Tag Archief van: lef

Een bullshitbaan of zinvol werk

Wil je iets nuttigs doen, maak dan werk van zinvol werk

 

Vier op de tien medewerkers vinden hun werk niet zinvol. Dat blijkt uit onderzoek van Schouten en Nelissen. Ze zijn minder bevlogen in hun werk, hebben geen regie en laten hun baan niet aansluiten op hun drijfveren en talenten. Hierdoor zijn ze minder gelukkig dan medewerkers die hun werk wel zinvol vinden.

Twijfel je aan het nut van je werk? Of is het voor jou duidelijk dat je niets wezenlijks uitvoert? Ervaar je jouw baan als onzinbaan, maar voel je je verplicht om te doen alsof dat niet het geval is?

Dan heb jij mogelijk wat Graeber noemt een ‘bullshitbaan’.

Volgens Graeber zullen die banen in aantal alleen maar toenemen. Met alle negatieve effecten voor werknemers van dien, zoals gevoelens van leegte door gebrek aan zingeving.

Dus, herken jij je in onderstaande omschrijvingen en voorbeelden? Durf eerlijk in jouw spiegel te kijken en de confrontatie aan te gaan.

Durf los te laten en maak werk van zinvol werk.

 

Een bullshitbaan of zinvol werk; wat voor werk heb jij?

 

Het verhaal van Marlies

Ter inspiratie deel ik het verhaal van Marlies met je. Het verhaal is een aangepaste versie van een van haar succesverhalen.

Mijn werk als assistente op het makelaarskantoor. 

“In eerste instantie was het voor mij fijn werken op het kantoor. De makelaar ging vaak naar klanten om huizen te taxeren en in de verkoop te nemen en ik was het aanspreekpunt op het kantoor. Ik moest ervoor zorgen dat de etalage met alle woningen er goed en compleet uitzag. Ook werd van mij verwacht dat ik de taxatierapporten uitwerkte en deze naar de klanten stuurde. En ik stond klanten te woord die het kantoor kwamen inlopen met vragen over een bepaalde woning.

Er kwam een dip in de huizenmarkt. In plaats van een nieuw jaarcontract werd mij een contract aangeboden via een uitzendbureau. Ze wisten niet wat ze met het kantoor gingen doen en of het kantoor waar ik werkte wel openbleef.

Na drie maanden was nog steeds niet duidelijk wat er met het makelaarskantoor ging gebeuren. De makelaar had zijn baan opgezegd en was iets anders gaan doen. Daardoor werd het nog stiller op kantoor. Er waren dagen dat ik een romannetje kon lezen zonder dat ik iemand had gesproken. Als ik dan een keer een opdracht kreeg om een taxatierapport te maken, had ik daar helemaal geen zin meer in.

Op een gegeven moment heb ik de telefoon gepakt en gebeld met het hoofdkantoor met de vraag of de baas aanwezig was. Ik wilde weten wat er nu ging gebeuren en ik verveelde mij op mijn werk.

Na een paar keer bellen had ik eindelijk de baas aan de telefoon. Hij snapte niet dat ik vragen had over hoe het stond met het kantoor, want ik was maar een uitzendkracht. Toen ben ik erg boos geworden en ik heb tegen hem gezegd dat als ik dan uitzendkracht was, ik hem ook meteen kon vertellen geen interesse meer te hebben in de baan en wilde vertrekken. Hier schrok hij van, maar hij vond nog steeds dat ik mijn mond diende te houden. Tijdens dat gesprek heb ik toen aangegeven dat ik de sleutel ging inleveren bij de receptie van de hoofdvestiging.

Vervolgens heb ik na het gesprek alle lichten uitgedaan, de deuren op slot gedraaid en ben ik naar de hoofdvestiging gegaan. Op het moment dat ik het pand binnenging, kwam de directeur de trap aflopen. Hij vroeg me waar ik mee bezig was. Hij gaf te kennen dat er van mij werd verwacht dat ik weer aan de receptiebalie bij het makelaarskantoor ging zitten.

Toen werd ik weer boos en heb ik aangegeven dat elk persoon graag met respect behandeld wil worden en graag wil weten waar hij/zij aan toe is. Of je nu onderaan of bovenaan de ladder staat. Dit gebeurde niet en daarom besloot ik om te gaan. Ik heb de directeur de sleutel gegeven en ben het pand uit gelopen.”

 

 

Bullshitbanen volgens Graeber

 

Volgens Graeber is een bullshitbaan een onzinbaan.

Volgens hem gaat het dan om banen die niet echt nodig zijn. Hij heeft daarbij banen voor ogen die ontstaan zijn met het verdwijnen van productiegerichte beroepen. Dat proces is in de vorige eeuw al in gang gezet, maar voltrekt zich nu in versneld tempo.

Denk daarbij aan banengroei op het gebied van bijvoorbeeld management, administratie, sales en dienstverlening. En het ontstaan van een heel scala aan dienstverlenende beroepen, zoals bijvoorbeeld hondenuitlaters of maaltijdbezorgers.

Volgens Graeber lijkt het erop dat er allerlei zinloze banen worden bedacht, enkel en alleen om ons allemaal aan het werk te houden. Bovendien zijn die banen niet alleen zinloos, maar vaak ook gevaarlijk. Als voorbeeld daarvan noemt hij het werken als telemarketeer, waarbij het jouw opdracht is om mensen producten of diensten aan te smeren die ze niet nodig hebben. En die mogelijk zelfs schadelijk zijn.

 

 

Of een baan een bullshitbaan is of niet, is deels subjectief

 

Wie bepaalt welke banen er echt ‘nodig’ zijn?  En wat betekent ‘nodig’ trouwens?

Zelf heb ik bijvoorbeeld geen hond. Maar zou ik die wel hebben en veel van huis zijn, dan lijkt een hondenuitlaatservice me een heel mooie oplossing die voorziet in een behoefte.

En zo zie ik ook bij de jongere generatie hoe handig het kan zijn als je op momenten je maaltijd kunt laten bezorgen.

Dus of hondenuitlaatservice of maaltijd bezorgen echt bullshitbanen zijn? Dat is voor mij nog maar de vraag.

Aan de andere kant vind ik het werk van telemarketeers bijvoorbeeld heel irritant. Ze zijn me alleen maar tot last. Ze roepen zelfs agressie bij me op, omdat ze vasthoudend producten of diensten aan me proberen te slijten waar ik totaal geen behoefte aan heb. Waar ik bovendien ook niet om gevraagd heb.

Voor de telemarketeer zelf hoeft zijn baan geen onzinbaan te zijn. Integendeel, ik ken coachklanten die helemaal kicken op de resultaten van hun telefonische verkoop. En de bijdrage die ze op die manier leveren aan het succes van de organisatie waarvoor ze werken.

 

 

Een onzinbaan is pas echt een bullshitbaan als je als werknemer zelf je baan als onzinbaan ervaart

 

Zoals in het voorbeeld van Marlies. Als je als een soort decor bij de receptiebalie zit, terwijl er geen bezoeker komt. En er verder amper werk voor je te doen is.

Of zoals een van mijn ooms vertelde, dat hij aan het begin van zijn loopbaan als werktuigbouwkundige bij Philips producten moest ontwerpen, waar volgens hem niemand op zat te wachten en waar hij kwalitatief niet achter kon staan. Het is de vraag of het een onzinbaan betrof, maar door de betreffende werknemer werd de baan wel als zodanig ervaren.

