Tag Archief van: Balans

Soms is het goed om te stoppen met werk om ruimte te maken voor iets nieuws

Waarom het goed is om bewust de ruimte te creëren om met een loopbaantraject aan de gang te gaan

 

“Soms is het goed om te stoppen om ruimte te maken voor iets nieuws”; tot die conclusie kwam een van mijn oud-coachklanten, terugkijkend op haar loopbaantraject.

Lange tijd ging zij door met het werk dat ze deed. Ook al werd ze er bij lange na niet gelukkig van. Al met al duurde het drie jaar voordat ze de knoop durfde door te hakken en zich los te maken van haar oude werkgever.

Dat haar werk in die periode zijn tol eiste, werd pijnlijk duidelijk toen ze overspannen thuis belandde.

Wacht niet met dempen van de put tot het kalf verdronken is. Stuur tijdig bij.

En heb je eenmaal de stap naar een loopbaancoach gezet, creëer dan bewust de ruimte om met jouw loopbaantraject aan het werk te gaan. Denk daarbij niet alleen aan ruimte in tijd, maar ook aan psychologische ruimte.

Want werk maken van ander werk is ook werken. En dat werken is niet altijd even gemakkelijk te combineren met een fulltimebaan.

 

Soms is het goed om te stoppen met werk om ruimte te maken voor iets nieuws

 

Het is goed om te beseffen dat het doorlopen van een loopbaantraject echt werken is

 

Ook al ga je, zoals een van mijn coachklanten het verwoordde, na elke sessie vol energie naar huis.

“Ik was bijna elke dag ermee bezig. En als je met die opdrachten bezig bent, dan merk je dat je ook in een heleboel andere dingen ermee bezig gaat. Dat je je meer bewust bent van bijvoorbeeld de blijdschap die je op momenten ervaart op je werk. Of dat je je heel moe voelt. En dat je dan gaat bekijken, wat maakt dat je je zo voelt. Je bent je dus veel bewuster van de impact van een heleboel dingen op je normale werkdag.

Het loopbaantraject heeft ervoor gezorgd dat ik me daar bijna continu, bewust van was. En dat was eerlijk gezegd, ook wel eens heel vermoeiend.

Het is goed dat mensen beseffen dat het heel hard werken is. Dat het je niet komt aanwaaien. Als je ongelukkig bent, dan is er maar één persoon die daar iets aan kan doen en dat ben jijzelf.

En het is ook niet zo dat iemand tegen jou gaat zeggen ‘Doe dat of dat dan maar’. Het is echt zelf ontdekken.”

 

 

Een loopbaantraject vraagt ruimte in tijd, maar ook psychologische ruimte

 

Als je al tot over je oren in je werk zit, dan kun je niet optimaal de vruchten plukken van je loopbaantraject.

Misschien is dat je uit het bovenstaande al duidelijk geworden.

Bij loopbaancoaching doorloop je een proces. Dat proces voed je door aan het werk te gaan met een diversiteit aan opdrachten. Dat vraagt kloktijd. Maar meer nog psychologische tijd.

Die investering in tijd verdient zich ruimschoots terug. Bijvoorbeeld doordat je je succesvol kunt presenteren in een gesprek.

Zo zei een van mijn oud-coachklanten: “Als ik me in een gesprek kan laten zien, dan verkoop ik mezelf gewoon. Op mijn cv doet het niets. En ik heb bij jou heel erg goed geleerd om kwaliteiten over te dragen naar een andere context.”

 

 

Neem zelf de regie en creëer ruimte om met een loopbaantraject aan het werk te gaan

 

Realiseer je dat het soms zelfs goed is om te stoppen met je huidige werk om ruimte te maken voor iets nieuws.

Er zijn inderdaad coachklanten die rigoureus knopen doorhakken om ruimte te maken voor iets nieuws. En bijvoorbeeld hun baan opzeggen met een termijn van drie maanden.

Laat je daarbij niet afschrikken door het risico van een gat in je cv. Als jijzelf maar een helder verhaal hebt over de periode waarin jij niet voor een werkgever werkzaam was.

Het is mijn ervaring dat menig potentiële werk- of opdrachtgever het kan waarderen, als jij bewust pas op de plaats maakt om je te oriënteren op een volgende loopbaanstap. En ook de tijd neemt om echt jouw ideale baan te realiseren.

 

Maar zo rigoureus hoef je lang niet altijd te werk te gaan.

Onderzoek of bespreek de mogelijkheden om bijvoorbeeld een bepaalde periode, een dag in de week minder te werken. Om die dag te kunnen focussen op jouw loopbaantraject.

Zeker als jouw werkgever een loopbaantraject faciliteert, is het de moeite waard om open en eerlijk het gesprek daarover aan te gaan.

Dat wordt misschien moeilijker voor je, als jouw werkgever geen weet heeft van jouw traject. Maar met een beetje creativiteit kun je daarvoor vast ook een vorm vinden.

 

 

Bewust de ruimte creëren om met een loopbaantraject aan de gang te gaan werpt zijn vruchten af

 

Zo heeft Lara succesvol een loopbaanswitch gemaakt.

“Elke keer kreeg ik meer de bevestiging dat een loopbaanswitch maken echt wel kan. Het is zo bijzonder dat ineens al die kwartjes gaan vallen en dat je dan in alles wat je ziet, in alles wat je hoort en vraagt, de bevestiging ziet. Dat is heerlijk.

En ik was twee jaar geleden echt een hoopje ellende. Mensen bij de volleybal merken het zelfs. Ik sla harder. Die zeggen ‘Ben je nog ergens anders aan het sporten of zo?’ Ik zeg ‘nee, ik ben gewoon weer meer mens’. Ik heb weer energie, ik ben weer positief en ik spreek weer af.

En dat was ook hard nodig.”

 

 

 

Ben jij er ook aan toe om ruimte te maken voor iets nieuws?

Ben jij toe aan een loopbaanswitch?

Maak gerust een afspraak voor een oriënterend gesprek.

In overleg bekijken we dan, wat jij nodig hebt om jouw loopbaanswitch te maken.

 

 

 

 

/door

Wat als jouw professionele identiteit allesbepalend is?

Je werk als deel van je identiteit 

 

‘Wie ben je?’, ‘Wat doe je?’; alle kans, dat je je werk ter sprake brengt bij het beantwoorden van die vragen.

Bij netwerkbijeenkomsten of anderszins bijeenkomsten die op de een of andere manier te koppelen zijn aan werk, kan ik me goed voorstellen dat je in eerste instantie aangeeft wat je doet qua werk.

En misschien in een later stadium van het contact vertelt over jouw privé situatie.

Je spendeert veel tijd aan je werk. Het is dan ook helemaal niet gek dat je identiteit voor een deel gevormd wordt door je banen, functies en je carrière.

Maar wat als je jouw identiteit ontleent aan je werk? Wat als jouw professionele identiteit allesbepalend is?

 

Mozaïek van identiteiten

 

Mozaïek van identiteiten

 

In een artikel van mt/sprout las ik over een mozaïek van identiteiten.

Dat is een beeld dat mij aanspreekt. Je werk is deel van je identiteit, maar in mijn optiek ben je niet wat je doet als werk. Je bent meer dan dat.

Identiteit is dan ook geen eendimensionaal concept, maar meer een bouwsel van verschillende delen. Delen die je ook kunt zien als rollen die je vervult.

