Tag Archief van: pro-actief

Het hoeft niet altijd ingewikkeld, kies vaker voor de simpele oplossing

 

Ik heb het goed getroffen, ik ben een bofferd.

Dagelijks wordt er heerlijk voor mij gekookt. En dan niet zomaar Hollandse pot of aardappels, vlees en groente.

Van het bepalen van het menu en het uitzoeken van recepten wordt serieus werk gemaakt. Een hele rij kookboeken staat er dan ook in onze keuken op de plank.

Veel Midden-Oosterse recepten in bijvoorbeeld Persiana, van de Iraanse Sabrina Ghayour. En veel boeken geschreven door Yotam Ottolenghi, al dan niet samen met Sami Tamimi of Ramael Scully. Misschien zeggen titels als Jeruzalem, Plenty en Flavour je iets? Of Falastin, geschreven door Sami Tamimi en Tara Wigley?

 

Je baan net als een kookboek

 

Ottolenghi; mensen die van zijn kookboeken of recepten hebben gehoord, denken algauw aan veel ingrediënten die niet overal te krijgen zijn, en veel werk. Misschien denk jij dat ook wel.

Bij die ingrediënten horen typische ‘Ottolenghi-ingrediënten’ zoals bijvoorbeeld sumak, za’atar, rozenharissa en granaatappelmelasse. Die zijn inderdaad niet overal makkelijk te krijgen, maar in een goede Turkse winkel kom je een heel eind.

En vaak is het maken van gerechten uit de boeken van Ottolenghi ook veel werk. Kost het tenminste veel tijd. Twee uur voor het bereiden van een maaltijd met een paar gerechten is geen uitzondering.

Toch kan het bij Ottolenghi ook simpel. Met name met zijn recepten in Simpel. En zoals hij zelf aangeeft, iedereen heeft een eigen mening over wat simpel is.

Voor de een is dat de ‘S’ van snel; in minder dan 30 minuten een gerecht op tafel. Een ander gaat voor de ‘I’ van ingrediënten; niet meer dan 10. Voor weer een ander gaat het om de ‘M’ van maak van tevoren. Of de ‘P’ van provisiekast, of de ‘E’ van eenvoudiger dan je denkt. Of de ‘L’ van lui.

Bij die laatste categorie kun je denken aan bijvoorbeeld recepten voor stoofschotels, die rustig een paar uur staan te garen, terwijl jij in alle rust in de tuin zit en lekker van het zonnetje geniet.

 

En ook de Iraanse kok Sabrina Ghayour is naar simpele gerechten gegaan in haar boek Simply. Met recepten voor makkelijke Midden-Oosterse maaltijden laat zij zien dat je de essentie ook eenvoudiger kunt pakken.

 

 

Wat betreft je werk hoeft het ook niet altijd ingewikkeld te zijn. Zie je baan als een kookboek. Durf wat vaker te kiezen voor een simpele oplossing.

Stop met overpresteren, zegt Greg McKeown in zijn boek Essentialism: The Disciplined Persuit of Less. In vertaling in het Nederlands: Essentialisme, Niet meer alles moeten.

Durf te kiezen voor essentialisme. Kies voor het nu en voor wat écht belangrijk voor je is. Richt je op waarin jij het verschil wilt en kunt maken.

Ga goed met je energie om, doseer je energie. Word een business minimalist. En ook al klinkt minimalist voor jou misschien negatief, zo is het niet bedoeld.

Weet goed wat nodig is om jouw functie naar behoren uit te oefenen en krijg dat zo simpel mogelijk voor mekaar. Want je hebt alle kans dat je meer bereikt als je minder hard werkt. Kijk wat je kunt schrappen. Laat je bijvoorbeeld niet gek maken door alle mailtjes in je inbox. En scherm je af voor alle ruis, die je afleidt van je eigenlijke werk.

 

 

Kost je werk je meer energie dan het je oplevert?

Kom je doodmoe thuis van je werk en heb je geen energie meer om wat dan ook op te pakken?

Vind je het moeilijk om de vinger erachter te krijgen waar het aan schort in je huidige werk en waardoor je energie weglekt?

Plan een afspraak in voor een oriënterend gesprek, in mijn online agenda. Dat kan heel makkelijk met deze link.

 

 

 

 

Hoe je als vrouw beter gebruik maakt van je netwerk

 

Vrouwen zouden beter gebruik moeten maken van hun netwerk. Dat helpt hen om de top te bereiken, concludeert Jeanne Martens in haar proefschrift. Zij onderzocht de betekenis van netwerken in relatie tot de carrière van hoogopgeleide vrouwen.

Vrouwen zijn zich over het algemeen minder bewust van hun netwerk dan mannen en zetten hun connecties minder vaak in om hun carrièredoelen te realiseren. Bovendien zijn de opbrengsten van netwerken voor vrouwen vaak ook lager.

Maar hoe dan beter gebruik maken van je netwerk?

Geïnspireerd door tips uit het proefschrift van Jeanne Martens geef ik je een aantal suggesties. En ook mannen kunnen er hun voordeel mee doen.

 

Wat vrouwen van mannen kunnen leren

Sta bewust stil bij je netwerk

 

Denk niet te gauw dat je nauwelijks een netwerk hebt. Ik heb de indruk, ook van mijn coachklanten, dat veel mensen geneigd zijn de grootte van hun netwerk te onderschatten. Misschien wel omdat ze bij netwerk gelijk denken aan een zakelijk netwerk.

Je netwerk is meer dan je zakelijke netwerk. En ook meer dan je connecties op LinkedIn. Denk maar eens aan connecties als familie, vrienden, leden van verenigingen, disputen, kringen, clubs waar je lid van bent, vrijwilligerswerk dat je doet. En vergeet niet de mensen die je kent van het schoolplein, de hockey- of de voetbalclub, de atletiek- of de tennisvereniging van je kinderen.

Als wij in ons stadje wandelen kom ik altijd wel mensen tegen die ik ken. Tot verbazing van mijn man, die mij dan vraagt wie dat is en waarvan ik die ken.

Om je bewust te worden van je netwerk is het de moeite waard om bijvoorbeeld eens een mindmap te maken van alle verbanden waar jij deel van uitmaakt. En, als je blad groot genoeg is, welke mensen je op die manier kent. Ik vermoed dat je versteld zult staan van het resultaat. En mogelijk komen er gelijk ideeën in je op wie je waarvoor zou kunnen contacten.

En wat betreft LinkedIn, loop je connecties eens na en realiseer je welke voor jou interessante mensen je allemaal kent. Dat bladeren door je connecties kan gelijk aanleiding zijn om contacten weer eens op te warmen.

 

 

Wees zichtbaar, gebruik je netwerk om je resultaten te delen

 

Doe dat intern én extern. Over het algemeen vertellen mannen wat makkelijker over wat ze gerealiseerd hebben, dan vrouwen. Vrouwen zijn daar over het algemeen wat bescheidener is.

En denk dan niet alleen aan resultaten delen. Gebruik netwerken ook om een beeld te krijgen van wat er speelt, wat ontwikkelingen zijn in een voor jou interessant werkveld of vakgebied, wat uitdagingen zijn waar men tegenaan loopt en wat behoeftes zijn waar jij met wat jij te bieden hebt, op in kunt spelen. En durf door te vragen.