Iets vergelijkbaars was de ervaring van een van mijn coachklanten. Als architect werkte hij op een groot, gerenommeerd architectenkantoor. Als architect was hij alleen maar bezig met kleine onderdelen van grote projecten. Omdat hij geen zicht had op zijn bijdrage aan het grotere geheel, vroeg hij zich af waar hij überhaupt mee bezig was.

Ook al lijkt het dan voor een buitenstaander mooi om bij een gerenommeerd bedrijf te werken, voor hem was het bullshit.

 

 

Een onzinbaan wordt pas echt pijnlijk als je je verplicht voelt om te doen alsof de baan geen onzin is

 

Als werknemer kun je het bestaan van je baan dan niet rechtvaardigen, maar je voelt wel de verplichting om te doen alsof dat niet het geval is.

Bijvoorbeeld omwille van arbeidsvoorwaarden als zekerheid van een goed inkomen, het zelf in kunnen vullen van je takenpakket en werktijden. Bovendien geven sommige onzinbanen, bijvoorbeeld overbodige managementfuncties, je ook een zekere status.

 

Je verplicht voelen om te doen alsof je baan geen onzinbaan is, is volgens Graeber kenmerkend voor een echte bullshitbaan.

Na een aantal werkdefinities komt hij in zijn boek al redenerend tot zijn uiteindelijke definitie van een bullshitbaan:

“Een onzinbaan is een vorm van betaald werk, die zo volkomen zinloos, overbodig of schadelijk is, dat zelfs de werknemer het bestaan ervan niet kan rechtvaardigen, hoewel de werknemer zich, als onderdeel van de arbeidsvoorwaarden, verplicht voelt om te doen alsof dat niet het geval is.”

 

 

Mijn aanbeveling aan jou

Ervaar je jouw huidige baan als een bullshitbaan, volgens de definitie van Graeber?

Ga de confrontatie aan en maak werk van voor jou zinvol werk. Dat is werk waar je gelukkig van wordt.

Dat ideale werk is werk dat past bij jouw persoonlijke missie en de bijdrage die jij wilt leveren met wat je doet in je werk. Dat is werk dat past bij jouw kwaliteiten en waarin je jouw kwaliteiten verder kunt ontwikkelen. Dat alles in een omgeving die optimaal bij jou past.

Het is mijn missie als loopbaancoach om jou daarbij te begeleiden, zodat jij jouw ideale werk kunt realiseren.

 

 

 

In mijn programma ‘Bouw je ideale loopbaan’ gaan we daarmee aan de slag.

Meer informatie over dat programma vind je hier.

Schat je in dat een individueel traject beter bij je past? Maak een afspraak voor een oriënterend gesprek via deze link.

 

 

 

 

 

/door

De kracht van authenticiteit

Hoe echtheid, authenticiteit je helpt bij de baanverwerving

 

Heb jij ook zo’n moeite met mensen waarbij het voelt alsof ze vooral anderen nadoen?

Het overkwam mij laatst bij een workshop die ik volgde. Het thema sprak mij erg aan. Verwachtingsvol zat ik in de zaal. Maar al gauw begonnen er bij mij allerlei bellen te rinkelen en was ik volkomen afgeleid. Ik herkende de woorden van Laura en het stappenplan aangereikt door Lianne. Het eigen verhaal van de spreekster hoorde ik niet.

Het voelde voor mij alsof de spreekster een rol speelde in haar eigen theater en zij speelde die rol bovendien nog slecht.

 

Herken jij zulke ervaringen?

Dat iemand heel gemaakt bij jou overkomt? Dat je het gedrag ervaart als maniertjes, als een aangeleerd kunstje dat wordt vertoond? Daarbij het eigen gezicht voor jouw gevoel verstoppend achter een masker?

Ik ervaar dat als erg hinderlijk. Ik word dan ook nieuwsgierig naar de persoon die erachter zit en kijk uit naar het moment dat ik daarmee echt contact kan maken. Ik heb daar enorm veel behoefte aan en ik ben benieuwd hoe dat is voor jou.

 

Ook bij de baanverwerving is echtheid, authenticiteit een cruciale factor. Ook al lukt het sommigen, om een baan te verwerven louter door het goed spelen van hun rol.

 

De kracht van authenticiteit

 

Baanverwerving is meer dan een kunstje

 

De spreekster in mijn workshop had duidelijk een kunstje geleerd. Helaas herkende ik het kunstje en werd ik op scherp gezet. De letterlijke toepassing van het kunstje triggerde mij en speelde een belangrijke rol bij de herkenning.

Ze had zich de techniek nog onvoldoende eigen gemaakt. Daardoor voelde zij voor mij als onecht, onbetrouwbaar en viel ze bij mij door de mand.

Bij de baanverwerving is dat niet anders.

Dat doet me denken aan min of meer gestandaardiseerde sollicitatiebrieven. Op internet kun je kosteloos veel voorbeelden vinden. Tegen betaling kun je zelfs brieven laten schrijven op maat.

Helaas worden dat soort brieven door de kritische selecteur snel onderkend en vaak zelfs als geen eigen werk, onecht, niet-authentiek terzijde gelegd.

Maar heb je veel geluk en wordt het kunstje niet herkend, dan kan het zijn dat je naar aanleiding van zo’n standaardbrief toch uitgenodigd wordt voor een gesprek.

 

 

Een goed acteur kan het lukken om mensen in te pakken

 

Als je het kunstje van de baanverwerving goed in je vingers hebt, kan het zomaar zijn dat het je lukt om daarmee een baan te krijgen. Ook al past die baan niet optimaal bij jou. Dan nog kan het je lukken om je overtuigend te presenteren, alleen al omdat je het kunstje goed beheerst.

Als voorbeeld, een van mijn coachklanten. Door een reorganisatie kwam haar functie te vervallen en haar contract werd niet gecontinueerd. Vaardig als zij was in het solliciteren wist zij, nog voor de start van ons traject, in enkele dagen een nieuwe baan te verwerven. Ook al wist zij bij voorbaat dat die baan onvoldoende matchte. Als commerciële vrouw kende zij de kneepjes van het verkoopproces en wist de selecteurs te overtuigen.

De selecteurs waren erg gecharmeerd van haar optreden in het theater en gingen graag met haar in zee. Maar na een paar maanden was de euforie verdwenen. Zeker voor mijn coachklant was er absoluut geen sprake van een goede match.

 

 

Een goede match ontstaat door open interactie op basis van de werkelijkheid

 

Wist je dat organisaties steeds meer waarde hechten aan authentieke medewerkers? Dat men graag medewerkers heeft die weten wat zij willen en weten waar zij voor staan? Die open en eerlijk zijn, niet alleen naar zichzelf, maar ook naar anderen?

Laat in interactie met organisaties dan ook gerust zien wie je bent. Schroom in een selectie dan bijvoorbeeld ook niet om je vragen te stellen. Daarmee laat je juist je ware zelf zien. En door die interactie kun je komen tot een goede match.

Dat geldt niet alleen voor jou als kandidaat, maar ook voor de organisatie.

 

 

Een goede match is sustainable, een goede match blijft

 

Wist je dat authentieke medewerkers succesvoller zijn dan collega’s die een rol spelen op de werkvloer? Eigenlijk hoef ik je dat niet te vertellen. Jij herkent dat vast ook. Misschien heb je het zelfs aan den lijve ervaren.

Als je voor je gevoel een rol speelt, dan mis je je passie. Misschien ben je zelfs je idealen helemaal kwijtgeraakt. En dat werkt zeer zeker door in de manier waarop je bezig bent met je werk.

Doe je werk dat je op het lijf geschreven is, dan kost dat werk je ook vaak weinig energie. Grote kans dat het werk je zelfs energie oplevert. Zeker als het werk voor jou stimulerend en uitdagend is. Lees een vorig artikel van mij daar nog maar eens op na.

