbeeld het maken van een afspraak voor een gesprek.

Schrijf uit hoe je je gaat introduceren, wat jouw compacte boodschap is en jouw vraag.

 

5. Evalueer je acties en leer ervan.

Hoe vond je dat het ging? Welke complimenten geef je jezelf? Welke tips met betrekking tot wat je een volgende keer anders doet?

 

 

Door daadwerkelijk stappen te zetten en daarvan te leren creëer je en vind je gaandeweg zekerheid in jezelf.

Gaande de rit zul je met steeds meer gemak mensen benaderen en gesprekken voeren. Niet alleen wordt het steeds gewoner voor jezelf. Je zult ook merken dat je er steeds meer van kunt genieten.

Je hoeft niet meer met jezelf bezig te zijn, maar je kunt al je aandacht richten op het gesprek.

 

 

Kun je wel wat hulp gebruiken bij het realiseren van je plan?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust voor het maken van een afspraak voor een kosteloos oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Hoe je het best kunt meebewegen met de transities op de arbeidsmarkt

Omdat je loopbaan vaak moeilijk te voorspellen is

 

Vinden en behouden van de voor jou juiste baan wordt steeds moeilijker.

Veel banen zijn onderhevig aan veranderingen en die veranderingen gaan steeds sneller.

Daardoor heb je grote kans dat je steeds meer geconfronteerd wordt met transities in je werk.

Werk verdwijnt en er komt nieuw werk voor in de plaats. Ook al weten we nu nog niet hoe dat nieuwe werk eruit gaat zien.

Arbeid is eindeloos, ook al lijkt dat nu soms niet zo.

De verwachting is dat meer dan de helft van de huidige basisschoolleerlingen straks in functies komt te werken, die nu nog niet eens bestaan.

 

Enerzijds maakt dat nieuwsgierig. Gaan we straks korter werken of juist langer? Produceren we nog goederen of alleen diensten? Nemen robots en artificiële intelligentie het werk van ons over?

Anderzijds kun je er als werkende ook onrustig van worden.

Waar voor de een, je aanpassen aan vooralsnog onbekende omstandigheden, een interessante uitdaging is, is het voor een ander juist een stressvolle en moeilijke situatie.

Zeker als het gaat om zoiets belangrijks als je werk.

In mijn artikel geef ik je handreikingen hoe je het beste kunt meebewegen met de transities op de arbeidsmarkt.

 

Hoe je het best kunt meebewegen met de transities op de arbeidsmarkt© foto: MikeDotta / Shutterstock.com

 

Transities op de arbeidsmarkt leiden tot baanonzekerheid

 

En baanonzekerheid kan leiden tot bestaansonzekerheid. 

Want als je niet weet of er op korte of middellange termijn nog behoefte is aan mensen zoals jij?

Realiseer je maar eens wat werk voor je betekent. Meestal is dat meer dan een bron van inkomsten.

Bijvoorbeeld een manier om jouw kwaliteiten in te zetten en je verder te ontwikkelen. Een middel om een maatschappelijke bijdrage te leveren en deel uit te maken van een sociaal netwerk. Bovendien geeft werk door zijn ritme ook duidelijk structuur aan je leven.

Wat jouw antwoord ook is, het werk dat je doet heeft invloed op hoe je jezelf ziet, je identiteit en jouw gevoel van eigenwaarde.

 

Daarom is een baan die goed bij je past, zo belangrijk.

Doe je voor jou zinvol werk, dan geeft dat voldoening. Omdat je een bijdrage kunt leveren aan iets dat voor jou betekenisvol is.

Het geeft energie als je kwaliteiten in kunt zetten waar je het liefste gebruik van maakt en waar je het beste in bent; jouw top five.

Zulk werk werkt als een dynamo. Je laadt je accu ermee op.

Werk dat goed bij je past is niet alleen leuk om te doen. Het heeft ook een positief effect op je psychisch en lichamelijk welbevinden.

 

 

Neem zelf de verantwoordelijkheid om mee te kunnen bewegen met de transities op de arbeidsmarkt

 

Steeds meer ben je zelf verantwoordelijk voor het vormgeven van je loopbaan.

Decennia terug was dat wel anders. Toen was het eerder regel dan uitzondering dat er door je werkgever goed voor jou als werknemer werd gezorgd.

Ik moet daarbij denken aan de verhalen van werknemers van bijvoorbeeld de Nederlandse Spoorwegen of bedrijven als Philips of de RABObank.

Bijna complete families werkten daar.

Nu is het over het algemeen andere koek.

Meer dan eens ontbreekt in organisaties aandacht voor persoonlijke ontwikkeling en begeleiding. Ik hoor het met regelmaat van mijn coachklanten.

Ga dus niet afwachten tot je manager met een mooi voorstel naar je toe komt, maar pak zelf de regie.

Of het nu gaat om het volgen van een training of opleiding. Of om een volgende loopbaanstap.

 

 

Zorg dat je voorbereid bent op transities op de arbeidsmarkt

 

Zorg dat je de juiste vaardigheden bezit en tools om je succesvol aan te kunnen passen aan transities op de arbeidsmarkt.

Proactief loopbaangedrag is cruciaal.

Anna van der Horst deed in haar proefschrift onderzoek naar de vaardigheden en het gedrag die bijdragen aan een succesvolle loopbaan.

 

Een aantal persoonlijke kenmerken en vaardigheden hebben grote invloed op proactief loopbaangedrag.