Wat zichtbaar zijn betreft herken ik wat Jeanne Martens in haar onderzoek constateerde: dat veel vrouwen de netwerkbijeenkomsten als sluitpost van hun agenda’s beschouwen. Dat bij drukte netwerkbijeenkomsten vaak als eerste worden geschrapt.

Dat mannen eerder dan vrouwen bewust tijd vrijmaken voor bijvoorbeeld de vrijmibo’s, de vrijdagmiddagborrels. Terwijl voor vrouwen de vrijdag vaak parttime dag is. En als dat niet zo is, dat ze graag op tijd thuis willen zijn voor het weekend.

Of dat vrouwen liever nog even doorwerken op kantoor om hun werk af te krijgen, dan dat ze naar de netwerkbijeenkomst gaan.

Wetend dat netwerken je als vrouw (maar ook als man) helpt om de top te bereiken zegt Jeanne Martens dan ook: ‘Maak tijd voor netwerken. Ruim bewust tijd in je agenda in. Netwerken is werk. Bespreek het zo nodig thuis.’

 

 

Zoek en vind deuropeners en liever nog sponsoren

 

In een van mijn vorige artikelen kun je lezen over deuropeners; mensen die figuurlijk voor jou alvast de deur bij een voor jou interessant netwerkcontact op een kiertje kunnen zetten. Zo ben ikzelf bijvoorbeeld regelmatig deuropener voor mijn coachklanten. Ik stuur dan een e-mail naar een netwerkcontact van mij, waarvan ik weet dat dit van betekenis kan zijn voor mijn coachklant. Ik vraag of mijn coachklant hem of haar mag bellen voor een afspraak. Dat is eigenlijk altijd oké. Bovendien heeft het werken met verwijzers het grote voordeel dat het contact dan ook al is ‘opgewarmd’.

Jij hebt vast ook mogelijke deuropeners.

Een sponsor is nog waardevoller dan een deuropener. Een sponsor is niet alleen iemand die jou kan introduceren, maar ook kan aanbevelen. Als een sponsor jou aanbeveelt, word je door anderen eerder op waarde geschat.

Zo’n sponsor kan een oud-collega zijn, een oud-leidinggevende, een bestuurder of commissaris of iemand die een rolmodel voor je is.

Vind als vrouw een mannelijke sponsor. Daar heb je mogelijk meer profijt van dan van een vrouw als sponsor. Enerzijds omdat het nog steeds zo is, dat meer mannen topfuncties uitoefenen dan vrouwen. Anderzijds omdat mannen toegang hebben tot andere netwerken dan vrouwen.

Wat betreft sponsoring is het natuurlijk het mooiste als iemand in een face to face contact met een mogelijk interessant persoon jou kan aanbevelen. Maar ook waardevolle aanbevelingen op LinkedIn werken als sponsoring. Dus, durf om aanbevelingen op LinkedIn te vragen.

 

 

Durf om hulp te vragen van je netwerk

 

Realiseer je dat je netwerk inschakelen voor informatie of introductie geen brevet van onvermogen is, maar een slimme zet.

Als je carrière wilt maken, hoort netwerken erbij.

Voor haar onderzoek sprak Jeanne Martens 86 topvrouwen. Allen vertelden ze dat hun netwerk een wezenlijke rol heeft gespeeld in hun loopbaan en benadrukten ze het belang van sponsors. Sponsors, die als een soort ambassadeur hun protegé bijstaan met advies en diegene introduceren in relevante netwerken. Het biedt dus absoluut mogelijkheden en het zou helpen als meer vrouwen zich daar bewust van zijn.

 

 

Denk strategisch, schakel niet alleen mensen in die je aardig vindt of goed kent, zie het zakelijk

 

Ik kan me goed voorstellen dat het, het makkelijkst is om mensen in te schakelen dat je goed kent en aardig vindt. Dat is ook het meest vertrouwd. En zeker als je nog maar net begonnen bent met netwerken, heel verstandig.

Maar heb je eenmaal wat ervaring opgedaan, schakel dan door en maak strategische keuzes.

Realiseer je daarbij dat echt netwerken lef vraagt. Dat geldt niet alleen voor vrouwen, maar ook voor mannen.

Succes bij de baanverwerving wordt voor een deel bepaald door de mate waarin je angst weet te overwinnen. Die angst overwin je door te doen. Stap uit je comfortzone, durf op mensen af te stappen en durf eventueel je neus te stoten.

 

 

Deel zijn van het ‘old boys network’ of voor je gevoel vastzitten in de krabbenmand

 

Mannen zetten vaker hun connecties in om carrièredoelen te bereiken dan vrouwen. Ook schuiven mannen elkaar over het algemeen makkelijker dingen toe dan vrouwen.

Dat doet mij denken aan het old boys network en de ervaring van een van mijn coachklanten, een vrouw. Zij werkte bij de overheid en vertelde dat zij in het verleden een tweetal keren gepasseerd was voor een functie die zij ambieerde. Zij had de indruk dat zij niet voldoende stevige sponsoren had, op het juiste niveau in het old boys network.

Dat vrouwen minder makkelijk dingen naar elkaar toeschuiven wordt wel toegeschreven aan wat men noemt het krabbenmand effect. Dat wij vrouwen elkaar naar beneden halen. En het elkaar niet gunnen om uit de mand te kruipen. Terwijl je juist door elkaar te helpen om hogerop te komen op de werkvloer, ook zelf succesvoller wordt.

 

 

Tot slot

 

Ben je eraan toe om stappen te zetten in je loopbaan?

Maar heb je nog onvoldoende specifiek wat jij te bieden hebt, wat jouw waarde is op de arbeidsmarkt?

En welke maatschappelijke bijdrage jij wilt leveren met wat je doet in je werk en hoe het profiel van je ideale werk eruitziet?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – Een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

Of plan een afspraak in voor een oriënterend gesprek. Dat kan met deze link

 

 

 

 

Je kent ze vast ook wel, van die restaurants met tig gerechten op de kaart. Zoveel gerechten dat het bedienend personeel denkt en communiceert in termen van nummers in plaats van namen.

Vooral Aziatische restaurants zijn naar mijn ervaring goed in het samenstellen van een super uitgebreide menukaart, maar menig Italiaans restaurant kan er ook wat van.

Voor zover je het als gast dan meekrijgt, is het vaak ook hartstikke druk in zo’n keuken. Dat is geen wonder.

Ik kan me niet voorstellen dat je met zo’n uitgebreide menukaart voor elk gerecht echt waarde kunt leveren. Ook al organiseer je het nog zo goed.

Geef mij maar een restaurant met beperkte keuzemogelijkheden.

 

Er zijn van die restaurants, die het je heel makkelijk maken.

Een paar weken terug dineerden we bij een restaurant in Odeceixe, Portugal. Houd je van een beknopte menukaart? Nou, die hebben ze daar.

Je kunt kiezen uit twee opties: ‘4 momentos’ of ‘7 momentos’. Dat is het. Wat de momentos zijn, dat moet je maar afwachten.

Bij het welkomstdrankje wordt wel aan je gevraagd of er iets is wat je niet wilt of mag eten.

In de keuken is het niet druk. Je ziet vanuit het restaurant dat er met veel aandacht wordt gewerkt. En er komt zeker geen lawaai uit de keuken.