Zo ben ik zelf bijvoorbeeld partner van M., moeder van vier ruim volwassen kinderen, grootmoeder van zeven kleinkinderen, zus van vijf broers en één zus. Maar ook auteur van ‘Wat wil ik nu echt?’, wandelmaatje, vriendin, keramist, tuinvrouw, leerling van mijn pianodocent. Dat alles naast mijn werk als loopbaancoach /outplacementconsultant.

En mijn identiteit is mede gevormd door mijn jarenlange ervaring als docent; docent handvaardigheid in het voortgezet onderwijs en docent theorie en methoden loopbaanbegeleiding in het hoger onderwijs.

Welke identiteit de boventoon voert, hangt af van de situatie en de mensen om me heen.

Alhoewel ik onderken dat het opgegroeid zijn in een gezin met zeven kinderen en mijn al met al bijna twintig jaar ervaring als docent, grote invloed hebben gehad op de ontwikkeling van mijn identiteit. Ik zie mezelf als een ‘sociaal dier’ en blijf in specifieke situaties ook een beetje een ‘juf’.

 

 

Wat als je je hele identiteit ontleent aan je werk?

 

Misschien ken jij ze ook; mensen die hun hele identiteit ontlenen aan hun werk. Ze zijn wat ze doen in hun werk en ontlenen ook de meeste zin, voldoening aan hun werk.

Stel je eens voor wat er dan gebeurt als je ontslagen wordt of verplicht moet stoppen met je werk omdat je de pensioenleeftijd hebt bereikt. Wie ben je dan nog zonder je werk?

Een identiteitscrisis ligt dan op de loer.

 

Dat doet me denken aan de zogenaamde PIZ-trainingen; Pensioen In Zicht.

Zo’n training helpt je om de balans op te maken van het werkzame leven en zelfbewust lijnen uit te zetten voor die eerste periode na het werk.

Ik zie op internet dat ze nog volop worden aangeboden, dus waarschijnlijk voorzien ze nog steeds in een behoefte.

 

 

Een identiteitscrisis ligt ook op de loer als je verstrengeld zit in werk dat niet bij je past

 

Een ander aspect van identiteit is dat je drager bent van een set van normen en waarden. Die normen en waarden kunnen onder spanning komen te staan als je werk daar niet langer mee matcht.

Ik zie dat bij mijn klanten. Met enige regelmaat is dat ook de reden waarom mensen een beroep doen op mij als loopbaancoach.

‘Waar ben ik eigenlijk mee bezig?’, ‘Waar lever ik een bijdrage aan?’ ‘Is dit wat ik wil?’, ‘Is dit wat bij mij past?’, zijn vragen die hen bezighouden.

Je werk past dan niet (langer) bij wie jij bent of wie jij wilt zijn. Dat heeft alles te maken met wat werk voor jou betekent en de bijdrage die je wilt leveren met je werk; je persoonlijke missie en je missie met betrekking tot werk.

 

 

In hoeverre is jouw professionele identiteit dominant?

 

Vraag je jezelf af of je je identiteit te veel laat bepalen door je werk, zodanig dat je verstrengeld bent met je werk?

Laat je gedachten eens gaan over onderstaande vragen, geïnspireerd door het artikel van Charlotte Post voor mt/sprout:

  1. Hoeveel denk je na over je baan buiten je werkomgeving?
  2. Vind je het moeilijk om deel te nemen aan gesprekken met anderen die niet over je werk gaan?
  3. Hoe beschrijf je jezelf? Hoeveel van deze beschrijving hangt samen met je functie, titel of bedrijf? Hoe snel vertel je mensen die je net hebt ontmoet over je baan?
  4. Waar breng je de meeste tijd door?
  5. Heeft iemand ooit tegen je geklaagd dat je te veel op je werk zit of thuis aan het werk bent?
  6. Heb je naast je werk hobby’s waar je je ei in kwijt kunt?
  7. Hoe zou je het vinden als je niet meer verder zou kunnen met je huidige werk of je beroep?

 

Tot slot

 

Helemaal opgaan in je werk en je hele identiteit ontlenen aan je werk is niet per definitie problematisch. Bijvoorbeeld niet als je er bewust voor kiest.

Pas als het ongezond wordt voor jezelf of je omgeving, ben je een slaaf van je werkidentiteit.

 

 

Heb je het gevoel dat je werk niet langer bij je past? 

‘Waar ben ik eigenlijk mee bezig?’, ‘Waar lever ik een bijdrage aan?’ ‘Is dit wat ik wil?’, ‘Is dit wat bij mij past?’; zijn dat vragen die je bezighouden?

Neem gerust contact met me op voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Hoe kleiner de aanstelling, hoe meer werkdruk

Waarom minder uren werken lang niet altijd de oplossing is als je grote werkdruk ervaart.

 

‘Je bent goed gek’, zei mijn man. ’Dan ga je nog meer werken in je eigen tijd.’

Ik herinner het me nog goed. Het was jaren geleden, voordat ik als zelfstandig ondernemer aan het werk ging.

Al met al heb ik 25 jaar als docent in het onderwijs gewerkt. Vier jaar als docent handvaardigheid, zeven jaar als docent Algemene Onderwijskunde, vier jaar als docent gesprekstechnieken en observatiekunde en tien jaar als docent theorie en methoden loopbaanbegeleiding.

Met uitzondering van de jaren als docent handvaardigheid, heb ik steeds deeltijdbanen gehad. Met wisselende taakomvang, variërend van 0,4 tot 0,7 fte met soms een aanvulling tot 0,9 fte. Afhankelijk van de vraag.

Bij tijd en wijle was ik buiten mijn werkuren nog behoorlijk druk met mijn werk. Met name met het voorbereiden van mijn lessen en nawerk, zoals het beoordelen van opdrachten, nakijken van toetsen of het beoordelen van casuïstiek.

Dat deed me weleens verzuchten: ‘Misschien moet ik wat minder uren gaan werken.’

Maar of het verkleinen van je taakomvang dan de oplossing is?

 

Hoe kleiner de aanstelling, hoe meer werkdruk

 

Meerderheid van de docenten werkt niet voor niets in deeltijd

 

De gemiddelde aanstelling in het onderwijs is 28,8 uur.

Veel docenten werken parttime omdat ze anders hun werk niet afkrijgen. Of geen tijd meer overhouden voor wat naast hun werk belangrijk voor hen is.

Want werk je zelf fulltime in het onderwijs, dan zul je dat vast herkennen. En kijk je huiswerk of opdrachten bijvoorbeeld na in het weekend en bereid je je lessen voor in de avonduren, omdat je daar overdag niet aan toe komt omdat je dan je lessen geeft.

Parttime werken in het onderwijs heeft overigens niet alleen te maken met de keuze van de onderwijsgevenden. Als je de onderwijsvacatures een beetje in de gaten houdt, dat weet je dat veel parttimebanen worden aangeboden. Soms is het sprokkelen geblazen als je fulltime wilt werken. En wordt het bijvoorbeeld 0,4 fte op de ene school, aangevuld met 0,5 of 0,6 fte op een andere school.

En dan maar op en neer, van de ene school naar de andere en vergaderingen hier en vergaderingen daar. Waardoor het aantal uren dat je bezig bent met je werk alleen maar toeneemt. En de eventuele werkdruk eveneens.