Bijvoorbeeld in hoeverre jij je verantwoordelijk voelt voor het vormgeven van je eigen loopbaan en of je in staat bent om zelfstandig loopbaanbeslissingen te nemen.

En of je een onderzoekende mindset hebt ten opzichte van je loopbaan en jezelf.

Daarbij kun je denken aan actief zoeken naar wat jou typeert, wat je te bieden hebt, wat belangrijk voor je is in je werk. En het verkennen van de omgeving en actief zoeken naar loopbaankansen.

Dat je beseft dat het belangrijk is om vooruit te plannen en je voor te bereiden op de toekomst. Wat zich vertaalt in het stellen van concrete loopbaandoelen en het maken van plannen om deze doelen te bereiken.

En als laatste dat je vertrouwen hebt in jezelf als het gaat om het succesvol vormgeven van je loopbaan. Dat je gelooft in eigen kunnen met betrekking tot loopbaantaken, zoals het vinden van een eerste baan na de studie of het zoeken van nieuw werk wanneer dat nodig is.

 

 

Het is niet voor iedereen even gemakkelijk om proactief loopbaangedrag te laten zien

 

Anna van der Horst doet in haar proefschrift ook verslag van haar onderzoek met betrekking tot de vraag voor welke mensen het makkelijk of juist moeilijk is om proactief loopbaangedrag te laten zien.

Oudere medewerkers blijken bijvoorbeeld minder proactief loopbaangedrag te laten zien dan jongere medewerkers.

Terwijl het juist in alle loopbaanfases van belang is om proactief te blijven, om zo op veranderingen op de arbeidsmarkt voorbereid te zijn.

 

Tegelijkertijd blijkt dat bepaalde persoonseigenschappen juist positief samenhangen met proactief loopbaangedrag.

Werknemers die getypeerd worden door een sterke interne locus of control en dus succes en falen toeschrijven aan het eigen handelen, laten meer proactief loopbaangedrag zien.

En zo is er kennelijk ook een samenhang tussen een nieuwsgierige houding en in zijn algemeenheid een algemeen geloof in eigen kunnen, en proactief loopbaangedrag.

Mensen die over deze eigenschappen beschikken, passen zich dus makkelijker aan, aan nieuwe omstandigheden in hun werk.

 

 

Het positieve effect van persoonseigenschappen is groter dan het negatieve effect van leeftijd

 

Persoonlijke eigenschappen die je flexibel maken lijken van groter belang dan hoe oud je bent.

Als het gaat om succesvol omgaan met transities op de arbeidsmarkt en dus veranderingen in werk.

Dat biedt volop perspectieven, ook als je de 45 bent gepasseerd.

 

 

 

Wil je je de vaardigheden eigen maken om je succesvol aan te kunnen passen aan transities op de arbeidsmarkt? 

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?‘

En kom je lezend en werkend in ‘Wat wil ik nu echt?‘ tot het besef dat je behoefte hebt aan een coach die met je meeloopt in jouw loopbaanproces?

Maak gerust een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door
,

Hoe schaamte je de weg wijst naar je authentieke verlangen

In plaats van schaamte weg te drukken, durf erbij stil te staan 

 

Schaamte is een rotgevoel; dat zul je met me eens zijn. Als je je schaamt, dan wil je daarvan weg. Terwijl het juist goed is om erbij stil te staan. Omdat schaamte je de weg wijst naar jouw verlangen.

Schaamtevrij worden is de manier om schaamte in te zetten als krachtbron.

 

Schaamte wijst je de weg naar je verlangen

 

Verschil tussen schaamteloos en schaamtevrij

 

Ook al lijken de begrippen ‘schaamteloos’ en ‘schaamtevrij’ ogenschijnlijk op elkaar. Er is een wezenlijk verschil.

Ben je ‘schaamtevrij’, dan etaleer je je schaamte, in plaats van dat je je schaamte verbergt. Zoals Aukje Nauta in haar boek ‘nooit meer doen alsof’ aangeeft: ‘Je kunt gelijktijdig trots zijn op wie je bent, wat je doet en weet en durft jezelf openlijk te schamen en je schaamte de vrije loop te laten.’

Schaamte is dus niet de tegenpool van trots; je kunt tegelijk schaamte en trots ervaren. Als je je schaamte paart aan trots, dan mag de schaamte er zijn. Dan laat je die vrij.

Bij ‘schaamteloos’ kun je denken aan lompheid, botheid, brutaliteit. Dat is dus echt totaal anders.

 

 

Je schaamte onderzoeken om te komen tot inzichten met betrekking tot je verlangen

 

Om schaamtevrij te worden helpt het om je schaamte zorgvuldig te gaan onderzoeken.

Aukje Nauta beschrijft 5 stappen om te komen tot diepere inzichten over wat je werkelijk wilt.

 

Stap 1: Herken de schaamtesignalen

Mensen die zich schamen verbergen zich voor de buitenwereld of gaan het gevecht aan; flight of fight.

Misschien is ‘flight’ voor jou persoonlijk herkenbaarder dan ‘fight’.

Zowel bij vluchten als bij vechten probeer je de kloof die je bij schaamte ervaart, tussen wie je bent en wie je graag wilt zijn, te dichten.

Bij vluchten bijvoorbeeld door je klein te maken of je handen voor je ogen te slaan. Maar het kan ook zijn dat je in gesprekken met collega’s, vrienden of familie oppervlakkig blijft, omdat je een open gesprek wilt ontvluchten. En kiest voor onderwerpen die veilig voelen omdat er schaamte in het spel is.

