Tag Archief van: kiezen

Moeilijke keuzes, een makkelijk leven

Waarom het goed is om bij het stellen van je doelen, ook je angsten te definiëren

 

Wil je iets bereiken, dan is het goed om doelen te stellen, je doelen te visualiseren en voor ogen te houden.

Maar op weg naar je doel en misschien al voordat je de eerste stappen zet, komen er beren op je weg in de zin van ‘angsten’; bezwaren, moeilijkheden, allerlei negativiteit. Die angsten zijn bijna onvermijdelijk en je hebt ermee te dealen. De aanpak van Timothy Ferriss helpt je daarbij.  

‘Sta je voor een belangrijk keuzemoment en wil je tot een goede beslissing komen, dan is het cruciaal is om je angsten te definiëren.’  

Dat zegt Timothy Ferriss, bekend van het boek The 4 hour work week. Voor hem is het definiëren van je angsten, fear setting, voor goede beslissingen zelfs belangrijker dan het definiëren van je doelen, goal setting.  

Hoe je angsten te definiëren en de vervolgstappen bij fear setting te zetten, zodat je komt tot goede beslissingen, lees je in mijn artikel.

 

Het is goed om je angsten te definiëren bij het stellen van je doelen

 

Het stoïcisme als praktische filosofie om te komen tot goede beslissingen  

 

Volgens Timothy Ferriss biedt stoïcisme de oplossing om te komen tot betere beslissingen. 

Misschien ben je geneigd om stoïcisme te associëren met ‘stoïcijns’ in de zin van ‘onverstoorbaar’. Dan denk je algauw aan iemand zonder emoties, medeleven, empathie. Iemand die het niets doet wat er gebeurt of gebeurd is.  

Maar daar heeft stoïcisme niets mee te maken, integendeel.  

In het stoïcisme gaat het niet over het onderdrukken van je emoties en het je niet laten kennen. Emoties zijn juist belangrijk om te komen tot goede beslissingen.

 

 

Drie belangrijke principes, aan het stoïcisme ontleend, als uitgangpunten voor ‘fearsetting’

 


1. Er bestaat niet zoiets als ‘goed’ of ‘slecht’  

Alles in het leven is slechts waarneming en die waarnemingen verschillen van persoon tot persoon, omdat ze worden gevormd door het individu. Het zijn onze interpretaties die iets maken tot iets goeds of iets slechts. 

Dat betekent bijvoorbeeld dat je ontslag kunt zien als iets slechts of als iets goeds. Of een verbroken relatie als iets slechts of iets goeds. 

Overigens is het wat betreft ontslagen worden mijn ervaring, dat mijn coachklanten hun ontslag op het moment zelf vaak ervaren als iets slechts en pas gaande het begeleidingstraject of achteraf, als iets goeds. En dan kunnen zeggen: ‘Het ontslag is het beste dat me had kunnen overkomen.’  

 

2. Focus op zaken waar je controle over hebt 

Maak onderscheid tussen zaken waar je invloed op hebt en waarop niet. Of anders gezegd: vraag je af, wat kan ik onder controle houden en wat niet? 

Over zaken waarover je geen controle hebt, hoef je je ook niet druk te maken. Dus, focus op zaken waar je wel controle over hebt. En accepteer omstandigheden waarvoor dat niet geldt.  

Overigens kun je wel creatief met die laatstgenoemde omstandigheden omgaan.  

 

3. Bereid je voor op wat fout kan gaan  

Als je daarop voorbereid bent, dan is het makkelijker om erop te anticiperen en op te reageren. Dat maakt het definiëren van je angsten, fear setting, ook zo waardevol.  

 

 

Negatieve visualisatie; het overdenken van het slechte, het kwade 

 

Het identificeren van je angsten kun je zien als een voorbeeld van negatieve visualisatie; je een beeld vormen van wat er allemaal mis kan gaan. In fear setting is dat de eerste stap.  

De twee volgende stappen in de systematiek zullen je laten inzien dat wat je vreest niet zo erg is als je dacht. Of dat de negatieve gevolgen minder groot zijn dan je dacht. 

 

De drie stappen bij Fear setting: 

Stap 1: In detail visualiseren van de worstcasescenario’s waar je bang voor bent: 

a. Benoemen: alle negatieve punten die je je kunt voorstellen dat ze gebeuren als je die stap zet.  

b. Voorkomen: wat je kunt doen om de waarschijnlijkheid te verkleinen dat echt gebeurt wat je vreest. Of wat je kunt doen om te voorkomen dat überhaupt gebeurt wat je vreest. 

c. Repareren: wat je kunt doen als je vrees werkelijkheid wordt. Wat kun je doen om de schade te beperken of te herstellen? Of: wie kan je helpen? Of: wie heeft hier ervaring mee gehad en kan/wil zijn ervaring met je delen, zodat jij daar je voordeel mee kan doen?  

 

Stap 2: In kaart brengen wat het je op kan leveren als je een poging waagt of deels succes hebt. 

 

Stap 3: In kaart brengen wat het je kost als je geen beslissing neemt. 

 

 

Tot slot 

 

Fear setting komt voor mij niet in de plaats van goal setting. Maar doelen nastreven zonder rekening te houden met de beren op je weg is niet slim. 

Alhoewel mensen over het algemeen goed zijn in het bedenken van wat allemaal fout kan gaan als ze iets nieuws proberen.  

Waar je vaak niet over nadenkt is wat de nare gevolgen, de kosten zijn, als je de status qua handhaaft en geen poging doet om zaken te veranderen. Vraag je zelf dus af wat de kosten zijn als je bepaalde actie of een besluit uit de weg gaat.  

Ferriss zegt hierover:  

‘Realiseer je dat het kan zijn dat 1 tot 3 voor jou negatieve zaken oppakken, genoeg kan zijn om 8 tot 10 positieve effecten te bereiken. De moeilijkste keuzes waarvoor we bang zijn om ze te maken, zijn heel veel vaak precies de keuzes die we juist moeten maken.’ 

En geïnspireerd door Jerzy Gregorek zegt hij:  

Makkelijke keuzes, een moeilijk leven, moeilijke keuzes, een makkelijk leven  

 

 

Vraag jezelf eens af: 

Op welk vlak in jouw leven op dit moment zou het analyseren van angsten belangrijker kunnen zijn dan het benoemen van je doelen?  

 

 

 

 

/door

Tijd managen is vooral een kwestie van jezelf managen

Een tweetal instrumenten die inzicht geven bij zelfmanagement en het managen van jouw tijd

 

Bijna iedereen heeft haast en we hebben te weinig tijd voor wat we écht belangrijk vinden.

En zoals ik in mijn vorige artikel al aangaf, je kunt wel het gevoel hebben dat je hard werkt, maar mogelijk verdoe je veel tijd. Tijdschrijven kan je helpen om inzicht te krijgen in jouw tijdsbesteding. Want mogelijk zie je onvoldoende uren terug, besteed aan activiteiten die naast werk belangrijk voor je zijn.