En they do less; vier gerechten van het zeven gangen menu zijn identiek aan het menu met de vier gangen. Evenals alle kleine hapjes als verrassingen tussen de gerechten door.

But they obsess; over elke creatie is goed nagedacht. En elk gerecht wordt met heel veel zorg bereid, tot in de puntjes opgediend en gepresenteerd. Elk gerecht is een creatie.

Zij leveren waarde, niet alleen wat betreft de gerechten, maar ook qua ambiance en gastvrijheid.

 

Meer waarde in werk; do less, then obsess

 

Ook met betrekking tot je werk is het goed om je niet gek te laten maken door alle drukte en welbewust keuzes te maken. Je te concentreren op een gering aantal kernactiviteiten waarmee je de meeste waarde toevoegt.

Stel prioriteiten. Krijg daar een obsessie voor, ga met extreme toewijding aan het werk en zeg nee tegen de rest.

Door die extreme toewijding kom je tot buitengewone resultaten.

Less and more; minder activiteiten of zoals in het restaurant minder gerechten, meer geconcentreerde aandacht.

Maximaliseer de waarde van je werk door te kiezen voor een beperkt aantal activiteiten en besteed daar alle aandacht aan.

Combineer daarbij jouw passie (datgene waar je energie van krijgt) met je purpose (zingeving). Dan heb je nauwelijks nog het gevoel dat je het te druk hebt, want wat je doet heeft betekenis.

 

 

 

Heb je nog geen helder beeld van waar jij écht warm voor loopt? Waar je energie van krijgt en waar je een bijdrage aan wilt leveren?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

 

Weet je bij voorbaat dat je wel wat hulp kunt gebruiken om een antwoord te krijgen op jouw loopbaanvragen?

Plan een afspraak in voor een oriënterend gesprek. Dat kan met deze link.

 

 

 

 

Mijn eerste baan bij de afdeling Algemene Onderwijskunde van Fontys Lerarenopleidingen was ter vervanging van een collega.

Ik gaf vakken als onderwijsoriëntatie, ontwikkelingspsychologie, didactiek en filosofie van opvoeding en onderwijs.

Dat waren nog eens tijden. Met name bij de afdeling TeHaTex (Tekenen, Handvaardigheid en Textiel). Het was begin tachtiger jaren en ik zie het nog voor me: breiende studenten in de collegebanken. En dat deden ze heus niet alleen bij mij. “We letten wel op hoor”, zeiden ze dan. En dat was ook zo.

Voor mij was multitasking ook wel herkenbaar. Ik heb hele truien gebreid, terwijl ik tegelijkertijd boeken las. Het boek op schoot en naar mijn breiwerk hoefde ik maar met een half oog te kijken. Het breien zelf ging automatisch.

 

Heel anders waren de lessen voor de deeltijdstudenten, met name bij Geschiedenis. Na hun werk kwamen ze in de avonduren naar de les. Altijd goed voorbereid en heel gemotiveerd.

 

Na de vervangingsperiode werd ik met enige regelmaat gevraagd om in te springen als men mankracht tekortkwam. Achteraf bezien, werkte ik als een soort uitzendkracht. Ik werd ingehuurd als ik nodig was en vertrok weer als in de behoefte was voorzien.

Lange tijd vond ik dat acceptabel. Ik vond het in elk geval geen probleem. Als ik er nu op terugkijk, dan doet het me denken aan wat ze in de psychologie het gekookte kikker syndroom noemen. Gooi je een kikker in een pan kokend water, dan springt hij er direct weer uit. Zet je een kikker in een pan koud water op een warmtebron, dan blijft hij zitten en raakt langzamerhand gekookt.

De vergelijking gaat niet helemaal op. Want toen ik me steeds meer bewust werd van mijn positie en het me figuurlijk te warm werd, was het tijd voor een ommekeer.

Het was al te gek dat ik zo met mezelf liet sollen. In plaats van dat ik me vereerd voelde dat ik weer mijn bijdrage mocht leveren, werd ik me steeds meer bewust van mijn waarde op de arbeidsmarkt. En durfde ik mijn voorwaarden te stellen.

Na weer een periode van afwezigheid werd ik gevraagd voor een aantal vakken en lessen. Met name op het terrein van leerlingbegeleiding en mentoraat. Het aanbod sprak me aan, maar alleen onder mijn voorwaarde; een aanstelling voor onbepaalde tijd. Die kreeg ik en al met al heb ik zeven jaar met veel plezier bij Algemene Onderwijskunde gewerkt.

Naast mijn vakken in de lerarenopleiding ontwikkelde ik samen met collega’s nascholingscursussen en voerde die uit. Met name: organisatie van leerlingbegeleiding en mentoraat voor schoolleiders en decanen van scholen voor voortgezet onderwijs. En zo groeide mijn belangstelling voor keuze- en loopbaanbegeleiding.

 

Bewust van je waarde op de arbeidsmarkt

 

Hoe is dat voor jou?

Ben jij je bewust van wat je waard bent op de arbeidsmarkt?

Voel jij je op waarde geschat?

Heb je een goed beeld van jouw kwaliteiten en kun je daarover zelfverzekerd communiceren? Kun je aan de hand van concrete voorbeelden laten zien en horen welke resultaten jij met jouw kwaliteiten hebt neergezet?

Zodat een werkgever een beeld krijgt van wat het hem oplevert als hij jou met jouw kwaliteiten in dienst neemt?

En heb je heb je een beeld van wat qua salaris gangbaar is voor de functie die je ambieert? Heb je daarvoor jouw marktonderzoek gedaan?

Durf je te onderhandelen, wetend wat jij waard bent op de arbeidsmarkt?

 

Kun je niet alle vragen met ‘ja’ beantwoorden? Ook al had je dat graag gewild, juist omdat je stappen wilt zetten in je loopbaan?

Maak een afspraak voor een oriënterend gesprek met deze link.

In een oriënterend gesprek verkennen we waar je met name behoefte aan hebt. En waarbij je hulp kunt gebruiken om jouw koers uit te stippelen richting de toekomst en jouw doelen te realiseren.

 

 

 

 

Waarom het zo gek nog niet is om te ‘winteren’; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode

 

Mijn wekker gaat steevast elke ochtend om kwart voor zeven af. Door de week of in het weekend, zomer of winter; voor mij maakt dat geen verschil. Kennelijk is ook mijn lijf zodanig gewend aan dat ritme, dat ik mogelijk ook heel goed zonder wekker zou kunnen. Want meestal ben ik wakker voordat het tijd is om op te staan.

Ik heb dan ook niet direct behoefte aan een winterslaap. Alhoewel het misschien wel zo is, dat ik in het voorjaar en ‘s zomers meer energie heb dan hartje winter. Maar naar ik begrepen heb, is dat heel natuurlijk.

Wist je dat mensen in tegenstelling tot dieren zich veel minder aantrekken van de seizoenen? En dat het best goed zou zijn om een beetje beter te leren winteren?

 

 

Waar de natuur tot rust komt als de winter in aantocht is, jakkeren wij mensen vaak maar door

 

Wist je dat zelfs wijngaardslakken wegkruipen in de winter en hun huisje afsluiten met een slijmlaagje dat verkalkt tot een tijdelijk sluitplaatje? Al in de herfst treft de wijngaardslak zijn voorbereidingen en graaft een geschikt winterplekje, met beschutting tegen droogte en vorst. Ik vond het grappig om te lezen dat een wijngaardslak bij het graven van zijn holletje, zijn huisje gebruikt om grond te verzetten. Ik zou wel eens willen zien hoe zo’n slak dat doet.