Aukje Nauta zegt daarover: ‘De belangrijkste indicator van schaamte is niet wat er gezegd wordt, maar wat er niet gezegd wordt.’

 

Stap 2: Erken de schaamte

Zeg tegen jezelf: ‘Hé, ik schaam me.’

En schaam je niet voor je schaamte.

Schaamte is tegelijk iets moois en iets lelijks.

Het mooie is dat schaamte laat zien dat je je bewust bent van je falen. Dat je inziet dat je sociaal en moreel tekortschiet. Dat er iets aan jezelf te verbeteren valt. Dat je je ervan bewust bent dat je kunt leren en groeien.

Het lelijke (of noem het, het vervelende, het voor jou negatieve) is dat schaamte je imperfectie laat zien in relatie tot anderen.

 

Stap 3: Beschrijf je schaamte

Schrijf echt op en omschrijf heel precies wat de kloof is tussen wie je bent en wie je wilt zijn.

En verder

 

Stap 4: Onderzoek je verlangen

Wat ligt er achter die norm waarvan je afwijkt, waardoor je dat gevoel van schaamte ervaart?

Welke waarde ligt er ten grondslag aan de norm of normen die jouw schaamte opwekken?

Doe zelfonderzoek naar het verlangen: omschrijf zorgvuldig wat je nu precies wilt en waarom je dat wilt:

  • Waar verlang jij ten diepste naar?
  • Wat wordt er gezien de groepsnorm van je verlangd?
  • Wat betekent die botsing voor wat je werkelijk wilt?

 

Stap 5: Onderzoek met wie je je wilt verbinden

Het verlangen achter je schaamte is volgens Aukje Nauta ten diepste een verlangen om erbij te horen, omarmd te worden, bemind te worden.

Je wilt je met anderen verbinden.

 

Samenvattend voor dit artikel en mijn vorige artikel:

Wil je schaamte inzetten als krachtbron voor leven en werken?

  • Het begint met het besef dat schaamte een krachtbron is
  • Schaamte is niet iets om weg te stoppen of te overschreeuwen
  • Schaamte is iets om te koesteren vanuit het besef dat je net als ieder ander mensen zoekt naar manieren om je liefdevol te verbinden met de mensen om je heen
  • Schaamte wijst je zodoende de weg naar je verlangen
  • Deel dus je schaamte, etaleer haar openlijk. Niet alleen verdwijnt dan het rotgevoel dat met schaamte gepaard, het opent ook de weg naar je verlangen door jezelf, je omgeving of allebei te verbeteren
  • Maak je verlangen manifest en realiseer je dat dat verlangen ook van betekenis is voor keuzes die je maakt in je loopbaan.


Zie je nog niet hoe je jouw verlangens kunt verbinden met je loopbaanoriëntatie? 

Ik help je graag op weg.

 

 

/door
,

Van schaamte je kracht maken

Eerste aanzet tot het benutten van schaamte als krachtbron

 

‘Oh, ik ben zo stom geweest’, zegt ze. Ze had gekeken op het profiel van een persoon die ze wilde contacten voor meer informatie over haar vraag. En had gezien dat hij teruggekeken had op haar profiel.

We voeren het coachgesprek online via Teams en terwijl ze het zegt, zie ik dat ze zich schaamt.

Als in een reflex pak ik het boek dat op mijn bureau ligt. ‘Daarvoor hoef je je niet te schamen. Daar is niets mis mee.’, zeg ik. En ik houd de cover van het boek voor de camera en vraag haar ‘Kun je het zien?’.

 

Ik heb het over het boek van Aukje Nauta met als titel ‘nooit meer doen alsof’ en als ondertitel ‘Denk je schaamte om en maak het je kracht.’

Het boek ligt voor mij nog binnen handbereik omdat ik het net gelezen heb en nog even bij de hand wil houden.

 

Spontaan zeg ik tegen mijn klant ‘Je hoeft je helemaal niet te schamen, het is juist krachtig dat je actief op zoek gaat naar de persoon waarvan je inschat dat die voor jou van betekenis kan zijn. En dat je zijn profiel bekeken hebt om je alvast een beeld van hem te vormen.’

 

Je schaamte inzetten als krachtbron

 

Aukje Nauta, auteur van ‘Nooit meer doen alsof’

 

Ik ontmoette Aukje Nauta op een zogenoemde ‘Zalige zondag’ in de Theaterloods van Radio Kootwijk.

Aukje Nauta is psycholoog, bijzonder hoogleraar aan de Universiteit Leiden, organisatieadviseur en voormalig kroonlid van de SER. Als loopbaanprofessional ken ik haar als spreker en schrijver over met name duurzame inzetbaarheid.

Zelf noemt ze zich een ‘nepprofessor’. Publiceren in wetenschappelijke tijdschriften doet ze nauwelijks meer en voor het begeleiden van promovendi heeft ze naar haar zeggen al helemaal geen tijd meer, op die ene dag in de week dat ze aan de universiteit verbonden is.

Ze focust nu op het populariseren van psychologische wetenschap. En is als wetenschapper lid van het team van de Theaterloods.

 

 

Wat is schaamte precies?

 

Aukje Nauta definieert schaamte als: ‘een sociale, morele, pijnlijke emotie die je ervaart als je vindt dat wie je bent niet voldoet aan bepaalde normen.’

 

Schaamte als een sociale emotie.

Als je je schaamt, zegt Nauta, dan ben je bang dat andere mensen je zien als incompetent, misvormd, belachelijk of anderszins onder de maat.