Tijd managen gaat niet zozeer over het managen van je tijd, maar meer over het managen van jezelf. En om jezelf te managen moet je weten wie je bent en wat voor jou écht belangrijk is; welke levensgebieden dat zijn en wat je op die gebieden wilt bereiken.

Dat heeft alles te maken met jouw persoonlijke missie.

In mijn artikel reik ik je een tweetal instrumenten aan die inzicht geven bij zelfmanagement en het managen van jouw tijd.

 

Tijd managen is vooral een kwestie van jezelf managen

 

Discrepantie tussen gewenste en werkelijke situatie

 

Mogelijk heb je naar aanleiding van mijn vorige artikel over tijdschrijven in kaart gebracht hoe je jouw tijd besteedt.

Het is zeer de vraag of hoe je jouw tijd nu besteedt, correspondeert met hoe je idealiter jouw tijd zou willen besteden. Zeker als je je met regelmaat gehaast voelt en ervaart dat je te weinig tijd hebt voor wat je écht belangrijk vindt.

 

 

Cirkeldiagram als hulpinstrument om jouw ideale week in kaart te brengen

 

Met het cirkeldiagram kun je weergeven hoe je idealiter jouw tijd zou willen besteden.

En ook al omvatte het Timetracking Experiment van Dorie Clark dertig dagen, bij het cirkeldiagram gaan we gemakshalve uit van een week.

Ik help je op weg met een stappenplan.

 

Stap 1: Wat is voor jou zodanig de moeite waard dat je er tijd voor vrij wilt maken?

Denk daarbij bijvoorbeeld aan je relaties/ sociale contacten: je partner, eventuele kinderen (kleinkinderen), familie, vrienden. Of denk aan je werk, je hobby’s, sport, persoonlijke ontwikkeling, maatschappelijke bijdrage.

Inventariseer jouw wensen en schrijf ze op. Bekommer je niet om haalbaarheid. Dat komt pas later aan de orde.

Het is belangrijk dat je boven water krijgt wat je diep in je hart zou willen. Want als je bij die diepe wensen aan kunt sluiten door het stellen van doelen voor je werk en je privéleven, dan ben je sterker gemotiveerd om er tijd voor vrij te maken.

 

Stap 2: Hoe zou jij de beschikbare 168 uur in een week willen verdelen?

In één week heb je 168 uur.

Maar let op! Van die 168 uur ben je gemiddeld zo’n 90 uur kwijt aan wat men noemt persoonlijk onderhoud. Denk daarbij aan slapen, aan- en uitkleden, persoonlijke verzorging, eten, drinken, opruimen, administratie. Men noemt dat ook wel de vaste lasten.

Je houdt dan dus nog maar 78 uur over om vrij te besteden. Hoe zou je die uren idealiter willen verdelen over wat voor jou belangrijk is?

Maak jouw ideaalplaatje. Dat kan heel gemakkelijk digitaal.

Ik geef je een voorbeeld:

 

Tijd managen is vooral een kwestie van jezelf managen

 

Stap 3: Hoeveel uur besteed je nu daadwerkelijk aan de in jouw cirkel genoemde aspecten?

Pak het resultaat van jouw tijdschrijven er eens bij.

Heb je niet meegedaan met tijdschrijven, kijk dan eens terug in je agenda naar afgelopen week (weken) en schat in hoeveel tijd je in een week hebt besteed aan wat voor jou belangrijk is.

 

Stap 4: Welk gebied kan de komende tijd meer aandacht gebruiken?

En hoe ga je dat realiseren? Je hebt immers maar 168 uur in een week. En van die 168 uur spendeer je gemiddeld 90 uur aan persoonlijk onderhoud.

Tijd managen in de richting van jouw ideaal vraagt om keuzes maken. Met name om kiezen voor wat het meest belangrijk voor je is.

 

 

Matrix als tweede instrument om meer zicht te krijgen op je tijdsbesteding

 

Mogelijk kom je uren tekort in je week om alles te doen wat voor jou belangrijk is.

Meer dan 168 uur zitten er niet in een week. Je kunt beknibbelen bijvoorbeeld op je uren voor persoonlijke verzorging, je vaste lasten, maar uiteindelijk zal je dat opbreken.

Een oplossing kun je vinden door kritisch te kijken naar hoe je jouw tijd gebruikt. Mogelijk kun je activiteiten skippen of delegeren.

Ik geef je weer een stappenplan.

 

Stap 1: Kijk terug naar jouw activiteiten van de afgelopen week en zet elke activiteit in een van onderstaande vier vakken.

 

 

 

Stap 2: Vraag je af wat de ingevulde matrix jou te zeggen heeft.

Als je eerlijk in je spiegel gekeken hebt, dan komen er mogelijk de nodige activiteiten rechts boven terecht.

Je kunt dat vak kleiner maken en het vak linksboven en linksonder groter maken.

Het is goed om je bewust te worden van het feit dat je als vanzelfsprekend taken op je werk of in je huis oppakt, terwijl je ze niet graag doet en eigenlijk ook niet hoeft te doen.

Zo regelde een van mijn coachklanten als een van de resultaten van de 3-daagse training een huishoudelijke hulp omdat ze kostbare uren op haar parttime dag huishoudelijk bezig was. Terwijl ze aan de gang wilde met het doen van haar onderzoek om haar ideale werk te realiseren.

 

Besef dat met name in het vak linksboven de creativiteit zit.

Niet alleen voor jou, maar ook voor organisaties is het zeer productief om mensen linksboven te laten werken. Zo geeft bijvoorbeeld Google, medewerkers tijdens kantooruren de tijd om aan eigen ideeën te werken.

 

 

Tot slot

 

Wil je werkelijk iets veranderen met betrekking tot het managen van je tijd?

Voorwaarde is dan dat je bereid bent verbinding te maken met het doel waarvoor je kiest.

Als je je niet betrokken voelt bij een doel, dan wordt het lastiger om acties te ondernemen en dat doel te realiseren.

Je blijft dan in goede voornemens hangen, het bedenken wat je moet doen om je doel te halen en het plannen wanneer je het een en ander kunt uitvoeren.

Terwijl je er niet aan begint.

 

 

 

Lukt het je niet om op eigen kracht jouw tijd beter te managen?

Neem gerust contact met me op voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Inzicht door tijdschrijven geeft uitzicht op beter gebruiken van je tijd

Hoe tijdschrijven jou inzicht geeft en wat je van de resultaten kunt leren met betrekking tot jouw tijdbesteding

 

Tijdschrijven, urenregistratie; bij veel mensen roepen die woorden negatieve associaties op. En weerstand als het van je gevraagd wordt.

Voor anderen is het heel gewoon. Bijvoorbeeld als je gewend bent om projectmatig te werken.

Welke ervaring je er zelf mee hebt en hoe je er ook tegenaan kijkt, tijdschrijven kan heel zinvol zijn. Incidenteel of als onderdeel van je werk.

Zo is het de moeite waard om eens een bepaalde periode bij te houden hoe je jouw tijd gebruikt. Niet alleen met betrekking tot werk.

