Tag Archief van: Balans

Het waardevolle van stilte

Waarom het zo gek nog niet is om te ‘winteren’; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode

 

Mijn wekker gaat steevast elke ochtend om kwart voor zeven af. Door de week of in het weekend, zomer of winter; voor mij maakt dat geen verschil. Kennelijk is ook mijn lijf zodanig gewend aan dat ritme, dat ik mogelijk ook heel goed zonder wekker zou kunnen. Want meestal ben ik wakker voordat het tijd is om op te staan.

Ik heb dan ook niet direct behoefte aan een winterslaap. Alhoewel het misschien wel zo is, dat ik in het voorjaar en ‘s zomers meer energie heb dan hartje winter. Maar naar ik begrepen heb, is dat heel natuurlijk.

Wist je dat mensen in tegenstelling tot dieren zich veel minder aantrekken van de seizoenen? En dat het best goed zou zijn om een beetje beter te leren winteren?

 

 

Waar de natuur tot rust komt als de winter in aantocht is, jakkeren wij mensen vaak maar door

 

Wist je dat zelfs wijngaardslakken wegkruipen in de winter en hun huisje afsluiten met een slijmlaagje dat verkalkt tot een tijdelijk sluitplaatje? Al in de herfst treft de wijngaardslak zijn voorbereidingen en graaft een geschikt winterplekje, met beschutting tegen droogte en vorst. Ik vond het grappig om te lezen dat een wijngaardslak bij het graven van zijn holletje, zijn huisje gebruikt om grond te verzetten. Ik zou wel eens willen zien hoe zo’n slak dat doet.

Wat ‘winteren’ betreft kunnen wij mensen een voorbeeld nemen aan de natuur, die tot rust komt als de winter in aantocht is. Het zou goed zijn om na een periode figuurlijk te ‘winteren’; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode. In plaats van maar door te jakkeren met al onze bezigheden en alles wat we nog zo nodig moeten.

Eerlijk gezegd, heb ik ook zelf gaandeweg steeds beter geleerd om de tijd te nemen om bewust stil te staan, letterlijk en figuurlijk. Al een aantal jaren nu, start ik mijn dag met een meditatieve wandeling, nog voor mijn ontbijt. Ik gun me de tijd om te wandelen met aandacht. Me daarbij als vanzelf, met al mijn zintuigen openstellend voor al het mooie dat met name de natuur te bieden heeft. Dat betekent dat ik dan ook letterlijk stil kan blijven staan om bijvoorbeeld de amandelen te bekijken, die al aardig beginnen te groeien en te rijpen. Of te luisteren naar het ruisen van de beek of de vogel- of insectengeluiden die ik hoor. Of te kijken naar de beweging van de wolken, die hun schaduw geven in het landschap.

 

Winteren is zo gek nog niet© Foto Martin Langbroek

Wat dat betreft is het ook goed om af en toe lekker lui te zijn. Dat geeft niet alleen rust, maar kan je ook op andere gedachten brengen. Maar lui zijn is lang niet voor iedereen gemakkelijk. Want hoe vreemd dat ook klinkt, luiheid vraagt discipline om goed om te gaan met en gebruik te maken van je tijd in een wereld van overvloed.

 

 

‘Winteren’ om op te laden voor een volgende periode

 

Het is goed om te ‘winteren’, ook al is het letterlijk geen winter; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode. Bijvoorbeeld als je de overstap maakt naar een andere baan. Of na een ingrijpende gebeurtenis, positief of negatief.

Het leven is immers geen lineair proces. Het hoeft niet altijd beter en meer. Tegenslag en even stil staan horen erbij.

Niet voor niets zijn er bijvoorbeeld mensen die zich sterk maken voor rouwverlof. De Nederlandse wet kent geen echt wettelijk rouwverlof bij het overlijden van een partner of familie. Anders dan de vier dagen verlof (van overlijden tot en met de begrafenis of crematie) waar je als werknemer recht op hebt bij het overlijden van een familielid in de eerste graad. Denk daarbij aan het overlijden van je partner, een ouder of een van je kinderen. Alsof je na die vier dagen weer in staat zou zijn om de draad van je werk weer op te pakken.

Wil je enig zicht krijgen op verlofregelingen? Klik dan hier

 

 

Neem een sabbatical om tot rust te komen en de tijd te hebben om op te laden voor een volgende periode

 

Strikt genomen zou je bij een sabbatical denken aan een sabbatsjaar. Een heel jaar verlof dus. Maar ook een ‘mini sabbatical’ kan al heel verfrissend zijn. Zo koos een van mijn netwerkcontacten voor een mini sabbatical van drie maanden.

Het zou mooi zijn als je, net als volgens de Thora, elk zevende jaar zou kunnen gebruiken als sabbatsjaar om tot rust te komen, op te laden en je te bezinnen op hoe je verder wilt in je loopbaan. Helaas is dat vooralsnog een utopie.

Volgens de Thora is het sabbatsjaar het jaar waarin een stuk land onbebouwd moet blijven. In dat jaar krijgt het land rust. Hoe zou het voor jou zijn als jij als werknemer elk zevende jaar ook rust zou krijgen? Of bijvoorbeeld verlof om een studie te volgen, een onderzoek te doen of een boek te schrijven?

 

 

Tot slot

 

Zou jij ook wel een sabbatical willen nemen?

Bijvoorbeeld om voor jezelf helder te krijgen hoe je je leven en je werk verder vorm wilt geven?

Zie je voorlopig geen kans om zo’n sabbatical te nemen, maar wil je wel meer zicht op wat jou drijft en waar jij warm voor loopt?

Wil je handreikingen en tips om je intrinsieke motivatie op het spoor te komen, anders dan met een sabbatical? Die vind je hier.

 

Wil je weten hoe je van elke werkdag een sabbatical maakt? Lees hoe je je leven zo inricht dat je altijd sabbatical hebt.

 

Weet je bij voorbaat dat je in je eentje daar niet uit gaat komen? Je weet me te vinden.

 

 

 

 

/door

Hoe je goed onderhandelt over jouw weg uit de drukte

Hoe je door goed onderhandelen een betere balans creëert tussen je werk en je privéleven

 

In mijn vorige artikel heb je kunnen lezen hoe je door het maken van keuzes voorkomt dat je achteloos meegaat in de stroom van drukte.

Ook gaf ik je in dat artikel een aantal tips om jouw drukte de baas te zijn.

Een van die tips betreft het bewaken van je grenzen. Je kunt niet ongestraft meer verplichtingen op je nemen. Er is een punt waarop je ten behoeve van jezelf, je gezin, je werk zult moeten onderhandelen over je grenzen.

Dat onderhandelen gaat lang niet iedereen gemakkelijk af.

In mijn artikel help ik je op weg, zodat je je door goed onderhandelen een weg kunt banen uit de drukte en komt tot een betere werk-privé-balans.

 

 

Drie manieren van omgaan met drukte die je te groot wordt

 

Drukte hoef je niet over je heen te laten komen. Je hebt wel degelijk een keuze hoe met drukte om te gaan.

Een manier van omgaan met drukte is drukte accepteren als deel van leven. Zeker als drukte de sociale norm is in de kringen waarin jij verkeert. Bovendien is het vaak veel makkelijker om je mee te laten nemen in de stroom van drukte en te zien hoe dat uitpakt, dan om eruit te stappen.

Een andere manier van ermee omgaan is je er resoluut aan onttrekken. Door bijvoorbeeld je ontslag in te dienen en werk te maken van ander werk, als de drukte op je werk te groot wordt. Onder het motto “Ze bekijken het maar”.

Beide manieren zijn niet echt optimaal. Je lost het probleem op dat moment misschien wel op, maar er is alle kans dat je er een vervelend onvoldaan gevoel aan over houdt.

Beter is het aangaan van het gesprek en zaken bespreekbaar maken. En kijken of je in goed overleg, door goed onderhandelen, kunt komen tot een oplossing die beide partijen past.

 

 

Niet alleen in je werk, maar ook in je privéleven heb je de keus om te onderhandelen

 

En zo jouw weg te banen uit de drukte.

Werk-privé-balans heeft te maken met balans in je werk, balans in je privéleven en balans tussen je werk en je privéleven.

 

Met de mensen die jou lief zijn is het over het algemeen gemakkelijker onderhandelen, dan met een leidinggevende.

In werksituaties is het sowieso vaak moeilijk om nee te zeggen en al helemaal tegen een hoger geplaatst iemand.

In de privésituatie is dat anders. Je hebt een veilige, respectvolle, gelijkwaardige relatie en dat maakt het gemakkelijker om in gesprek te onderhandelen en afspraken te maken over een juiste verdeling van tijd en energie. En over wie wat doet en welke taken je eventueel uitbesteedt.

Bijvoorbeeld aan een huishoudelijke hulp, zodat je je op die manier een weg kunt banen uit de drukte.