Als je je schaamt, dan strookt wat je doet niet met hoe het hoort en de schaamte maakt je daar pijnlijk van bewust.

Je hebt persoonlijk last van jezelf en dat wordt veroorzaakt doordat je je tegenover andere mensen niet goed genoeg voelt.

 

Schaamte als een morele emotie.

Mijn coachklant die op het profiel gekeken had van de persoon die mogelijk voor haar van betekenis kon zijn, schaamde zich omdat ze het gevoel had dat ze had zitten gluren op andermans profiel.

De schaamte deed haar beseffen dat dat misschien ongepast was en eigenlijk niet door de beugel kon.

In mijn optiek is het overigens ongepaster om anoniem profielen te bekijken, dan in alle openheid met je eigen profiel zichtbaar te zijn als bezoeker van het profiel van iemand anders.

Voor mij voelt anoniem een profiel bezoeken pas echt als ‘gluren’. Maar dat is heel persoonlijk.

 

Schaamte als pijnlijke emotie

Als je je schaamt, dan heb je het gevoel dat je tekortschiet. Je wordt je pijnlijk bewust van de discrepantie tussen wie je bent en wie je graag zou willen zijn.

En eigenlijk wil je je het liefst verbergen, maar juist door het schaamrood val je nog meer op en trek je juist de aandacht. Terwijl je dat nou net niet wilt.

Om niet gezien te worden kan het zijn dat je als in een reflex je gezicht verbergt door je handen voor je gezicht te slaan. Zoals kinderen hun handen voor hun gezicht kunnen houden om te manifesteren dat ze er niet zijn.

 

 

Je schaamte inzetten als krachtbron; een eerste aanzet

 

Aukjes definitie van schaamte – een sociale, morele, pijnlijke emotie die je ervaart als je vindt dat wie je bent niet voldoet aan bepaalde normen – geeft aan dat er achter schaamte iets moois zit.

Mensen willen deugen, voor zichzelf en voor anderen. Denk daarbij maar aan het boek van Rutger Bregman ‘De meeste mensen deugen’. En volgens Nauta is ‘deugen’ het verlangen waar schaamte je op wijst.

Schaamte wordt voor jou een krachtbron als je ontdekt dat er een verlangen achter verborgen is, een verlangen om te deugen.

 

Welke stappen daarvoor nodig zijn, lees je in mijn volgende artikel.

 

 

 

 

/door

Wat als jouw professionele identiteit allesbepalend is?

Je werk als deel van je identiteit 

 

‘Wie ben je?’, ‘Wat doe je?’; alle kans, dat je je werk ter sprake brengt bij het beantwoorden van die vragen.

Bij netwerkbijeenkomsten of anderszins bijeenkomsten die op de een of andere manier te koppelen zijn aan werk, kan ik me goed voorstellen dat je in eerste instantie aangeeft wat je doet qua werk.

En misschien in een later stadium van het contact vertelt over jouw privé situatie.

Je spendeert veel tijd aan je werk. Het is dan ook helemaal niet gek dat je identiteit voor een deel gevormd wordt door je banen, functies en je carrière.

Maar wat als je jouw identiteit ontleent aan je werk? Wat als jouw professionele identiteit allesbepalend is?

 

Mozaïek van identiteiten

 

Mozaïek van identiteiten

 

In een artikel van mt/sprout las ik over een mozaïek van identiteiten.

Dat is een beeld dat mij aanspreekt. Je werk is deel van je identiteit, maar in mijn optiek ben je niet wat je doet als werk. Je bent meer dan dat.

Identiteit is dan ook geen eendimensionaal concept, maar meer een bouwsel van verschillende delen. Delen die je ook kunt zien als rollen die je vervult.

Zo ben ik zelf bijvoorbeeld partner van M., moeder van vier ruim volwassen kinderen, grootmoeder van zeven kleinkinderen, zus van vijf broers en één zus. Maar ook auteur van ‘Wat wil ik nu echt?’, wandelmaatje, vriendin, keramist, tuinvrouw, leerling van mijn pianodocent. Dat alles naast mijn werk als loopbaancoach /outplacementconsultant.

En mijn identiteit is mede gevormd door mijn jarenlange ervaring als docent; docent handvaardigheid in het voortgezet onderwijs en docent theorie en methoden loopbaanbegeleiding in het hoger onderwijs.

Welke identiteit de boventoon voert, hangt af van de situatie en de mensen om me heen.

Alhoewel ik onderken dat het opgegroeid zijn in een gezin met zeven kinderen en mijn al met al bijna twintig jaar ervaring als docent, grote invloed hebben gehad op de ontwikkeling van mijn identiteit. Ik zie mezelf als een ‘sociaal dier’ en blijf in specifieke situaties ook een beetje een ‘juf’.

 

 

Wat als je je hele identiteit ontleent aan je werk?

 

Misschien ken jij ze ook; mensen die hun hele identiteit ontlenen aan hun werk. Ze zijn wat ze doen in hun werk en ontlenen ook de meeste zin, voldoening aan hun werk.

Stel je eens voor wat er dan gebeurt als je ontslagen wordt of verplicht moet stoppen met je werk omdat je de pensioenleeftijd hebt bereikt. Wie ben je dan nog zonder je werk?

Een identiteitscrisis ligt dan op de loer.

 

Dat doet me denken aan de zogenaamde PIZ-trainingen; Pensioen In Zicht.

Zo’n training helpt je om de balans op te maken van het werkzame leven en zelfbewust lijnen uit te zetten voor die eerste periode na het werk.