Zeker als je je opgejaagd en overbelast voelt en je te weinig tijd hebt voor wat je eigenlijk belangrijk vindt.

Want inzicht in je tijdsbesteding geeft uitzicht op beter gebruiken van je tijd.

 

Inzicht door tijdschrijven geeft uitzicht op beter gebruiken van je tijd

 

Bijna iedereen heeft haast en te weinig tijd voor wat we écht belangrijk vinden

 

Het schijnt dat we hard werken. Maar is dat echt zo?

Je kunt wel het gevoel hebben dat je hard werkt, maar mogelijk verdoe je veel tijd. Met zaken die eigenlijk niet belangrijk zijn of door niet efficiënt te werken.

Gevoel is niet genoeg voor het weten. Om het echt te weten is het zaak om gegevens te verzamelen. Want zonder informatie is het moeilijk om goed zicht te hebben op hoe druk je bent.

 

 

Het Timetracking Experiment van Dorie Clark

 

Dorie Clark, marketing strateeg en professioneel spreker, ging het experiment aan en hield 30 dagen bij hoe ze haar tijd besteedde.

Met name om inzicht te krijgen of ze haar tijd efficiënt en aan de juiste dingen besteedde.

Zij gebruikte Excel om haar uren te registreren. Alleen al het steeds zich eraan herinneren dat ze iets op moest schrijven viel haar zwaar.

Maar ondanks dat, moedigt ze aan om je eigen Timetracking Experiment te doen.

Tijdschrijven bleek een krachtig instrument om bewustzijn te creëren en te motiveren tot verandering.

 

Ik denk overigens dat je het je gemakkelijker maakt als je een appje of andere software gebruikt om je uren te registeren.

Dan kun je dat scherm(pje) open laten staan en een nieuwe activiteit simpelweg aanklikken, aanmaken en de tijdklok laten lopen en afklokken als je de activiteit beëindigt.

Maar dat terzijde.

 

 

Wat jij kunt leren van het Timetracking experiment van Dorie Clark

 

Timemanagement in conventionele zin is lang niet altijd dé oplossing als je je gehaast en gestrest voelt.

Mogelijk is je dat uit literatuur en onderzoeksresultaten ook al duidelijk geworden.

Timemanagement gaat over efficiënter en slimmer werken, doelen stellen, plannen, prioriteiten bepalen en daardoor productiever zijn. En minder over kiezen voor zaken die er zowel professioneel als privé echt toe doen.

 

 

Clark kwam tot vier belangrijke inzichten die haar anders deden kijken naar kennis over productiviteit en timemanagement:  

  1. Multitasken kan lucratief zijn
  2. Er is tijdwinst en voordeel te halen uit het combineren van je persoonlijke en professionele netwerk
  3. Er zijn uren op de dag waarop of situaties waarin je gemakkelijker uren verspilt
  4. Bepaalde taken dragen een onevenredig psychologisch gewicht

 

 

Multitasken kan lucratief zijn

 

Jij hebt vast ook gelezen over onderzoeksresultaten met betrekking tot multitasken.

Daaruit blijkt dat we niet effectief meerdere dingen tegelijk kunnen doen en dat switchen van taak naar taak aandacht en tijd kost.

Maar dat geldt niet voor alle activiteiten.

Zo kan bijvoorbeeld bijna iedereen een podcast of een audiobook luisteren tijdens woon-werkverkeer.

 

 

Er is tijdwinst en voordeel te halen uit het combineren van je persoonlijke en professionele netwerk

 

Of anderszins een combinatie van werk en privé.

Zo kan het zijn dat je in de 30-dagen oefening erachter komt dat je een bepaalde activiteit kunt categoriseren onder werk, maar ook onder ontspanning.

Bijvoorbeeld als je met een collega gaat wandelen om te brainstormen over een workshop die je samen gaat geven.

Daardoor kun je als het ware meer uren in een maand creëren dan de 672 uur die je hebt.

 

 

Er zijn uren op de dag waarop of situaties waarin je gemakkelijker uren verspilt

 

Bijvoorbeeld dat je doelloos scrolt door je tijdlijn op Social Media in plaats van dat je met een (professioneel) doel in gedachten berichten leest of plaatst.

Welke uren of welke situaties zijn dat voor jou?

Als je je ervan bewust bent, dan kun je waakzaam zijn op verkwisten van je tijd.

 

 

Bepaalde taken dragen een onevenredig psychologisch gewicht

 

Voor Clark was dat bijvoorbeeld het beantwoorden van haar e-mail.

Voor haar gevoel was ze daar onevenredig veel tijd aan kwijt. Maar feitelijk viel dat heel erg mee. Het was de druk die ze voelde, die het afhandelen van haar e-mail zwaar maakte.

Enerzijds vond ze dat ze e-mails snel moest beantwoorden. Anderzijds was ze bang dat ze door het beantwoorden van e-mails nog meer taken op haar to-do-lijst kreeg. Waardoor haar eigen strategische prioriteiten onder druk kwamen te staan.

 

 

Tot slot

 

Als het je lukt om een maand lang te tijdschrijven, dan geeft dat waardevolle inzichten.

Zonder gegevens is het gemakkelijk om te blijven hangen in een foutief beeld van hoe je jouw tijd gebruikt.

Of het nu gaat om het onbedoeld overdrijven van het aantal uren dat je met je werk bezig bent of denken dat je meer tijd verkwist dan je werkelijk doet.

 

In een volgend artikel reik ik je instrumenten aan om concreet aan het werk te gaan met de resultaten van jouw 30 dagen tijdschrijven.

Want mogelijk zie je onvoldoende uren terug, besteed aan activiteiten die naast werk belangrijk voor je zijn.

 

 

Wil je in een gesprek jouw vragen aan me voorleggen? Neem gerust contact met me op voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Persoon en werk reconnecten; hoe pak je dat aan?

Een zestal tips, ideeën om je op weg te helpen

 

Wat te doen als je goed bent in je werk, maar er geen voldoening uit haalt?

Als je je baan vreselijk vindt, maar wel een vorstelijk salaris hebt?

Of als je niet gelukkig bent met je werk, omdat je je werk niet zinvol vindt?

 

Die vragen kunnen je behoorlijk bezighouden. Het kan zijn dat je als persoon niet meer past bij het werk dat je doet. Dat je er niet meer gelukkig mee bent.

Maar ook al weet je dat het werk dat je doet niet optimaal meer bij je past, het is lang niet altijd gemakkelijk om te veranderen van werk.

Het is veel gemakkelijker om je situatie te laten zoals die is. Ik hoor dat ook met regelmaat in mijn gesprekken met potentiële klanten.

Hoe dat werkt, lees je in mijn artikel.

 

En ook al is het niet gemakkelijk om je situatie qua werk te veranderen, ik geef je een zestal tips die je kunnen helpen om een verandering in gang te zetten en persoon en werk te reconnecten.

Daarbij heb ik me laten inspireren door een video van Roman Krznaric.