Zit je lekker in je vel in je werk, dan zul je ook veel minder stress en werkdruk ervaren dan medewerkers die een rol spelen in hun werk. Bovendien zul je eerder geneigd zijn om in open communicatie zaken bespreekbaar te maken

Ben je daarentegen uitgekeken op de dingen die je doet, dan kost het je moeite en energie om jezelf te motiveren. Je zult waarschijnlijk ook eerder ontevreden zijn met je werk en afhaken of het conflict aangaan als iets je niet zint.

Authentieke medewerkers zijn ook gedreven om zich verder te ontwikkelen. Zij willen actief betrokken blijven bij de organisatie en zij willen vooruit. Ze zijn eerder geneigd om zich proactief op te stellen, mee te denken en hun aandeel te leveren in de ontwikkeling van het bedrijf.

Zo ontstaat er een duurzame relatie tussen organisatie of opdrachtgever en professional, een relatie die blijft.

 

Het is dan ook geen wonder dat organisaties steeds meer waarde hechten aan authentieke professionals.

 

 

Authentieke professionals geven zelf sturing aan hun loopbaan

 

Loopbaanzelfsturing vraagt vaardigheden. Net als het besturen van een auto gaat dat niet vanzelf, maar moet je dat besturen leren. Om het je vervolgens eigen te kunnen maken. Zo eigen, dat je er eigenlijk niet meer bij na hoeft te denken, maar dat het voelt als geautomatiseerd of zo je wilt, geïnternaliseerd.

Bij loopbaanzelfsturing is het niet anders dan bij rijvaardigheid. Zo ga je ook bij MEER WAARDE IN WERK volop oefenen en trainen, totdat je de loopbaanvaardigheden je helemaal eigen hebt gemaakt.

Net als een ervaren chauffeur durf je je dan in het verkeer op de arbeidsmarkt te begeven. Je bepaalt je koers, je weet daarop te sturen en te anticiperen, je weet behendig te manoeuvreren en alert te reageren op onvoorziene situaties die zich voordoen.

Zo hoef je niet langer een kunstje te vertonen, maar kun je je authentiek presenteren op een manier die past bij jou. En zo kun je laten zien wie jij bent en waar jij voor gaat.

Zo kun je komen tot een tot een match die optimaal past bij jou en wat de organisatie nodig heeft.

 

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen bij de baanverwerving. Ik lees graag je reactie.

 

 

 

 

/door

Wil jij je bestemming bereiken; blijf niet achterin hangen in de bus

Tips hoe je vrij te maken,  zelf de baas te worden over je loopbaan en je bestemming te bepalen 

 

Jij reist vast ook wel eens met de bus. Als je dan op reis gaat, dan stel je je vast niet afwachtend op.

Je hebt een duidelijke bestemming voor ogen. En je gebruikt de bus als voertuig, als vehicle om jouw bestemming te bereiken.

Als mensen op weg zijn met betrekking tot het vinden van (ander) werk, is dat vaak anders.

Ik zie dan met regelmaat dat ze achterin de bus blijven hangen. Soms met de hand aan de lus, in afwachting van waar de chauffeur hen naar toe zal brengen.

En dat terwijl mogelijkheden gaande de reis, letterlijk aan hen voorbij gaan.

 

Wil jij je bestemming bereiken; blijf niet achterin hangen in de bus

 

Bepaal je bestemming met betrekking tot werk en maak een plan voor je reis

 

Zoals je je bestemming bepaalt voor je reis met de bus, zo is het ook goed om je bestemming te bepalen met betrekking tot je loopbaan.

Want als je niet weet wat je bestemming is, dan ben je overgeleverd aan je chauffeur. Wie dat dan ook mag zijn. Vul dat zelf maar in; het UWV, je werkgever, het uitzendbureau, de recruiter. Ik ga er in elk geval van uit dat je dat dan niet zelf bent.

En je moet maar afwachten waar die chauffeur jou naar toe brengt.

 

Als je aan het begin van je loopbaan staat, kan het heerlijk zijn om niet direct een bestemming te hebben. En eerst lekker te freewheelen en de wereld van arbeid en beroep te verkennen.

Maar als je halverwege de dertig bent, dan is dat freewheelen er meestal niet meer bij. Het is mijn ervaring dat professionals dan graag een beeld hebben van de weg die ze op willen gaan en hun bestemming.

Heb jij nog geen duidelijk beeld van jouw bestemming? Lees mijn artikel daarover er nog eens op na.

 

 

Blijf niet hangen aan de lus in de bus

 

Stel je niet afhankelijk op van de mogelijkheden die zich voordoen. Maak je vrij en zet zelf stappen om controle te krijgen over je loopbaan.

Je kunt jezelf gevangen houden, zonder dat je het misschien als zodanig ervaart.

 

Het is namelijk veel gemakkelijker om een situatie te laten zoals die is, in plaats van stappen te zetten om je situatie te veranderen.

Het is dan ook heel verleidelijk om jezelf te beschermen tegen verandering. En daar heb je allerlei mechanismen voor.

Denk alleen maar eens aan “ja-maar” en allerlei zinsneden die daar dan op volgen.

 

Geïnspireerd door een video van Robert Pagliarini geef ik je daarvan een aantal voorbeelden en tips hoe te voorkomen dat je in die valkuilen stapt.

 

 

Zeven dodelijke woorden of zinnen, die je uit je vocabulaire zou moeten schrappen

 

In zijn video bespreekt Robert Pagliarini zeven dodelijke woorden of zinnen, die je uit je vocabulaire zou moeten schrappen, als je echt iets aan je situatie wilt veranderen en gelukkig en succesvol wilt zijn in je leven en loopbaan.

 

1.   Als

Als is een venijnig woordje in relatie tot het veranderen en verbeteren van je situatie.

Bijvoorbeeld “Als ik vijf jaar verder ben, dan ga ik het rustiger aan doen”.

Vaak gebeurt dat dan niet. Tegen die tijd ben je misschien alweer vergeten wat je vijf jaar daarvoor, je voorgenomen had.

Tip:

Vraag je eens af: Is er iets op tegen, om het nu al op te pakken en er werk van te maken? Als het antwoord ‘nee’ is, wacht dan niet op ‘als’.

 

2.   Ooit

Er is niks mis mee om een lijst te maken van zaken die je ooit wilt doen of ooit wilt bezoeken.

Ooit is ook een misleidend woord. Het doet je namelijk goed voelen op dit moment, want ooit ga je het doen of bereiken. Maar dat ooit kan maanden, jaren, zelfs decennia duren. Jouw ooit kan zelfs nog zo ver weg zijn, dat het helemaal niet meer gebeurt.

Tip:

Als je lijst voor het nu leeg is, kijk dan eens wat je van je ooit-lijst door kunt schuiven naar de lijst voor het nu.

 

3.   Wilskracht

Men zegt zo gemakkelijk “Ik heb geen wilskracht” of “Ik heb niet genoeg wilskracht“. Alsof wilskracht niet te leren, te trainen is.

Wilskracht is net als spieren goed te trainen.

Tip:

Lees mijn artikel daarover er eens op na.

 

4.   Hopen, wensen, willen

Wishful thinking gaat je niet helpen. Verwacht niet dat de oplossing als vanzelf in je mailbox komt.

Als je meer controle wilt hebben over je lot, moet je zelf meer verantwoordelijkheid nemen voor je daden en de resultaten daarvan.

Tip:

Stop met hopen, wensen en willen om iets te doen of te laten gebeuren. Neem een besluit en ga over tot actie.