Ik zie op internet dat ze nog volop worden aangeboden, dus waarschijnlijk voorzien ze nog steeds in een behoefte.

 

 

Een identiteitscrisis ligt ook op de loer als je verstrengeld zit in werk dat niet bij je past

 

Een ander aspect van identiteit is dat je drager bent van een set van normen en waarden. Die normen en waarden kunnen onder spanning komen te staan als je werk daar niet langer mee matcht.

Ik zie dat bij mijn klanten. Met enige regelmaat is dat ook de reden waarom mensen een beroep doen op mij als loopbaancoach.

‘Waar ben ik eigenlijk mee bezig?’, ‘Waar lever ik een bijdrage aan?’ ‘Is dit wat ik wil?’, ‘Is dit wat bij mij past?’, zijn vragen die hen bezighouden.

Je werk past dan niet (langer) bij wie jij bent of wie jij wilt zijn. Dat heeft alles te maken met wat werk voor jou betekent en de bijdrage die je wilt leveren met je werk; je persoonlijke missie en je missie met betrekking tot werk.

 

 

In hoeverre is jouw professionele identiteit dominant?

 

Vraag je jezelf af of je je identiteit te veel laat bepalen door je werk, zodanig dat je verstrengeld bent met je werk?

Laat je gedachten eens gaan over onderstaande vragen, geïnspireerd door het artikel van Charlotte Post voor mt/sprout:

  1. Hoeveel denk je na over je baan buiten je werkomgeving?
  2. Vind je het moeilijk om deel te nemen aan gesprekken met anderen die niet over je werk gaan?
  3. Hoe beschrijf je jezelf? Hoeveel van deze beschrijving hangt samen met je functie, titel of bedrijf? Hoe snel vertel je mensen die je net hebt ontmoet over je baan?
  4. Waar breng je de meeste tijd door?
  5. Heeft iemand ooit tegen je geklaagd dat je te veel op je werk zit of thuis aan het werk bent?
  6. Heb je naast je werk hobby’s waar je je ei in kwijt kunt?
  7. Hoe zou je het vinden als je niet meer verder zou kunnen met je huidige werk of je beroep?

 

Tot slot

 

Helemaal opgaan in je werk en je hele identiteit ontlenen aan je werk is niet per definitie problematisch. Bijvoorbeeld niet als je er bewust voor kiest.

Pas als het ongezond wordt voor jezelf of je omgeving, ben je een slaaf van je werkidentiteit.

 

 

Heb je het gevoel dat je werk niet langer bij je past? 

‘Waar ben ik eigenlijk mee bezig?’, ‘Waar lever ik een bijdrage aan?’ ‘Is dit wat ik wil?’, ‘Is dit wat bij mij past?’; zijn dat vragen die je bezighouden?

Neem gerust contact met me op voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Hoe je denken over je kansen op de arbeidsmarkt je handelen beïnvloedt

Tips om door een positieve mindset je kansen op succes te vergroten

 

“The man who thinks he can and the man who thinks he can’t are both right. Which one are you?” (Henry Ford)

Welk beeld heb jij van je kansen op de arbeidsmarkt?

Heb je er vertrouwen in, dat er ergens een werkgever op jou zit te wachten? Dat hij behoefte heeft aan mensen zoals jij?

Of voel je je gefrustreerd en boos door je negatieve ervaringen met selectiegesprekken? Voel je je misschien onrechtmatig behandeld en benadeeld?

Of voel je je overdonderd en verlamd door al die andere baanzoekers, die op zoek zijn naar een functie zoals jij?

Realiseer je, dat hoe je denkt over je kansen op de arbeidsmarkt, van invloed is op je daadwerkelijke kansen. En dat falen of succes voor een belangrijk deel bepaald worden, door hoe je zelf naar je kansen kijkt.

Zo is bijvoorbeeld proberen geen goed vertrekpunt voor succes. En zo is, op zoek naar een baan of bezig zijn met het vinden van je baan, een wereld van verschil. En zo ontkracht je met ja-maar jezelf en verklein je je kansen op succes.

Ik geef je een aantal tips zodat je door een positieve mindset je kansen op succes vergroot.

 

Hoe je denken over je kansen op de arbeidsmarkt je handelen beïnvloedt

 

Je zelfvertrouwen is van invloed op je kansen op de arbeidsmarkt

 

Wist je dat hoe je je kansen inschat, van invloed is op het resultaat?

Nog voordat jij je cv hebt opgesteld of je sollicitatiebrief hebt geschreven? En dat het veel uitmaakt hoe je een uitnodiging voor een gesprek tegemoet treedt?

Heb je veel zelfvertrouwen? Noemen anderen je misschien zelfs in sommige situaties een beetje arrogant?

Of twijfel je aan jezelf? Ben je misschien over het algemeen eerder een twijfelaar dan iemand die makkelijk zijn mening ventileert en zijn positie weet te bepalen?

Vind je het makkelijk om je te profileren met je kwaliteiten? Of ben je bescheiden of misschien zelfs eerder verlegen?

 

Tips om je zelfvertrouwen te vergroten:

 

1. Realiseer je wat je werkgevers te bieden hebt

Doe jezelf niet tekort, door wat je doet en wat je kunt maar heel gewoon te vinden.

Heb je je kwaliteiten geïnventariseerd, bijvoorbeeld in de vorm van een competentieprofiel? Maak je dat profiel eigen, zodat je er overtuigd en overtuigend over kunt communiceren.