In onderzoek van de Algemene Onderwijs bond (AOb) komt naar voren dat docenten structureel overwerken. Omgerekend naar fulltimebanen draaien docenten in het primair onderwijs een gemiddelde werkweek van 46,9 uur. Docenten in het voortgezet onderwijs komen aan 45,2 uur.

En ook docenten in het hoger onderwijs ervaren een steeds hogere werkdruk.

 

 

Werkdruk is niet hetzelfde als het druk hebben op je werk.

 

Het druk hebben op je werk is niet per definitie ongezond.

Je kunt het druk hebben op je werk en heel enthousiast zijn over wat je doet. Je voelt je betrokken bij je werk en de organisatie waarvoor je werkt.

Hard werken houd je dan goed vol, omdat je tijdens je werk vooral flow ervaart. Je gaat helemaal op in wat je doet, beleeft er plezier aan en bent intrinsiek gemotiveerd.

Als je bevlogen je werk doet, dan levert werk je energie op, in plaats van dat het je energie kost.

 

Ongezonde werkdruk levert werkstress op.

Bij een ongezonde werkdruk is er een structurele disbalans tussen wat er van iemand wordt verwacht op het werk en wat hij kan doen.

 

 

Er is een verschil tussen objectieve en subjectieve werkdruk

 

Bij objectieve werkdruk vraagt de uitvoering van het werk meer tijd van je dan je als medewerker beschikbaar hebt. Wil je dat als medewerker oplossen, dan kun je dat doen door te overwerken of accepteren dat er achterstanden ontstaan in het werk.

Subjectieve werkdruk heeft meer te maken met hoe jij als werkende de werkdruk beleeft. Daarbij maak je een inschatting van de taakeisen die aan je worden gesteld en de regelmogelijkheden die je ervaart. Die laatste hebben namelijk invloed op jouw beleving van werkdruk.

Zo werkt bijvoorbeeld een van mijn coachklanten structureel over, omdat na werktijd nog bloed- of urineonderzoekjes moeten worden gedaan of patiënten moeten worden teruggebeld. Het zou voor haar minder werkstress geven als ze daarin zelf zou kunnen sturen, bijvoorbeeld tussen de praktijkafspraken door tijd zou kunnen reserveren voor het terugbellen van patiënten. En bloed- en of urineonderzoeken zou kunnen uitbesteden aan de assistente.

Pogingen om haar afsprakenagenda zo in te richten dat ze in ‘werktijd’ de ruimte heeft voor taken zoals genoemd, blijken niet succesvol. Steeds weer wordt er in die geplande tijd een beroep op haar gedaan. En de assistentes zijn meestal op tijd naar huis, waardoor zij na ‘werktijd’ met regelmaat nog enige tijd bezig is voordat ze naar huis kan.

In een van mijn vorige artikelen lees je hoe taakeisen die aan je worden gesteld als stressoren kunnen worden ervaren, maar ook als uitdaging.

 

 

Minder uren werken is lang niet altijd de oplossing als je grote werkdruk ervaart

 

Een risico van parttime werken is dat je in vergelijking met mensen die fulltime werken meer kunt ‘uitdijen’ in je werk.

Werk je fulltime, dan werk je sowieso al vijf dagen. Misschien met overwerk nog iets meer. Werk je parttime, dan heb je mogelijk meer ruimte voor werk, buiten je werk. Waardoor je er makkelijker meer tijd voor kunt pakken. En je ‘werktijd’ dus minder begrensd is. Met het risico dat een contract voor minder uren leidt tot nog meer uren werken in eigen tijd.

Ben je een toegewijde werker met een groot verantwoordelijkheidsgevoel? Wees erop bedacht dat je niet doorschiet in perfectionisme. Goed is goed genoeg.

Wat dat betreft kun je veel leren van de mensen waar je de grootste moeite mee hebt. Want die hebben, zij het in een doorgeschoten vorm, een kwaliteit waarvan het goed zou zijn dat je daarvan iets zou ontwikkelen.

Voordat je besluit om minder te gaan werken, waarvoor je dubbel de prijs betaalt, benut de regelruimte die je zelf hebt om de druk te laten afnemen. Voor sommigen is het bijvoorbeeld veel beter om nog een uurtje langer op je werk te blijven, het werk af te hebben en met een lege tas naar huis te gaan. In plaats van er thuis nog veel meer uren aan te besteden.

Heb je zelf niet de mogelijkheid om je taken te herschikken, ga dan in gesprek met je leidinggevende over hoe je je werk zo kunt kneden, dat het beter bij je past; jobcraften.

 

 

 

Heb je last van ongezonde werkdruk en ervaar je veel stress op je werk?

Neem contact met me op, via e-mail ([email protected]) of via telefoon 06-54762865/ 0575-544588.

In een oriënterend gesprek onderzoeken we wat er schort aan je huidige werk en wat je nodig hebt om het tij te keren.

 

 

 

 

/door

Als topper gaan voor een top baan

Je richten op groei en promotie maken of betrokken je werk doen, niet gefocust op opklimmen

 

Dat is top! Jij bent een topper! Een top baan!

Er wordt veel over top gesproken en geschreven. Of het nu gaat over topsporters, topbanen, topfunctionarissen, topverdieners, topinvesteerders, toppresteerders of welke toppers dan ook.

Minder hoor of lees je over de flops of floppers; de mislukkingen of mislukkelingen. Zo kan een nieuwe baan in werkelijkheid geen top baan zijn, maar een flop. Of een nieuwe werknemer voor een werkgever geen topper blijken te zijn, maar een flopper.

Dat doet me denken aan Top of Flop, een televisieprogramma van vroeger. In het programma werden grammofoonplaten gedraaid. Als de muziek afgelopen was, dan mocht een jury van vier (on)bekende Nederlanders commentaar geven en daarna stemmen voor top of flop.

Beoordeelde de meerderheid de muziek als top, dan rinkelde de presentator met een bel, bij flop kneep hij in een toeter. Staakten de stemmen, dan vroeg de presentator wat het publiek in de zaal ervan vond.

Op de arbeidsmarkt gaat dat anders. Daar komt geen publieksjury aan te pas.

Wie een topper is of welke functie top, is in bepaalde sectoren op de arbeidsmarkt heel evident. Top en topper hebben in die sectoren ook alles te maken met carrière.

Maar of die carrière leidt tot een top baan?

 

Als topper gaan voor een top baan

 

Een top baan; een baan die goed verdient

 

Als je het woord topbanen als zoekwoord intypt op internet, dan krijg je allerlei opsommingen van bestbetaalde banen in Nederland.

Voor hogeropgeleiden staat Onderzoeker Klinische Chemie bovenaan. Gevolgd door piloot, commercieel directeur, accountant, neurochirurg, dermatoloog, burgemeester, bedrijfsjurist, advocaat, psychiater in de verslavingszorg.

Overigens wordt in die lijsten steeds een flinke bandbreedte genoemd met betrekking tot salaris. Zo kun je bijvoorbeeld als accountant een salaris verwachten tussen de € 2.250 en € 13.500. En als neurochirurg tussen € 5.800 en € 10.800.

Ben je echt geïnteresseerd in goed betaalde banen en beroepen? Kijk dan eens op nationale beroepengids.nl.

 

Maar of de hoogte van de inkomsten bepaalt of een baan een top baan is? Naar mijn mening is dat niet het geval. Voor mij is ‘veel geld’ een vrij platte connotatie van top.