 

5.   Niet goed genoeg

“Ik ben er nog niet klaar voor” of “het is nog niet goed genoeg”.

Tip:

Zet dat om naar “het is niet perfect, maar goed genoeg voor mijn doel”.

 

6.   Ik heb de tijd niet

Het voelt voor jou misschien alsof je de tijd niet hebt om echt werk te maken van (ander) werk, maar tijd is een kwestie van prioriteit.

Tip:

Maak tijd door keuzes te maken.

p.s. Hetzelfde geldt overigens ook in zekere mate voor geld. Ook geld is een kwestie van prioriteit.

 

7.   Het is nu niet het juiste moment

Als het nu niet het juiste moment is, wanneer is het dat dan wel?

Als je naar de sterren blijft kijken, dan komt het juiste moment nooit.

Tip:

Verander je mindset en kies voor het minst slechte moment. Maak dan een begin en ga over tot actie.

 

 

Tenslotte

 

Denk eens terug aan een prestatie die jij hebt neergezet of een doel dat je hebt bereikt.

Je zult constateren dat voor het bereiken daarvan niet alleen visie nodig was, maar ook toewijding en volharding. En geen excuses, geen ja-maar.

 

 

Zet stappen om zelf de controle te krijgen over je loopbaan.

Stop met het manipuleren van jezelf. Stop met ja-maar. Want met ja-maar lever je je over aan de chauffeur, die bepaalt wat jouw bestemming is.

 

Heb je nog niet zo’n helder beeld van wat jouw bestemming is?

En van het vehicle om jouw bestemming te bereiken?

 

Ik kan je helpen om weer aan het stuur te komen.

 

Schrijf je in voor de training ‘Bouw je ideale loopbaan’.

Of bel (06 54762865 / 0575-544588) of e-mail ([email protected]) me voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Een stappenplan om werk en privé in balans te brengen

Hoe je komt tot een balans tussen werk en privé

 

Je geniet van je werk. Je krijgt kansen. En je grijpt ze, om je te ontwikkelen. Toch wringt er iets, een knagend gevoel. Je wilt meer dan alleen je werk. Je vraagt je af “hoe kom ik tot meer balans tussen werk en privé?”

Dit artikel geeft je een stappenplan, met concrete oefeningen om die balans te bereiken.

 

Een stappenplan om werk en privé in balans te brengenphoto credit: torisan3500

Stap 1 Plaats jezelf eens in de toekomst

Verbeeld je dat het twintig jaar later is dan nu; het is 2036. Je geniet van een kop koffie en pakt je krant. Wat schetst jouw verbazing? Jouw naam op de voorpagina. Het hoofdartikel gaat over jou! Het verhaal beschrijft wat jij bereikt hebt en wat je hebt betekend voor andere mensen. In het artikel lees je uitspraken van jou, je vrienden, je collega’s.

Wat wil je uit het leven halen? Fantaseer over wat jij hebt neergezet over twintig jaar. Pak je laptop of een vel papier en schrijf (in steekwoorden) je verhaal.

 

 

Stap 2 Maak een lijst van jouw talenten

Wat kun je goed? Wat zeggen anderen dat je goed kunt?

Welke talenten wil je inzetten in de dingen die je doet? Wat zijn de activiteiten die je het allerliefste doet? Van welke activiteiten gaan je ogen stralen en gaat jouw energie stromen? Met welke activiteiten kun je jouw accu lekker opladen?

Schrijf die activiteiten op en maak je lijst zo lang mogelijk.

 

 

Stap 3 Maak inzichtelijk waar je je tijd aan wilt besteden

In een week heb je 168 uur te besteden. Jij hebt het voor het uitkiezen. Jij mag bepalen hoe je je tijd wilt besteden. Hoe ziet jouw plaatje er dan uit?

Maar let op! Een groot deel (zo’n 90 uur per week) wordt al in beslag genomen door wat men noemt “persoonlijk onderhoud”: slapen, lichaamsverzorging, eten en sanitaire stops.

Teken een cirkeldiagram. Geef globaal en bijna associatief de verdeling aan van de tijd, die jij wilt besteden aan wat voor jou belangrijk is. Maak je eigen keuzes.

 

 

Stap 4 Ga na hoe je je tijd NU besteedt

Ga eens na hoe jij jouw tijd nu daadwerkelijk besteedt. Teken een tweede cirkeldiagram. Geef aan hoe het plaatje er nu daadwerkelijk uitziet.

Leg de twee cirkels naast elkaar. Aan welk gebied wil je meer aandacht en tijd besteden dan nu het geval is?

 

 

Stap 5 Bepaal wat je kunt delegeren

Blik eens terug naar jouw activiteiten van afgelopen week. En rangschik deze in vier kolommen. (1) “Doe ik graag, maar hoef ik niet te doen”. (2) “Doe ik graag, moet ik doen”. (3) “Doe ik niet graag, hoef ik ook niet te doen”. (4) “Doe ik niet graag, moet ik doen.

Welke activiteiten wil je niet langer doen? Wat kun je aan een ander overlaten? Wat wil je delegeren?

 

 

Stap 6 Kies wat het meest waardevol voor jou is

Kijk eens terug naar jouw cirkeldiagrammen en de vier kolommen. Welke waarden komen dan naar voren? Wat betekent dat voor jou? Welke keuzes wil je maken op basis van de waarden die belangrijk voor je zijn?

 

 

Je snapt het al: het gaat om kiezen.

Durf te kiezen. Formuleer je doelen. En realiseer wat jou voor ogen staat. Het is niet altijd makkelijk om te kiezen. Het betekent ook dat je andere zaken moet laten gaan. Dat kan pijn doen. Je kunt die pijn verzachten door terug te denken aan wat de keuze je oplevert.

 

Prioriteit gaat kortom niet over tijd, maar over lef. Durf te gaan voor wat voor jou belangrijk is.

 

 

 

 

/door

Ik wist niet dat jij ambities had

Hoe eng het kan zijn om met je ambities naar buiten te treden

 

“Ik wist niet dat jij ambities had”. Dat kreeg een van mijn coachklanten van haar leidinggevende te horen. Zij liet haar interesse blijken voor een nieuwe functie.

Het zal je maar gezegd worden. Dan moet je stevig in je schoenen staan en snel kunnen recupereren om verder te gaan met je verhaal.

Het is lang niet voor iedereen gemakkelijk om kenbaar te maken dat je ambities hebt. En zeker niet om dat in de openbaarheid te doen, bijvoorbeeld op LinkedIn.

Maar het uiten, het kenbaar maken van je ambities, is cruciaal voor je succes. Hoe spannend het misschien ook voor je is.

In mijn artikel lees je waarom. Ook geef ik je een aantal tips, hoe je de drempel om met je ambities naar buiten te treden, kunt slechten.

Lees meer

/door

Laat je niet van de wijs brengen door een narrow-minded recruiter

Laat je niet leiden door wat je denkt dat mensen om je heen denken dat jij wilt en kan

 

Een mooie boodschap van Gijs, een van mijn connecties.

Gijs is een academicus met veel bagage. Promoveren was een van zijn opties na zijn Masters natuurkunde.

Voor promoveren heeft hij niet gekozen. Vanuit zijn studie natuurkunde wilde hij het bedrijfsleven in. Ook wilde hij zijn basis verbreden.

Informatie Technologie sprak hem aan. Niet alleen om zich breder te oriënteren, maar ook om een brug te kunnen slaan naar het bedrijfsleven.

Hij ging aan het werk bij een IT consultancy bedrijf.

Het leek hem een goede keuze.