Dat komt je zelfvertrouwen ten goede.

 

2. Heb er vertrouwen in dat het mogelijk is om het voor jou ideale werk te realiseren

Dat wordt makkelijker als je goed je onderzoek hebt gedaan naar waar mensen zoals jij nodig zijn.

Voel waar je warm voor loopt en visualiseer het werk dat je wilt doen. Daarmee vergroot je de kans dat je ideale werk daadwerkelijk op je pad komt. Enerzijds omdat je het zelf eerder herkent. Anderzijds omdat je er zo helder over kunt communiceren dat anderen je helpen met vinden.

 

 

De manier waarop jij je gesprekspartners tegemoet treedt, is van invloed op je kansen op de arbeidsmarkt

 

Hoe jij over de situatie denkt heeft grote invloed op je gedrag. En zo op het resultaat.

Zo is het een wereld van verschil of je een selectiegesprek ziet als een kans om je te oriënteren naar de organisatie en de mensen die er werken. En je gesprekspartners in een selectie-interview ziet als mogelijke toekomstige collega’s.

Of dat je hen eerder ziet als een bedreiging. Bijvoorbeeld omdat je je door hen misschien alleen maar beoordeeld voelt.

 

Tips om met een positieve attitude gesprekken aan te gaan:

 

1. Ga uit van een positief doel van een selecteur

Zijn doel is om in een vacature te voorzien. En daarvoor goede, sterke kandidaten te werven. Waarom zou jij die goede kandidaat niet kunnen zijn?

 

2. Zie de selecteur als een vriend die jou kan aanbevelen bij beslissers

Zorg dat je zo’n positief beeld achter laat, dat de selecteur voor jou gaat fungeren als ambassadeur.

 

 

De manier waarop je het gesprek aan gaat met jezelf is van invloed op je kansen op de arbeidsmarkt

 

Wat zeg je tegen jezelf? Vind je van jezelf dat je de baan die je wilt waard bent?

Is de baan die je wilt echt de baan waar je warm voor loopt? Of wil je gewoon een baan?

Ben je zo gefrustreerd door je negatieve ervaringen met betrekking tot baanverwerving, dat je geen enkel vertrouwen meer hebt in recruiters en selecteurs?

 

Bewust of onbewust heeft de manier waarop je met jezelf praat invloed op je energie. In positieve of in negatieve zin.

Niet alleen jij, maar ook anderen voelen die energie. En jouw energie heeft impact op anderen.

Met als gevolg dat wat jij tegen jezelf zegt, waarschijnlijk ook is wat je terugkrijgt.

 

Tips om op een positieve manier het gesprek met jezelf aan te gaan:

 

1. Heb een reëel beeld van jezelf

Onderschat en overschat jezelf niet.

Een verlegen en misschien wel bange mindset veroorzaakt twijfel over je vermogen om te presteren. Een arrogante mindset roept mogelijk gelijk een barrière op.

 

2. Laat je zien aan de wereld zoals je bent

Houd daarbij voor ogen dat niemand jou iets verschuldigd is. Als dat op jou van toepassing is, wordt je vanzelf een aanbod gedaan.

Waarom zou je je dan druk maken? Bijvoorbeeld je beter voordoen dan je bent? Of denken dat je niet kunt realiseren wat je wilt? Of anderen zwart maken?

 

 

Je kansen op de arbeidsmarkt laat je groeien door een growth mindset

 

Het begrip mindset is geïntroduceerd door Carol Dweck , psycholoog aan Stanford University.

Zij maakt onderscheid tussen fixed mindset and a growth mindset.

 

Mensen met een fixed mindset geloven dat hun basiskwaliteiten, zoals hun intelligentie of talenten, een vast gegeven zijn.

Zij zijn gefocust op het in kaart brengen van hun intellectuele capaciteiten of talenten, in plaats van die ontwikkelen.

Zij geloven ook dat louter talent succes creëert, zonder inspanning. Volgens haar zien ze dat verkeerd.

 

Mensen met een growth mindset, geloven dat zij hun kwaliteiten kunnen ontwikkelen door studie en door werk. Talenten en intellectuele capaciteiten zijn daarvoor louter startpunt.

Een growth mindset is een drijfveer om te leren en geeft veerkracht, die essentieel is om tot grote prestaties te komen.

 

Met een growth mindset vergroot je dan ook aanmerkelijk je kansen op de arbeidsmarkt.

 

 

 

Wil jij je kansen op de arbeidsmarkt vergroten?

Wil je daarvoor essentiële stappen zetten?

Neem contact met me op voor een afspraak voor een kosteloos oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Als vijftigplusser veranderen van baan; pak het projectmatig aan

Hoe je met een winnaarsmentaliteit, een gedegen plan, goede conditie en de juiste bagage succesvol kunt veranderen van baan, ook al ben je vijftigplusser

 

“De munitie van werkloze vijftigplussers is niet afdoende om werkgevers te overtuigen”.

“Winnaarsmentaliteit is bij vijftigplussers ver te zoeken”.

Laat je niet van de wijs brengen en gek maken door wat je zo hier en daar leest of hoort.

Zeker nu, met de positieve ontwikkelingen op de arbeidsmarkt, zijn er volop kansen. Grijp die kansen, als je wilt veranderen van baan. Ook als vijftigplusser.

Maar ga niet in het wilde weg solliciteren of onvoldoende voorbereid contacten leggen met organisaties die interessant voor je zijn. Want dan loop je het risico dat je jouw kruit voortijdig verschiet.