Maar ik realiseer me heel goed, dat het anders wordt als de hoogte van het salaris allesbepalend voor je is.

Overigens is het ook niet zo, dat je met bijvoorbeeld de duurste advocaat een topadvocaat hebt, met de beste expertise. Maar dat terzijde.

 

 

Een top baan? Voor jonge hoogopgeleiden hoeft dat niet meer zo nodig

 

Hoogopgeleid zijn wil lang niet altijd zeggen dat je gelukkig wordt van daarop aansluitende functies. In een van mijn vorige artikelen heb je dat kunnen lezen.

En waar je je voorheen bijvoorbeeld als accountant of advocaat uit de naad werkte om hogerop te komen en uiteindelijk partner te worden, denkt menig jonge accountant of advocaat daar nu anders over. En vraagt zich serieus af of de prijs die je figuurlijk daarvoor betaalt, die positie waard is.

Dat kwam onlangs ook naar voren in een artikel in het FD. Arbeidsrechtadvocaat Els de Wind van advocatenkantoor Van Doorne zegt daarover: ‘Vooral bij die jonge generatie zie je dat het werk in hun leven moet passen. Zij willen graag werken om een goede advocaat te worden, maar niet doorlopend.’

Ik begrijp dat heel goed.

Wat dat betreft is het een hele winst dat je bij het genoemde advocatenkantoor kunt kiezen voor een stand still-periode in je loopbaan. Een periode waarin je aangegeven hebt niet te willen groeien of promotie te maken. Zoals advocaat De Wind zegt: ‘Je werkt gewoon, maar klimt niet op.’

 

 

De top bereiken resulteert lang niet altijd in kwaliteit van leven en welbevinden

 

De top in welbevinden is mijns inziens niet louter een vorstelijk salaris of een partnerschap bij een advocaten- of accountantskantoor.

De top in welbevinden is balans; balans tussen je werk en wat naast werk belangrijk voor je is.

Uit onderzoek van Randstad: Employer branding 2022: de kracht van trots en passie, blijkt dat een goede werk-privébalans voor veel werknemers (66%) een belangrijk punt is. Daarbij vinden vrouwen een fijne werksfeer (78%) en een goede werk-privébalans belangrijker (70%) dan mannen (68% en 62%).

Medewerkers die een goede balans tussen werk en privé hebben gevonden, voelen zich gezonder, presteren beter en halen meer voldoening uit hun werk.

 

Niet alleen jij als werknemer, maar ook jouw werkgever heeft baat bij een goede werk-privé balans voor werknemers.

Durf dan ook gerust aan te kaarten wat jij nodig hebt om die goede balans te ervaren. Ook afhankelijk van de levensfase waarin je zit. Denk maar aan de impact van het krijgen van kinderen, het volgen van een studie of de zorg voor zieke familieleden.

Maak je wensen kenbaar.

Op die manier creëer je een top baan. Een baan waarin jij je wel bevindt door een goede balans tussen werk en privé.

 

 

 

Vind je het moeilijk om de vinger erachter te krijgen hoe een top baan voor jou eruit moet zien?

Lees mijn boek WAT WIL IK NU ECHT?

 

Schat je bij voorbaat in, dat je naast het lezen van en werken met het boek een sparringpartner nodig hebt om tot de essentie te komen en een antwoord op jouw loopbaanvragen? 

Neem contact met me op. Een oriënterend gesprek is kosteloos en verplicht je tot niets.

 

 

 

 

/door

Hoe je de balans terugvindt in privéleven en werk

Tips voor het vinden van een evenwicht tussen inspanning en ontspanning 

 

Het vinden van een balans tussen inspanning en ontspanning is cruciaal voor je welzijn en je productiviteit. 

Net als bij fietsen is balans nodig om vooruit te komen, maar ook om niet om te vallen. Heb je chronische stress, dan raak je uit balans. Je komt niet meer vooruit, dreigt om te vallen of bent figuurlijk al omgevallen. 

Misschien heb je daar ervaring mee. En voel je de lichamelijke en psychische reactie op een noodzaak tot verandering. 

Maar hoe vind je de balans weer terug in je leven?

 

Hoe je de balans terugvindt in privéleven en werk

 

Stress als lichamelijke en psychische reactie op bezig zijn met activiteiten waarvan je niet gelukkig wordt

 

Bij activiteiten waarvan je niet gelukkig wordt denk ik aan activiteiten die niet matchen met jouw kwaliteiten of waar jij geen voldoening van krijgt. 

Bij de mismatch met je kwaliteiten denk ik aan activiteiten waarin je je kwaliteiten niet kwijt kunt, je niet aan je trekken komt en het risico loopt op een bore-out. Of aan activiteiten waarin te hoge eisen aan je worden gesteld met als risico een burn-out. 

Overigens maakt het als er hoge eisen worden gesteld aan je werk, heel wat uit in hoeverre je omgeving ondersteunend is. Vooral als je je flink uitgedaagd voelt en je je moet stretchen.

In een van mijn vorige artikelen kun je nog eens nalezen hoe je niet zo gauw zult opbranden in je werk als er een balans is tussen taakeisen of stressoren en wat Bakker hulpbronnen noemt. Bakker is hoogleraar arbeids- en organisatiepsychologie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Hulpbronnen helpen je namelijk om het ongewenste effect van taakeisen of stressoren op te vangen.

Overigens kan het ook zijn dat stress niet zozeer veroorzaakt wordt door activiteiten waarvan je niet gelukkig wordt, maar door een omgeving die stressvol voor je is. Dat doet me denken aan een van mijn coachklanten, gediagnosticeerd als autistisch, die helemaal gek werd van de radio die de hele dag aanstond op zijn werkplek. 

 

Tips voor het vinden van balans tussen inspanning en ontspanning


Voorkomen van disbalans is beter dan ervan genezen. Maar ben je de balans in je werk of in je privéleven kwijt of tussen je werk en je privéleven, dan kunnen onderstaande tips je helpen om weer balans te creëren.

 