 

Persoon en werk reconnecten; hoe pak je dat aan?

photo by: tourist_on_earth

 

Een nieuwe koppeling tussen persoon en werk rond je veertigste is helemaal niet vreemd

 

Als je een studie gedaan hebt en na afstuderen een keuze maakt voor werk, kun je maar moeilijk inschatten hoe je je in de toekomst zult ontwikkelen.

Op je 35e of 45e kunnen bijvoorbeeld je leefomstandigheden, je interesses en waarden totaal veranderd zijn. Zodanig veranderd, dat wie jij bent als persoon niet meer past bij het werk dat je doet.

 

 

Maar weinig mensen durven gaande hun loopbaan de bakens echt te verzetten en een nieuwe koppeling te maken tussen persoon en werk

 

Wist je, dat uit onderzoek van het UWV blijkt dat afgelopen jaar bijna 1,5 miljoen mensen wisselden van baan? Dat komt neer op één op de vijf werknemers.

En dat zijn dan mensen die écht stappen hebben gezet. Groter is het aantal mensen dat wel zou willen veranderen van baan, maar om wat voor reden dan ook terugschrikt voor de mogelijke gevolgen.

 

Mensen blijken van nature eerder risicomijdend dan risiconemend.

Verliezen heeft kennelijk twee keer zo veel impact op ons als winnen. Of we nu in een casino zitten of denken aan een andere baan.

Bij het maken van keuzes zijn we dan ook geneigd om te overdrijven wat er mis kan gaan. En we leggen kennelijk graag het accent op zwakke punten en risico’s.

In een van mijn vorige artikelen besprak ik al een zevental woorden of zinnen die je uit je vocabulaire zou moeten schrappen, als je iets aan je situatie wilt veranderen en gelukkig wilt zijn met je leven en werk.

Wil je daadwerkelijk een verandering in je situatie bewerkstelligen, dan moet je stevig in je schoenen staan. Temeer omdat je omgeving geneigd is om jou te beschermen tegen risico’s. Jouw omgeving zal je over het algemeen dan ook eerder weerhouden van het zetten van stappen, dan dat stimuleren.

 

Er valt zoveel te kiezen met betrekking tot je loopbaan, dat het heel begrijpelijk is dat je in verwarring raakt.

En dat je bang bent spijt te krijgen van je beslissing. Maar die angst zorgt ervoor dat je maar blijft zitten waar je zit. Ook al ben je jouw baan ontgroeid of ben je helemaal niet gelukkig met je werk in relatie tot je privéleven.

 

 

Een zestal tips die je helpen om persoon en werk dichter bij elkaar te brengen

 

1.   Laat je keuze niet bepalen door testresultaten

Tests geven geen uitsluitsel over welk werk optimaal bij je past. In een eerder artikel heb ik daarover geschreven.

Roman Krznaric ageert zelfs tegen het gebruik van tests, omdat ze je op een verkeerd spoor kunnen zetten. Hij zegt dan ook: ‘Pas op met persoonlijkheidstests.’

 

2.   Vraag je af of je een high achiever of een wide achiever bent

Voel jij je meer een specialist op een specifiek terrein, een high achiever of ben jij breder inzetbaar?

 

Bij de wide achievers kun je ook denken aan wat men noemt de portfoliowerkers en de seriële specialisten.

Een portfoliowerker is iemand die verschillende banen tegelijkertijd heeft. Vaak op freelance basis. De portfoliowerker bouwt een veelzijdig pakket aan kennis en ervaring op. Hij kiest zelf aan wie hij zich verhuurt, voor hoe lang, voor welke taak en tegen welk tarief.

Een seriële specialist is een professional die veel expertise en competenties heeft in een aantal domeinen. Hij is geneigd om zich om de zoveel jaar in een nieuw domein te verdiepen en zich daarin te specialiseren. Hij bouwt daarbij voort op vroegere ervaringen en interesses.

Als je graag flexibel wilt werken, dan heb je niet alleen als portfoliowerker, maar ook als seriële specialist veel mogelijkheden. Je bent gemakkelijk inzetbaar. En dat is beslist niet verkeerd.

 

3.   Onderzoek hoe en waar jouw normen, waarden en talenten aansluiten bij de behoeften in de maatschappij

Vraag je af hoe je je talenten het best kunt inzetten, in overeenstemming met je normen en waarden.

‘Waar de behoeften van de wereld en je talenten elkaar kruisen ligt je roeping.’ (Uitspraak van Aristoteles).

Om ook op de lange termijn voldoening te ervaren in je werk, is het belangrijk dat het werk aansluit bij jouw persoonlijke missie, your bigger why.

Meer over your bigger why lees je in mijn artikel Waarom doe je wat je doet?.

 

4.   Zoek flow-ervaringen

Als je in the flow bent, ga je zo op in wat je doet, dat je alles om je heen vergeet.

Wil je goed in kaart krijgen op welke momenten of bij welke activiteiten jij flow ervaart? Houd dan eens een flow-dagboek bij en houd bijvoorbeeld eens dertig dagen bij, wat je vooral erg leuk vond om te doen.

Overigens kun je in bijna elke baan meer flow creëren door jezelf doelen te stellen. En eventueel kun je flow ook buiten je baan zoeken. Daardoor kan je werk ook in een ander daglicht komen te staan.

 

5.   Handel eerst, reflecteer later

Of anders gezegd: probeer ervarenderwijs uit wat je voldoening geeft.

Wil je ervaren of iets echt bij je past? Kijk dan of je als proef vrijwilligerswerk kunt doen in de richting die jou voor ogen staat. Of kijk of je met een professional mee kunt lopen.

 

6.   Bouw ander werk geleidelijk aan op

Houd je baan en ga daarnaast experimenteren in de nieuwe richting die jou voor ogen staat. Roman Krznaric noemt dat vertakken.

Vraag je af wat je morgen of volgende maand al kunt doen om zo’n vertakking te realiseren.

 

Heb jij het gevoel dat het werk dat je nu doet niet meer bij je past en dat het tijd is om persoon en werk te reconnecten?

Wil jij stapsgewijs en gestructureerd werk maken van ander werk?

Bel (06-54762865 / 0575-544588)  of e-mail ([email protected]) me voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Wacht niet tot het kalf verdronken is

Het risico van wachten met veranderen van baan tot het eigenlijk te laat is

 

“Binnen mijn huidige baan loop ik tegen een aantal obstakels aan. Ik heb veel last van lichamelijke klachten, vooral hoofdpijn. Ik ben me al een tijd aan het oriënteren op ander werk, maar ik weet niet goed waar te beginnen. Wat past bij mij? Wat is te realiseren? Kan ik dit werk blijven doen, maar zonder de klachten?”

Annemiek trekt tijdig aan de bel. Maar dat geldt beslist niet voor iedereen.

Jij kent ze vast ook in jouw omgeving; mensen die maar doorgaan in hun werk, ook al valt het werk hen heel erg zwaar. Totdat hun lijf op een gegeven moment aangeeft dat het echt genoeg is en werkt als een noodrem.