Dat biedt niet alleen weinig kans op mooi werk. Door nul op je rekest raak je ook ontmoedigd, zeker als je dat vaker overkomt. Terwijl juist een positieve attitude cruciaal is voor succesvol veranderen van baan.

Zie veranderen van baan als een project. Voor een project maak je een gedegen plan. Meestal gaat daar onderzoek aan vooraf. Want zonder onderzoek loop je het risico dat je gaat bouwen op los zand.

Zorg naast een plan voor de juiste bagage, de juiste tools. En vraag je af of je het bouwen alleen af kunt. Hoogstwaarschijnlijk kun je hulp vanuit je netwerk of anderszins goed gebruiken. En veel mensen zullen je graag helpen.

 

Als vijftigplusser veranderen van baan; pak het projectmatig aan

 

Als vijftigplusser veranderen van baan is best spannend

 

Je weet wat je hebt en je weet niet wat je krijgt.

Veranderen van baan is zeker spannend als je jarenlang in een en dezelfde functie hebt gewerkt. En het wordt nog spannender als je jouw vertrouwde organisatie met alle zekerheden van dien, wilt verlaten.

Binnen je huidige organisatie werk maken van ander werk kan een goede tussenstap zijn. Een interne sollicitatie of jouw werkgever een voorstel doen hoe jij van betekenis kunt zijn, anders dan in het werk dat je nu doet. Wellicht is het een goede optie om op die manier een overstap te maken naar een ander vakgebied. En van daaruit te realiseren wat je uiteindelijk voor ogen hebt.

Voor dat dilemma staat een van mijn coachklanten. Bij twee organisaties is er een vergelijkbare vacature. De ene intern bij de organisatie waar hij nu werkt, de andere bij een vergelijkbare organisatie. Enerzijds trekt de interne vacature. Met name omdat die stap minder spannend is. Anderzijds wil hij eerlijk bekennen dat een loopbaanswitch én een switch naar een andere organisatie heel aanlokkelijk is. Dat voelt voor hem echt out of the box. Ook al vindt hij het spannend.

Het helpt om je te realiseren dat je eventuele risico’s kunt reduceren door goed je onderzoek te doen, alvorens een nieuwe baan bij een voor jou nieuwe organisatie te accepteren.

 

 

Een sterk verlangen voedt een winnaarsmentaliteit

 

Er zijn voorbeelden te over dat je succesvol kunt veranderen van baan, ook als vijftigplusser.

Cruciaal is een sterke wens, een sterk verlangen om jouw bakens te verzetten. Bij verlangen reik je naar iets dat nog buiten je bereik ligt. Verlangen is een afgeleide van het letterlijk verlengen van je arm om ergens bij te kunnen.

En hoe sterker het verlangen, hoe meer je jezelf zult uitdagen om jouw doel te realiseren. Dat sterkt jouw winnaarsmentaliteit. Dat doet jou doorgaan als het tegenzit. Drempels slechten en creatief alternatieve wegen bedenken om jouw doel, het verwerven of creëren van een mooie nieuwe baan, te realiseren.

Ontbreekt het sterke verlangen, dan ben je eerder geneigd om je neer te leggen bij de situatie zoals die is. Bijvoorbeeld maar af te wachten tot een werkgever jouw contract beëindigt omdat jouw functie komt te vervallen. Je daarbij niet realiserend dat het dan extra moeilijk wordt om aan ander werk te komen. Laat staan, mooi werk.

 

 

Een goed onderbouwd plan en de juiste tools sterken jouw zelfvertrouwen

 

Zelfvertrouwen is onontbeerlijk om succesvol te veranderen van baan.

Zelfvertrouwen is niet hetzelfde als vertrouwen in eigen kunnen of zelfeffectiviteit. Zelfvertrouwen zegt meer in zijn algemeenheid iets over het vertrouwen in jezelf.

Mensen met veel zelfvertrouwen zitten over het algemeen lekker in hun vel, geloven in hun eigen kracht en zijn geneigd om zaken in een positief licht te zien.

Het hebben van een doordacht plan sterkt je zelfvertrouwen. Zeker als je dat plan hebt gemaakt op basis van goed zelfonderzoek en onderzoek van de arbeidsmarkt. Stap voor stap kun je jouw plan uitvoeren en deelstappen afvinken. Daarbij is het succesvol afronden van elke stap weer een succesmoment op weg naar jouw doel.

Al die succesmomenten komen samen op het moment suprême, het gesprek voor de ideale functie met de ideale werkgever.

Dat ervoer ik afgelopen week weer heel duidelijk in een gesprek met een van mijn coachklanten ter voorbereiding op gesprekken naar aanleiding van een vacature.

Goed voorbereid door de eerdere stappen die zijn gezet, maak je als kandidaat van zo’n gesprek een mooi sluitstuk, met een mooi resultaat van dien. Zoals laatst iemand het verwoordde: “Het is een soort examen waarin je laat zien, dat je voorgaande stappen om succesvol werk te maken van werk goed hebt doorlopen.”

 

 

Veranderen van baan hoef je niet in je eentje te doen

 

Investeer in het opbouwen van een netwerk en onderhoud je netwerk.

In een vorig artikel gaf ik al aan dat netwerken steeds belangrijker wordt. Offline, maar zeker online.

Met name van vijftigplussers hoor ik nog met enige regelmaat dat ze bewust niet op Social Media zitten. Dat ze er echt een aversie tegen hebben.