 

Ook al vind je onderhandelen in de werksituatie moeilijker dan in je privéleven, er komt een punt waarop je dat wel zult moeten doen.

Als je tenminste je eigen grenzen wilt bepalen en niet maar domweg wilt blijven doen wat je gezegd wordt.

 

 

Principieel onderhandelen versus positioneel onderhandelen

 

De beste manier van onderhandelen is een manier waarbij beide partijen baat hebben. Waarbij er geen winnaar en verliezer is, maar er een win-win situatie wordt gecreëerd.

Fisher en Ury hebben deze manier van onderhandelen beschreven in hun boek, in het Nederlands verschenen onder de titel Excellent onderhandelen.

De door hen gepropageerde methode van principieel onderhandelen is gestoeld op het blootleggen van de belangen die aan de wederzijdse posities ten grondslag liggen. En op het zoeken naar oplossingen die het wederzijds belang dienen.

Maak je wederzijdse belangen als uitgangspunt van een onderhandeling, dan staan er ineens veel meer wegen open om samen oplossingen te bedenken.  Oplossingen waarbij niemand zich de verliezer voelt. En zonder dat beiden iets van hun belang hebben hoeven inleveren.

Als de onderliggende belangen helder zijn, dan ligt de weg open voor een win-win-oplossing.

 

 

Hoe je op een positieve, productieve manier onderhandelt over nieuwe grenzen, uit de drukte

 

Bij een positieve, productieve manier van onderhandelen over nieuwe grenzen ga je als volgt te werk:

  • Ga voor jezelf goed na wat precies je onderliggende belangen zijn en waarin deze verschillen van de positie die je in een onderhandeling over hetzelfde onderwerp zou innemen.
  • Begin met een omschrijving van je belangen. Vergeet daarbij niet het woord omdat te gebruiken. Ik kom daarop terug bij mijn voorbeeld.
  • Stel je open voor de belangen van de ander.
  • Ga op zoek naar verenigbare belangen voor je op zoek gaat naar oplossingen.
  • Neem deze verenigbare belangen als uitgangspunt voor het zoeken naar creatieve oplossingen die tegemoetkomen aan de belangen van beide partijen.

Het woord omdat en wat erop volgt is cruciaal in deze, omdat het inzicht geeft in jouw waarom.

Zo was een van mijn coachklanten met een potentiële werkgever in onderhandeling over een mooie baan. Vier dagen wilde hij werken, omdat hij vader wordt van zijn eerste kindje. En in overleg met zijn werkende partner een deel van de week de zorg op zich wil nemen.

Zijn waarom was doorslaggevend.

Ook al was er tot nu toe niemand bij het nieuwe bedrijf die vier dagen werkte, hij kreeg zijn akkoord. Wellicht ook omdat de potentiële werkgever een zeer aantrekkelijke kandidaat niet wilde laten lopen.

 

 

Tips die je helpen om je grenzen te bewaken en ‘nee’ te zeggen als dat voor jou nodig is

 

Nee zeggen is over het algemeen niet gemakkelijk.

Zeker als jouw pleaser sterk aanwezig is. En als je eerder geneigd bent om moeilijke situaties te vermijden dan uitdagingen aan te gaan.

Geïnspireerd door Tony Crabbe geef ik je een aantal tips die je helpen om je grenzen te bewaken en nee te zeggen, als dat nodig is.

 

1. Leer nee te zeggen

Oefen ermee. Zeg komende week nee tegen minstens één verzoek waar je normaal gesproken ja tegen zou zeggen.

 

2. Ga de uitdaging aan, ga voor een oprecht nee

Verzin geen smoesjes om ergens onderuit te komen. Een smoes kan je mogelijk uit een lastige situatie redden, maar je loopt het risico dat je je met een smoes in de vingers snijdt.

 

3. Vergeet niet jouw omdat

Met omdat geef je niet alleen aan waar jouw prioriteiten en jouw grenzen liggen. Je concentreert je ook op de positieve reden waarom je nee zegt.

Begin met het uiteenzetten van je grote ja, zeg dan helder en beslist nee, waarop je met een voorstel komt.

 

4. Gun jezelf de tijd om na te denken over een antwoord

Onder druk ben je gauw geneigd om te kiezen voor de veilige optie. Dat is instemmen.

Soms heb je meer tijd nodig om goed af te kunnen wegen of nieuwe verplichtingen te combineren zijn met bestaande. Of weet je al dat je nee wilt zeggen, maar heb je meer tijd nodig om na te denken over hoe je dat wilt formuleren.

Gun jezelf die tijd en geef aan “Daar wil ik even over nadenken”. Of “Kan ik je daar over vijf minuten een antwoord op geven?”

 

5. Leg uit wat er zou gebeuren als je ja zou zeggen

Tony Crabbe noemt dat een restrictief nee.

Je zegt dan nee omdat het inwilligen van dit nieuwe verzoek niet haalbaar is of een te zware belasting zou vormen voor de verplichtingen die je al aan bent gegaan.

Je legt uit wat er zou gebeuren als je ja zou zeggen. Met je nee op het onhaalbare verzoek creëer je ruimte voor iets dat wel haalbaar is.

 

 

Tot slot

 

Overtuigd en overtuigend nee zeggen en onderhandelen om jouw drukte de baas te blijven heeft alles te maken met heel helder hebben wat voor jou belangrijk is, jouw persoonlijke missie.

Niet alleen met betrekking tot werk, maar ook met betrekking tot wat naast werk voor jou belangrijk is.

 

 

Heb je dat nog onvoldoende scherp om daar overtuigd en overtuigend over te communiceren?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust om een afspraak te maken voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Hoe je vermijdt dat je achteloos meegaat in de alledaagse drukte

Hoe je door het maken van keuzes de verleiding weerstaat van het volgen van de weg van de minste weerstand

 

“Zoals Boeddha tweeënhalfduizend jaar geleden al zei…we zijn allemaal compleet gestoord”. (Albert Ellis, 1913-2007, psychotherapeut)

We laten ons als vanzelf meenemen in de drukte die op ons afkomt. Drukte, die we deels ook zelf creëren. Ook al zijn we ons daarvan vaak niet bewust.

Als druk mens zit je al gauw in een vicieuze cirkel. Vergelijk het met een muis die steeds maar rondjes loopt in zijn muizenrad.

Waar druk zijn lang geassocieerd werd met succesvol zijn, belangrijk zijn, heb ik de indruk dat druk zijn steeds meer gezien wordt als iets waar je niet trots op hoeft te zijn. Integendeel.

Zo wil bijvoorbeeld Tony Crabbe dat we druk zijn niet zien als iets om over op te scheppen. Druk zijn is volgens hem eerder iets wat je met enige schaamte zou moeten bekennen.

Mensen die druk zijn volgen volgens hem de weg van de minste weerstand. Zij maken geen keuzes, maar laten zich gedachteloos meevoeren met de stroom.

 

Geïnspireerd door zijn boek Nooit meer te druk, laat ik je zien hoe je door het maken van keuzes vermijdt dat je achteloos in de drukte meegaat. En geef ik je een aantal tips om jouw drukte de baas te zijn.

 

Hoe je vermijdt dat je achteloos meegaat in de alledaagse drukte

 

Psychologisch kun je drukte zien als de weg van de minste weerstand

 

Volgens Tony Crabbe is drukte het gevolg van niet kiezen en niet weten wanneer je genoeg hebt gehad. 

Je realiseert het je vast niet altijd, maar in veel opzichten leven we in een tijd van overvloed. We hebben een overvloed aan bijvoorbeeld producten, relaties, e-mails, tweets, maar ook een overvloed aan tijd. Ook al voelt dat laatste misschien niet zo.

Bovendien kun je nagenoeg alles altijd doen. Je kunt bijvoorbeeld dag en nacht reizen, shoppen, je entertainen en door de Social Media kun je het hele etmaal contact hebben met de hele wereld.

En door die overvloed wil je ook eerder alles doen.

 

Menigeen loopt het gevaar aan overconsumptie te bezwijken.

Letterlijk denk ik dan aan het grote probleem van overgewicht.

Maar in bredere zin loop je het risico te bezwijken als je toegeeft aan alles wat er op je af komt. Het is onmogelijk om daar gehoor aan te geven. Je moet echt keuzes maken. Hoe moeilijk dat soms ook is.

Doe je dat niet, dan stapelt een en ander zich op en loop je groot risico dat je bezwijkt.

 

 

Geen enkele keus is zonder gevolgen

 

Elke keuze voor het een betekent een keuze tegen iets anders. Want als je het een kiest, dan kies je iets anders niet.

Wat dat betreft kan een gemaakte keuze een zekere spanning oproepen, min of meer pijn doen.

 

Het mooie is dat die kiespijn over het algemeen snel verzacht wordt en zelfs verdwijnt.