Wat ‘winteren’ betreft kunnen wij mensen een voorbeeld nemen aan de natuur, die tot rust komt als de winter in aantocht is. Het zou goed zijn om na een periode figuurlijk te ‘winteren’; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode. In plaats van maar door te jakkeren met al onze bezigheden en alles wat we nog zo nodig moeten.

Eerlijk gezegd, heb ik ook zelf gaandeweg steeds beter geleerd om de tijd te nemen om bewust stil te staan, letterlijk en figuurlijk. Al een aantal jaren nu, start ik mijn dag met een meditatieve wandeling, nog voor mijn ontbijt. Ik gun me de tijd om te wandelen met aandacht. Me daarbij als vanzelf, met al mijn zintuigen openstellend voor al het mooie dat met name de natuur te bieden heeft. Dat betekent dat ik dan ook letterlijk stil kan blijven staan om bijvoorbeeld de amandelen te bekijken, die al aardig beginnen te groeien en te rijpen. Of te luisteren naar het ruisen van de beek of de vogel- of insectengeluiden die ik hoor. Of te kijken naar de beweging van de wolken, die hun schaduw geven in het landschap.

 

Winteren is zo gek nog niet© Foto Martin Langbroek

Wat dat betreft is het ook goed om af en toe lekker lui te zijn. Dat geeft niet alleen rust, maar kan je ook op andere gedachten brengen. Maar lui zijn is lang niet voor iedereen gemakkelijk. Want hoe vreemd dat ook klinkt, luiheid vraagt discipline om goed om te gaan met en gebruik te maken van je tijd in een wereld van overvloed.

 

 

‘Winteren’ om op te laden voor een volgende periode

 

Het is goed om te ‘winteren’, ook al is het letterlijk geen winter; tot rust te komen en de tijd te nemen om op te laden voor een volgende periode. Bijvoorbeeld als je de overstap maakt naar een andere baan. Of na een ingrijpende gebeurtenis, positief of negatief.

Het leven is immers geen lineair proces. Het hoeft niet altijd beter en meer. Tegenslag en even stil staan horen erbij.

Niet voor niets zijn er bijvoorbeeld mensen die zich sterk maken voor rouwverlof. De Nederlandse wet kent geen echt wettelijk rouwverlof bij het overlijden van een partner of familie. Anders dan de vier dagen verlof (van overlijden tot en met de begrafenis of crematie) waar je als werknemer recht op hebt bij het overlijden van een familielid in de eerste graad. Denk daarbij aan het overlijden van je partner, een ouder of een van je kinderen. Alsof je na die vier dagen weer in staat zou zijn om de draad van je werk weer op te pakken.

Wil je enig zicht krijgen op verlofregelingen? Klik dan hier

 

 

Neem een sabbatical om tot rust te komen en de tijd te hebben om op te laden voor een volgende periode

 

Strikt genomen zou je bij een sabbatical denken aan een sabbatsjaar. Een heel jaar verlof dus. Maar ook een ‘mini sabbatical’ kan al heel verfrissend zijn. Zo koos een van mijn netwerkcontacten voor een mini sabbatical van drie maanden.

Het zou mooi zijn als je, net als volgens de Thora, elk zevende jaar zou kunnen gebruiken als sabbatsjaar om tot rust te komen, op te laden en je te bezinnen op hoe je verder wilt in je loopbaan. Helaas is dat vooralsnog een utopie.

Volgens de Thora is het sabbatsjaar het jaar waarin een stuk land onbebouwd moet blijven. In dat jaar krijgt het land rust. Hoe zou het voor jou zijn als jij als werknemer elk zevende jaar ook rust zou krijgen? Of bijvoorbeeld verlof om een studie te volgen, een onderzoek te doen of een boek te schrijven?

 

 

Tot slot

 

Zou jij ook wel een sabbatical willen nemen?

Bijvoorbeeld om voor jezelf helder te krijgen hoe je je leven en je werk verder vorm wilt geven?

Zie je voorlopig geen kans om zo’n sabbatical te nemen, maar wil je wel meer zicht op wat jou drijft en waar jij warm voor loopt?

Wil je handreikingen en tips om je intrinsieke motivatie op het spoor te komen, anders dan met een sabbatical? Die vind je hier.

 

Wil je weten hoe je van elke werkdag een sabbatical maakt? Lees hoe je je leven zo inricht dat je altijd sabbatical hebt.

 

Weet je bij voorbaat dat je in je eentje daar niet uit gaat komen? Je weet me te vinden.

 

 

 

 

Waarom alleen een mooi loopbaanplan niet voldoende is om je doel te realiseren

 

“Visie op je loopbaan zonder moed is een droom; moed zonder visie is een ongeleid projectiel”.

Het zijn woorden van Marinka Lipsius. Zij schreef het boek Factor Moed!; durven kiezen en volharden in BV Nederland.

Wil je net als mijn coachklant uit mijn vorige artikel de wijde wereld in? Dan is het belangrijk dat je besef hebt van de koers die je wilt varen. Dat is jouw kompas.

Maar alleen een kompas is niet voldoende. Naast dat kompas is voor zo’n stap de factor moed cruciaal; het lef, de drive om het pad in de juiste richting te durven bewandelen.

Je hebt ze beide nodig. Want heb je een prachtig plan, maar ontbreekt de factor moed, dan zul je nooit echt in beweging komen. En moedige acties zonder een plan geven vaart, maar hoogstwaarschijnlijk niet in de juiste richting.

Wil je stappen zetten in je loopbaan, maar ontbreekt het besef van richting of de factor moed, dan valt het geheel in duigen.

 

Moed is naast een mooi loopbaanplan nodig, wil je jouw doel realiseren

 

Moedige acties zonder plan stagneren of worden een nachtmerrie

 

Als je niet weet waarnaar je op zoek bent, dan zul je het ook niet gauw vinden.

Zo mailde mij een potentiële klant:

“Ik ben op zoek naar een andere baan en ik merk in de gesprekken die ik onlangs heb gevoerd met recruiters dat ik het niet makkelijk vind om aan te geven waar ik goed in ben, wat mijn kernkwaliteiten zijn en mijn ambities. Ik kan hierin wel wat hulp gebruiken in de vorm van coaching”.

Heel moedig heeft zij vrijwillig gebruik gemaakt van een regeling om te vertrekken. En heel wijs maakt zij, na een vlotte start en eerste ervaringen met gesprekken op de arbeidsmarkt, pas op de plaats om haar richting te bepalen.

Doe je dat niet en wordt het een actie zonder richtingsbesef, dan loop je het risico dat jouw moedige actie ontaardt in een nachtmerrie.

Want als je niet weet wat je werkelijk wenst, dan ben je je bestemming kwijt, ben je stuurloos en op weg naar nergens.

 

Dat wil mijn coachklant uit mijn vorige artikel heel duidelijk voorkomen. Voordat hij de wijde wereld in gaat, start hij met het in kaart brengen van wat hij kan en wat hij wil. Hij gaat eerst zijn richting bepalen en vervolgens doelgericht daarop koersen. Het lef, de drive die daarvoor nodig is, is ruimschoots aanwezig.