Lees meer

/door

Heb jij lef en durf jij te bewegen op de arbeidsmarkt?

Bewegen en het positieve effect op loopbaanontwikkeling

 

“Blijf zitten waar je zit en verroer je niet.

Houd je adem in, maar stik niet”

 

Misschien ken jij dat versje ook.

Als kind heb ik het vaak gezongen als ik verstoppertje deed. Dat kwam nogal eens voor.

Dat versje kwam spontaan bij mij naar boven. Denkend aan de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt en naar aanleiding van wat ik hoor in gesprekken.

Dat is geen toeval, schat ik in. Hoewel je als werknemer juist niet moet doen wat in het versje bezongen wordt. Ook al ben je vanuit behoefte aan zekerheid daartoe misschien wel geneigd.

Stop je kop niet in het zand. Heb lef. Zorg dat je zichtbaar bent, zodat je gevonden wordt. Zorg voor beweging. Voorkom dat je stil staat. Neem zelf het initiatief. Wacht niet apathisch af of je kansen aangeboden krijgt.

 

heb jij lef en durf jij te bewegen

 

Baan voor het leven is een marginaal fenomeen aan het worden

Ik zie ze nog wel om me heen. Mogelijk ken jij ze ook. Professionals die nu met pensioen gaan en die hun hele werkleven voor eenzelfde werkgever hebben gewerkt. Soms zelfs in dezelfde functie.

Het klinkt misschien heftig, maar dat is echt een uitstervend ras.

Een werkleven bij één baas werken is iets van het verleden. Dat blijkt ook uit het NRC Beste Werkgeversonderzoek.

Bovendien, ook al ben je misschien geneigd om je daaraan vast te houden, een contract voor onbepaalde tijd biedt geen zekerheid van werk.

 

Met regelmaat heb ik gesprekken met mensen die voorzien dat het eind van hun contract in zicht is, maar krampachtig proberen vast te houden aan hun baan.

Of die toe zijn aan een nieuwe uitdaging, maar geen stappen durven te zetten. Zoals een van mijn gesprekspartners zei “Misschien over een jaar of vijf”.

Maar over een jaar of vijf zijn de kansen die je nu hebt mogelijk verkeken. Of heb je te lang stil gestaan om een goede move te kunnen maken.

 

 

Heb het lef om te bewegen in plaats van te blijven zitten waar je zit

 

Deels zul je dat wel moeten, want vaste banen gaan steeds meer verdwijnen. Er komt een flexibele arbeidsmarkt voor in de plaats.

In een van mijn eerdere artikelen heb je misschien al gelezen dat momenteel al zo’n 30% van de Nederlandse beroepsbevolking werkzaam is als flexibele kracht.

 

Bewegen heeft een positief effect op loopbaanontwikkeling. In de eerste plaats voor jezelf.

Uit het NRC beste werkgeversonderzoek blijkt dat onderzochte werknemers gelukkig worden van regelmatig wisselen van baan of opdracht.

Daarnaast worden in het onderzoek nog andere factoren genoemd die van invloed zijn op het werkgeluk van werknemers. Zo zijn prima arbeidsvoorwaarden, een werkklimaat waarin je je kunt ontwikkelen, samenwerken en zelf invloed hebben op je carrièrepad kennelijk heel bepalend.

In een vorig artikel kun je nog eens nalezen welke drie factoren een cruciale rol spelen bij het ervaren van voldoening in je werk. En voldoening is belangrijk om je gelukkig te voelen met het werk dat je doet.

 

Bewegen op de arbeidsmarkt heeft ook een positief effect op je waarde voor de arbeidsmarkt.  

Door regelmatig van baan of opdracht te veranderen ontwikkel je je als persoon en als professional. En zul je zelfs eerder worden aangemerkt als ‘topper’, ‘executive’ of ‘high potential’.

 

De beste bedrijven uit het onderzoek bereiden hun werknemers dan ook voor op een loopbaan vol verschillende banen. Hetzij binnen dan wel buiten de eigen organisatie.

 

 

Heb het lef om je te laten horen in plaats van dat je je adem inhoudt

 

Zeker de beste werkgevers uit het onderzoek zorgen voor beweging van hun werknemers.

Organisaties verwachten hierin wel initiatief en verantwoordelijkheid van de werknemers zelf. Zoals Mirjam Baars van onderzoeksbureau SatisAction (in NRC 11-12-2013, E5) aangeeft: “Daarmee zeggen organisaties: we weten dat je hier niet je hele leven blijft, dus het is prima dat je je wilt ontwikkelen en wij bieden daarvoor de faciliteiten, maar het is je eigen verantwoordelijkheid”.

Ga dus niet apathisch afwachten tot je een opleiding of cursus aangeboden krijgt door je manager. Neem zelf het initiatief.

 

En werk je niet bij een topwerkgever die ogenschijnlijk ongelimiteerde opleidingsbudgetten heeft? Investeer dan zelf in opleidingen. Zorg daarnaast dat je zichtbaar bent en bouw een netwerk op.

Zo voorkom je dat je op een gegeven moment het nakijken hebt.

 

 

Heb lef en durf te bewegen op de arbeidsmarkt. De arbeidsmarkt vraagt dat niet alleen van jou. Er is ook een grote kans dat je er als persoon en als professional gelukkiger van wordt.

Laat je inspireren door het lied van Karin Bloemen, getiteld  Lef.

 

 

En vind je het lastig om op eigen houtje stappen te zetten?

Ik loop als coach graag met je mee om ervoor te zorgen dat je succesvol de overstap maakt.

Bel (0575-544588 / 06 54762865) of e-mail ([email protected]) me voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Wat wil jij uit je leven halen?

Een vijftal opdrachten als handreiking om te ontdekken en te onderkennen wat belangrijk voor je is en te komen tot een antwoord op de vraag ‘Wat wil jij uit je leven halen?’ 

 

“Je zou je als carrièrevrouw schuldig moeten voelen tegenover je gezin”.

“Je zou je schuldig moeten voelen. Van onze belastingcenten is er zo veel in je geïnvesteerd en nu kies je ervoor om als hoogopgeleide thuis te zitten”.  

“Je zou financieel op eigen benen moeten staan”

“Je zou niet afhankelijk moeten zijn van het inkomen van een partner”.

 

Het is geen wonder dat het moeilijk is om antwoord te geven op de vraag ‘Wat wil jij uit je leven halen?’. En dus je persoonlijke missie, je eigen richting te bepalen. “Je zou” , “je moet”; hoe vaak wordt dat niet tegen je gezegd.

Zelfs zonder alle omgevingsinvloeden die op je inwerken, is het moeilijk om fundamentele vragen zoals ‘Wat wil jij uit je leven halen?’ te beantwoorden.

Wat betekent bijvoorbeeld werk voor je? En welke bijdrage wil je leveren door wat je doet in je werk?

Wat is naast werk belangrijk voor je? En hoe verhouden die zaken zich tot jouw werk?

 

Bovenstaande vragen hebben alles te maken met je persoonlijke missie. In die persoonlijke missie geef je expliciet antwoord op de vraag ‘Wat wil jij uit het leven halen?’.

 

In dit artikel geef ik je aan de hand van een vijftal opdrachten, handreikingen om te ontdekken en te onderkennen wat werkelijk belangrijk voor je is.

In een volgend artikel geef ik je tips hoe je door evaluatie en analyse van de verzamelde informatie je persoonlijke missie kunt formuleren.

 

Wat is jouw persoonlijke missie? Wat wil jij uit je leven halen?

 

Opdracht 1: Waar droomde je van als kind?

 

Wat wilde jij worden, toen je nog een kind was? Waar droomde je van?