De spanning die door de gemaakte keuze ontstaan is, leidt in eerste instantie tot een zekere disbalans. In de sociale psychologie spreekt men dan van cognitieve dissonantie.

Die cognitieve dissonantie ervaar je als onprettig en dat onprettige gevoel wil je kwijt. Onbewust komt er dan een psychologisch mechanisme op gang, waardoor je jouw mening of attitude onbewust herziet.

Zo kan dan bijvoorbeeld wat je niet gekozen hebt in een ander daglicht komen te staan. En duidelijk als een minder aantrekkelijk alternatief worden weggezet. Je keuze voelt dan als uitgebalanceerd, consonant. En zo breng je jezelf na een keuze weer in balans.

 

 

Drukte als passieve keuze

 

Drukte is lang niet altijd een actieve keuze.

Realiseer je dat drukte vaak een passieve keuze is. Dat je bijvoorbeeld gedachteloos reageert op bliepjes over nieuwe e-mail, appjes of anderszins prikkels die bij je binnenkomen.

Of dat je keuzes maakt op basis van wat jij ervaart als algemeen aanvaarde afspraken. Bijvoorbeeld het als vanzelfsprekend aanwezig zijn op verjaardagsfeestjes. Terwijl je als je bewust stil zou staan bij de keuze, mogelijk de voorkeur zou geven aan een andere activiteit.

Of dat je je laat beïnvloeden door je sociale omgeving. Bijvoorbeeld dat je net als medepassagiers in de trein je smartphone pakt en je e-mail gaat checken, of je Twitter, Facebook of LinkedIn.

 

Zeker als de mensen waarmee jij je graag identificeert druk zijn, kan drukte een aanpassing zijn aan de sociale norm.

Vraag je af in hoeverre het gedrag dat je om je heen ziet je beïnvloedt en hoe je zelf met drukte omgaat.

 

 

Wil je minder druk zijn, ben dan huiverig voor wel of niet- beslissingen

 

Druk-zijn is de makkelijke keuze tussen wel of niet iets doen, waardoor je uiteindelijk teveel op je bord hebt liggen.

Volgens Tony Crabbe zou je vaker een welke-keuze moeten maken.

Wel of niet-keuzes zijn in zijn ogen ondoelmatige keuzes, omdat je daarbij het grotere plaatje buiten beschouwing laat. Dat geldt vooral ook bij drukte.

Zo blijkt bijvoorbeeld dat je bij wel of niet-keuzes vaker kiest voor ja, dan eigenlijk zou moeten, gezien de ruimte in je agenda (de ruimte op je bord).

Bovendien blijkt dat hoe drukker je het hebt, hoe meer je geneigd bent je keuzes te beperken tot wel of niet-keuzes. In plaats van dat je de gevolgen van deze keuzes overdenkt.

 

Het kenmerkende van een welke-keuze is dat je alle alternatieven in overweging neemt en vervolgens kiest welke van alle keuzes die je hebt, de meeste prioriteit heeft.

Zo stond een van mijn coachklanten laatst voor de keuze wel of niet als neventaak studenten begeleiden bij hun afstuderen. In eerste instantie was ze geneigd positief op het aanbod te reageren. In tweede instantie, het aanbod bekijkend vanuit het grotere geheel, werd het een nee.

Voor de inkomsten hoefde ze het niet te doen, want die waren niet dekkend voor de uren die zij gezien haar kwaliteitsnorm aan de begeleiding zou besteden. Als het dan deels hobby zou zijn, dan besteedde ze haar vrije tijd liever aan haar hobby schilderen.

 

Laat je niet misleiden door de meer in het oog springende voordelen van de keus iets wel te doen.

Vraag je af wat je opoffert door de wel-keuze. En waaraan je de tijd en de aandacht zou kunnen besteden als je ervoor kiest om het niet te doen.

Realiseer je dat niets willen missen mogelijk een van de redenen is waarom je zoveel op je bordje laadt.

 

 

Tot slot: Een aantal tips om jouw drukte de baas te zijn

 

Geïnspireerd door Tony Crabbe geef ik je een drietal tips om jouw drukte de baas te zijn.

 

1. Sluit wat deuren

Welke activiteiten ga je schrappen? Zodat je meer gerichte aandacht hebt voor de dingen die je doet en je minder opgejaagd voelt?

 

2. Herken jouw stempel van drukte

Wanneer heb jij het punt bereikt dat het genoeg is geweest? Hoe merk je dat?

Realiseer je dat hoe verder je voorbij dat punt gaat, hoe meer je vermogen om nieuwe zaken aan te pakken afneemt.

 

3. Bewaak je grenzen

Zorg dat je voor jezelf heel helder hebt wat met name belangrijk voor je is. Niet alleen met betrekking tot werk, maar ook met betrekking tot alle andere levensterreinen die belangrijk voor je zijn.

Maak dat specifiek en wees daarin duidelijk. Ook naar anderen toe.

Baken je grenzen af. Bepaal wat je op wilt geven ten gunste van de dingen die het allerbelangrijkste voor je zijn en handel daarnaar.

 

 

 

Vind je het moeilijk om jouw grenzen te bewaken?

Ook omdat je jouw persoonlijke missie niet helder hebt?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Als topper gaan voor een top baan

Je richten op groei en promotie maken of betrokken je werk doen, niet gefocust op opklimmen

 

Dat is top! Jij bent een topper! Een top baan!

Er wordt veel over top gesproken en geschreven. Of het nu gaat over topsporters, topbanen, topfunctionarissen, topverdieners, topinvesteerders, toppresteerders of welke toppers dan ook.

Minder hoor of lees je over de flops of floppers; de mislukkingen of mislukkelingen. Zo kan een nieuwe baan in werkelijkheid geen top baan zijn, maar een flop. Of een nieuwe werknemer voor een werkgever geen topper blijken te zijn, maar een flopper.

Dat doet me denken aan Top of Flop, een televisieprogramma van vroeger. In het programma werden grammofoonplaten gedraaid. Als de muziek afgelopen was, dan mocht een jury van vier (on)bekende Nederlanders commentaar geven en daarna stemmen voor top of flop.

Beoordeelde de meerderheid de muziek als top, dan rinkelde de presentator met een bel, bij flop kneep hij in een toeter. Staakten de stemmen, dan vroeg de presentator wat het publiek in de zaal ervan vond.

Op de arbeidsmarkt gaat dat anders. Daar komt geen publieksjury aan te pas.

Wie een topper is of welke functie top, is in bepaalde sectoren op de arbeidsmarkt heel evident. Top en topper hebben in die sectoren ook alles te maken met carrière.

Maar of die carrière leidt tot een top baan?

 

Als topper gaan voor een top baan

 

Een top baan; een baan die goed verdient

 

Als je het woord topbanen als zoekwoord intypt op internet, dan krijg je allerlei opsommingen van bestbetaalde banen in Nederland.

Voor hogeropgeleiden staat Onderzoeker Klinische Chemie bovenaan. Gevolgd door piloot, commercieel directeur, accountant, neurochirurg, dermatoloog, burgemeester, bedrijfsjurist, advocaat, psychiater in de verslavingszorg.

Overigens wordt in die lijsten steeds een flinke bandbreedte genoemd met betrekking tot salaris. Zo kun je bijvoorbeeld als accountant een salaris verwachten tussen de € 2.250 en € 13.500. En als neurochirurg tussen € 5.800 en € 10.800.

Ben je echt geïnteresseerd in goed betaalde banen en beroepen? Kijk dan eens op nationale beroepengids.nl.

 

Maar of de hoogte van de inkomsten bepaalt of een baan een top baan is? Naar mijn mening is dat niet het geval. Voor mij is ‘veel geld’ een vrij platte connotatie van top.

Maar ik realiseer me heel goed, dat het anders wordt als de hoogte van het salaris allesbepalend voor je is.

Overigens is het ook niet zo, dat je met bijvoorbeeld de duurste advocaat een topadvocaat hebt, met de beste expertise. Maar dat terzijde.

 

 

Een top baan? Voor jonge hoogopgeleiden hoeft dat niet meer zo nodig

 

Hoogopgeleid zijn wil lang niet altijd zeggen dat je gelukkig wordt van daarop aansluitende functies. In een van mijn vorige artikelen heb je dat kunnen lezen.

En waar je je voorheen bijvoorbeeld als accountant of advocaat uit de naad werkte om hogerop te komen en uiteindelijk partner te worden, denkt menig jonge accountant of advocaat daar nu anders over. En vraagt zich serieus af of de prijs die je figuurlijk daarvoor betaalt, die positie waard is.

Dat kwam onlangs ook naar voren in een artikel in het FD. Arbeidsrechtadvocaat Els de Wind van advocatenkantoor Van Doorne zegt daarover: ‘Vooral bij die jonge generatie zie je dat het werk in hun leven moet passen. Zij willen graag werken om een goede advocaat te worden, maar niet doorlopend.’

Ik begrijp dat heel goed.