  1. Gebruik time-blocking om specifieke periodes van de dag toe te wijzen aan bepaalde taken. Dat helpt bij het creëren van structuur en zorgt ervoor dat er voldoende tijd wordt besteed aan zowel werk als ontspanning.
  2. Wees realistisch bij het stellen van doelen. Dat geldt zowel voor de korte als de lange termijn. Overweeg de tijd en inspanning die nodig zijn voor elk doel en vermijd overbelasting. En wees realistisch, want misschien overkomt het ook jou, dat je de tijdsinvestering voor een klus te rooskleurig inschat en dat die je in werkelijkheid meer tijd kost dan je dacht. 
  3. Ontwikkel de vaardigheid om taken te delegeren. Het is niet nodig om alles zelf te doen. Delegeer taken die anderen kunnen overnemen, zodat je je kunt richten op wat echt belangrijk is.
  4. Evalueer en pas aan. Regelmatige evaluatie is essentieel. Kijk naar je planning en activiteiten en evalueer of je het beoogde evenwicht hebt bereikt. Pas je aanpak aan, als dat nodig is.
  5. Neem regelmatig een digitale detox. Zet meldingen uit, beperk de tijd op sociale media en verminder het gebruik van elektronische apparaten buiten werktijden. Dit bevordert mentale rust.
  6. Vind manieren om creativiteit te integreren in zowel werk als ontspanning. Creatieve activiteiten kunnen een uitlaatklep bieden en helpen bij het verminderen van stress.
  7. Zie leren als een voortdurend proces. Blijf jezelf ontwikkelen en zoek naar manieren om je vaardigheden uit te breiden. Dit kan zowel in professionele als persoonlijke contexten gebeuren.
  8. Gebruik technologie op een positieve manier. Er zijn apps en tools die kunnen helpen bij timemanagement, ontspanning en mindfulness. Probeer eens een van deze hulpmiddelen om je leven beter te organiseren of te ontspannen.
  9. Betrek anderen bij je doelen en uitdagingen. Bespreek je doelen en uitdagingen met collega’s, vrienden of familie. Ze kunnen waardevol advies geven en helpen bij het houden van een realistisch perspectief.
  10. Plan je weekends zorgvuldig om zowel rust als plezier te integreren. Reserveer tijd voor sociale activiteiten, hobby’s en ontspanning, naast eventuele verplichtingen.
  11. Maak zelfzorg een prioriteit. Denk daarbij niet alleen aan fysieke gezondheid, maar ook aan mentaal en emotioneel welzijn. Plan regelmatig momenten voor ontspanning en reflectie.
  12. Definieer duidelijke grenzen tussen werk en privé. Probeer werk gerelateerde activiteiten buiten werktijd te minimaliseren en besteed aandacht aan je persoonlijke leven.

 

Tot slot

 

Het vinden van een evenwicht vraagt tijd en aanpassing. Dat betekent dat je de balans niet een, twee, drie hebt bereikt. En het moeilijke van balans is, dat balans ook weer om kan slaan naar disbalans. Dat kan zijn door factoren in jezelf, of in je omgeving. 

Het is dan ook belangrijk dat je jezelf de tijd gunt om die balans te vinden en dat je bereid bent om je benadering aan te passen op basis van wat voor jou het beste werkt.

 

Ben je niet gelukkig met je werk en vraag je je af waar je wél gelukkig van wordt?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – Een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk. 

 

En schat je bij voorbaat in dat je wel wat hulp kunt gebruiken bij het vinden of creëren van je ideale werk? 

Een afspraak voor een kosteloos oriënterend gesprek plan je in met deze link.

 

 

 

 

/door

Tijd managen is vooral een kwestie van jezelf managen

Een tweetal instrumenten die inzicht geven bij zelfmanagement en het managen van jouw tijd

 

Bijna iedereen heeft haast en we hebben te weinig tijd voor wat we écht belangrijk vinden.

En zoals ik in mijn vorige artikel al aangaf, je kunt wel het gevoel hebben dat je hard werkt, maar mogelijk verdoe je veel tijd. Tijdschrijven kan je helpen om inzicht te krijgen in jouw tijdsbesteding. Want mogelijk zie je onvoldoende uren terug, besteed aan activiteiten die naast werk belangrijk voor je zijn.

Tijd managen gaat niet zozeer over het managen van je tijd, maar meer over het managen van jezelf. En om jezelf te managen moet je weten wie je bent en wat voor jou écht belangrijk is; welke levensgebieden dat zijn en wat je op die gebieden wilt bereiken.

Dat heeft alles te maken met jouw persoonlijke missie.

In mijn artikel reik ik je een tweetal instrumenten aan die inzicht geven bij zelfmanagement en het managen van jouw tijd.

 

Tijd managen is vooral een kwestie van jezelf managen

 

Discrepantie tussen gewenste en werkelijke situatie

 

Mogelijk heb je naar aanleiding van mijn vorige artikel over tijdschrijven in kaart gebracht hoe je jouw tijd besteedt.

Het is zeer de vraag of hoe je jouw tijd nu besteedt, correspondeert met hoe je idealiter jouw tijd zou willen besteden. Zeker als je je met regelmaat gehaast voelt en ervaart dat je te weinig tijd hebt voor wat je écht belangrijk vindt.

 

 

Cirkeldiagram als hulpinstrument om jouw ideale week in kaart te brengen

 

Met het cirkeldiagram kun je weergeven hoe je idealiter jouw tijd zou willen besteden.

En ook al omvatte het Timetracking Experiment van Dorie Clark dertig dagen, bij het cirkeldiagram gaan we gemakshalve uit van een week.

Ik help je op weg met een stappenplan.

 

Stap 1: Wat is voor jou zodanig de moeite waard dat je er tijd voor vrij wilt maken?

Denk daarbij bijvoorbeeld aan je relaties/ sociale contacten: je partner, eventuele kinderen (kleinkinderen), familie, vrienden. Of denk aan je werk, je hobby’s, sport, persoonlijke ontwikkeling, maatschappelijke bijdrage.

Inventariseer jouw wensen en schrijf ze op. Bekommer je niet om haalbaarheid. Dat komt pas later aan de orde.

Het is belangrijk dat je boven water krijgt wat je diep in je hart zou willen. Want als je bij die diepe wensen aan kunt sluiten door het stellen van doelen voor je werk en je privéleven, dan ben je sterker gemotiveerd om er tijd voor vrij te maken.

 

Stap 2: Hoe zou jij de beschikbare 168 uur in een week willen verdelen?

In één week heb je 168 uur.

Maar let op! Van die 168 uur ben je gemiddeld zo’n 90 uur kwijt aan wat men noemt persoonlijk onderhoud. Denk daarbij aan slapen, aan- en uitkleden, persoonlijke verzorging, eten, drinken, opruimen, administratie. Men noemt dat ook wel de vaste lasten.

Je houdt dan dus nog maar 78 uur over om vrij te besteden. Hoe zou je die uren idealiter willen verdelen over wat voor jou belangrijk is?

Maak jouw ideaalplaatje. Dat kan heel gemakkelijk digitaal.

Ik geef je een voorbeeld:

 

Tijd managen is vooral een kwestie van jezelf managen

 

Stap 3: Hoeveel uur besteed je nu daadwerkelijk aan de in jouw cirkel genoemde aspecten?

Pak het resultaat van jouw tijdschrijven er eens bij.

Heb je niet meegedaan met tijdschrijven, kijk dan eens terug in je agenda naar afgelopen week (weken) en schat in hoeveel tijd je in een week hebt besteed aan wat voor jou belangrijk is.

 

Stap 4: Welk gebied kan de komende tijd meer aandacht gebruiken?

En hoe ga je dat realiseren? Je hebt immers maar 168 uur in een week. En van die 168 uur spendeer je gemiddeld 90 uur aan persoonlijk onderhoud.

Tijd managen in de richting van jouw ideaal vraagt om keuzes maken. Met name om kiezen voor wat het meest belangrijk voor je is.

 

 

Matrix als tweede instrument om meer zicht te krijgen op je tijdsbesteding

 

Mogelijk kom je uren tekort in je week om alles te doen wat voor jou belangrijk is.

Meer dan 168 uur zitten er niet in een week. Je kunt beknibbelen bijvoorbeeld op je uren voor persoonlijke verzorging, je vaste lasten, maar uiteindelijk zal je dat opbreken.

Een oplossing kun je vinden door kritisch te kijken naar hoe je jouw tijd gebruikt. Mogelijk kun je activiteiten skippen of delegeren.

Ik geef je weer een stappenplan.

 

Stap 1: Kijk terug naar jouw activiteiten van de afgelopen week en zet elke activiteit in een van onderstaande vier vakken.