Misschien herken je jezelf in de omschrijving. Gedreven als je bent, ben je vooral aan het geven zonder dat je daar veel voor terugkrijgt. Met het risico dat je leegloopt.

Het is beter om dat te voorkomen en tijdig te veranderen van baan, voordat het te laat is.

Wacht dus niet met het dempen van de put tot het kalf verdronken is.

 

Wacht niet met veranderen van baan tot het eigenlijk te laat is

 

Bekijk tijdig of je jouw baan zo kunt kneden dat die weer beter bij je past

 

Onderzoek of je kunt jobcraften; je baan zo kunt modelleren dat die weer beter bij je past.

Om je baan te veranderen, hoef je niet altijd direct van baan te veranderen.

Een tweetal artikelen op mijn blog geven je handreikingen hoe je dat daadwerkelijk kunt doen.

In het eerste artikel leer je een diagnose maken van je huidige werk en krijg je inzicht, waar je aan kunt ‘sleutelen’ om je werk passender te maken.

In een volgend artikel leer je hoe je de voor jou problematische aspecten van je werk aan kunt pakken en de knelpunten op kunt lossen.

 

 

Wat als jobcraften geen perspectief biedt op een passender baan

 

Het kan zijn, dat je al tot de conclusie gekomen bent dat je jouw baan niet passend kunt maken. Dat je dus moet veranderen van baan.

Zo kwam bijvoorbeeld een van mijn coachklanten na een werkperiode van vijf maanden in een nieuwe baan, tot de conclusie dat zowel de werkomgeving als de inhoud van de functie niet bij haar passen.

En dat ze beide niet kan veranderen.

Voor haar was het dan ook een logisch besluit om te veranderen van baan. Ook al had ze een contract voor onbepaalde tijd, in goed overleg met haar werkgever is zij gekomen tot contract beëindiging.

Een heel wijs besluit. Ook een krachtig besluit.

Menigeen is geneigd om in zo’n situatie toch maar door te gaan en zich te schikken in zijn lot. Te kiezen voor de zekerheid van een vaste baan, in plaats van te kiezen voor werk dat inhoudelijk en qua werkomgeving bij je past en dat voldoening geeft.

Inherent aan het besluit van mijn coachklant is dat ze de onzekerheid van het vooralsnog niet hebben van een passend alternatief, voor lief neemt. Maar vanuit een basishouding van zekerheid dat die passende baan er gaat komen, wordt daaraan doelgericht gewerkt.

 

 

Jouw persoonlijke missie als meetlat

 

Werk is onderdeel van je leven. Werk is niet je leven.

Dat is mijn visie en die draag ik graag uit.

Naast werk zijn er andere levensterreinen die belangrijk voor je zijn. Denk bijvoorbeeld aan je gezondheid, je relaties, je hobby’s, persoonlijke ontwikkeling.

Heb je jouw persoonlijke missie scherp, dan kun je keuzes daaraan afmeten.

Is werk bijvoorbeeld voor jou zodanig belangrijk dat je jouw gezondheid daarvoor wilt schaden? Dat je door wilt blijven gaan in de ogenschijnlijk mooie baan, terwijl je slecht slaapt, weinig energie hebt, je moe voelt? Zelfs de ervaring hebt van hyperventilatie?

Dat jij en je partner elkaar op werkdagen zo weinig zien dat je elkaar alleen ’s avonds tegenkomt bij het tandenpoetsen op de badkamer?

Is dat de prijs die je wilt betalen voor het aanzien, de status van een mooie baan en het daarbij passende inkomen?

Is je antwoord nee, durf dan in je eigen spiegel te kijken en trek je conclusies.

 

 

Anticipeer op ontwikkelingen in jezelf en in je omgeving

 

Wachten met veranderen van baan tot het eigenlijk te laat is, is een risico.

Het is wijs om te anticiperen op ontwikkelingen.

Gelukkig heb ik daar ook mooie voorbeelden van.

Zo mailde Johan mij:

“Op dit moment zijn er veel veranderingen en als gevolg daarvan ben ik voor de 3e keer ‘actief mobiel’. Ik merk dat ik de behoefte heb om verder te kijken naar de mogelijkheden van een nieuwe baan”.  

 

En zo had ik bijvoorbeeld ook een gesprek met Joris, waarna ik een voorstel voor een loopbaantraject voor hem heb uitgewerkt:

Op dit moment heeft hij het goed naar zijn zin in zijn werk. Maar zijn ervaring heeft hem geleerd dat hij na een tijdspanne van een jaar of drie, vier geneigd is om weer ‘naar buiten te kijken’ en op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging.

Voor hem is dat aanleiding om een beroep te doen op mij. En in een begeleidingstraject bewust stil te staan bij de vraag ‘Hoe wil ik verder in mijn loopbaan?’

Vooralsnog gaat hij uit van de organisatie waar hij nu werkt. Want die organisatie wil hem graag behouden en hij heeft het er goed naar je zin.

 

Kortom

 

Wacht niet met het dempen van de put tot het kalf verdronken is.

Voorkom een burn out of een bore out.

Wacht ook niet met werk maken van ander werk tot je door gedwongen ontslag bij reorganisatie voor het blok wordt gezet. En dan op stel en sprong werk moet zien te maken van ander werk.

Stuur daarom tijdig bij en anticipeer op ontwikkelingen.

 

 

 

Zou je wel ander werk willen, maar heb je geen idee hoe dat andere werk eruit zou kunnen zien?

Laat het me horen. Klik op deze link en boek een afspraak in voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

 

/door

Je baan is net als een kookboek

Het hoeft niet altijd ingewikkeld, kies vaker voor de simpele oplossing

 

Ik heb het goed getroffen, ik ben een bofferd.

Dagelijks wordt er heerlijk voor mij gekookt. En dan niet zomaar Hollandse pot of aardappels, vlees en groente.

Van het bepalen van het menu en het uitzoeken van recepten wordt serieus werk gemaakt. Een hele rij kookboeken staat er dan ook in onze keuken op de plank.

Veel Midden-Oosterse recepten in bijvoorbeeld Persiana, van de Iraanse Sabrina Ghayour. En veel boeken geschreven door Yotam Ottolenghi, al dan niet samen met Sami Tamimi of Ramael Scully. Misschien zeggen titels als Jeruzalem, Plenty en Flavour je iets? Of Falastin, geschreven door Sami Tamimi en Tara Wigley?

 

Je baan net als een kookboek

 

Ottolenghi; mensen die van zijn kookboeken of recepten hebben gehoord, denken algauw aan veel ingrediënten die niet overal te krijgen zijn, en veel werk. Misschien denk jij dat ook wel.

Bij die ingrediënten horen typische ‘Ottolenghi-ingrediënten’ zoals bijvoorbeeld sumak, za’atar, rozenharissa en granaatappelmelasse. Die zijn inderdaad niet overal makkelijk te krijgen, maar in een goede Turkse winkel kom je een heel eind.

En vaak is het maken van gerechten uit de boeken van Ottolenghi ook veel werk. Kost het tenminste veel tijd. Twee uur voor het bereiden van een maaltijd met een paar gerechten is geen uitzondering.