Wat dat betreft is het een hele winst dat je bij het genoemde advocatenkantoor kunt kiezen voor een stand still-periode in je loopbaan. Een periode waarin je aangegeven hebt niet te willen groeien of promotie te maken. Zoals advocaat De Wind zegt: ‘Je werkt gewoon, maar klimt niet op.’

 

 

De top bereiken resulteert lang niet altijd in kwaliteit van leven en welbevinden

 

De top in welbevinden is mijns inziens niet louter een vorstelijk salaris of een partnerschap bij een advocaten- of accountantskantoor.

De top in welbevinden is balans; balans tussen je werk en wat naast werk belangrijk voor je is.

Uit recent onderzoek van Randstad: Employer branding 2022: de kracht van trots en passie, blijkt dat een goede werk-privébalans voor veel werknemers (66%) een belangrijk punt is. Daarbij vinden vrouwen een fijne werksfeer (78%) en een goede werk-privébalans belangrijker (70%) dan mannen (68% en 62%).

Medewerkers die een goede balans tussen werk en privé hebben gevonden, voelen zich gezonder, presteren beter en halen meer voldoening uit hun werk.

 

Niet alleen jij als werknemer, maar ook jouw werkgever heeft baat bij een goede werk-privé balans voor werknemers.

Durf dan ook gerust aan te kaarten wat jij nodig hebt om die goede balans te ervaren. Ook afhankelijk van de levensfase waarin je zit. Denk maar aan de impact van het krijgen van kinderen, het volgen van een studie of de zorg voor zieke familieleden.

Maak je wensen kenbaar.

Op die manier creëer je een top baan. Een baan waarin jij je wel bevindt door een goede balans tussen werk en privé.

 

 

 

Vind je het moeilijk om de vinger erachter te krijgen hoe een top baan voor jou eruit moet zien?

Lees mijn boek WAT WIL IK NU ECHT?

 

Wil je samen met een kleine groep gelijkgestemden aan het werk om antwoorden te krijgen op jouw loopbaanvragen?

Meld je aan voor de 3-daagse training Bouw je ideale loopbaan.

 

 

 

 

/door

Waarom zijn mannen bijna altijd kostwinner?

Waarom het goed is dat de arbeidsparticipatie van vrouwen toeneemt

 

Het kostwinnersmodel is volgens Wikipedia: ‘Een maatschappelijk fenomeen waarin gezinnen waarvan de mannelijke echtgenoot buitenshuis (als kostwinner) werkt en de vrouw voor het huishouden en de kinderen zorgt, als ideaal worden gezien’.

De invloed van dat kostwinnersmodel is nog steeds merkbaar in de vorm van diep conservatisme in onze Nederlandse samenleving.

Op de een of andere manier is het kostwinnersmodel een traditionele waarde waar we aan vast willen houden. In strikte zin, of in afgeleide vorm waarin de man de kostwinner is en de vrouw naast huishouden en zorg voor de kinderen nog een parttimebaan heeft.

Gelukkig zijn er steeds meer mannen die hun verantwoordelijkheid nemen. En hun bijdrage leveren in het huishouden en de opvoeding van de kinderen. En niet alleen de verantwoordelijkheid nemen, maar genieten van hun bijdrage en daar voldoening en energie aan ontlenen.

 

Waarom het goed is dat de arbeidsparticipatie van vrouwen toeneemt

 

Arbeidsparticipatie bevordert economische zelfstandigheid van vrouwen

 

Nederland bungelt onderaan als het gaat om de arbeidsmarktpositie van vrouwen in de westerse samenleving.

In Nederland werkte in 2020 70% van de vrouwen parttime en 20% van de mannen. Vier op de tien vrouwen is niet economisch zelfstandig.

Ben je de veertig gepasseerd, dan herinner je je misschien nog de slogan ‘Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’. Het was de slogan van een postbus 51-campagne van de Rijksoverheid die liep van 1989 tot en met 1992.

Het doel van deze voorlichtingscampagne was het stimuleren van emancipatie en arbeidsparticipatie onder meisjes en jonge vrouwen. En ze ervan bewust te maken dat zij in de toekomst niet meer zouden kunnen rekenen op de financiële situatie van het kostwinnersmodel.

Wat betreft het volgen van opleidingen heeft de slogan goed gewerkt. Beneden de leeftijd van 35 zijn vrouwen inmiddels hoger opgeleid dan mannen. En meisjes leveren betere prestaties in het onderwijs. Maar, ik zou zeggen ‘helaas’, gaat twee derde van de vrouwen die hoger onderwijs hebben gevolgd parttime werken.

Of misschien helemaal niet buitenshuis werken.

 

Naar analogie van genoemde slogan zou je nu kunnen propageren: ‘Een slimme meid is op een scheiding voorbereid’.
Volgens het CBS eindigden in 2021 25.962 huwelijken in een echtscheiding. Daarnaast zijn er geregistreerde partnerschappen die in een scheiding eindigen. Dit aantal neemt toe, omdat het aantal stellen dat een geregistreerd partnerschap sluit ook is gestegen. In 2021 gingen 2.686 stellen met een geregistreerd partnerschap uit elkaar.

Stel je als vrouw dus niet economisch afhankelijk op van je partner. Zorg dat je je eigen inkomsten kunt genereren.

 

 

Arbeidsparticipatie betekent meer dan eigen inkomsten genereren

 

In mijn coachtrajecten zijn de topics ‘wat betekent werk voor jou?’ en ‘welke bijdrage wil je leveren met je werk’ altijd belangrijke gespreksonderwerpen.

Gezien het onderwerp van dit artikel focus ik op ‘wat betekent werk voor jou?’.

In mijn boek Wat wil ik nu echt? beschrijf ik wat werk voor mij betekent:

‘Door mijn werk lever ik een bijdrage aan ons gezinsinkomen en voel ik me financieel onafhankelijk. Mijn werk houdt me scherp en door mijn werk ervaar ik dat ik midden in de maatschappij sta. Mijn werk biedt me kansen om me verder te ontwikkelen en mijn talenten te ontplooien. Door mijn werk kan ik mijn persoonlijke boodschap uitdragen en een maatschappelijke bijdrage leveren.’

 

In mijn coachtrajecten is de vraag ‘wat betekent werk voor jou?’ soms een heel confronterende vraag, die vooral bij doorvragen een coachklant bewust doet worden van wat werk voor haar betekent.

Zeker als iemand denkt ook gelukkig te kunnen zijn met alleen het zorgen voor de kinderen. En bijvoorbeeld als antwoord op mijn vraag formuleert:

‘Door wat ik doe in mijn werk ervaar ik aansluiting bij mensen, hetzij collega’s of bijvoorbeeld vriendinnen, door mijn werk ben ik een voorbeeld voor mijn kinderen, ik word intellectueel geprikkeld en verdien een extra ‘zakcentje’ bij’.

Als dat het antwoord is op mijn vraag, dan is dat aanleiding tot kritische heroverweging van de betekenis van werk. In mijn voorbeeld is het voor betreffende coachklant de vraag wat maakt dat ze zo gefocust is op zorgen voor haar kinderen.

 

 

Goed kunnen delegeren is bevorderlijk voor arbeidsparticipatie van vrouwen

 

Er is geen bewijs dat vrouwen beter voor kinderen kunnen zorgen dan mannen. In een van mijn vorige artikelen ‘Moederinstinct bestaat niet’ heb je dat kunnen lezen.

Dus, wat let je om als vrouw jouw rol en plaats te pakken op de arbeidsmarkt. Durf huishoudelijke taken en indien van toepassing zorg voor de kinderen, te delegeren.

Een van de geïnterviewden in de documentaire van Liesbeth Staats ‘Waarom werken vrouwen niet?’ zegt daarover:

‘Ga in godsnaam wat doen met je studie. Ik heb dat zelf niet gedaan. Ik had een relatie en een enorm grote kinderwens. Mijn partner vindt het mooi om een groot gezin te hebben, maar heeft vooral zijn eigen droom. Onze relatie is ongelijkwaardig. Ik heb geen eigen inkomen, geen buffer.’

 

En een andere geïnterviewde, een Française adviseert:

‘Omarm wat meer de Parisienne in jezelf. Wees de meest complete versie van de vrouw. Weiger om te kiezen. Zeg tegen jezelf: én ik wil moeder zijn, én ik wil werken én ik wil een rijk sociaal leven hebben. Het is niet ‘of-of’, maar ‘en-en’. Goed kunnen delegeren is belangrijk. Dat is échte participatie.’

Ik begrijp uit de documentaire dat fulltime werken voor mannen en vrouwen in Frankrijk heel gewoon is, in alle lagen van de bevolking. En dat kinderen gewend zijn aan de kinderopvang en de BSO, die beide gesubsidieerd zijn. Bovendien hebben ouders ook vaak een au-pair.