 

 

 

Stap 2: Vraag je af wat de ingevulde matrix jou te zeggen heeft.

Als je eerlijk in je spiegel gekeken hebt, dan komen er mogelijk de nodige activiteiten rechts boven terecht.

Je kunt dat vak kleiner maken en het vak linksboven en linksonder groter maken.

Het is goed om je bewust te worden van het feit dat je als vanzelfsprekend taken op je werk of in je huis oppakt, terwijl je ze niet graag doet en eigenlijk ook niet hoeft te doen.

Zo regelde een van mijn coachklanten als een van de resultaten van de 3-daagse training een huishoudelijke hulp omdat ze kostbare uren op haar parttime dag huishoudelijk bezig was. Terwijl ze aan de gang wilde met het doen van haar onderzoek om haar ideale werk te realiseren.

 

Besef dat met name in het vak linksboven de creativiteit zit.

Niet alleen voor jou, maar ook voor organisaties is het zeer productief om mensen linksboven te laten werken. Zo geeft bijvoorbeeld Google, medewerkers tijdens kantooruren de tijd om aan eigen ideeën te werken.

 

 

Tot slot

 

Wil je werkelijk iets veranderen met betrekking tot het managen van je tijd?

Voorwaarde is dan dat je bereid bent verbinding te maken met het doel waarvoor je kiest.

Als je je niet betrokken voelt bij een doel, dan wordt het lastiger om acties te ondernemen en dat doel te realiseren.

Je blijft dan in goede voornemens hangen, het bedenken wat je moet doen om je doel te halen en het plannen wanneer je het een en ander kunt uitvoeren.

Terwijl je er niet aan begint.

 

 

 

Lukt het je niet om op eigen kracht jouw tijd beter te managen?

Neem gerust contact met me op voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Inzicht door tijdschrijven geeft uitzicht op beter gebruiken van je tijd

Hoe tijdschrijven jou inzicht geeft en wat je van de resultaten kunt leren met betrekking tot jouw tijdbesteding

 

Tijdschrijven, urenregistratie; bij veel mensen roepen die woorden negatieve associaties op. En weerstand als het van je gevraagd wordt.

Voor anderen is het heel gewoon. Bijvoorbeeld als je gewend bent om projectmatig te werken.

Welke ervaring je er zelf mee hebt en hoe je er ook tegenaan kijkt, tijdschrijven kan heel zinvol zijn. Incidenteel of als onderdeel van je werk.

Zo is het de moeite waard om eens een bepaalde periode bij te houden hoe je jouw tijd gebruikt. Niet alleen met betrekking tot werk.

Zeker als je je opgejaagd en overbelast voelt en je te weinig tijd hebt voor wat je eigenlijk belangrijk vindt.

Want inzicht in je tijdsbesteding geeft uitzicht op beter gebruiken van je tijd.

 

Inzicht door tijdschrijven geeft uitzicht op beter gebruiken van je tijd

 

Bijna iedereen heeft haast en te weinig tijd voor wat we écht belangrijk vinden

 

Het schijnt dat we hard werken. Maar is dat echt zo?

Je kunt wel het gevoel hebben dat je hard werkt, maar mogelijk verdoe je veel tijd. Met zaken die eigenlijk niet belangrijk zijn of door niet efficiënt te werken.

Gevoel is niet genoeg voor het weten. Om het echt te weten is het zaak om gegevens te verzamelen. Want zonder informatie is het moeilijk om goed zicht te hebben op hoe druk je bent.

 

 

Het Timetracking Experiment van Dorie Clark

 

Dorie Clark, marketing strateeg en professioneel spreker, ging het experiment aan en hield 30 dagen bij hoe ze haar tijd besteedde.

Met name om inzicht te krijgen of ze haar tijd efficiënt en aan de juiste dingen besteedde.

Zij gebruikte Excel om haar uren te registreren. Alleen al het steeds zich eraan herinneren dat ze iets op moest schrijven viel haar zwaar.

Maar ondanks dat, moedigt ze aan om je eigen Timetracking Experiment te doen.

Tijdschrijven bleek een krachtig instrument om bewustzijn te creëren en te motiveren tot verandering.

 

Ik denk overigens dat je het je gemakkelijker maakt als je een appje of andere software gebruikt om je uren te registeren.

Dan kun je dat scherm(pje) open laten staan en een nieuwe activiteit simpelweg aanklikken, aanmaken en de tijdklok laten lopen en afklokken als je de activiteit beëindigt.

Maar dat terzijde.

 

 

Wat jij kunt leren van het Timetracking experiment van Dorie Clark

 

Timemanagement in conventionele zin is lang niet altijd dé oplossing als je je gehaast en gestrest voelt.

Mogelijk is je dat uit literatuur en onderzoeksresultaten ook al duidelijk geworden.

Timemanagement gaat over efficiënter en slimmer werken, doelen stellen, plannen, prioriteiten bepalen en daardoor productiever zijn. En minder over kiezen voor zaken die er zowel professioneel als privé echt toe doen.

 

 

Clark kwam tot vier belangrijke inzichten die haar anders deden kijken naar kennis over productiviteit en timemanagement:  

  1. Multitasken kan lucratief zijn
  2. Er is tijdwinst en voordeel te halen uit het combineren van je persoonlijke en professionele netwerk
  3. Er zijn uren op de dag waarop of situaties waarin je gemakkelijker uren verspilt
  4. Bepaalde taken dragen een onevenredig psychologisch gewicht

 

 

Multitasken kan lucratief zijn

 

Jij hebt vast ook gelezen over onderzoeksresultaten met betrekking tot multitasken.

Daaruit blijkt dat we niet effectief meerdere dingen tegelijk kunnen doen en dat switchen van taak naar taak aandacht en tijd kost.

Maar dat geldt niet voor alle activiteiten.

Zo kan bijvoorbeeld bijna iedereen een podcast of een audiobook luisteren tijdens woon-werkverkeer.

 

 

Er is tijdwinst en voordeel te halen uit het combineren van je persoonlijke en professionele netwerk

 

Of anderszins een combinatie van werk en privé.

Zo kan het zijn dat je in de 30-dagen oefening erachter komt dat je een bepaalde activiteit kunt categoriseren onder werk, maar ook onder ontspanning.

Bijvoorbeeld als je met een collega gaat wandelen om te brainstormen over een workshop die je samen gaat geven.

Daardoor kun je als het ware meer uren in een maand creëren dan de 672 uur die je hebt.

 

 

Er zijn uren op de dag waarop of situaties waarin je gemakkelijker uren verspilt

 

Bijvoorbeeld dat je doelloos scrolt door je tijdlijn op Social Media in plaats van dat je met een (professioneel) doel in gedachten berichten leest of plaatst.

Welke uren of welke situaties zijn dat voor jou?

Als je je ervan bewust bent, dan kun je waakzaam zijn op verkwisten van je tijd.

 

 

Bepaalde taken dragen een onevenredig psychologisch gewicht

 

Voor Clark was dat bijvoorbeeld het beantwoorden van haar e-mail.

Voor haar gevoel was ze daar onevenredig veel tijd aan kwijt. Maar feitelijk viel dat heel erg mee. Het was de druk die ze voelde, die het afhandelen van haar e-mail zwaar maakte.