Om je verlangens en wensen boven tafel te krijgen, kan het helpen om terug te denken aan je vroege jeugd.

Door alle ‘je zou’s’ en ‘je moet’s’ kan het namelijk heel goed zijn, dat je je eigen wensen en behoeften enigszins hebt weggestopt. Dat ze in elk geval voor jou minder gemakkelijk grijpbaar zijn.

 

Een mooi voorbeeld daarvan kwam afgelopen week ter sprake in mijn coachgesprek met Frederique.

Frederique heeft een HBO-studie Marketing Management gedaan. Daarna is zij Sociologie gaan studeren. Als afstudeerrichting koos zij Beleid en Consultancy.

Haar keuze als vervolgopleiding viel op Sociologie, omdat ze de maatschappelijke component in Marketing miste. Bovendien wil ze graag iets goeds doen voor de maatschappij.

Bij de opstart van het coachonderdeel betreffende de persoonlijke missie vroeg ik haar, of ze zich kon herinneren wat ze als kind, later wilde doen. Ze kon die vraag heel gemakkelijk beantwoorden: “Bij Sire werken”.

Ze was zelf helemaal verbaasd over wat er boven kwam drijven. Temeer omdat het zo goed paste bij wat ze bij haar voorkeuren en aversies met betrekking tot organisaties al naar voren had gebracht.

Maar zonder het naar boven halen van die jeugddroom, had ze niet gauw aan Sire gedacht.

 

De jeugddroom van Frederique paste wonderwel goed in haar zoektocht naar de ideale baan, nu en voor de toekomst. Maar dat hoeft niet altijd zo te zijn.

 

Misschien is je jeugddroom wel heel onrealistisch. Het kan dan helpen om te onderzoeken wat de essentie ervan is. Wellicht kun je die essentie anderszins in je leven terug laten komen.

Of wellicht heeft je interesse zich ontwikkeld in een heel andere richting.

Maar ondanks dat, je jeugddromen kunnen een krachtige indicatie zijn voor je richting naar de toekomst.

 

 

Opdracht 2: Wat zijn jouw interesses? Sterker nog, wat fascineert jou?

 

Wist je, dat je je werk kunt maken van je interesses? Dat soms die banen al bestaan? En als ze niet bestaan, dat je zo’n baan zelf kunt creëren?

Hoe dan ook, je interesses en fascinaties kun je onderdeel maken van je loopbaan. Van wezenlijk belang daarbij is, dat je ze goed in beeld hebt.

 

 

Opdracht 3: Wat is belangrijk voor jou?

 

Die vraag kun je heel breed oppakken. Beperk je bij de beantwoording niet tot wat belangrijk voor je is in werk.

Een van de oefeningen in dit verband is de ‘Dertig Dagen oefening’.

Dat is een oefening om je bewust te worden van wat voor jou de moeite waard is om gezien of gehoord te worden.

De oefening houdt in, dat je dertig dagen lang een map (of een bestand op je computer of tablet) bij houdt, waar je alles in stopt wat jou inspireert en/of aanspreekt.

Dit kunnen bijvoorbeeld stukjes uit de krant zijn, van internet, een foto, een citaat, een kaart, een voorwerp, een opmerking op straat of een gesprek in de trein. Het is de kunst is om in eerste instantie alleen te verzamelen en verder niets. Eerst ervaren wat jou iets te zeggen heeft. Later ga je alles wat je verzameld hebt evalueren en analyseren.

 

 

Opdracht 4: Wat wil je bereiken?

 

Een van de oefeningen om daar zicht op te krijgen is de opdracht ‘20 jaar vanaf  nu’. Die opdracht luidt als volgt:

Plaats jezelf in de toekomst. Stel je voor, het is 20 jaar vanaf nu. Je zit aan je kop koffie en opent de krant. En ja, je naam kopt in de krant. Onder de kop een artikel over jou.

Het verhaal gaat over jouw prestaties, jouw bijdragen, waar het gebeurde en wat de betekenis is van wat jij gedaan hebt, voor andere mensen. Er staan ook uitspraken in van jou, je vrienden, je collega’s.

Neem een leeg vel papier en schrijf er boven:………………………… (twintig jaar vanaf nu)   ……………………………………….…(kop van het artikel)

Als je tevreden bent met je kop, veronderstel dan dat die kop de aandacht trekt van duizenden lezers.

Geef de lezer nu het verhaal. Schrijf in het artikel alles wat je waar wilt maken in de komende twintig jaar. Vergeet om realistisch of pragmatisch te zijn. Droom, fantaseer, schrijf wat je wilt. Neem net zoveel ruimte als je wilt.

Als je klaar bent, herlees je je verhaal en geniet je ervan.

 

 

Opdracht 5: Wat is jouw boodschap aan de gemeenschap?

 

Wat zou jij aan iedereen mee willen geven?

In mijn coachtrajecten en in mijn trainingen gebruiken we daarvoor onder andere de ‘billboardoefening’:

Stel je eens voor, dat je een week lang gratis een billboard langs de weg mag gebruiken. Daarop mag je zetten, wat jij aan iedereen die langs dat bord komt, mee wilt geven.

Dat kan bijvoorbeeld een persoonlijk statement zijn of een filosofische boodschap aan ‘jouw wereld’. De keuze is aan jou. Het is ook aan jou of je je boodschap in woorden overbrengt of in beeld(en).

Geef jezelf een paar minuten de tijd om hierover na te denken en schrijf het op.

 

 

Tot slot

 

Aan de hand van de vijf opdrachten zul je ervaren wat belangrijk voor je is en waarvan ‘jouw vuurtje gaat branden’.

In een volgend artikel geef ik je een stappenplan, zodat je na evaluatie en analyse van de verzamelde informatie je persoonlijke missie kunt formuleren.

 

 

Ben je door de oefeningen nieuwsgierig geworden naar mijn aanpak?

En kun je wel wat hulp gebruiken bij het uitstippelen van jouw loopbaanpad?

Bel (0575-544588 / 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Kijk eens door een andere bril

Hoe een andere bril, net als een andere denkhoed, een nieuwe focus biedt

 

Wist je:

  • dat ieder mens een eigen focus op de werkelijkheid heeft;
  • dat we allemaal door een andere bril naar die werkelijkheid kijken;
  • dat onze focus sterk wordt bepaald door onze capaciteiten, waarden, overtuigingen en onze identiteit?

 

Ter illustratie geef ik je een paar uitspraken.

Allereerst een uitspraak van een hoger opgeleide vrouw:

“Ik ben langdurig werkloos, ik kom voorlopig niet meer aan een baan. Als er straks wel weer banen komen, ben ik of te oud, of te lang uit het arbeidsproces. En ik weet zeker dat ook u niet in staat bent om mij aan een baan te helpen”.

En onderstaand een fragment uit het verhaal van Wim, een van mijn oud-coachklanten:

“De periode van het zoeken en vinden van nieuw werk was voor mij zeker niet altijd rozengeur en maneschijn. Ook het woord NEE heb ik bij sollicitaties geregeld te horen gekregen. Ik heb ervaren dat het dan belangrijk is om uit te gaan van je eigen kracht en positief te blijven, ook al valt dat niet altijd mee.

Als 50 plusser wil ik werkzoekenden meegeven:

Waar een wil is, is ook voor een 50 plusser een weg. Ik heb ervaren dat er met goede begeleiding en enthousiasme, doorzettingsvermogen en wilskracht zeer zeker mogelijkheden zijn”.