 

Goed kunnen delegeren, misschien is dat voor menige Nederlandse vrouw een opgave. En dan met name het hebben van vertrouwen dat iemand anders net zo goed voor je kinderen kan zorgen en het huishouden kan doen, als jij.

Zeker als die ander jouw partner is en de vader van jullie kinderen.

 

 

Tips om als vrouw je arbeidsparticipatie te vergroten

 

Ook al zijn de tips toegespitst op vrouwen, die hun arbeidsparticipatie willen vergroten. Ook als man kun je er je voordeel mee doen. En bijvoorbeeld als inspiratiebron en rolmodel fungeren.

 

1. Ga in gesprek met andere vrouwen en laat je inspireren.

Naast eigen sociale contacten, sluit je aan bij een vrouwennetwerk. Voor een overzicht van alle vrouwennetwerken, met specifieke info en contactinformatie, klik hier.

 

2. Geef als vrouw het goede voorbeeld.

Alle kans dat je een leukere vrouw bent, als je ook je ambities realiseert. En als jij je ambities realiseert, dan ben je ook een rolmodel en inspiratiebron voor andere vrouwen.
Echte rolmodellen zijn belangrijk voor ambities en inspiratie. Moeders blijken het grootste rolmodel. Moeder, een krachtige vrouw, die dromen heeft en gaat voor haar dromen.

 

3. Ga fulltime werken en delegeer huishoudelijke taken en voor zover nodig, zorg voor de kinderen.

Als vrouwen fulltime zouden werken, dan zouden ze eerder aan de top staan. En als meer vrouwen aan de top zouden staan, zouden meer vrouwen fulltime werken.

 

4. Durf te bravouren, lef te tonen.

Dat zegt Elske Doets, o.a. founder Young Lady Business Academy.
Vrouwen moeten de imperfectie omarmen.

 

5. Stel jezelf de goede vragen.

Wat is belangrijk voor me? Wat betekent werk voor me en hoe verhoudt werk zich tot wat naast werk belangrijk voor me is??
Hoe mijn leven zo in te richten dat ik mijn dromen/ wensen kan realiseren?

 

6. Heb een goed beeld van jouw waarde op de arbeidsmarkt.

En kan daarover overtuigend communiceren, zodat je naar waarde financieel beloond wordt voor jouw bijdrage op de arbeidsmarkt.

 

7. Weet wat je wilt.

Als jij niet weet wat je wilt, dan wordt je leven door anderen bepaald.
En als jij niet staat voor je wilt en met alle winden meewaait, dan moet je je niet verbazen als je flexibiliteit flink op de proef wordt gesteld.

 

 

Tot slot

 

Weet je niet wat je nu echt wilt?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – Een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

En kun je wel wat hulp gebruiken om te komen tot antwoorden op jouw loopbaanvragen?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust.

 

 

 

 

/door

Moederinstinct bestaat niet

De invloed van verwachtingspatronen op de rolverdeling mannen en vrouwen

 

Als vrouw is het nog steeds een hele prestatie om helemaal te gaan voor je carrière.

Maar ook voor mannen is het soms een strijd om los te komen van verwachtingspatronen. Om bijvoorbeeld te kiezen voor een rol als huisman of voor parttime werk. In combinatie met mogelijk deels de zorg voor de kinderen.

Een rol speelt daarbij in hoeverre vrouwen geschikter zijn om te zorgen dan mannen.

In relatie tot die vraag las ik in NRC een interessant artikel over primatoloog Frans de Waal, aan wie ook de titel van dit artikel is ontleend, over zijn kijk op mannen en vrouwen.

 

Invloed van verwachtingspatronen op rolverdeling mannen en vrouwen

 

Traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen

 

De traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen heeft denk ik nog steeds de overhand. De man is kostwinner en de vrouw is de eerstverantwoordelijke voor de zorg voor de kinderen.

En heb je als vrouw werk van behoorlijke omvang, dan nog is de man vaak degene die de meeste inkomsten binnenbrengt.

Dat doet me denken aan een uitspraak van een van mijn coachklanten. Zij had het over haar partner, als kostwinnaar. Alsof je in een relatie een soort wedstrijd hebt wie het hoogste inkomen heeft. En dus de winnaar is.

Toch is dat voor sommigen een heikel punt. Een zelfstandig ondernemer met een florerend bedrijf vertelde me dat haar partner met enige regelmaat de vraag krijgt, hoe het is om een relatie te hebben met een vrouw die meer verdient dan jij als man.

Kennelijk ligt dat soms gevoelig. Zou het iets te maken hebben met wat Frans de Waal ziet als aangeboren verschillen in het gedrag van mannen en vrouwen?

 

 

Aangeboren verschillen in het gedrag van mannen en vrouwen

 

Mannen zijn volgens Frans de Waal meer geneigd tot competitie en fysiek geweld. Vrouwen letten meer op de sociale context en hebben meer oog voor de kinderen.

Maar, zegt hij, ‘kenmerkend gedrag zegt weinig over waar een dier of mens ook toe in staat is.’

Als voorbeeld noemt hij de vele gezinnen waarin gescheiden mannen voor de helft van de tijd de zorg en de opvoeding van hun kinderen op zich nemen. En dat prima doen.

Ik zie dat van nabij.

Biologisch gezien zijn vrouwen erop ingericht om kinderen te krijgen en te voeden. Een kind wordt uit de moeder geboren. En bij borstvoeding is de eerste voeding van de moeder. Alhoewel er ook vrouwen zijn die ervoor kiezen niet zelf het kind te voeden.

Op een bepaald moment is er sprake van een keuze wie het grootste deel van de zorg voor het kind op zich neemt.

Er is geen biologische grond, anders dan dat de vrouw het kind draagt en mogelijk het kind voedt, waarom de vader niet voor het kind zou kunnen zorgen.

 

Mannen kunnen heel goed voor kinderen zorgen. En zorgneigingen zijn er wel degelijk bij mannen, volgens Frans de Waal. Als ze maar de kans krijgen om die neigingen in te zetten en te ontwikkelen.

Waarom zouden mannen dan geen huisman kunnen zijn? Of bewust kunnen kiezen voor een parttimebaan om meer thuis te zijn en te zorgen voor de kinderen?

Terwijl er legio vrouwen zijn, die huisvrouw zijn. Of in eigentijdse termen; die bewust ervoor kiezen om niet buitenshuis te werken, maar fulltime beschikbaar te zijn om voor hun kinderen te zorgen en hen op te voeden.

 

 

Verwachtingspatronen bij mannen en vrouwen

 

Je bent geneigd te denken dat er veel verschillen zijn tussen het gedrag van mannen en vrouwen. Dat is maar ten dele zo. Met name als je kijkt naar zorgen voor en opvoeden van kinderen.

En ja, mannen hebben meer testosteron dan vrouwen, maar als mannen een kind of kinderen krijgen en een deel van de tijd hun kind(eren) verzorgen en opvoeden, dan schijnt het zo te zijn dat hun hersenen en hormoonprofiel veranderen. Het testosteron daalt en het hormoon oxytocine, het knuffelhormoon, stijgt.

Bij het man of vrouw zijn zit hem, wat betreft de zorg voor kinderen, niet direct de bottleneck. De bottleneck zit hem meer bij de verwachtingspatronen.

Onderzoek bij apen laat dat zien en bij mensen is dat volgens de Waal niet anders: de mannelijke aap verwacht: ‘Jij bent vrouw, jij doet het maar.’ Waarbij de Waal fijntjes opmerkt: ‘Ik denk dat de mannelijke aap ook geleerd heeft dat vrouwelijke apen de kinderen liever niet aan hem overlaten.’

 

 

Kortom

 

Mannen kunnen geen kinderen baren, maar mannen kunnen net zo goed voor kinderen zorgen en hen opvoeden als vrouwen.

Als vrouwen hen daartoe maar de kans geven.

Hoe aangekeken wordt tegen het zorgen van een vader voor zijn kind(eren) heeft alles te maken met verwachtingspatronen en cultuur.

Vrouwen zijn per definitie niet geschikter om te zorgen dan mannen. Denk als vrouw dan ook niet direct dat jij geen kansen hebt om je te ontwikkelen in je werk.

En denk als man niet direct dat jij als man verantwoordelijk bent voor het gezinsinkomen en dus in principe de kostwinner bent.

Laat je niet leiden door verwachtingspatronen, maar ga in gesprek over de rol(len) die jij wilt vervullen en hoe je idealiter je tijd zou willen besteden aan werk in combinatie met wat naast werk belangrijk voor je is.

 

 

 

Heb je nog niet duidelijk of je überhaupt zou willen werken?

Een baan in loondienst zou willen hebben of zou willen werken als zelfstandige?

Of twijfel je of vrijwilligerswerk je ook voldoende voldoening zou kunnen geven, al dan niet in combinatie met je gezin?

Wil je jouw vragen aan me voorleggen?