Enerzijds vond ze dat ze e-mails snel moest beantwoorden. Anderzijds was ze bang dat ze door het beantwoorden van e-mails nog meer taken op haar to-do-lijst kreeg. Waardoor haar eigen strategische prioriteiten onder druk kwamen te staan.

 

 

Tot slot

 

Als het je lukt om een maand lang te tijdschrijven, dan geeft dat waardevolle inzichten.

Zonder gegevens is het gemakkelijk om te blijven hangen in een foutief beeld van hoe je jouw tijd gebruikt.

Of het nu gaat om het onbedoeld overdrijven van het aantal uren dat je met je werk bezig bent of denken dat je meer tijd verkwist dan je werkelijk doet.

 

In een volgend artikel reik ik je instrumenten aan om concreet aan het werk te gaan met de resultaten van jouw 30 dagen tijdschrijven.

Want mogelijk zie je onvoldoende uren terug, besteed aan activiteiten die naast werk belangrijk voor je zijn.

 

 

Wil je in een gesprek jouw vragen aan me voorleggen? Neem gerust contact met me op voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Je baan is net als een kookboek

Het hoeft niet altijd ingewikkeld, kies vaker voor de simpele oplossing

 

Ik heb het goed getroffen, ik ben een bofferd.

Dagelijks wordt er heerlijk voor mij gekookt. En dan niet zomaar Hollandse pot of aardappels, vlees en groente.

Van het bepalen van het menu en het uitzoeken van recepten wordt serieus werk gemaakt. Een hele rij kookboeken staat er dan ook in onze keuken op de plank.

Veel Midden-Oosterse recepten in bijvoorbeeld Persiana, van de Iraanse Sabrina Ghayour. En veel boeken geschreven door Yotam Ottolenghi, al dan niet samen met Sami Tamimi of Ramael Scully. Misschien zeggen titels als Jeruzalem, Plenty en Flavour je iets? Of Falastin, geschreven door Sami Tamimi en Tara Wigley?

 

Je baan net als een kookboek

 

Ottolenghi; mensen die van zijn kookboeken of recepten hebben gehoord, denken algauw aan veel ingrediënten die niet overal te krijgen zijn, en veel werk. Misschien denk jij dat ook wel.

Bij die ingrediënten horen typische ‘Ottolenghi-ingrediënten’ zoals bijvoorbeeld sumak, za’atar, rozenharissa en granaatappelmelasse. Die zijn inderdaad niet overal makkelijk te krijgen, maar in een goede Turkse winkel kom je een heel eind.

En vaak is het maken van gerechten uit de boeken van Ottolenghi ook veel werk. Kost het tenminste veel tijd. Twee uur voor het bereiden van een maaltijd met een paar gerechten is geen uitzondering.

Toch kan het bij Ottolenghi ook simpel. Met name met zijn recepten in Simpel. En zoals hij zelf aangeeft, iedereen heeft een eigen mening over wat simpel is.

Voor de een is dat de ‘S’ van snel; in minder dan 30 minuten een gerecht op tafel. Een ander gaat voor de ‘I’ van ingrediënten; niet meer dan 10. Voor weer een ander gaat het om de ‘M’ van maak van tevoren. Of de ‘P’ van provisiekast, of de ‘E’ van eenvoudiger dan je denkt. Of de ‘L’ van lui.

Bij die laatste categorie kun je denken aan bijvoorbeeld recepten voor stoofschotels, die rustig een paar uur staan te garen, terwijl jij in alle rust in de tuin zit en lekker van het zonnetje geniet.

 

En ook de Iraanse kok Sabrina Ghayour is naar simpele gerechten gegaan in haar boek Simply. Met recepten voor makkelijke Midden-Oosterse maaltijden laat zij zien dat je de essentie ook eenvoudiger kunt pakken.

 

 

Wat betreft je werk hoeft het ook niet altijd ingewikkeld te zijn. Zie je baan als een kookboek. Durf wat vaker te kiezen voor een simpele oplossing.

Stop met overpresteren, zegt Greg McKeown in zijn boek Essentialism: The Disciplined Persuit of Less. In vertaling in het Nederlands: Essentialisme, Niet meer alles moeten.

Durf te kiezen voor essentialisme. Kies voor het nu en voor wat écht belangrijk voor je is. Richt je op waarin jij het verschil wilt en kunt maken.

Ga goed met je energie om, doseer je energie. Word een business minimalist. En ook al klinkt minimalist voor jou misschien negatief, zo is het niet bedoeld.

Weet goed wat nodig is om jouw functie naar behoren uit te oefenen en krijg dat zo simpel mogelijk voor mekaar. Want je hebt alle kans dat je meer bereikt als je minder hard werkt. Kijk wat je kunt schrappen. Laat je bijvoorbeeld niet gek maken door alle mailtjes in je inbox. En scherm je af voor alle ruis, die je afleidt van je eigenlijke werk.

 

 

Kost je werk je meer energie dan het je oplevert?

Kom je doodmoe thuis van je werk en heb je geen energie meer om wat dan ook op te pakken?

Vind je het moeilijk om de vinger erachter te krijgen waar het aan schort in je huidige werk en waardoor je energie weglekt?

Plan een afspraak in voor een oriënterend gesprek, in mijn online agenda. Dat kan heel makkelijk met deze link.

 

 

 

 

/door

Net zoals bij fietsen is balans nodig om vooruit te komen

En balans is nodig om niet om te vallen.

Dat balans nodig is om niet om te vallen en vooruit te komen heb ik een kleine twee jaar geleden ervaren. Door wondroos aan een oor was mijn evenwichtsorgaan aangedaan. Ik heb nooit geweten dat je wondroos aan een oor kunt krijgen, terwijl je daar geen wondje hebt.

Toch was het zo.

Ik was totaal uit balans. Bij de trap aflopen moest ik me vasthouden aan beide leuningen. En voor een wandelingetje had ik een stevige hand nodig van Martin. En die moest voortdurend bijsturen om mij een beetje in het gareel te houden.

Alleen eropuit kon echt niet. Ik weet nog dat ik voor een bezoek aan de huisarts voor de deur werd afgezet met de auto. Als een dronken vrouw me vast moest houden aan deurstijlen. En in de gang houvast moest vinden door mijn handen steeds weer op de muur te zetten.

Ik kwam vooruit, maar hoe.

Toen het weer wat beter met me ging en ik weer wat stabieler kon lopen, wilde ik wel eens proberen of ik kon fietsen. Natuurlijk wel onder begeleiding.

 

Balans is nodig om vooruit te komen. Net als bij fietsen.

 

Martin voorop en ik braaf in zijn kielzog.

Dat ging best aardig. Zo aardig dat ik misschien een beetje overmoedig werd.

In het buitengebied van Zutphen, met weinig verkeer, trapte ik even lekker door om Martin te passeren. Dat ging prima en ik genoot van het weer vrij kunnen fietsen.

Na een paar honderd meter was ik nieuwsgierig of Martin mij volgde en waagde ik het om even achterom te kijken. Dat was dus niet slim. Ik raakte uit balans, maakte een U-turn, een draai van 180 graden, en kwam in omgekeerde richting in de berm tot stilstand. Gelukkig wel met beide voeten op de grond, alhoewel een beetje in onbalans.

Daarna was het wel afgelopen met de pret. Heel voorzichtig ben ik verder gefietst, braaf achter Martin aan en met mijn hoofd recht vooruit en strak vooruitkijkend.