Maar je kunt er gewoonweg niet meer omheen. Je kunt zeker niet zonder profiel op LinkedIn, als je succesvol wilt veranderen van baan.

Durf zichtbaar te zijn, zodat je gevonden kunt worden voor het werk dat je wilt doen en zelf mooi werk kunt vinden.

Misschien voelt het voor je ‘als uit je schulp kruipen’, maar realiseer je dat het daarbuiten waarschijnlijk veel mooier is dan je nu kunt bedenken.

En elkaar helpen en opties doorspelen, doen we graag. Zo is mijn ervaring.

 

 

 

En kun je bij het komen tot een plan en de uitvoering daarvan hulp gebruiken van een ervaren professional?

Neem gerust contact met me op. Ik begeleid je graag op jouw reis naar mooi werk.

 

 

 

 

/door

Geen moed zonder angst

Angst en moed brengen mij terug naar zomer 2010.

Samen met man en kinderen heb ik al heel wat huttentochten gelopen. Al jaren ben ik lid van de Nederlandse Klim en Bergsport Vereniging (NKBV) en onze zonen hebben al de nodige cursussen en tochten van de NKBV gevolgd.

Zomer 2010 valt onze keus op een huttentocht in de Spaanse Pyreneeën. Inlopen doen we in Frankrijk. Voor mij is het iedere keer weer dikke pret als we het eerste sneeuwveld tegenkomen. Heerlijk! Sneeuw als beloning voor de klim.

Na een ruime week zitten we er lekker in, zijn goed ingelopen en beginnen aan onze huttentocht in de Spaanse Pyreneeën. Het is er prachtig en ik kijk mijn ogen uit. We hebben het gezellig met zijn viertjes. Onze jongste zoon en zijn vriendin zijn met ons mee. Zoonlief is een goede berggids. En een ‘berggeit’, zoals later zal blijken.

We overnachten in de Refugi Colomina, een kleine en gezellige hut op 2.295 meter boven de zeespiegel. Energiek vervolgen we onze tocht met stevig klimmen en dalen en af en toe best wel uitdagende passages. Thomas met al zijn ervaring in de bergen weet ons overal goed doorheen te loodsen. Soms denk ik ‘Zo, dit hebben we weer gehad, het is maar goed dat ik hier niet nog een keer door- of overheen hoef.’

Er ligt volop sneeuw. Maar zonder stijgijzers is die goed te belopen. Totdat het steil naar beneden gaat. Ik zie het plaatje nog voor me. Een kom en een en al sneeuw. Een alternatieve route zou vele uren omlopen betekenen. Teruggaan naar de hut willen we niet. Dus we moeten wel.

Voor mijn gevoel heb ik samen met Martin, mijn man, wel een uur op de rand van de kom gezeten, starend naar beneden. De meest enge denkbeelden kwamen in me op. Hoe kom ik hier heelhuids vandaan?

Eerst de rugzak maar eens af. Thomas doet de proef op de som om een indruk te krijgen van hoe steil de helling is. Voor hem een makkie. Als een berggeit hupt hij vol zelfvertrouwen van de helling naar beneden. Met rugzak op. Geen probleem, zou je denken. Het wordt pas een probleem als je bang bent. Dan sta je wiebel op je benen en mis je de stevigheid en stabiliteit die je juist nodig hebt.

 

 

Ik denk dat het een klein half uurtje geduurd heeft voordat ik ‘om’ was. Thomas heeft mijn rugzak naar beneden gebracht. En met de neus van zijn bergschoenen zigzaggend op de helling als het ware een trappetje gemaakt waarin ik de neuzen van mijn schoenen kon zetten. En met mijn vingers kon ik me vast klauwen in de sneeuw. Daarbij dan niet achteromkijken hoever ik nog naar beneden moet, maar dapper stappen zetten.

Gaandeweg voel ik dat de angst minder wordt. Opgelucht kom ik heelhuids beneden, waar mijn rugzak al op me ligt te wachten. Vanaf beneden bezien, is de helling helemaal niet zo eng als die er van bovenaf uitzag.

 

Zo kan het je ook vergaan als je stappen wilt zetten in je loopbaan. Als je het bekende niet durft los te laten. En niet de moed hebt om je angst voor het onbekende te overwinnen en maar blijft zitten waar je zit.

Want, zoals André Gide schreef: ‘De mens ontdekt geen nieuwe oceanen als hij de moed niet heeft om de kust uit het oog te verliezen.’

Dat geldt ook voor ontdekken van nieuwe mogelijkheden voor werk. Heb je het bekende eenmaal losgelaten, dan zal blijken dat het helemaal niet zo eng is als je dacht.

 

Heb de moed om stappen te zetten. Nelson Mandela zegt in zijn boek Long Walk to Freedom over moed:
‘Ik heb geleerd dat moed niet de afwezigheid van angst is, maar het overwinnen ervan. Een dapper man is niet hij die geen angst voelt, maar hij die zijn angst weet te overwinnen.’

 

 

Wil je stappen zetten in je loopbaan, maar ontbreekt het je aan moed om ervoor te gaan?

Boek een afspraak in, in mijn online agenda voor een oriënterend gesprek met deze link.

Als loopbaancoach ben ik je gids en rust ik je toe zodat jij de moed hebt om écht een stap in je loopbaan te zetten. Moed is daarbij niet de afwezigheid van angst. Moed is angst voelen en toch je hart volgen.

En ik zorg er als loopbaancoach voor dat je niet ‘uitglijdt’, als jij de uitdaging aangaat.

 

 

 

 

/door