Bel (06-54762865/ 0575-544588) of e-mail ([email protected]) me gerust. Graag maak ik tijd voor je vrij om jouw vragen te beantwoorden

 

 

 

 

/door

Neem de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk

Waarom je jouw loopbaankeuze niet moet laten bepalen door meningen, opvattingen in je omgeving

 

‘Heel mijn leven en mijn denken draait om schilderijen. Het is mijn adem’ ; dat zegt Jeanne Bieruma Oosting, schilderes.

Op dit moment lees ik haar biografie ‘Geen tijd verliezen’, geschreven door Jolande Withuis.

Jeanne Bieruma Oosting heeft een lange strijd moeten leveren. Niet alleen om zich te ontworstelen aan het aristocratische milieu waarin ze opgroeide. Ook als kunstenares had ze te maken met seksevooroordelen.

Volgens de conservatieve opvattingen van haar familie hadden meisjes maar één doel in het leven: trouwen en kinderen krijgen. Werken was taboe.

Anno 2022 is het als vrouw nog steeds een hele prestatie om helemaal te gaan voor je carrière. Ook al is er historisch gezien al een hele strijd aan vooraf gegaan.

Maar ook voor mannen is het soms een strijd om los te komen van verwachtingspatronen. Om bijvoorbeeld te kiezen voor een rol als huisman of parttime werk.

Neem zelf de regie met betrekking tot de plaats die werk inneemt in jouw leven. Bepaal en neem de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk.

 

Bepaal en neem de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk

 

Ontsnappen aan een leven onder het juk van een man

 

Om te ontsnappen aan een leven onder het juk van een man koos een van mijn tantes voor het leven als Medische Missiezuster. Lange tijd leidde ze vroedvrouwen op in Malawi.

Ze vertelde me haar openhartige verhaal over haar drijfveer om zich aan te sluiten bij de Medische Missiezusters pas toen ze weer lang en breed terug was in Nederland.

Net als Jeanne Bieruma Oosting was zij een krachtige vrouw. Samen met haar medezusters. Ik hoor het mijn oma nog zeggen: ‘Stelletje feministen zijn jullie.’

 

Jeanne Bieruma Oosting was ook een feminist, ook al vraag ik me af of men in haar tijd (1898-1994) in die termen over krachtige vrouwen sprak.

In elk geval noemde men een studerende vrouw een ‘geleerde vrouw’. En de keuze voor het uitoefenen van een vak kwam neer op een keuze tégen het huwelijk.

Dat werd de biografieschrijfster, een gepromoveerd sociologe, heel duidelijk toen Jeanne Bieruma Oosting verbaasd te kennen gaf ‘Als u wetenschapper bent, zult u toch geen man hebben? U kunt toch geen twee heren dienen?’

 

 

Aan de vrouwenemancipatie is een lange strijd voorafgegaan

 

Wist je dat vrouwen anno 1898 geen gelijke rechten hadden en gehuwde vrouwen helemaal rechteloos waren?

Dat ze voor het eerst mochten stemmen in 1922, maar niet konden beschikken over eigen geld of beslissingen konden nemen over de opvoeding van de kinderen? Dat je als gehuwde vrouw min of meer onder curatele stond van je echtgenoot? En dat je als gehuwde vrouw pas in 1957 ‘handelingsbekwaam’ werd en tot ongeveer 1970 bij zwangerschap of huwelijk kon worden ontslagen?

Toch waren er gedreven vrouwen die zelf hun kost verdienden en hun talenten ontwikkelden. Vooral overigens alleenstaande vrouwen.

 

 

Ongelijkheid tussen mannen en vrouwen is nog steeds een item op de arbeidsmarkt

 

Zoals in een van mijn vorige artikelen naar voren komt, zijn het nu vooral de vrouwen die parttime werken. Ook al hebben steeds meer mannen tegenwoordig ook een parttimebaan.

Vrouwen die helemaal gaan voor hun passie of hun carrière zijn in de minderheid.

Bovendien is parttime werken sectorgevoelig. En met name in sectoren die feminiseren, in het onderwijs en in de zorg, werken mannen eerder in deeltijd.

Wat dat betreft is het ook opmerkelijk dat hoe meer vrouwen in een beroepsgroep gaan werken die voorheen gedomineerd werd door mannen, hoe meer de status van dat beroep afneemt. Bijvoorbeeld in de rechtspraak en in de geneeskunde, waar steeds meer vrouwen werken als huisarts en mannen eerder kiezen voor een specialisatie, bijvoorbeeld chirurgie.

Er is dus nog lang geen gelijkheid tussen mannen en vrouwen op de arbeidsmarkt.

 

 

Bepaal de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk en neem die ruimte

 

Stem je keuze niet af op externe beperkingen en schik je niet in beperkingen die je als knellend ervaart.

Houd voor ogen wat je doel is, waar jij warm voor loopt.

Als je dat opgeeft omwille van verwachtingspatronen, gewoontes of beperkingen die voortkomen uit de cultuur, dan zal dat je niet gelukkig maken.

Laat je niet bepalen door meningen, opvattingen in je omgeving.

De uitspraak van Jeanne Bieruma Oosting ‘Als u wetenschapper bent, zult u toch geen man hebben? U kunt toch geen twee heren dienen?’ is een mooi voorbeeld van zo’n opvatting. Alsof je als gehuwde vrouw er bent om jouw echtgenoot, jouw ‘heer’ te dienen.

Vind oplossingen voor reële beperkingen.

Wat staat je te doen, wat heb je te regelen om te gaan voor waar jij warm voor loopt?

De dilemmabenadering die ik beschreef in een eerder artikel, kan je daarbij helpen.

 

 

 

Heb je nog geen helder beeld van wat je nu echt wilt?

Van de richting waarin je je wilt ontwikkelen in werk?

En wat werk voor jou betekent?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’

 

En vind je het moeilijk om in je eentje tot een antwoord te komen op jouw vraag?

Neem gerust contact met me op. Via e-mail ([email protected]) of telefoon (06-54762865/ 0575-544588).

 

 

 

 

/door

Hoe kleiner de aanstelling, hoe meer werkdruk

Waarom minder uren werken lang niet altijd de oplossing is als je grote werkdruk ervaart.

 

‘Je bent goed gek’, zei mijn man. ’Dan ga je nog meer werken in je eigen tijd.’

Ik herinner het me nog goed. Het was jaren geleden, voordat ik als zelfstandig ondernemer aan het werk ging.

Al met al heb ik 25 jaar als docent in het onderwijs gewerkt. Vier jaar als docent handvaardigheid, zeven jaar als docent Algemene Onderwijskunde, vier jaar als docent gesprekstechnieken en observatiekunde en tien jaar als docent theorie en methoden loopbaanbegeleiding.

Met uitzondering van de jaren als docent handvaardigheid, heb ik steeds deeltijdbanen gehad. Met wisselende taakomvang, variërend van 0,4 tot 0,7 fte met soms een aanvulling tot 0,9 fte. Afhankelijk van de vraag.

Bij tijd en wijle was ik buiten mijn werkuren nog behoorlijk druk met mijn werk. Met name met het voorbereiden van mijn lessen en nawerk, zoals het beoordelen van opdrachten, nakijken van toetsen of het beoordelen van casuïstiek.

Dat deed me weleens verzuchten: ‘Misschien moet ik wat minder uren gaan werken.’

Maar of het verkleinen van je taakomvang dan de oplossing is?

 

Hoe kleiner de aanstelling, hoe meer werkdruk

 

Meerderheid van de docenten werkt niet voor niets in deeltijd

 

De gemiddelde aanstelling in het onderwijs is 28,8 uur.

Veel docenten werken parttime omdat ze anders hun werk niet afkrijgen. Of geen tijd meer overhouden voor wat naast hun werk belangrijk voor hen is.

Want werk je zelf fulltime in het onderwijs, dan zul je dat vast herkennen. En kijk je huiswerk of opdrachten bijvoorbeeld na in het weekend en bereid je je lessen voor in de avonduren, omdat je daar overdag niet aan toe komt omdat je dan je lessen geeft.

Parttime werken in het onderwijs heeft overigens niet alleen te maken met de keuze van de onderwijsgevenden. Als je de onderwijsvacatures een beetje in de gaten houdt, dat weet je dat veel parttimebanen worden aangeboden. Soms is het sprokkelen geblazen als je fulltime wilt werken. En wordt het bijvoorbeeld 0,4 fte op de ene school, aangevuld met 0,5 of 0,6 fte op een andere school.

En dan maar op en neer, van de ene school naar de andere en vergaderingen hier en vergaderingen daar. Waardoor het aantal uren dat je bezig bent met je werk alleen maar toeneemt. En de eventuele werkdruk eveneens.

In onderzoek van de Algemene Onderwijs bond (AOb) komt naar voren dat docenten structureel overwerken. Omgerekend naar fulltimebanen draaien docenten in het primair onderwijs een gemiddelde werkweek van 46,9 uur. Docenten in het voortgezet onderwijs komen aan 45,2 uur.