 

 

Je hart volgen vraagt moed

 

Je hart volgen; we zeggen het zo gemakkelijk, maar zo makkelijk is het niet. Je hart volgen vraagt moed.  

Wist je dat het Franse woord courage (moed) afgeleid is van coeur (hart)? En zoals Loesje zo mooi aangeeft leven het meervoud is van lef?

 

Moed is niet hetzelfde als niet bang zijn. Het is leren met angst om te gaan.

Menigeen is bij grote onzekerheid geneigd om terug te gaan naar bekend terrein. Bijvoorbeeld in een baan te blijven hangen, ook al biedt die baan weinig uitdaging meer.

Ben je moedig, dan durf je je eigen angst aan te kijken, te erkennen en de onzekerheid tegemoet te gaan. Je durft stappen te zetten.

Bijvoorbeeld vrijwillig te vertrekken bij een reorganisatie en aan te geven “Zet mij maar op die lijst”. Of je baan in loondienst op te zeggen en te gaan voor zelfstandig ondernemerschap.

 

 

Moed vraagt een prijs, maar levert ook winst op

 

De consequenties van moed zijn van tevoren niet te voorspellen.

Zo is het bijvoorbeeld, ook voor mij als loopbaancoach, moeilijk te voorspellen hoeveel tijd en energie het mijn coachklant gaat kosten om zijn bakens te verzetten en zijn ideale baan te realiseren. Zeker als het gaat om een echte loopbaanswitch.

De winst van een moedige keuze en de prijs die je daarvoor betaalt zijn van tevoren niet op een balans uit te zetten.

Zou je dat wel kunnen, dan zou je een puur rationele afweging kunnen maken.

Maar over het algemeen werkt dat zo niet. Er is van tevoren meestal niet te bepalen wat jouw moedige gedrag kost en wat het oplevert.

 

Bij moedige keuzes speelt vaak een groot belang.

Dat maakt dat je bereid bent een zeker risico in te calculeren. Het grote belang is voor jou de winst. Je bent bereid daarvoor een prijs te betalen, ook al weet je niet zeker wat die prijs zal zijn.

 

 

Moed is wilskracht en wilskracht is te trainen

 

Moed is de juiste reactie op de impuls om hard weg te rennen en de verantwoordelijkheid niet op je schouders te nemen.

Men noemt het wel de deugd die je in staat stelt je vrees te weerstaan en te overwinnen.

 

Moed draagt bij aan geluk en aan het bereiken van je doelen.

Moed is onmisbaar omdat veel van wat goed en waardevol is in het leven, alleen bereikbaar is als je bereid bent er wat voor in de waagschaal te stellen.

 

Wil je je wilskracht alvast trainen?

Met een beetje wilskracht gaat je dat lukken. Maak gebruik van mijn tips in een van mijn vorige artikelen.

 

 

 

Vind je jezelf niet zo moedig?

Zie je moed als een talent, dat jij niet hebt?

Zou je graag wat meer moed willen ontwikkelen?

In een volgend artikel geef ik je een aantal inzichten en handreikingen, want moed kun je ontwikkelen. Zowel de twee peilers richtingsbesef en drive, als het fundament, jouw ego.

 

 

 

 

Blijven zitten waar je zit of de kans grijpen om vrijwillig te vertrekken

 

Ja, ik wil eruit. Ik wil breed kijken. Ook al weet ik nog niet hoe mijn toekomst qua werk er dan uit moet gaan zien. Ik wil de wijde wereld in.”

Een heel proces heeft hij al doorlopen. Veel is hij het gesprek met zichzelf en zijn naaste omgeving aangegaan. Blijf ik in mijn sweet spot of grijp ik mijn kans om mijn grenzen te verleggen?

Ook al staat hij niet op de lijst van degenen die moeten vertrekken, de reorganisatie heeft hem wel aan het denken gezet. Blijf ik zitten waar ik zit of grijp ik mijn kans en ga ik er vrijwillig uit?

Het is zo goed als zeker. Hij kiest voor het laatste. Met zijn werkgever is hij daarover in gesprek. De lijn met mij als loopbaancoach heeft hij uitgezet.

Hij is van mijn coachklanten overigens niet de enige die van een reorganisatie gebruik maakt om vrijwillig te vertrekken. Of daarop anticipeert en alvast voorsorteert door zich te oriënteren op mogelijkheden buiten het bekende vakgebied en werkveld.

 

Je sweet spot verlaten, durf om keuzes te maken en de zeilen bij te stellen, vraagt moed. Meer moed dan blijven zitten in je sweet spot, want de consequenties van het stappen uit de zekerheid van een baan, zijn van tevoren niet te voorspellen.

Waren die wel te voorspellen, dan was er geen of nauwelijks moed voor nodig.

 

Blijven zitten in sweet spot of wijde wereld in

 

Sweet spot; een begrip dat in diverse contexten een specifieke betekenis heeft

 

Het begrip sweet spot wordt in meerdere contexten gebruikt.

In de sport is het de plek waar een slag of stoot resulteert in een maximale respons voor een bepaalde inspanning. Zo resulteert bijvoorbeeld bij tennis, honkbal of cricket, een bepaalde slag in een grotere impuls als de bal het racket (of de bat) op de sweet spot raakt.

In marketing komt het begrip terug in de marketingpiramide. De sweet spot is dan de aanduiding voor wat men noemt de mid-end producten. Dat zijn de producten waar je met een bepaalde inspanning maximale respons creëert. Dat zijn bijvoorbeeld ook producten, die opschaalbaar zijn, die je kunt aanbieden aan grotere groepen. Zo leerde ik jaren geleden in een marketingopleiding.

In contentmarketing  is de sweet spot de plek waar twee belangrijke elementen uit je ondernemerschap samenkomen en elkaar deels overlappen. Enerzijds heeft elke ondernemer of elk bedrijf (unieke) kennis en vaardigheden in huis. Anderzijds is er passie of zijn er de pijnpunten van de klant. Waar die twee samenkomen, dat is de sweet spot.

Ook in de geluidstechnologie heeft men het over de sweet spot. Het gaat dan om het bereik waarin geluid optimaal klinkt. Waar dit precies ligt, hangt blijkbaar af van je geluidsinstallatie, het aantal luidsprekers én de positie van elke speaker.

 

Ook al heeft het begrip sweet spot in diverse contexten een specifieke betekenis, in alle contexten gaat het om een optimaal punt of een optimale combinatie van factoren of kwaliteiten.

 

 

De sweet spot met betrekking tot mens en werk

 

Met betrekking tot mens en werk is de sweet spot, de plaats waar jij als professional op je plek zit. Waar je voldoening en plezier kunt halen uit je werk.

Dat is waar je bezig kunt zijn met activiteiten die je makkelijk afgaan, waar je heel goed in bent. En met activiteiten die jij graag doet, waar je energie van krijgt en je krachtig door voelt.

En dat alles in een omgeving waarin jij kunt groeien en bloeien, jouw persoonlijke biotoop.

 

 

Hoe de sweet spot negatief kan gaan werken

 

Werkend in je sweet spot kun je het stadium bereiken waarin alles vanzelf lijkt te gaan.

Dat je zonder noemenswaardige inspanning kunt behalen wat en hoe je het wilt. Met als gevolg dat je je ook niet meer harder inspant. Want waarom zou je?