Toch kan het bij Ottolenghi ook simpel. Met name met zijn recepten in Simpel. En zoals hij zelf aangeeft, iedereen heeft een eigen mening over wat simpel is.

Voor de een is dat de ‘S’ van snel; in minder dan 30 minuten een gerecht op tafel. Een ander gaat voor de ‘I’ van ingrediënten; niet meer dan 10. Voor weer een ander gaat het om de ‘M’ van maak van tevoren. Of de ‘P’ van provisiekast, of de ‘E’ van eenvoudiger dan je denkt. Of de ‘L’ van lui.

Bij die laatste categorie kun je denken aan bijvoorbeeld recepten voor stoofschotels, die rustig een paar uur staan te garen, terwijl jij in alle rust in de tuin zit en lekker van het zonnetje geniet.

 

En ook de Iraanse kok Sabrina Ghayour is naar simpele gerechten gegaan in haar boek Simply. Met recepten voor makkelijke Midden-Oosterse maaltijden laat zij zien dat je de essentie ook eenvoudiger kunt pakken.

 

 

Wat betreft je werk hoeft het ook niet altijd ingewikkeld te zijn. Zie je baan als een kookboek. Durf wat vaker te kiezen voor een simpele oplossing.

Stop met overpresteren, zegt Greg McKeown in zijn boek Essentialism: The Disciplined Persuit of Less. In vertaling in het Nederlands: Essentialisme, Niet meer alles moeten.

Durf te kiezen voor essentialisme. Kies voor het nu en voor wat écht belangrijk voor je is. Richt je op waarin jij het verschil wilt en kunt maken.

Ga goed met je energie om, doseer je energie. Word een business minimalist. En ook al klinkt minimalist voor jou misschien negatief, zo is het niet bedoeld.

Weet goed wat nodig is om jouw functie naar behoren uit te oefenen en krijg dat zo simpel mogelijk voor mekaar. Want je hebt alle kans dat je meer bereikt als je minder hard werkt. Kijk wat je kunt schrappen. Laat je bijvoorbeeld niet gek maken door alle mailtjes in je inbox. En scherm je af voor alle ruis, die je afleidt van je eigenlijke werk.

 

 

Kost je werk je meer energie dan het je oplevert?

Kom je doodmoe thuis van je werk en heb je geen energie meer om wat dan ook op te pakken?

Vind je het moeilijk om de vinger erachter te krijgen waar het aan schort in je huidige werk en waardoor je energie weglekt?

Plan een afspraak in voor een oriënterend gesprek, in mijn online agenda. Dat kan heel makkelijk met deze link.

 

 

 

 

/door

Do less, then obsess

Je kent ze vast ook wel, van die restaurants met tig gerechten op de kaart. Zoveel gerechten dat het bedienend personeel denkt en communiceert in termen van nummers in plaats van namen.

Vooral Aziatische restaurants zijn naar mijn ervaring goed in het samenstellen van een super uitgebreide menukaart, maar menig Italiaans restaurant kan er ook wat van.

Voor zover je het als gast dan meekrijgt, is het vaak ook hartstikke druk in zo’n keuken. Dat is geen wonder.

Ik kan me niet voorstellen dat je met zo’n uitgebreide menukaart voor elk gerecht echt waarde kunt leveren. Ook al organiseer je het nog zo goed.

Geef mij maar een restaurant met beperkte keuzemogelijkheden.

 

Er zijn van die restaurants, die het je heel makkelijk maken.

Een paar weken terug dineerden we bij een restaurant in Odeceixe, Portugal. Houd je van een beknopte menukaart? Nou, die hebben ze daar.

Je kunt kiezen uit twee opties: ‘4 momentos’ of ‘7 momentos’. Dat is het. Wat de momentos zijn, dat moet je maar afwachten.

Bij het welkomstdrankje wordt wel aan je gevraagd of er iets is wat je niet wilt of mag eten.

In de keuken is het niet druk. Je ziet vanuit het restaurant dat er met veel aandacht wordt gewerkt. En er komt zeker geen lawaai uit de keuken.

En they do less; vier gerechten van het zeven gangen menu zijn identiek aan het menu met de vier gangen. Evenals alle kleine hapjes als verrassingen tussen de gerechten door.

But they obsess; over elke creatie is goed nagedacht. En elk gerecht wordt met heel veel zorg bereid, tot in de puntjes opgediend en gepresenteerd. Elk gerecht is een creatie.

Zij leveren waarde, niet alleen wat betreft de gerechten, maar ook qua ambiance en gastvrijheid.

 

Meer waarde in werk; do less, then obsess

 

Ook met betrekking tot je werk is het goed om je niet gek te laten maken door alle drukte en welbewust keuzes te maken. Je te concentreren op een gering aantal kernactiviteiten waarmee je de meeste waarde toevoegt.

Stel prioriteiten. Krijg daar een obsessie voor, ga met extreme toewijding aan het werk en zeg nee tegen de rest.

Door die extreme toewijding kom je tot buitengewone resultaten.

Less and more; minder activiteiten of zoals in het restaurant minder gerechten, meer geconcentreerde aandacht.

Maximaliseer de waarde van je werk door te kiezen voor een beperkt aantal activiteiten en besteed daar alle aandacht aan.

Combineer daarbij jouw passie (datgene waar je energie van krijgt) met je purpose (zingeving). Dan heb je nauwelijks nog het gevoel dat je het te druk hebt, want wat je doet heeft betekenis.

 

 

 

Heb je nog geen helder beeld van waar jij écht warm voor loopt? Waar je energie van krijgt en waar je een bijdrage aan wilt leveren?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

 

Weet je bij voorbaat dat je wel wat hulp kunt gebruiken om een antwoord te krijgen op jouw loopbaanvragen?

Plan een afspraak in voor een oriënterend gesprek. Dat kan met deze link.

 

 

 

 

/door

Werkdruk te hoog?

Waarom werkdruk op zichzelf geen probleem hoeft te zijn

 

Werkdruk te hoog? Eigen schuld, dikke bult; las ik in MT/Sprout. Deels kan dat inderdaad zo zijn, maar om te hoge werkdruk nu te labelen als eigen schuld? Alsof jij als werknemer maar moet veranderen, anders naar je werk moet kijken en er anders mee moet leren omgaan?

Alsof het jouw schuld is dat je de werkdruk als te hoog ervaart omdat je je verantwoordelijk voelt voor je werk. En bijvoorbeeld als ok-assistente, je geroepen voelt om in te springen voor een zieke collega. Of als dierenarts, je geroepen voelt om na werktijd nog bloed- en urineonderzoekjes te doen. Omdat je daar tussen de consulten niet aan toe komt.

Deels kun je anders leren omgaan met je werk; je minder verantwoordelijk voelen, minder hoge eisen stellen aan jezelf in relatie tot je werk, duidelijk je grenzen aangeven en op je strepen staan. Maar of dat je werkplezier en werkgeluk ten goede komt?

 

Werkdruk te hoog?