En ook docenten in het hoger onderwijs ervaren een steeds hogere werkdruk.

 

 

Werkdruk is niet hetzelfde als het druk hebben op je werk.

 

Het druk hebben op je werk is niet per definitie ongezond.

Je kunt het druk hebben op je werk en heel enthousiast zijn over wat je doet. Je voelt je betrokken bij je werk en de organisatie waarvoor je werkt.

Hard werken houd je dan goed vol, omdat je tijdens je werk vooral flow ervaart. Je gaat helemaal op in wat je doet, beleeft er plezier aan en bent intrinsiek gemotiveerd.

Als je bevlogen je werk doet, dan levert werk je energie op, in plaats van dat het je energie kost.

 

Ongezonde werkdruk levert werkstress op.

Bij een ongezonde werkdruk is er een structurele disbalans tussen wat er van iemand wordt verwacht op het werk en wat hij kan doen.

 

 

Er is een verschil tussen objectieve en subjectieve werkdruk

 

Bij objectieve werkdruk vraagt de uitvoering van het werk meer tijd van je dan je als medewerker beschikbaar hebt. Wil je dat als medewerker oplossen, dan kun je dat doen door te overwerken of accepteren dat er achterstanden ontstaan in het werk.

Subjectieve werkdruk heeft meer te maken met hoe jij als werkende de werkdruk beleeft. Daarbij maak je een inschatting van de taakeisen die aan je worden gesteld en de regelmogelijkheden die je ervaart. Die laatste hebben namelijk invloed op jouw beleving van werkdruk.

Zo werkt bijvoorbeeld een van mijn coachklanten structureel over, omdat na werktijd nog bloed- of urineonderzoekjes moeten worden gedaan of patiënten moeten worden teruggebeld. Het zou voor haar minder werkstress geven als ze daarin zelf zou kunnen sturen, bijvoorbeeld tussen de praktijkafspraken door tijd zou kunnen reserveren voor het terugbellen van patiënten. En bloed- en of urineonderzoeken zou kunnen uitbesteden aan de assistente.

Pogingen om haar afsprakenagenda zo in te richten dat ze in ‘werktijd’ de ruimte heeft voor taken zoals genoemd, blijken niet succesvol. Steeds weer wordt er in die geplande tijd een beroep op haar gedaan. En de assistentes zijn meestal op tijd naar huis, waardoor zij na ‘werktijd’ met regelmaat nog enige tijd bezig is voordat ze naar huis kan.

In een van mijn vorige artikelen lees je hoe taakeisen die aan je worden gesteld als stressoren kunnen worden ervaren, maar ook als uitdaging.

 

 

Minder uren werken is lang niet altijd de oplossing als je grote werkdruk ervaart

 

Een risico van parttime werken is dat je in vergelijking met mensen die fulltime werken meer kunt ‘uitdijen’ in je werk.

Werk je fulltime, dan werk je sowieso al vijf dagen. Misschien met overwerk nog iets meer. Werk je parttime, dan heb je mogelijk meer ruimte voor werk, buiten je werk. Waardoor je er makkelijker meer tijd voor kunt pakken. En je ‘werktijd’ dus minder begrensd is. Met het risico dat een contract voor minder uren leidt tot nog meer uren werken in eigen tijd.

Ben je een toegewijde werker met een groot verantwoordelijkheidsgevoel? Wees erop bedacht dat je niet doorschiet in perfectionisme. Goed is goed genoeg.

Wat dat betreft kun je veel leren van de mensen waar je de grootste moeite mee hebt. Want die hebben, zij het in een doorgeschoten vorm, een kwaliteit waarvan het goed zou zijn dat je daarvan iets zou ontwikkelen.

Voordat je besluit om minder te gaan werken, waarvoor je dubbel de prijs betaalt, benut de regelruimte die je zelf hebt om de druk te laten afnemen. Voor sommigen is het bijvoorbeeld veel beter om nog een uurtje langer op je werk te blijven, het werk af te hebben en met een lege tas naar huis te gaan. In plaats van er thuis nog veel meer uren aan te besteden.

Heb je zelf niet de mogelijkheid om je taken te herschikken, ga dan in gesprek met je leidinggevende over hoe je je werk zo kunt kneden, dat het beter bij je past; jobcraften.

 

 

 

Heb je last van ongezonde werkdruk en ervaar je veel stress op je werk?

Neem contact met me op, via e-mail ([email protected]) of via telefoon 06-54762865/ 0575-544588.

In een oriënterend gesprek onderzoeken we wat er schort aan je huidige werk en wat je nodig hebt om het tij te keren.

 

 

 

 

/door

Leven of je laten leven; aan jou de keus

Hoe je drukte de baas blijft

 

“Alleen sukkels hebben het druk”.

Heb jij het artikel indertijd ook gelezen? Het artikel ging vijftien keer viraal in vijftien maanden en is nog steeds te lezen in het NRC-archief

Alleen de titel al, maakt heel wat los.

Misschien heb je zelf te maken met drukte op je werk. Om dan nog maar niet te spreken over wat naast werk ook nog tijd en aandacht van je vraagt. Bijvoorbeeld je masterstudie, je zieke moeder, twee keer per week sporten, je vrienden. En dan ook nog eens je gezin.

Maar ben je dan een sukkel?

Ik kan me goed voorstellen dat je het gevoel hebt dat je energie tekortkomt. Dat je je accu niet meer goed opgeladen krijgt. Dat je voelt dat je op meerdere fronten tekortschiet. En niet onbelangrijk, er zelf echt bij in schiet. Ondanks al je inspanningen.

Herken je dat gevoel?

Drukte is slecht voor je gezondheid. En niet alleen dat. Drukte is ook slecht voor je relaties, je geluk en je loopbaan. Ook al dacht je misschien dat je door druk te zijn meer gezien wordt en daarmee je kansen in je loopbaan vergroot. Dat is niet het geval.

Laat je niet leven door alles wat er op je pad komt. Zorg dat je drukte de baas blijft.

De keuze wat te doen en wat niet te doen is écht aan jou.

Ik geef je een aantal handreikingen om drukte de baas te blijven.

 

Hoe je drukte de baas blijft. Leven of je laten leven; aan jou de keus

 

Alleen sukkels hebben het druk

 

Een aansprekende uitspraak. Volgens Tony Crabbe hebben mensen die het altijd druk hebben, het niet goed begrepen.

Ze hoeven niet alles te doen.

Ze staan niet stil bij en begrijpen niet wat ze nodig hebben. En hoe ze vervolgens op grond daarvan keuzes kunnen maken.

Zodat ze goed gedijen in een wereld van te veel. Te veel mogelijkheden, te veel informatie, te veel doelen, te veel kansen.

Je hoeft bijvoorbeeld ’s avonds voor het slapen gaan in bed niet je e-mail te checken op je tablet. Dat hoeft ook niet voor of bij je ontbijt. Je hoeft ook voor werktijd niet standaard je werktelefoon op te nemen, terwijl je met je kinderen bezig bent. En gaande de dag ook niet voortdurend je berichten op Twitter, Whatsapp of Facebook te checken. Of ontwikkelingen bij te houden op nu.nl.

Doe je dat wel, dan is dat je eigen keuze.

Als je alles wilt en overal aan mee wilt doen, dan gaat je dat zeker op de lange duur, niet lukken. Ook al ben je nog zo druk.

Het zal je in elk geval op den duur opbreken.

Zet je alles op alles, om alles te willen doen, dan ben je volgens Tony Crabbe dan ook een sukkel.

 

 

Maak keuzes op grond van wat er voor jou écht toe doet

 

In de wereld van te veel is het de kunst om heel helder te hebben wat voor jou als persoon en als professional écht belangrijk is.

Zodat je je keuzes daaraan af kunt meten. En je je dus niet zonder meer laat meenemen in de stroom.

 

Je hoeft niet voortdurend aan te staan. Zo hoef je bijvoorbeeld niet voortdurend je telefoon in je gezichtsveld te hebben om te zorgen dat je niets mist.

Zo kan ik me niet voorstellen dat je geconcentreerd met een proces of iets bezig kunt zijn, als je aandacht met regelmaat naar je telefoon toe gaat. Om te kijken of er nieuwe berichten zijn of interessante discussies, die je wilt volgen.

Of dat je met aandacht met je kinderen bezig bent terwijl je tegelijkertijd druk bent op Facebook of Twitter.

Wat is op zo’n moment dan het belangrijkste, het meest waardevol voor je? Dat vraag ik me dan af.

 

Zo hoef je ook niet voortdurend voor alles en iedereen beschikbaar te zijn.

Durf keuzes te maken. Durf je te positioneren.

Het is mijn ervaring en ook die van mijn coachklanten, dat dat ook wordt gerespecteerd. Dat het zelfs wordt gewaardeerd. Meer dan wanneer jij je laat meenemen in de stroom. En ze met jou bij wijze van spreken alle kanten op kunnen.