Dat lijkt misschien aantrekkelijk, maar je hebt alle kans dat werk dan gauw verveelt en leidt tot zekere gelatenheid, inschikkelijkheid.

 

Dat wil mijn coachklant voorkomen. Sterker nog, dat is wat hij helemaal niet zoekt en nastreeft. Hij bruist van energie en wil graag zijn tanden zetten in iets nieuws. Ook al weet hij nog niet hoe dat nieuwe werk eruit moet gaan zien.

Onderzoeken welke mogelijkheden hij nog meer heeft, zichzelf ontwikkelen, uitdagingen omarmen; dat is wat hij wil.

Dat besluit gaat verder dan rationele overwegingen en komt voort uit een diepe overtuiging. Het gehoor geven aan die overtuiging vraagt moed.

Meer over de factor moed lees je in mijn volgende artikel.

 

 

 

Neem jij geen genoegen met werk in jouw sweet spot?

Wil jij zelf de regie in je loopbaan en ga jij voor een hot spot, werk waar je gelukkig van wordt en ook nog een mooi inkomen mee genereert?

Lees mijn aanbod met betrekking tot individuele loopbaancoaching. En neem contact met me op voor het maken van een afspraak voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

Hoe je door goed onderhandelen een betere balans creëert tussen je werk en je privéleven

 

In mijn vorige artikel heb je kunnen lezen hoe je door het maken van keuzes voorkomt dat je achteloos meegaat in de stroom van drukte.

Ook gaf ik je in dat artikel een aantal tips om jouw drukte de baas te zijn.

Een van die tips betreft het bewaken van je grenzen. Je kunt niet ongestraft meer verplichtingen op je nemen. Er is een punt waarop je ten behoeve van jezelf, je gezin, je werk zult moeten onderhandelen over je grenzen.

Dat onderhandelen gaat lang niet iedereen gemakkelijk af.

In mijn artikel help ik je op weg, zodat je je door goed onderhandelen een weg kunt banen uit de drukte en komt tot een betere werk-privé-balans.

 

 

Drie manieren van omgaan met drukte die je te groot wordt

 

Drukte hoef je niet over je heen te laten komen. Je hebt wel degelijk een keuze hoe met drukte om te gaan.

Een manier van omgaan met drukte is drukte accepteren als deel van leven. Zeker als drukte de sociale norm is in de kringen waarin jij verkeert. Bovendien is het vaak veel makkelijker om je mee te laten nemen in de stroom van drukte en te zien hoe dat uitpakt, dan om eruit te stappen.

Een andere manier van ermee omgaan is je er resoluut aan onttrekken. Door bijvoorbeeld je ontslag in te dienen en werk te maken van ander werk, als de drukte op je werk te groot wordt. Onder het motto “Ze bekijken het maar”.

Beide manieren zijn niet echt optimaal. Je lost het probleem op dat moment misschien wel op, maar er is alle kans dat je er een vervelend onvoldaan gevoel aan over houdt.

Beter is het aangaan van het gesprek en zaken bespreekbaar maken. En kijken of je in goed overleg, door goed onderhandelen, kunt komen tot een oplossing die beide partijen past.

 

 

Niet alleen in je werk, maar ook in je privéleven heb je de keus om te onderhandelen

 

En zo jouw weg te banen uit de drukte.

Werk-privé-balans heeft te maken met balans in je werk, balans in je privéleven en balans tussen je werk en je privéleven.

 

Met de mensen die jou lief zijn is het over het algemeen gemakkelijker onderhandelen, dan met een leidinggevende.

In werksituaties is het sowieso vaak moeilijk om nee te zeggen en al helemaal tegen een hoger geplaatst iemand.

In de privésituatie is dat anders. Je hebt een veilige, respectvolle, gelijkwaardige relatie en dat maakt het gemakkelijker om in gesprek te onderhandelen en afspraken te maken over een juiste verdeling van tijd en energie. En over wie wat doet en welke taken je eventueel uitbesteedt.

Bijvoorbeeld aan een huishoudelijke hulp, zodat je je op die manier een weg kunt banen uit de drukte.

 

Ook al vind je onderhandelen in de werksituatie moeilijker dan in je privéleven, er komt een punt waarop je dat wel zult moeten doen.

Als je tenminste je eigen grenzen wilt bepalen en niet maar domweg wilt blijven doen wat je gezegd wordt.

 

 

Principieel onderhandelen versus positioneel onderhandelen

 

De beste manier van onderhandelen is een manier waarbij beide partijen baat hebben. Waarbij er geen winnaar en verliezer is, maar er een win-win situatie wordt gecreëerd.

Fisher en Ury hebben deze manier van onderhandelen beschreven in hun boek, in het Nederlands verschenen onder de titel Excellent onderhandelen.

De door hen gepropageerde methode van principieel onderhandelen is gestoeld op het blootleggen van de belangen die aan de wederzijdse posities ten grondslag liggen. En op het zoeken naar oplossingen die het wederzijds belang dienen.

Maak je wederzijdse belangen als uitgangspunt van een onderhandeling, dan staan er ineens veel meer wegen open om samen oplossingen te bedenken.  Oplossingen waarbij niemand zich de verliezer voelt. En zonder dat beiden iets van hun belang hebben hoeven inleveren.

Als de onderliggende belangen helder zijn, dan ligt de weg open voor een win-win-oplossing.

 

 

Hoe je op een positieve, productieve manier onderhandelt over nieuwe grenzen, uit de drukte

 

Bij een positieve, productieve manier van onderhandelen over nieuwe grenzen ga je als volgt te werk:

  • Ga voor jezelf goed na wat precies je onderliggende belangen zijn en waarin deze verschillen van de positie die je in een onderhandeling over hetzelfde onderwerp zou innemen.
  • Begin met een omschrijving van je belangen. Vergeet daarbij niet het woord omdat te gebruiken. Ik kom daarop terug bij mijn voorbeeld.
  • Stel je open voor de belangen van de ander.
  • Ga op zoek naar verenigbare belangen voor je op zoek gaat naar oplossingen.
  • Neem deze verenigbare belangen als uitgangspunt voor het zoeken naar creatieve oplossingen die tegemoetkomen aan de belangen van beide partijen.

Het woord omdat en wat erop volgt is cruciaal in deze, omdat het inzicht geeft in jouw waarom.

Zo was een van mijn coachklanten met een potentiële werkgever in onderhandeling over een mooie baan. Vier dagen wilde hij werken, omdat hij vader wordt van zijn eerste kindje. En in overleg met zijn werkende partner een deel van de week de zorg op zich wil nemen.

Zijn waarom was doorslaggevend.

Ook al was er tot nu toe niemand bij het nieuwe bedrijf die vier dagen werkte, hij kreeg zijn akkoord. Wellicht ook omdat de potentiële werkgever een zeer aantrekkelijke kandidaat niet wilde laten lopen.

 

 

Tips die je helpen om je grenzen te bewaken en ‘nee’ te zeggen als dat voor jou nodig is

 

Nee zeggen is over het algemeen niet gemakkelijk.

Zeker als jouw Ik (k)en mijn ikken sterk aanwezig is. En als je eerder geneigd bent om moeilijke situaties te vermijden dan uitdagingen aan te gaan.