 

Niet alleen fietsen en lopen, maar alles in het leven draait om balans.

Balans in je privéleven, in je werk en balans tussen je privéleven en je werk.

En zoals je met je fiets geen balans hebt als je stil staat, zo vraagt balans in je leven voortdurend om beweging.

Als je denkt dat je een goede balans gevonden hebt, dan komt er vaak wel weer iets op je pad dat noodzaakt tot bijsturing om weer in balans te komen. Bijvoorbeeld een extra opdracht of een zieke collega op je werk. Een ziek kind thuis of dat je bij moet sturen omdat je zelf weinig energie hebt.

Het is een kwestie van voortdurend manoeuvreren om met name je energie in balans te houden. Het is dan ook belangrijk om je ervan bewust te worden en voor jezelf in kaart te brengen wat je energie kost en wat je energie oplevert. Zodat je tijdig bij kunt sturen en balans kunt creëren.

 

 

Kost je werk je meer energie dan het je oplevert?

En vind je het moeilijk om de vinger erachter te krijgen wat maakt dat je opbrandt, met als risico een burn-out?

Zou je weleens willen weten waar je aan kunt ‘sleutelen’, zodat je werk weer beter bij je past en je energie geeft in plaats van dat het je energie kost?

Plan een afspraak in voor een oriënterend gesprek met deze link.

 

 

 

 

/door

Het waardevolle van stilte

Waarom het zo gek nog niet is om te ‘winteren’; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode

 

Mijn wekker gaat steevast elke ochtend om kwart voor zeven af. Door de week of in het weekend, zomer of winter; voor mij maakt dat geen verschil. Kennelijk is ook mijn lijf zodanig gewend aan dat ritme, dat ik mogelijk ook heel goed zonder wekker zou kunnen. Want meestal ben ik wakker voordat het tijd is om op te staan.

Ik heb dan ook niet direct behoefte aan een winterslaap. Alhoewel het misschien wel zo is, dat ik in het voorjaar en ‘s zomers meer energie heb dan hartje winter. Maar naar ik begrepen heb, is dat heel natuurlijk.

Wist je dat mensen in tegenstelling tot dieren zich veel minder aantrekken van de seizoenen? En dat het best goed zou zijn om een beetje beter te leren winteren?

 

 

Waar de natuur tot rust komt als de winter in aantocht is, jakkeren wij mensen vaak maar door

 

Wist je dat zelfs wijngaardslakken wegkruipen in de winter en hun huisje afsluiten met een slijmlaagje dat verkalkt tot een tijdelijk sluitplaatje? Al in de herfst treft de wijngaardslak zijn voorbereidingen en graaft een geschikt winterplekje, met beschutting tegen droogte en vorst. Ik vond het grappig om te lezen dat een wijngaardslak bij het graven van zijn holletje, zijn huisje gebruikt om grond te verzetten. Ik zou wel eens willen zien hoe zo’n slak dat doet.

Wat ‘winteren’ betreft kunnen wij mensen een voorbeeld nemen aan de natuur, die tot rust komt als de winter in aantocht is. Het zou goed zijn om na een periode figuurlijk te ‘winteren’; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode. In plaats van maar door te jakkeren met al onze bezigheden en alles wat we nog zo nodig moeten.

Eerlijk gezegd, heb ik ook zelf gaandeweg steeds beter geleerd om de tijd te nemen om bewust stil te staan, letterlijk en figuurlijk. Al een aantal jaren nu, start ik mijn dag met een meditatieve wandeling, nog voor mijn ontbijt. Ik gun me de tijd om te wandelen met aandacht. Me daarbij als vanzelf, met al mijn zintuigen openstellend voor al het mooie dat met name de natuur te bieden heeft. Dat betekent dat ik dan ook letterlijk stil kan blijven staan om bijvoorbeeld de amandelen te bekijken, die al aardig beginnen te groeien en te rijpen. Of te luisteren naar het ruisen van de beek of de vogel- of insectengeluiden die ik hoor. Of te kijken naar de beweging van de wolken, die hun schaduw geven in het landschap.

 

Winteren is zo gek nog niet© Foto Martin Langbroek

Wat dat betreft is het ook goed om af en toe lekker lui te zijn. Dat geeft niet alleen rust, maar kan je ook op andere gedachten brengen. Maar lui zijn is lang niet voor iedereen gemakkelijk. Want hoe vreemd dat ook klinkt, luiheid vraagt discipline om goed om te gaan met en gebruik te maken van je tijd in een wereld van overvloed.

 

 

‘Winteren’ om op te laden voor een volgende periode

 

Het is goed om te ‘winteren’, ook al is het letterlijk geen winter; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode. Bijvoorbeeld als je de overstap maakt naar een andere baan. Of na een ingrijpende gebeurtenis, positief of negatief.

Het leven is immers geen lineair proces. Het hoeft niet altijd beter en meer. Tegenslag en even stil staan horen erbij.

Niet voor niets zijn er bijvoorbeeld mensen die zich sterk maken voor rouwverlof. De Nederlandse wet kent geen echt wettelijk rouwverlof bij het overlijden van een partner of familie. Anders dan de vier dagen verlof (van overlijden tot en met de begrafenis of crematie) waar je als werknemer recht op hebt bij het overlijden van een familielid in de eerste graad. Denk daarbij aan het overlijden van je partner, een ouder of een van je kinderen. Alsof je na die vier dagen weer in staat zou zijn om de draad van je werk weer op te pakken.

Wil je enig zicht krijgen op verlofregelingen? Klik dan hier

 

 

Neem een sabbatical om tot rust te komen en de tijd te hebben om op te laden voor een volgende periode

 

Strikt genomen zou je bij een sabbatical denken aan een sabbatsjaar. Een heel jaar verlof dus. Maar ook een ‘mini sabbatical’ kan al heel verfrissend zijn. Zo koos een van mijn netwerkcontacten voor een mini sabbatical van drie maanden.

Het zou mooi zijn als je, net als volgens de Thora, elk zevende jaar zou kunnen gebruiken als sabbatsjaar om tot rust te komen, op te laden en je te bezinnen op hoe je verder wilt in je loopbaan. Helaas is dat vooralsnog een utopie.

Volgens de Thora is het sabbatsjaar het jaar waarin een stuk land onbebouwd moet blijven. In dat jaar krijgt het land rust. Hoe zou het voor jou zijn als jij als werknemer elk zevende jaar ook rust zou krijgen? Of bijvoorbeeld verlof om een studie te volgen, een onderzoek te doen of een boek te schrijven?

 

 

Tot slot

 

Zou jij ook wel een sabbatical willen nemen?

Bijvoorbeeld om voor jezelf helder te krijgen hoe je je leven en je werk verder vorm wilt geven?

Zie je voorlopig geen kans om zo’n sabbatical te nemen, maar wil je wel meer zicht op wat jou drijft en waar jij warm voor loopt?

Wil je handreikingen en tips om je intrinsieke motivatie op het spoor te komen, anders dan met een sabbatical? Die vind je hier.

 

Wil je weten hoe je van elke werkdag een sabbatical maakt? Lees hoe je je leven zo inricht dat je altijd sabbatical hebt.

 

Weet je bij voorbaat dat je in je eentje daar niet uit gaat komen? Je weet me te vinden.

 

 

 

 

/door