 

Je focus is heel bepalend voor hoe naar je situatie kijkt

 

 

Iedereen heeft een eigen focus op de werkelijkheid

 

Wim heeft duidelijk een positieve instelling. Ook al heeft hij een aantal keren ‘nee’ te horen gekregen, hij is positief gebleven. Door die instelling is het hem gelukt om zich nieuwe vaardigheden eigen te maken en door netwerken een nieuwe baan te verwerven.

Behalen van succes is moeilijker als je naar de wereld kijkt door een donkere bril. Het beeld is dan somber gekleurd en leidt ook eerder tot een kritische uitlating.

Iedereen maakt een eigen interpretatie van de werkelijkheid. Alles wat je waarneemt wordt gefilterd door bijvoorbeeld je overtuigingen en de waarden die voor jou leidend zijn. Voor een ander kan de interpretatie van dezelfde werkelijkheid heel anders zijn.

We kijken naar de werkelijkheid als door een gekleurde bril. Misschien herinner je je de aankoop van een nieuwe zonnebril. Met de ene kleur glas wordt de wereld om je heen zonnig en warm. Een andere kleur maakt het beeld juist rustig en overzichtelijk. En heel donker glas kan de wereld somber maken, alsof het elk moment kan gaan regenen.

 

De “zes denkende hoofddeksels” van Edward de Bono

 

In dit boek stelt de Bono dat denken een complex gebeuren is. Hij vergelijkt het met jongleren, waarbij je probeert verschillende ballen tegelijk in de lucht te houden.

Hij laat zien hoe je door het opzetten van een van de zes denkhoeden kunt focussen op een bepaald aspect van het denken.  In plaats van te proberen bij het denken alles tegelijk te doen.

De denkhoeden heeft de Bono ieder een eigen kleur gegeven. Door het opzetten van een andere kleur denkhoed kun je je verplaatsen in een andere rol. De Bono noemt de objectieve denker (wit), de subjectieve (rood), de positieve  (geel), de kritische  (zwart), de creatieve denker (groen) en de denker over het denken (blauw).

“De zes denkhoeden stellen ons in staat om ons denken te dirigeren zoals een dirigent zijn orkest dirigeert”, zegt de Bono in zijn boek. Zie je het voor je?

 

Wil je de Bono horen, klik dan hier

 

Kijken door gekleurde brillen

 

Een andere kleur denkhoed betekent de focus op een andere denkrichting. Je stelt scherp op een ander aspect van het denken.

Door het opzetten van een anders gekleurde bril ga je andere dingen zien. Zo zoek je met een groene bril naar andere zaken dan met een zwarte bril. En zo stel je met groene vooringenomenheid op andere zaken scherp dan met zwarte.

Bij het interpreteren van de werkelijkheid spelen overigens naast kijken ook de vier andere zintuigen (horen, ruiken, proeven en voelen) een rol. Sommige mensen hebben dan nog een ‘zesde zintuig’.

Bovendien zijn waarnemingen altijd subjectief. Jij selecteert en interpreteert de gegevens die voor jou belangrijk zijn en die in jouw bekende denkpatroon passen. Het gaat om wat jij ziet en wat jij erin ziet. Dat kan van mens tot mens verschillen.

 

Zes focussen, de brillen in zes kleuren.

 

Grofweg zijn er zes manieren om te kijken naar de werkelijkheid. Elke manier, elke focus heeft zijn eigen kleur.

1. Wit

Wit is eigenlijk geen kleur; het is neutraal en objectief. Bij de witte focus staat het zoeken naar informatie (feiten en gegevens) centraal.

2. Rood

Rood is een warme kleur, de kleur van het hart. En is daarmee een treffende metafoor voor emoties, gevoelens en intuïtie.  Door een rode bril ben je mensgericht, zoek je verbinding en ben je gericht op het voelen, het beleven.

3. Geel

Geel is een zonnige kleur, dus positief. En symboliseert het optimisme, de hoop. Met een gele focus zie je voordelen, kansen en mogelijkheden.

4. Zwart

Zwart is net als wit eigenlijk geen kleur, maar wordt algemeen geassocieerd met somberheid en negativiteit. De zwarte focus is gericht op de risico’s en de negatieve aspecten, de redenen waarom iets niet kan worden gedaan of niet gaat lukken.

5. Groen

Groen is de kleur van uitbundig groeiende vegetatie op een vruchtbare voedingsbodem. De groene focus symboliseert dan ook creativiteit en stelt scherp op alternatieven, nieuwe inzichten en denkbeelden.

6. Blauw

Blauw is een ‘koele’ kleur, de kleur van de hemel die alles overkoepelt. Met een blauwe bril zoek je inzichten, analyses, verbanden, samenhang, structuur.

 

De kunst van het multifocussen

 

De Bono is van mening dat iedereen kan denken met  een bepaalde focus. En dus in staat is om in te zoomen op een bepaald aspect van het denken. Als hij zich maar bewust opstelt als een denker die een bepaalde denkhoed op zet; een bepaalde rol op zich neemt. De Bono noemt dat actief denken, creatief denken. Naar zijn mening zou iedereen dat moeten leren.

Het zou ook mooi zijn als iedereen zou leren multifocussen.  Multifocussen is het vermogen om van perspectief te kunnen wisselen, te kunnen schakelen tussen verschillende focussen. Dat betekent kunnen kijken door verschillende brillen.

Het gaat om het ter discussie durven stellen van je eigen vertrouwde zienswijze en de bereidheid om je open te stellen voor andere perspectieven.

Alle kans dat die andere perspectieven nieuwe inzichten opleveren.

 

Een oefening in multifocussen

 

Neem een situatie in gedachten die je zou willen veranderen of een vraag waar je voor jezelf een antwoord op wilt.

Beantwoord naar aanleiding van de zes kleuren onderstaande 6 vragen:

  1. Hoe is de situatie? Wat speelt er? Beschrijf de situatie zo objectief mogelijk. (wit)
  2. Hoe ziet de ideale situatie eruit? Kijk eens in de toekomst. Fantaseer maar. Alles mag. (groen)
  3. Hoe zou je je voelen als de ideale situatie er is en hoe merk je dat aan je lijf? (rood)
  4. Welke overtuigingen zitten jou in de weg? Welke risico’s zie je? (zwart)
  5. Welke kansen en mogelijkheden zie je? Wat zou jou kunnen helpen? Waar zie je kansen om het te realiseren? (geel)
  6. Welke inzichten levert deze exercitie je op? Wat is je conclusie? Heb je iets ontdekt? Wat zou je morgen of de komende weken kunnen doen om die situatie te bereiken? Noem één stap. (blauw)

 

 

Onlangs werd mij gevraagd welke twee of drie kleuren mijn focus in mijn rol als loopbaancoach ‘kleuren’. Dat zijn met name blauw, groen en rood. Maar ook een kritische blik en feiten verzamelen zijn mij niet vreemd. Ook ik oefen mijzelf in multifocussen.

Hoe is dat voor jou? Welke kleur(en) ‘kleuren’ jouw kijk? In hoeverre verschilt dat voor jou per context?

Ik lees je reactie graag.  

 

 

 

 

/door

“Key to life is balance”?

Is het streven naar balans tussen werk en privé de beste oplossing om goed in je vel te zitten?

 

“Ik heb het woord ’balans’ uit mijn vocabulaire geschrapt. Dat kost alleen maar energie, want dan vraag je je voortdurend af of die balans er nog wel is. Ik ga vol voor mijn gezin én mijn werk”,

zegt Jolanda Holwerda, oprichter van ‘Lof’ in een interview in NRC van 11 februari

 

Balans tussen werk en privé is een veel besproken thema. Zeker nu door ‘Het Nieuwe Werken’ werk en privé steeds meer door elkaar heen zijn gaan lopen.