Geïnspireerd door Tony Crabbe geef ik je een aantal tips die je helpen om je grenzen te bewaken en nee te zeggen, als dat nodig is.

 

1. Leer nee te zeggen

Oefen ermee. Zeg komende week nee tegen minstens één verzoek waar je normaal gesproken ja tegen zou zeggen.

 

2. Ga de uitdaging aan, ga voor een oprecht nee

Verzin geen smoesjes om ergens onderuit te komen. Een smoes kan je mogelijk uit een lastige situatie redden, maar je loopt het risico dat je je met een smoes in de vingers snijdt.

 

3. Vergeet niet jouw omdat

Met omdat geef je niet alleen aan waar jouw prioriteiten en jouw grenzen liggen. Je concentreert je ook op de positieve reden waarom je nee zegt.

Begin met het uiteenzetten van je grote ja, zeg dan helder en beslist nee, waarop je met een voorstel komt.

 

4. Gun jezelf de tijd om na te denken over een antwoord

Onder druk ben je gauw geneigd om te kiezen voor de veilige optie. Dat is instemmen.

Soms heb je meer tijd nodig om goed af te kunnen wegen of nieuwe verplichtingen te combineren zijn met bestaande. Of weet je al dat je nee wilt zeggen, maar heb je meer tijd nodig om na te denken over hoe je dat wilt formuleren.

Gun jezelf die tijd en geef aan “Daar wil ik even over nadenken”. Of “Kan ik je daar over vijf minuten een antwoord op geven?”

 

5. Leg uit wat er zou gebeuren als je ja zou zeggen

Tony Crabbe noemt dat een restrictief nee.

Je zegt dan nee omdat het inwilligen van dit nieuwe verzoek niet haalbaar is of een te zware belasting zou vormen voor de verplichtingen die je al aan bent gegaan.

Je legt uit wat er zou gebeuren als je ja zou zeggen. Met je nee op het onhaalbare verzoek creëer je ruimte voor iets dat wel haalbaar is.

 

 

Tot slot

 

Overtuigd en overtuigend nee zeggen en onderhandelen om jouw drukte de baas te blijven heeft alles te maken met heel helder hebben wat voor jou belangrijk is, jouw persoonlijke missie.

Niet alleen met betrekking tot werk, maar ook met betrekking tot wat naast werk voor jou belangrijk is.

 

 

Heb je dat nog onvoldoende scherp om daar overtuigd en overtuigend over te communiceren?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust om een afspraak te maken voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

Hoe je je profileert met je competenties in plaats van met je cv en een motivatiebrief

 

Ik heb je cv nog niet gezien”, zegt hij. En vervolgens: “Maar dat cv heb ik ook helemaal niet nodig.”

‘Hij’ is de directeur van de organisatie waar zij komende maand als junior KAM-coördinator aan het werk gaat. Om te beginnen als ‘junior’. Om op afzienbare termijn door te groeien naar de functie van KAM-coördinator.

Ervaring in het vakgebied en het betreffende werkveld heeft zij niet. Maar met haar competenties en haar presentatie heeft zij de directeur weten te overtuigen van haar geschiktheid voor de functie. Zelfs enthousiast te maken.

En niet alleen de directeur. Ook de direct betrokken bedrijfsleider en het hoofd van de werkvoorbereiders.

Scholing in het voor haar nieuwe vakgebied en tijdelijke coaching in de nieuwe functie worden door de werkgever gefaciliteerd. In het volste vertrouwen dat zij gezien haar competenties, zich de vakkennis en de daarbij horende vaardigheden snel eigen zal maken.

 

Zonder cv of motivatiebrief

 

Is de motivatiebrief (en het cv) nog nuttig of volkomen achterhaald?

 

Ik las erover in de nieuwsbrief van Werf&.

Het is goed dat die vraag door Wim van den Nobelen, recruiter en auteur voor Werf&, weer eens wordt gesteld.

Zeker als je in aanmerking neemt, dat een motivatiebrief lang niet altijd gelezen wordt. Terwijl jij er als sollicitant misschien flink op hebt zitten zwoegen.

De vraag ‘Is de motivatiebrief nog nuttig of volkomen achterhaald?’, is een vraag die niet nieuw is. Het is een vraag die al eens vaker is gesteld.

In een onderzoek van 2018 komt naar voren dat 42% van de wervingsprofessionals niet meer vraagt om een motivatiebrief. Iets meer dan de helft (53%) zei toen dat de brieven nog steeds hun waarde hebben en een kleine 5% zei volledig te zijn overgestapt op videosollicitaties.

Inmiddels zijn we weer een aantal jaren verder en zonder dat ik daar cijfers over heb, verwacht ik dat bijvoorbeeld het percentage videosollicitaties is toegenomen. Gewend als we daaraan zijn geraakt tijdens de Corona pandemie, waardoor fysieke ontmoetingen tot een minimum waren beperkt.

Toch zie ik nog vaak dat in vacatures gevraagd wordt naar een cv en een motivatiebrief.

Maar die heb je helemaal niet nodig om aan een mooie baan te komen. Onder andere de boven beschreven ervaring van een van mijn coachklanten, laat dat zien.

 

 

Je profileren met je competenties in plaats van met een cv en een motivatiebrief

 

Werk je bij het verwerven van een nieuwe baan volgens de Meer Waarde Benadering, dan heb je in principe geen cv nodig. En ook geen motivatiebrief.

Wat je wel nodig hebt, is dat je je overtuigend kunt presenteren met je competenties.

Dat betekent dat je jouw competenties specifiek kunt benoemen met de drie elementen, het ‘hoe’, het ‘wat’ en een omschrijving van de context. Wil je nog eens nalezen hoe je kwaliteiten specifiek benoemt, klik dan hier.

Verder, dat je voorbeelden kunt geven waaruit blijkt dat je genoemde kwaliteiten hebt. Dat je een adequate inschatting kunt maken van de kwaliteiten die zodanig belangrijk zijn voor de functie die je ambieert, dat je kunt spreken van ‘kritieke succesfactoren’. En dat je de transfer kunt maken van jouw kwaliteiten naar het vakgebied en het werkveld dat je ambieert.

 

 

Stappenplan om je overtuigend te profileren met je competenties in plaats van met een motivatiebrief en je cv

 

Je profileren met je competenties is anders dan wat ik noem ‘traditioneel solliciteren’. Bij ‘traditioneel solliciteren’ denk ik aan reageren op vacatures, je inschrijven bij een recruiter of een werving- en selectiebureau.

Voor mij zijn dat voorbeelden van reactief gedrag. Met MEER WAARDE IN WERK ben ik voorstander van proactief gedrag; zelf de regie pakken voor je loopbaan en je onafhankelijk opstellen. Daar zijn mijn begeleidingstrajecten dan ook op gericht.

Ik geef je een stappenplan om op basis van competenties een mooie baan te verwerven of te creëren. Dat stappenplan komt overeen met de stappen die ik met een coachklant doorloop in mijn trajecten. Overigens afhankelijk van de vraag van de klant.

 

Stap 1. Breng je competenties in kaart en benoem ze specifiek met de drie eerdergenoemde elementen.

In mijn trajecten doen we dat aan de hand van succesverhalen. Wil je nog eens nalezen hoe dat werkt? Klik dan hier.