 

Werkdruk is niet hetzelfde als het druk hebben op je werk

 

Je kunt het druk hebben en geen werkdruk ervaren omdat je heel enthousiast bent over wat je doet. Je voelt je betrokken bij je werk en de organisatie waarvoor je werkt.

Hard werken houd je dan goed vol, omdat je tijdens je werk vooral flow ervaart. Je gaat helemaal op in wat je doet, beleeft er plezier aan en bent intrinsiek gemotiveerd.

Als je bevlogen je werk doet, dan levert werk je energie op, in plaats van dat het je energie kost. Het druk hebben met je werk is dus niet per definitie ongezond.

Werkdruk ervaar je als je functie hoge eisen aan je stelt en je wordt uitgedaagd om je kwaliteiten ten volle te benutten.

 

 

Werkdruk is niet per definitie ongezond

 

Werkdruk kan heel gezond zijn.

Het wordt pas een probleem als de druk te hoog of te laag is. Bij te hoge werkdruk heb je het gevoel dat je niet kunt voldoen aan de eisen die je aan je worden gesteld. Met als gevolg stress, waardoor je werk je meer energie kost dan het je oplevert. Dat kan uiteindelijk leiden tot burn-out.

Bij te lage werkdruk word je onvoldoende uitgedaagd en kun je jouw kwaliteiten onvoldoende benutten. Met als risico dat je in een bore-out belandt; je wordt ziek van verveling.

Het lastige is, dat de symptomen van een bore-out deels hetzelfde zijn als de symptomen van een burn-out. Waardoor je de symptomen soms verkeerd interpreteert. En dat je, zoals ik weleens van coachklanten hoor, de indruk hebt dat je een burn-out hebt, terwijl je juist onvoldoende aan je trekken komt. En dus een bore-out hebt.

 

 

Als aan basisbehoeften wordt voldaan, dan kun je heel wat werkdruk aan

 

Bij die basisbehoeften moet je denken aan autonomie (vrijheid en vertrouwen), competentie (uitdaging en waardering) en verbinding (ervaren van steun en voldoening).

Arnold Bakker, hoogleraar arbeids- en organisatiepsychologie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, doet onderzoek naar bevlogenheid op het werk. Bekend van zijn werk is het JD-R-Model. JD staat voor Jobdemands (taakeisen) en R voor Resources (hulpbronnen/ energiebronnen).

Taakeisen die aan je worden gesteld kun je als stressoren ervaren, maar ook als uitdaging. Dat hangt af van de energiebronnen die er zijn om de taakeisen op te vangen. Naarmate je meer de beschikking hebt over energie- en hulpbronnen, kun je hoge taakeisen beter aan.

Die energiebronnen kunnen persoonlijk gerelateerd zijn, maar ook werk gerelateerd en dus gekoppeld aan je werkomgeving.

Wil je nog eens nalezen hoe dat werkt? Klik dan hier.

 

 

Werkdruk te hoog?

 

Ik vind het al te makkelijk geredeneerd en te kort door de bocht om te zeggen: ‘Werkdruk te hoog? Eigen schuld, dikke bult’.

Daarvoor spelen bij te hoge werkdruk te veel factoren een rol. En kan de werkomgeving in combinatie met de persoonlijkheid ervoor zorgen dat je opbrandt in je werk of juist heel gemotiveerd presteert.

Inzicht in de factoren die een rol spelen kan je wel degelijk helpen om meer grip te krijgen op de werkdruk die je ervaart en waar je zelf verandering kunt bewerkstelligen.

In een coachtraject onderzoeken we dan ook waar je tegenaan loopt in je werk en wat met name maakt dat je werk je zo veel energie kost. Zo veel, dat je met enige regelmaat té moe bent om te werken.

En niet onbelangrijk, in hoeverre je zaken naar je hand kunt zetten. Op en in je werk, maar ook daarbuiten. Want vaak is te weinig opladen buiten je werk ook een belangrijke factor die een rol speelt bij te hoge werkdruk.

 

 

 

Ervaar je de druk op je werk als te hoog?

Wil je graag de vinger erachter krijgen wat maakt dat je werk je zoveel energie kost in plaats van dat het je energie oplevert?

Plan gelijk even een afspraak in voor een oriënterend gesprek met deze link. In een oriënterend gesprek onderzoeken we wat maakt dat je ‘leegloopt’ op je werk. En wat punten zijn om aan te ‘sleutelen’ om daarin verandering te brengen.

 

 

 

 

/door

Door schade en schaamte wijs worden

Van mijn eerste sollicitatie kan ik me niet zoveel herinneren. Mijn studie pedagogiek combineerde ik met een functie als pedagogisch medewerker bij een pedo-therapeutisch instituut in Nijmegen. Dat werk heb ik met plezier gedaan. Bovendien was het heel nuttig om naast de studie te werken in de praktijk.

Na twee jaar begonnen de onregelmatige diensten en eens in de zoveel weken de slaapdienst, mij op te breken. Het onderwijs leek me zo gek nog niet. Ook al had ik voor mijn keuze voor een vervolgopleiding vaak geroepen dat ik niet het onderwijs in wilde.

Mijn oog viel op een vacature voor docent handvaardigheid op een scholengemeenschap in Nijmegen. Dat trok mij wel aan. Op basis van een eerdere brede hbo-opleiding die ik had gevolgd, was ik bevoegd om lessen handvaardigheid te geven.

Ik schreef een brief en werd uitgenodigd voor gesprek met de directrice en de adjunct.

In de tussentijd kwam ik nog een andere vacature voor docent handvaardigheid op het spoor, op een school in Arnhem. Ook daarnaar heb ik gesolliciteerd. Om de een of andere vage reden leek me die functie aantrekkelijker dan de functie in Nijmegen. Ook daar werd ik uitgenodigd voor een gesprek.

Inmiddels hadden ze in Nijmegen hun keuze gemaakt en dachten mij te verblijden met hun positieve boodschap. Zelfverzekerd als ik was, liet ik weten dat mijn voorkeur uitging naar de school in Arnhem. Overigens nog niet wetend of ze mij daar wilden hebben. Maar kennelijk was ik zo naïef dat ik dacht dat me dat wel ging lukken.

Dat had ik verkeerd ingeschat. Ik werd het niet in Arnhem. Met enige schroom belde ik naar de school in Nijmegen om te vertellen dat ik weer beschikbaar was. De vacature bleek nog niet ingevuld. Kennelijk hadden ze verder geen geschikte kandidaten. Ze gingen graag alsnog met mij in zee. Maar ik kreeg als drieëntwintigjarige wel de les gelezen dat mijn actie niet zo’n handige was. En alsof ze mijn ouders waren, dat ik dat niet nog een keer moest doen.

Ik zal dat niet gauw vergeten.

Achteraf was de schade ruimschoots te repareren. Maar het feit dat ik het me nog kan herinneren geeft wel aan, dat ik met enige schaamte inzag dat mijn actie niet handig en niet verstandig was.

Ik heb daar toen wel van geleerd.