Zo leerde een van mijn coachklanten dat het voor haar werkgever en haar collega’s heel begrijpelijk en acceptabel is, dat ze voor 8:30 uur niet standaard telefonisch bereikbaar is voor haar werk.

En dat haar e-mail best kan wachten totdat ze haar dochtertje in alle rust en met aandacht aangekleed heeft, ze samen hebben ontbeten en zij haar naar de kinderopvang heeft gebracht.

Dan houd je zelf de regie. Dat scheelt veel in de werkelijke en gevoelde drukte.

 

En ook al heb je misschien te maken met omstandigheden waarin je niet veel te kiezen hebt, dan nog heb je een keuze.

Die keuze heeft dan te maken met de houding waarmee je zaken tegemoet treedt.

Als je helder hebt waarvoor je het doet, weet wat het voor je betekent, dan zul je eerder met toewijding en plezier doen wat je te doen staan. Ook al kost het je dan misschien energie, je ervaart dat je er veel voor terug krijgt.

 

 

Handreikingen om drukte de baas te blijven

 

De oplossing om drukte de baas te blijven is gerichte aandacht op wat je doet, daar helemaal bij betrokken zijn.

Dat heeft volgens Crabbe alles te maken met focus.

 

  1. Creëer concentratie

Zet bijvoorbeeld op je computer of je laptop meldingen voor nieuwe e-mail uit.

Zet je telefoon op niet-storen. Demp oproepen en meldingen, behalve de uitzonderingen die je weloverwogen selecteert. Of leg je telefoon helemaal weg.

 

  1. Plan je tijd in grote brokken

Werk niet in kleine eenheden.

Continue schakelen tussen verschillende taken is heel vermoeiend voor je hersenen. Steeds andere gebieden van de hersenen moeten geactiveerd worden. Dat kost niet alleen energie, maar ook tijd.

Bovendien is er bij werken in kleine eenheden minder aandacht voor de taak. Daardoor kosten taken uiteindelijk meer tijd en maak je meer fouten.

 

  1. Durf niets te doen

Je hoeft niet elke minuut te benutten.

Een poos lekker nietsdoen en hangen op de bank kan helemaal prima zijn. Of zitten op de rand van de zandbak, terwijl je kinderen lekker aan het spelen zijn.

Laat je telefoon gerust waar je hem hebt weggestopt.

 

  1. Ontwikkel een ochtendroutine

Zo begin ik zelf mijn dag met een wandeling, gevolgd door meditatie. Dan ga ik rustig ontbijten. Daarna start ik mijn computer op en begin ik mijn dag.

Overigens niet met direct wegwerken van mijn e-mail.

 

  1. Doe niet alles

Ben selectief in wat je doet. Vraag je daarbij af wat relevant is voor jou als persoon of voor de organisatie waarvoor je werkt.

Dat kan betekenen dat je, als je daarvoor de mogelijkheden hebt, bijvoorbeeld gaat fietsen als het mooi weer is. Of eerder weggaat van je werk omdat je een voorstelling wilt bijwonen op de school van je kinderen.

 

 

Wil je meer handreikingen om drukte de baas te blijven?

Lees: Tony Crabbe: Nooit meer te druk, een opgeruimd hoofd in een overvolle wereld.

 

 

 

 

/door

Hoe je meer flow in je leven en werk kunt brengen

Een viertal tips met concrete handreikingen

 

Ken je het verhaal van Goudlokje en de drie beren?

Of het verhaal van Tom Sawyer die het meterslange hek van tante Polly moest witten?

 

Het zijn allebei leuke kinderverhalen. Maar ze reiken verder dan dat. Ze hebben ook een psychologische betekenis.

 

In mijn vorige artikel gaf ik je tips om je intrinsieke motivatie op het spoor te komen. Zodat je je leven en je werk daarnaar in kunt richten. En meer flow en voldoening ervaart in de dingen die je doet.

In dit artikel geef ik je handreikingen hoe je, eenmaal je intrinsieke motivatie op het spoor, meer flow in je leven en werk kunt brengen.

 

Hoe je meer flow in je leven en werk kunt brengen

 

Samenhang tussen flow, autonomie, meesterschap en zingeving

 

Gedrag van mensen die in flow zijn wordt gevoed door zelfsturing. Men noemt dat ook wel autonomie.

In flow ben je er ook op gericht om steeds beter te worden in iets. Meesterschap is je streven.

En dat streven naar perfectie is gekoppeld aan een persoonlijk hoger doel.

 

Autonomie, meesterschap en zingeving zie je bij mensen die intrinsiek gemotiveerd zijn.  

Als je intrinsiek gemotiveerd bent voor de dingen die je doet, dan heb je niet zoveel aansturing nodig om op gang te komen. Zoals in mijn vorig artikel al aangegeven, de motor zit in jezelf.

En als je intrinsiek gemotiveerd bent, dan wil je ook steeds beter worden in de dingen die je doet. Dat streven komt voort uit je betrokkenheid.

Autonome mensen die streven naar meesterschap presteren op een heel hoog niveau. Maar als ze dat doen in dienst van een hoger doel, dan zie je ze nog meer bereiken.

 

 

Een viertal tips om meer flow in je leven en werk te brengen

 

1.   Voer functioneringsgesprekken met jezelf.

Achterhaal wat je doelstellingen zijn.

Of mooier, pak je missie erbij en de concrete doelstellingen die je hebt geformuleerd naar aanleiding van je missie.

Plan elke maand een moment voor jezelf om je functioneren te evalueren.

Stel jezelf de volgende vragen:

  • Hoe gaat het met het realiseren van mijn doelen?
  • Waar schiet ik nog tekort?
  • Welke hulpmiddelen of ondersteuning heb ik nodig om mijn doelen te realiseren?

Nog een paar concrete tips:

  • Formuleer zowel grote als kleine doelen. Zodat je als het tijd is om jezelf te evalueren, een aantal taken al helemaal hebt voltooid.
  • Houd voor ogen dat je concrete doelen een afgeleide zijn van je persoonlijke missie. En dus een middel zijn om je hogere doelen te realiseren.
  • Wees eerlijk naar jezelf. De oefening is bedoeld om meer autonomie, meesterschap en zingeving in je leven en werk te brengen. Als je je fouten rationaliseert of je vergissingen wegpoetst in plaats van ervan te leren, verspil je je tijd.

 

2.   Creëer Goudlokje-taken of claim die voor jezelf.

Goudlokje-taken zijn taken die je voldoening geven en die noch te moeilijk, noch te gemakkelijk voor je zijn.

Zoals verteld in het verhaal van Goudlokje en de drie beren, “ze zijn net goed”. Juist daardoor zijn ze essentieel om flow en meesterschap te bereiken.

Doordat de taken net iets boven je kunnen liggen, moeten je lichaam en geest een inspanning leveren. Doordat er een evenwicht is omdat de taak niet te gemakkelijk en niet te moeilijk is, leidt dat tot geconcentreerdheid. En doordat het lukt om de taak te volbrengen, tot voldoening.

In een eerder artikel heb je kunnen lezen dat spanning op je boog heel gezond is. Sterker nog, enige spanning heb je nodig. Ook al kan de boog in je leven en werk niet altijd strak gespannen zijn.

 

3.   Maak je eigen motiverende poster.

Of hang, zoals een van mijn oud-coachklanten, je mooi uitgeschreven persoonlijke missie op. Op een plek waar je die regelmatig ziet.

Wil je een poster maken? In Canva maak je de mooiste creaties.

 

4.   Stimuleer de positieve kant van het Sawyer-effect.

Het Sawyer-effect is een bijzonder gedragsproces, geïnspireerd op een scène uit De avonturen van Tom Sawyer, geschreven door Mark Twain.

In betreffende scene moet Tom voor straf een meterslang hek van tante Polly witten. Hij weet zijn vrienden ervan te overtuigen dat het witten van het hek zo leuk is, dat het voor de vrienden een privilege wordt om Tom te helpen. Ze willen hem er zelfs voor betalen.

Dit Sawyer-effect kan twee kanten uit gaan; een negatieve en een positieve. Van spelen kun je werken maken. Van werken kun je spelen maken.

 

Door taken iets anders in te richten kun je taken aantrekkelijker maken voor jezelf. Zodat werken meer spelen wordt.

Denk daarbij bijvoorbeeld aan jobcraften.

 

 

Wil jij graag meer flow brengen in je leven en werk?

Heb je nog geen helder beeld van wat jou werkelijk drijft?

Kun je wel wat begeleiding gebruiken bij het brengen van meer flow in je leven en werk?

 

Schrijf je dan in voor het programma Bouw je ideale loopbaan.

Gegarandeerd heb je na dat programma  handreikingen om je leven en werk in te richten op een manier die jou voor ogen staat.

 

 

 

 

/door