 

Stap 2. Verzamel bewijsmateriaal voor je competenties.

Zet de voorbeelden op een rij waaruit blijkt dat je genoemde competenties hebt. En benoem de resultaten van de inzet van jouw competenties.

 

Stap 3. Bepaal jouw top vijf.

Welke van jouw competenties zet je in vergelijking met je andere competenties het liefste in, in je werk? En in welke competenties ben je, ook weer in vergelijking met je andere competenties, het beste?

 

Stap 4. Omschrijf het profiel van je ideale werk.

Doe dat aan de hand van het antwoord op de drie vragen ‘Wat wil ik?’, ‘Waar wil ik dat?’ en ‘Wat is verder daarbij voor mij belangrijk?’.

 

Stap 5. Maak een plan om de concrete mogelijkheden op de arbeidsmarkt te onderzoeken.

Mogelijkheden, aansluitend bij het profiel van je ideale werk. Welke organisaties zijn interessant voor je en hoe kun je daar binnenkomen? Maak gebruik van je netwerk en je connecties op LinkedIn.

 

Stap 6. Ga gesprekken aan.

Gesprekken met mensen die voor jou interessant werk doen en werk dat aansluit bij jouw top 5 competenties.
En gesprekken met vertegenwoordigers van organisaties die interessant voor je zijn.

 

Stap 7. Werk een voorstel uit voor de organisatie waar jouw interesse naar uitgaat.

Een voorstel waarin je aangeeft hoe jij voor de betreffende organisatie van betekenis kunt zijn.
Wil je nog eens nalezen hoe dat werkt, klik dan hier.

 

 

Tenslotte

 

Ook al wordt er in vacatures nog met regelmaat gevraagd om te reageren op de vacature met een cv en een motivatiebrief, het kan beslist anders. Organisaties die werven op basis van competenties en meeloop-/snuffeldagen laten dat zien.

Daarbij denk ik dan niet aan organisaties die, zoals ik weleens hoor van coachklanten, wel mee willen werken aan een meeloop dag, maar daaraan voorafgaand toch een cv en een motivatiebrief willen zien.

 

 

 

Wil jij een loopbaanswitch maken?

Weet je niet hoe dat te realiseren omdat je cv je daarbij niet gaat helpen en eerder tegen je werkt?

Bel (06-54762865/ 0575-544588) of e-mail ([email protected]) me gerust.

 

 

 

 

Waarom je niet langer afhankelijk hoeft te zijn van vacatures, recruiters of een werving- en selectiebureau

 

‘Hij maakt indruk. Heeft een representatief voorkomen en past precies in het plaatje. Het gesprek heeft een mooie cadans van zenden en ontvangen.

Na een onderhoudende dialoog van een klein uurtje pakt hij zijn spullen. Hij staat gedecideerd en vol zelfvertrouwen op.

Waarna ik niet anders kan dan volgen. Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem gedwee. Hij zegt “Dank je wel voor het prettige gesprek.” En: “Je hoort nog van mij.

Vertwijfeld blijf ik achter. Ik ben toch de werkgever die net een sollicitatiegesprek heeft gevoerd?’

 

Ik las het in een ikje in NRC.

Ik kan me goed voorstellen dat je als werkgever verbaasd opkijkt als het je overkomt. En dat je vertwijfeld achterblijft. Zeker als je die ervaring nog niet eerder hebt gehad.

Maar andere tijden, andere manier van denken over baanverwerving. Het is niet langer alleen de werkgever die het voor het zeggen heeft in een selectieproces.

Zeker nu, met de krapte op de arbeidsmarkt.

Als werk- of opdrachtnemer is het dan ook goed om je te realiseren wat je waard bent op de arbeidsmarkt en dat een werk- of opdrachtgever blij mag zijn als je voor hem of haar wilt komen werken.

In plaats van dat jij in je handjes mag klappen dat je geselecteerd bent voor de vacante functie.

 

andere manier van denken over baanverwerving

 

Traditioneel solliciteren versus de Meer Waarde Benadering

 

Zoeken naar vacatures of je inschrijven bij een werving- en selectiebureau of een recruiter; het zijn voor mij voorbeelden van traditionele baanverwerving.

Je stelt je afhankelijk op van anderen. Of je nu reageert op een vacature met het schrijven van een sollicitatiebrief of het gesprek aangaat met een recruiter of een medewerker van een werving- en selectiebureau.

De ander heeft het voor het zeggen of jij uitgenodigd wordt voor een gesprek. Of voor een vervolggesprek, als je bij een eerste gesprek een goede indruk hebt gemaakt.

Ook de arbeidsvoorwaarden worden voor je bepaald en het is voor jou nog afwachten in hoeverre je daarover kunt onderhandelen.

 

Dat wordt anders als je je een andere manier van denken over baanverwerving eigen maakt. En zelf de regie pakt over je loopbaan.

Zoals een van mijn coachklanten op LinkedIn schreef: ‘Gedreven laat ik me niet voor één gat vangen en ga ik zelf op onderzoek uit.

De Meer Waarde Benadering, zoals beschreven in mijn boek WAT WIL IK NU ECHT? is gestoeld op die andere manier van denken.

In die andere manier van denken over baanverwerving ben je niet langer afhankelijk van vacatures, recruiters of een werving- en selectiebureau.

Dat betekent dat je vele malen meer informatiebronnen tot jouw beschikking hebt dan bij de traditionele baanverwerving.

En afwachten tot je uitgenodigd wordt voor een gesprek, dat doe je niet. Nee, je arrangeert zelf je gesprekken. En zoals in het ikje verwoord, jij laat nog wel horen of een vervolggesprek voor jou al dan niet de moeite waard is.

 

 

Zelf je onderzoek doen naar waar mensen zoals jij nodig zijn

 

Gesprekken aangaan bij organisaties die interessant voor je zijn. Omdat zij matchen met waar jij een bijdrage aan wilt leveren.

Bij het doen van je onderzoek voer je gesprekken om helder te krijgen wat jouw toegevoegde waarde kan zijn voor organisaties. Of anders gezegd: voor welke problemen van werkgevers jij de oplossing bent.

Je onderzoekt vanuit jouw kracht, wetend welke waarde jij levert met jouw kwaliteiten, of je waarde kunt toevoegen aan een specifieke organisatie.

En niet onbelangrijk, of de betreffende organisatie qua werkomgeving bij je past.

 

Ik vind het dan ook heel krachtig als je, je bewust bent van wat je te bieden hebt op de arbeidsmarkt en zelfverzekerd een dialoog kunt voeren met een potentiële werkgever.

En je door het stellen van goede vragen aan de weet kunt komen wat je weten wilt en daarbij vol zelfvertrouwen de regie houdt.

 

Dat is totaal anders dan hopen dat je uitgenodigd wordt voor een sollicitatiegesprek, hopen dat je door mag naar de volgende ronde en hopen dat je geselecteerd wordt voor de vacante functie.

En dan nog maar hopen dat de baan is wat je ervan had verwacht.

 

 

 

Wil jij je die andere manier van denken over baanverwerving eigen maken?

Zelf de regie pakken over je loopbaan?

Meld je dan nog snel aan voor de 3-daagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’ die start op vrijdag 4 november.

 

En heb je, ondanks de voordelen van een training in een kleine groep, een voorkeur voor een individueel begeleidingstraject?

Neem contact met me op.