 

Door schade en schaamte wijs worden

 

Als je bezig bent met het verwerven van een nieuwe baan, kan het ook gebeuren dat je iets zegt of doet, waarvan je achteraf denkt dat het niet zo handig was.

En dat je het een volgende keer anders zou doen.

Achteraf kun je daar dan flink mee in je maag zitten. En jezelf verwijten aanpraten als het je inderdaad niet lukt om de baan te verwerven.

Ermee in je maag zitten gaat je niet helpen. Wat gebeurd is, is gebeurd. Je kunt het niet terughalen. Ook al zul je er flink van balen dat het zo gelopen is. Zie het als een leermoment, waardoor je in een vergelijkbare situatie tot meer afgewogen antwoorden op vragen zult komen. Of voorkomt dat je je mond voorbijpraat.

 

 

Kost het je moeite om je overtuigend te presenteren in selectiegesprekken?

Kun je daarbij wel wat hulp gebruiken?

Mede door mijn ervaring met het geven van trainingen gedragsgericht of criteriumgericht interviewen voor selecteurs, kan ik je daarbij goed helpen.

Neem gerust contact met me op voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Het waardevolle van stilte

Waarom het zo gek nog niet is om te ‘winteren’; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode

 

Mijn wekker gaat steevast elke ochtend om kwart voor zeven af. Door de week of in het weekend, zomer of winter; voor mij maakt dat geen verschil. Kennelijk is ook mijn lijf zodanig gewend aan dat ritme, dat ik mogelijk ook heel goed zonder wekker zou kunnen. Want meestal ben ik wakker voordat het tijd is om op te staan.

Ik heb dan ook niet direct behoefte aan een winterslaap. Alhoewel het misschien wel zo is, dat ik in het voorjaar en ‘s zomers meer energie heb dan hartje winter. Maar naar ik begrepen heb, is dat heel natuurlijk.

Wist je dat mensen in tegenstelling tot dieren zich veel minder aantrekken van de seizoenen? En dat het best goed zou zijn om een beetje beter te leren winteren?

 

 

Waar de natuur tot rust komt als de winter in aantocht is, jakkeren wij mensen vaak maar door

 

Wist je dat zelfs wijngaardslakken wegkruipen in de winter en hun huisje afsluiten met een slijmlaagje dat verkalkt tot een tijdelijk sluitplaatje? Al in de herfst treft de wijngaardslak zijn voorbereidingen en graaft een geschikt winterplekje, met beschutting tegen droogte en vorst. Ik vond het grappig om te lezen dat een wijngaardslak bij het graven van zijn holletje, zijn huisje gebruikt om grond te verzetten. Ik zou wel eens willen zien hoe zo’n slak dat doet.

Wat ‘winteren’ betreft kunnen wij mensen een voorbeeld nemen aan de natuur, die tot rust komt als de winter in aantocht is. Het zou goed zijn om na een periode figuurlijk te ‘winteren’; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode. In plaats van maar door te jakkeren met al onze bezigheden en alles wat we nog zo nodig moeten.

Eerlijk gezegd, heb ik ook zelf gaandeweg steeds beter geleerd om de tijd te nemen om bewust stil te staan, letterlijk en figuurlijk. Al een aantal jaren nu, start ik mijn dag met een meditatieve wandeling, nog voor mijn ontbijt. Ik gun me de tijd om te wandelen met aandacht. Me daarbij als vanzelf, met al mijn zintuigen openstellend voor al het mooie dat met name de natuur te bieden heeft. Dat betekent dat ik dan ook letterlijk stil kan blijven staan om bijvoorbeeld de amandelen te bekijken, die al aardig beginnen te groeien en te rijpen. Of te luisteren naar het ruisen van de beek of de vogel- of insectengeluiden die ik hoor. Of te kijken naar de beweging van de wolken, die hun schaduw geven in het landschap.

 

Winteren is zo gek nog niet© Foto Martin Langbroek

Wat dat betreft is het ook goed om af en toe lekker lui te zijn. Dat geeft niet alleen rust, maar kan je ook op andere gedachten brengen. Maar lui zijn is lang niet voor iedereen gemakkelijk. Want hoe vreemd dat ook klinkt, luiheid vraagt discipline om goed om te gaan met en gebruik te maken van je tijd in een wereld van overvloed.

 

 

‘Winteren’ om op te laden voor een volgende periode

 

Het is goed om te ‘winteren’, ook al is het letterlijk geen winter; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode. Bijvoorbeeld als je de overstap maakt naar een andere baan. Of na een ingrijpende gebeurtenis, positief of negatief.

Het leven is immers geen lineair proces. Het hoeft niet altijd beter en meer. Tegenslag en even stil staan horen erbij.

Niet voor niets zijn er bijvoorbeeld mensen die zich sterk maken voor rouwverlof. De Nederlandse wet kent geen echt wettelijk rouwverlof bij het overlijden van een partner of familie. Anders dan de vier dagen verlof (van overlijden tot en met de begrafenis of crematie) waar je als werknemer recht op hebt bij het overlijden van een familielid in de eerste graad. Denk daarbij aan het overlijden van je partner, een ouder of een van je kinderen. Alsof je na die vier dagen weer in staat zou zijn om de draad van je werk weer op te pakken.

Wil je enig zicht krijgen op verlofregelingen? Klik dan hier

 

 

Neem een sabbatical om tot rust te komen en de tijd te hebben om op te laden voor een volgende periode

 

Strikt genomen zou je bij een sabbatical denken aan een sabbatsjaar. Een heel jaar verlof dus. Maar ook een ‘mini sabbatical’ kan al heel verfrissend zijn. Zo koos een van mijn netwerkcontacten voor een mini sabbatical van drie maanden.

Het zou mooi zijn als je, net als volgens de Thora, elk zevende jaar zou kunnen gebruiken als sabbatsjaar om tot rust te komen, op te laden en je te bezinnen op hoe je verder wilt in je loopbaan. Helaas is dat vooralsnog een utopie.

Volgens de Thora is het sabbatsjaar het jaar waarin een stuk land onbebouwd moet blijven. In dat jaar krijgt het land rust. Hoe zou het voor jou zijn als jij als werknemer elk zevende jaar ook rust zou krijgen? Of bijvoorbeeld verlof om een studie te volgen, een onderzoek te doen of een boek te schrijven?

 

 

Tot slot

 

Zou jij ook wel een sabbatical willen nemen?

Bijvoorbeeld om voor jezelf helder te krijgen hoe je je leven en je werk verder vorm wilt geven?

Zie je voorlopig geen kans om zo’n sabbatical te nemen, maar wil je wel meer zicht op wat jou drijft en waar jij warm voor loopt?

Wil je handreikingen en tips om je intrinsieke motivatie op het spoor te komen, anders dan met een sabbatical? Die vind je hier.

 

Wil je weten hoe je van elke werkdag een sabbatical maakt? Lees hoe je je leven zo inricht dat je altijd sabbatical hebt.

 

Weet je bij voorbaat dat je in je eentje daar niet uit gaat komen? Je weet me te vinden.

 

 

 

 

/door