Niet alleen bij Jolanda, maar ook bij veel andere werkenden is werk en privé steeds meer geïntegreerd. In hoeverre kan je dan überhaupt nog spreken van balans tussen werk en privé? Dat vraag jij je misschien ook af.

 

Balans tussen werk en privé, de sleutel tot 'leven'?

 

‘Balans tussen werk en privé’, de metafoor

 

Als keramist ken ik de balansweegschalen maar al te goed. Jij kent ze vast ook. De hefboom, met aan elke kant een bak of schaal. Het gewicht van de inhoud, de last wordt gewogen. De zwaartekracht bepaalt het gewicht.

Het is moeilijk om de twee schalen met elkaar in balans te brengen. Als je er ooit mee hebt gewerkt, dan heb je dat vast wel eens ervaren. Aan de ene kant een beetje minder, aan de andere een beetje meer. Zo creëer je uiteindelijk balans. Blijf er dan vooral met je vingers af. Doe je dat niet, dan wordt de balans weer verstoord.

Maar kun je werk en privé zo wel wegen? Stel je eens voor, aan de ene kant leg je je werk, aan de andere kant je privé. Hoe zwaar weegt je werk? Hoe zwaar weegt privé? Is dat überhaupt uit te drukken in een gewicht?

Ik denk het niet.

 

Het gewicht van werk en het gewicht van privé is om te beginnen subjectief en geen vast gegeven. Een bepaalde hoeveelheid kun je wegen. Een gram blijft een gram en een kilo blijft een kilo. Maar die redenering gaat niet op voor het gewicht van werk en privé.

Bovendien, bij wegen gaat het strikt genomen om last. Die last drukt meer of minder zwaar. Ik vraag me af, of je op die manier het gewicht van werk en privé wilt definiëren. Voor mijn gevoel is dat vrij negatief.

 

 

De balans tussen werk en privé is een ‘ongoing’ proces.

 

Het is een hele kunst om de twee schalen in balans te krijgen, zeker bij precisiewegen. Een beetje stof erbij, een beetje stof eraf. Totdat je uiteindelijk de balans gevonden hebt. En als je er niet meer aan komt, dan blijft als het goed is, die balans bestaan.

Bij stoffelijke zaken lukt dat wel, bij immateriële zaken ligt dat anders. Kijk maar eens naar je eigen ervaringen. Je denkt dat je een goede balans hebt gecreëerd, maar zaken veranderen, zodat je toch weer bij moet sturen. Zo wordt bijvoorbeeld een van je kinderen ziek of wordt op je werk tijdelijk extra inspanning van je gevraagd.

Dat leidt ertoe dat je voortdurend keuzes moet maken en bij moet sturen. Het bereikte evenwicht is niet zo stabiel als misschien gedacht. Het is eerder wankel. Evenwicht behouden vraagt alertheid, flexibiliteit en tijdig bijsturen bovendien. Dat vraagt dat je voor jezelf heel helder hebt wat het meest belangrijk voor je is. En het vraagt ook lef om daar dan daadwerkelijk voor te gaan.

 

 

De balansmetafoor werkt averechts

 

Werk-privé balans is eigenlijk een vreemde term. Het begrip veronderstelt dat je een werkend leven hebt en daarnaast een privéleven. Zo werkt het in het echte leven niet. Je kent daar zelf vast ook de nodige voorbeelden van.

Werk en privé vervlechten steeds meer tot één, zo gaf ik eerder aan. De mogelijkheid om thuis te werken speelt daarin ook een belangrijke rol.

Het is steeds minder passend om een onderscheid te maken tussen werk en privé. Je hebt één leven. En in dat leven zul je keuzes maken, keuzes op basis van wat voor jou belangrijk is.

 

 

Denken in termen van energie geeft vleugels

 

Denken in termen van balans en last voelt zwaar. Mooier vind ik het om te denken in termen van energie.

Dat doet mij denken aan de vele trainingen die ik gaf voor de Professionals van Yacht. In Amsterdam, Groningen, Eindhoven en Utrecht. Tegen tienen reed ik dan na een lange werkdag ’s avonds naar huis. Ondanks de lange werkdag gaf het me enorm veel energie. Genietend van mijn mooie werk en lekker naar muziek luisterend reed ik helemaal opgeladen weer naar huis.

Wat levert jou energie op? Waar laad jij je accu mee op? Wat werkt voor jou als een dynamo? Het is mooi om daar meer zicht op te krijgen. Om vervolgens je leven, zowel in je werk als thuis, daarop in te richten.

 

 

Integratie van werk en privé gaat lang niet altijd vanzelf goed

 

Ik herinner me Bram, een van mijn coachklanten. Bram heeft naar eigen zeggen een ontzettend leuke baan en hij heeft voortreffelijke arbeidsvoorwaarden. Hij krijgt van zijn werkgever alle ruimte. Hij heeft het label ‘high potential’ met alle ‘benefits’ die daarbij horen.

Dat lijkt heel mooi, maar toch ervaart Bram een probleem. De keerzijde van zijn werk is dat hij altijd met zijn werk bezig is. Het lukt hem niet om zijn agenda naar zijn eigen hand te zetten. Volgens hem ligt dat niet aan zijn werkgever, maar ligt het echt aan hemzelf.

Het afgelopen jaar heeft hij heel bewust geprobeerd zaken naar zijn hand te zetten. Maar het is hem duidelijk geworden, dat hem dat niet lukt op eigen kracht. Zo kwam hij terecht bij mij als loopbaancoach.

 

 

De regie nemen over je eigen leven, je persoonlijk leider zijn

 

Het is de kunst om zelf aan het roer te gaan staan, in plaats van je te laten leiden door wat er op je af komt. Dat vraagt durf om in je eigen spiegel te kijken, zelf je koers te bepalen, zelf keuzes te maken en deze te managen.

De Meer Waarde Benadering kan je daarbij helpen.

 

Zo werd voor Bram heel duidelijk dat het huidige werk voor hem toch niet zo passend is als hij aanvankelijk dacht. Het werk dat hij doet kost hem meer energie dan het hem oplevert. Hij kan nu helder verwoorden wat hij mist en hoe hij zaken qua werk naar zijn hand kan zetten. Zodat hij weer energie krijgt van de dingen die hij doet in zijn werk en hij weer ‘vleugels krijgt’.

 

Ook de eerste stappen met het managen van zijn agenda zijn gezet. Voor de volgende coachbijeenkomst gaat Bram terug kijken in zijn agenda.

Hij let daarbij op de volgende – ook voor jou – nuttige punten:

• Kijk eens terug naar de laatste week, de laatste maand en kijk eens welke activiteiten je voor die periode in je agenda hebt staan

• Welke activiteiten kosten je energie? Maak die gerust ‘rood’

• Welke activiteiten hebben je energie opgeleverd? Maak die ‘groen’

• Ga bij jezelf na hoe je meer ‘groen’ in je agenda kunt brengen en hoe je het ‘rood’ kunt beperken

 

Zo kun je meer plezier en rust in je agenda creëren, ongeacht werk of privé. En zo kun jij je tijd, je leven managen op een manier die past bij jou.

Gooi die balansweegschaal gerust aan de kant, die heb je niet meer nodig.

 

p.s. ‘Rood’ en ‘groen’ hebben alles met beleving te maken. In een volgend artikel help ik je om te komen tot meer ‘groen’.

 

Ik ben heel benieuwd hoe jij aankijkt tegen het thema ‘balans tussen werk en privé’. Ik lees je reacties graag.

 

 

 

 

/door